New Hollywood or post-classical Hol

New Hollywood or post-classical Hollywood, sometimes referred to as the "American New Wave", refers to the time from the mid 1960s (Bonnie and Clyde, The Graduate) to the early 1980s (Heaven's Gate, One from the Heart) when a new generation of young filmmakers came to prominence in United States, influencing the types of films produced, their production and marketing, and the way major studios approached filmmaking. In New Hollywood films, the film director took on a key authorial role.
The films they made were part of the studio system, and although these individuals were not "independent filmmakers", they introduced subject matter and styles that set them apart from the studio traditions that an earlier generation had established ca. 1920s–1950s. New Hollywood has also been defined as a broader filmmaking movement influenced by this period, which has been called the "Hollywood renaissance".[1]
Following the Paramount Case, which ended block booking and ownership of theater chains by film studios and the advent of television, both of which severely weakened the traditional studio system, Hollywood studios initially used spectacle to retain profitability. Technicolor developed a far more widespread use, while widescreen processes and technical improvements, such as CinemaScope, stereo sound and others, such as 3-D, were invented in order to retain the dwindling audience and compete with television. However, these were generally unsuccessful in increasing profits.[2] By 1957 Life magazine called the previous decade "the horrible decade" for Hollywood.[3]
The 1950s and early 60s saw a Hollywood dominated by musicals, historical epics, and other films that benefited from the larger screens, wider framing and improved sound. Hence, as early as 1957, the era was dubbed a "New Hollywood".[3] However, audience share continued to dwindle, and had reached alarmingly low levels by the mid-1960s. Several costly flops, including Tora! Tora! Tora!, and Hello, Dolly!, and failed attempts to replicate the success of The Sound of Music, put great strain on the studios.[4]
By the time the baby boomer generation was coming of age in the 1960s, 'Old Hollywood' was rapidly losing money; the studios were unsure how to react to the much changed audience demographics. The change in market during the period went from a middle aged high school educated audience in the mid 60s, to a younger, more affluent, college-educated demographic: by the mid 70s, 76% of all movie-goers were under 30, 64% of whom had gone to college.[5] European art films (especially the Commedia all'italiana, the French New Wave, and the Spaghetti Western) and Japanese cinema were making a splash in United States — the huge market of disaffected youth seemed to find relevance and artistic meaning in movies like Michelangelo Antonioni's Blowup, with its oblique narrative structure and full-frontal female nudity.[6][7]
The desperation felt by studios during this period of economic downturn, and after the losses from expensive movie flops, led to innovation and risk-taking, allowing greater control by younger directors and producers.[8] Therefore, in an attempt to capture that audience which found a connection to the "art films" of Europe, the Studios hired a host of young filmmakers (many of whom were mentored by Roger Corman) and allowed them to make their films with relatively little studio control. This, together with the breakdown of the Production Code in 1966 and the new ratings system in 1968 (reflecting growing market segmentation) set the scene for New Hollywood.[9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฮอลลีวูดใหม่หรือฮอลลีวูดหลังคลาสสิก บางครั้งเรียกว่าเป็น "อเมริกันใหม่คลื่น", อ้างอิงเวลาจากกลาง 1960 (บอนนี่ และไคลด์ บัณฑิต) ถึงต้นทศวรรษ 1980 เป็น (สวรรค์ของประตู หนึ่งห้อง) เมื่อภาพยนตร์ที่หนุ่มสาวรุ่นใหม่มาพร้อมกับความโดดเด่นในประเทศสหรัฐอเมริกา มีอิทธิพลต่อชนิดของฟิล์มที่ผลิต การผลิตและการตลาด และวิธีสำคัญช่างใกล้ถึงสตูดิโอ ในฮอลลีวูดใหม่ฟิล์ม ผู้กำกับภาพยนตร์ได้ในบทบาทสำคัญ authorialภาพยนตร์ที่พวกเขาทำได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบสตูดิโอ และแม้ ว่าบุคคลเหล่านี้ไม่ได้ "ภาพยนตร์อิสระ" จะนำสาระ และลักษณะที่พวกเขาประเพณีสตูดิโอที่เป็นรุ่นก่อนหน้านี้ ได้ก่อตั้ง ca. ทศวรรษปี 1920 1950 ฮอลลีวูดใหม่ได้ถูกกำหนดเป็นผลมาจากรอบระยะเวลานี้ ซึ่งถูกเรียกว่า "เรอเนสซองซ์ฮอลลีวูด" เคลื่อนไหวช่างกว้าง [1]ต่อกรณีพาราเม้าท์ ที่สิ้นสุดช่วงจองและเป็นเจ้าของโรงละครโซ่ฟิล์มสตูดิโอและถือกำเนิดโทรทัศน์ ซึ่งทั้งสองอย่างรุนแรงลดลงระบบแบบสตูดิโอ สตูดิโอฮอลลีวูดเริ่มใช้ปรากฏการณ์การรักษาผลกำไร Technicolor พัฒนาใช้อย่างแพร่หลายมากขึ้น ในขณะที่กระบวนการแบบจอกว้างและการปรับปรุงทางเทคนิค เช่น CinemaScope เสียงสเตอริโอและอื่น ๆ เช่น 3-D คิดค้นเพื่อรักษาผู้ชม dwindling และแข่งขันกับโทรทัศน์ อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ประสบความสำเร็จโดยทั่วไปในการเพิ่มผลกำไร [2] โดย 1957 นิตยสารชีวิตเรียกว่า "ทศวรรษน่ากลัว" ทศวรรษก่อนหน้าในฮอลลีวูด [3]ช่วงทศวรรษ 1950 และช่วงต้นยุค 60s เห็นฮอลลีวูดที่ครอบงำ โดยพัฒนา epics ประวัติศาสตร์ และอื่น ๆ ภาพยนตร์ที่ได้รับประโยชน์จากหน้าจอใหญ่ เฟรมกว้างขึ้น และปรับปรุงเสียง ดังนั้น ก่อนที่ 1957 ยุคถูกตั้งฉายา "ฮอลลีวู้ดใหม่" [3] อย่างไรก็ตาม ส่วนแบ่งผู้ชมอย่างต่อเนื่องเพื่อโอกาส แล้วมีถึงระดับต่ำสุดที่ alarmingly โดยกลาง 1960 หลายค่ารองเท้า รวม Tora Tora Tora !, และสวัสดี ดอลลี่ในปัจจุบัน!, และพยายามจำลองแบบความสำเร็จของเดอะเสียงเพลง ใส่ต้องใช้สตูดิโอดี [4]โดยขณะกำลังสร้าง boomer ทารกอายุในปี 1960 'ฮอลลีวูดเก่า' อย่างรวดเร็วขาดทุน สตูดิโอได้ไม่แน่ใจวิธีการตอบสนองข้อมูลประชากรผู้ชมเปลี่ยนแปลงมาก การเปลี่ยนแปลงในตลาดช่วงไปจากกลางอายุมัธยมศึกษาผู้ชมในยุค 60s กลาง อายุ,, วิทยาลัยศึกษาเพิ่มเติมแต่ละประชากร: โดยกลาง 1970, 76% ของทั้งหมดภาพยนตร์หลายไม่ต่ำกว่า 30, 64% ของผู้ที่ได้ไปศึกษา [5] ภาพยนตร์ศิลปะยุโรป (โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Commedia all'italiana นิ วเวฟฝรั่งเศส และตะวันตกสปาเก็ตตี้) และโรงภาพยนตร์ที่ญี่ปุ่นมีการทำสาดในสหรัฐอเมริกาซึ่งตลาดใหญ่ของเยาวชน disaffected ดูเหมือนจะ ค้นหาความเกี่ยวข้องและความหมายของศิลปะในภาพยนตร์เช่น Michelangelo Antonioni Blowup โครงสร้างบรรยาย oblique และเต็มหน้าผากหญิงเปลือย [6] [7]สิ้นหวังรู้สึกช่วงนี้ชะลอตัวทางเศรษฐกิจ และหลัง จากการสูญเสียจากภาพยนตร์แพง ฟล็อปส์ สตูดิโอนำนวัตกรรมการจัด การอนุญาตให้ควบคุม โดยกรรมการและผู้ผลิต [8] ดังนั้น ในความพยายามที่จะจับที่ผู้ฟังซึ่งพบการเชื่อมต่อกับ "ภาพยนตร์ศิลปะ" ของยุโรป สตูดิโอที่เช่าโฮสต์ของภาพยนตร์หนุ่มสาว (หลายคนถูกพวก Roger Corman) และได้รับอนุญาตให้ทำค่อนข้างน้อยสตูดิโอควบคุมภาพยนตร์ของพวกเขา นี้ พร้อมรายละเอียดของรหัสการผลิตเป็นและระบบการจัดอันดับใหม่ในปี 2511 (สะท้อนเติบโตตลาดแบ่ง) ตั้งฉากในฮอลลีวูดใหม่ [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิวฮอลหรือโพสต์คลาสสิกฮอลลีบางครั้งเรียกว่า "อเมริกันคลื่นลูกใหม่" หมายถึงเวลาจากช่วงกลางทศวรรษ 1960 (บอนนี่แอนด์ไคลด์บัณฑิต) ถึงต้นทศวรรษ 1980 (ประตูสวรรค์หนึ่งจากหัวใจ) เมื่อ รุ่นใหม่ของการถ่ายทำภาพยนตร์หนุ่มมาให้ความสำคัญในประเทศสหรัฐอเมริกาที่มีอิทธิพลต่อรูปแบบของภาพยนตร์ที่ผลิตผลิตและการตลาดของพวกเขาและวิธีที่สตูดิโอสร้างภาพยนตร์รายใหญ่เดินเข้ามาใกล้ ในภาพยนตร์ฮอลลีวู้ดใหม่, ผู้กำกับภาพยนตร์ที่เกิดในบทบาท authorial สำคัญ.
ภาพยนตร์ที่พวกเขาทำให้เป็นส่วนหนึ่งของระบบสตูดิโอและแม้ว่าบุคคลเหล่านี้ไม่ได้ "ผู้สร้างภาพยนตร์อิสระ" พวกเขาแนะนำเรื่องและรูปแบบที่พวกเขาตั้งนอกเหนือจากสตูดิโอ ประเพณีที่รุ่นก่อนหน้านี้ได้จัดตั้งรัฐแคลิฟอร์เนีย 1920- 1950 นิวฮอลลียังได้รับการกำหนดให้เป็นความเคลื่อนไหวการสร้างภาพยนตร์ในวงกว้างได้รับอิทธิพลจากช่วงเวลานี้ซึ่งได้รับการเรียกว่า "ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาฮอลลีวู้ด". [1]
ต่อไปนี้กรณีที่ยิ่งใหญ่ซึ่งสิ้นสุดวันที่จองบล็อกและความเป็นเจ้าของของเครือข่ายโรงละครโดยฟิล์มสตูดิโอและการถือกำเนิดของ โทรทัศน์ซึ่งทั้งสองอย่างรุนแรงลดลงระบบสตูดิโอแบบดั้งเดิมสตูดิโอฮอลลีวู้ดครั้งแรกที่ใช้ปรากฏการณ์ที่จะรักษาผลกำไร เท็พัฒนาใช้ให้ห่างไกลที่แพร่หลายมากขึ้นในขณะที่กระบวนการไวด์สกรีนและการปรับปรุงทางเทคนิคเช่น CinemaScope เสียงสเตอริโอและคนอื่น ๆ เช่น 3-D ถูกคิดค้นขึ้นเพื่อที่จะรักษาผู้ชมลดน้อยลงและแข่งขันกับโทรทัศน์ แต่เหล่านี้มักประสบความสำเร็จในการเพิ่มผลกำไร. [2] โดย 1957 ที่เรียกว่านิตยสารชีวิตทศวรรษที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ "ทศวรรษที่น่ากลัว" สำหรับ. ฮอลลีวู้ด [3]
1950 และต้นยุค 60 เห็นฮอลลีวู้ดครอบงำโดยเพลงมหากาพย์ประวัติศาสตร์และเรื่องอื่น ๆ ที่ได้รับประโยชน์จากหน้าจอขนาดใหญ่กรอบที่กว้างขึ้นและเสียงที่ดีขึ้น จึงเป็นช่วงต้นปี 1957 ในยุคนั้นได้รับการขนานนามว่าเป็น "ฮอลใหม่". [3] อย่างไรก็ตามส่วนแบ่งผู้ชมอย่างต่อเนื่องเพื่อลดน้อยลงและได้มาถึงระดับต่ำอย่างน่าตกใจในช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 หลาย flops ค่าใช้จ่ายรวมทั้ง Tora! Tora! Tora !, และสวัสดีตุ๊กตา !, และล้มเหลวในความพยายามที่จะเลียนแบบความสำเร็จของเสียงดนตรีที่วางสายพันธุ์ที่ดีในสตูดิโอ. [4]
ตามเวลาที่สร้าง boomer ทารกได้รับมาจากอายุในปี 1960 'เก่าฮอลลีวู้ด 'การสูญเสียเงินได้อย่างรวดเร็ว สตูดิโอก็ไม่แน่ใจว่าจะตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงประชากรผู้ชมมาก การเปลี่ยนแปลงในตลาดในช่วงเวลาที่เดินออกมาจากกลางโรงเรียนอายุสูงผู้ชมมีการศึกษาในยุค 60s กลางเพื่อน้องที่ร่ำรวยมากขึ้นประชากรวิทยาลัยการศึกษา: โดยช่วงกลางยุค 70, 76% ของทั้งหมดเต็มยศภาพยนตร์อยู่ภายใต้ 30, 64 % ของผู้ที่ได้ไปเรียนที่วิทยาลัย [5] ภาพยนตร์ศิลปะยุโรป (โดยเฉพาะ Commedia all'italiana ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่และปาเก็ตตี้เวสเทิร์) และภาพยนตร์ญี่ปุ่นได้ทำสาดในประเทศสหรัฐอเมริกา -. ตลาดใหญ่ของเยาวชนไม่พอใจดูเหมือน ในการค้นหาความเกี่ยวข้องและความหมายของศิลปะในภาพยนตร์เช่นระเบิด Michelangelo Antonioni ของที่มีโครงสร้างการเล่าเรื่องของมันเอียงและหญิงเปลือยกายเต็มหน้าผาก. [6] [7]
สิ้นคิดรู้สึกโดยสตูดิโอในช่วงที่ภาวะเศรษฐกิจตกต่ำนี้และหลังจากการสูญเสียจากภาพยนตร์ที่มีราคาแพง รองเท้านำไปสู่การสร้างสรรค์นวัตกรรมและความเสี่ยงที่ช่วยให้การควบคุมมากขึ้นโดยกรรมการที่อายุน้อยกว่าและผู้ผลิต. [8] ดังนั้นในความพยายามที่จะจับผู้ชมที่พบว่ามีการเชื่อมต่อ "ศิลปะภาพยนตร์" ของยุโรป, สตูดิโอได้รับการว่าจ้างโฮสต์ของ ผู้สร้างภาพยนตร์หนุ่ม (หลายคนถูก mentored โดยรอเจอร์คอร์) และได้รับอนุญาตให้ทำภาพยนตร์ของพวกเขาที่มีการควบคุมสตูดิโอที่ค่อนข้างน้อย นี้พร้อมกับรายละเอียดของรหัสการผลิตในปี 1966 และระบบคะแนนใหม่ในปี 1968 (สะท้อนให้เห็นถึงการเจริญเติบโตของการแบ่งส่วนตลาด) ตั้งฉากใหม่ฮอลลีวู้ด. [9]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮอลลีวู้ดใหม่หรือโพสต์คลาสสิก Hollywood , บางครั้งเรียกว่า " คลื่นใหม่ " อเมริกัน หมายถึง เวลาจากช่วงกลาง ( บอนนี่ และ ไคลด์ บัณฑิต ) ในต้นทศวรรษ 1980 ( ประตูสวรรค์ จากใจ ) เมื่อมีรุ่นใหม่ของหนุ่มผู้สร้างภาพยนตร์มาเพื่อความโดดเด่นในสหรัฐอเมริกาที่มีอิทธิพลต่อประเภทของฟิล์มที่ผลิตของพวกเขา การผลิต และการตลาดและทางสตูดิโอใหญ่เข้าหาปราดเปรื่อง . ใหม่ใน Hollywood ภาพยนตร์ , ผู้กำกับภาพยนตร์เอากุญแจ authorial บทบาท .
ภาพยนตร์ที่พวกเขาสร้างเป็นส่วนหนึ่งของระบบสตูดิโอ และแม้ว่าบุคคลเหล่านี้ไม่ได้ " ผู้สร้างภาพยนตร์ " อิสระ ก็แนะนำลักษณะเนื้อหาที่พวกเขาตั้งนอกเหนือจากสตูดิโอประเพณีที่รุ่นก่อนหน้านี้ได้ก่อตั้งขึ้นประมาณปี 1920 - 1950ใหม่ Hollywood ยังได้รับการกำหนดเป็นวงกว้างปราดเปรื่องเคลื่อนไหวได้รับอิทธิพลจากช่วงเวลานี้ ซึ่งถูกเรียกว่า " ฮอลลีวูด Renaissance " [ 1 ]
ดังต่อไปนี้กรณีมหา ซึ่งสิ้นสุดการจองบล็อกและเป็นเจ้าของโรงละครโซ่โดยสตูดิโอภาพยนตร์และการมาถึงของโทรทัศน์ ซึ่งทั้งสองลดลงอย่างรุนแรงของระบบสตูดิโอแบบดั้งเดิมสตูดิโอฮอลลีวู้ดในตอนแรกใช้ปรากฏการณ์ที่จะรักษาผลกำไร เทคนิคัลเลอร์พัฒนาใช้ไกลอย่างกว้างขวางมากขึ้น ในขณะที่กระบวนการเทคโนโลยีและเทคนิคการปรับปรุง เช่น ซีเนมาสโคป เสียงสเตอริโอ และ อื่นๆ เช่น ห้อง 3-D ที่คิดค้นขึ้นมาเพื่อรักษาความผู้ชมและแข่งขันกับโทรทัศน์ อย่างไรก็ตาม , เหล่านี้มักจะไม่ประสบความสำเร็จในการเพิ่มผลกำไร[ 2 ] โดย 1957 นิตยสารชีวิตที่เรียกว่าทศวรรษที่ผ่านมา " ทศวรรษ " น่ากลัวสำหรับ Hollywood [ 3 ]
1950 และต้นยุค 60 เห็นฮอลลีวู้ด dominated โดยเพลงมหากาพย์ประวัติศาสตร์และภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆที่ได้รับประโยชน์จากหน้าจอขนาดใหญ่ กรอบที่กว้างขึ้นและเพิ่มเสียง ดังนั้น ก่อน พ.ศ. 2500 , ยุคถูกขนานนามว่าเป็น " Hollywood " [ 3 ] อย่างไรก็ตาม ส่วนแบ่งผู้ชมลดน้อยลงอย่างต่อเนื่อง ,และมีถึงระดับต่ำตื่นตระหนก โดยช่วงกลางทศวรรษที่ 1960 . รองเท้าแพงหลายรวมถึง Tora ! Tora ! Tora ! และสวัสดีตุ๊กตา ! และล้มเหลวในความพยายามที่จะทำซ้ำความสำเร็จของเสียงดนตรี วางความเครียดมากในสตูดิโอ [ 4 ]
ตามเวลาที่สร้าง boomer ทารกมาแล้วในยุค 1960 ' เก่า ' Hollywood อย่างรวดเร็วการสูญเสียเงินสตูดิโอไม่แน่ใจวิธีการโต้กลับการเปลี่ยนแปลงมากถึงผู้ชม การเปลี่ยนแปลงในตลาดในช่วงกลางอายุไปจากโรงเรียนมัธยมศึกษา ผู้ชมในกลางยุค 60 , เพื่อน้อง , ร่ํารวย , วิทยาลัยการศึกษาประชากร : 70s กลาง , 76% ของ goers ภาพยนตร์ทั้งหมดอยู่ภายใต้ 30 , 64 % ของผู้ที่ได้ไปวิทยาลัย . [ 5 ] ( โดยเฉพาะยุโรป ศิลปะภาพยนตร์ การ all'italiana commedia ,ฝรั่งเศสคลื่นลูกใหม่ และสปาเก็ตตี้ตะวันตก ) และภาพยนตร์ญี่ปุ่นทำสาดในสหรัฐอเมริกา - ตลาดขนาดใหญ่ของเยาวชนเหินห่างดูจะพบความเกี่ยวข้องและศิลปะความหมายในหนัง เช่น มีเกลันเจโล อันโตนีโอนีเอกอัครสมณทูต มีโครงสร้างการเล่าเรื่องของ oblique และเต็มหน้าผากหญิงเปลือย [ 6 ] [ 7 ]
ความ รู้สึก โดย สตูดิโอในช่วงเศรษฐกิจที่ตกต่ำและหลังจากการสูญเสียจากรองเท้าหนังราคาแพง นำไปสู่นวัตกรรมและความเสี่ยง ให้ควบคุมโดยผู้ผลิตผู้อำนวยการและน้อง [ 8 ] ดังนั้น ในความพยายามที่จะจับภาพที่ผู้ชมซึ่งพบความเชื่อมโยงกับศิลปะ " ฟิล์ม " ของยุโรปสตูดิโอจ้างโฮสต์หนุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ ( หลายคนเป็น mentored โดยโรเจอร์คอร์แมน ) และอนุญาตให้พวกเขาเพื่อให้ภาพยนตร์ของพวกเขากับควบคุมสตูดิโอค่อนข้างน้อย นี้ พร้อมกับรายละเอียดของรหัสการผลิตในปี 1966 และใหม่ระบบการจัดอันดับในปี 1968 ( สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตการแบ่งส่วนตลาด ฉากใหม่ของฮอลลีวู้ด [ 9 ]