1.2. Orthographic processingOrthogr

1.2. Orthographic processing
Orthographic processing involves recognizing visual patterns of letters combined to make words and recognizing what
words tend to look like. It is a skill that allows individuals to acquire, maintain, and recognize orthographic (visual)
representations when reading (Stanovich & West, 1989). In the literature on TD children, orthographic processing has been
shown to contribute to word recognition, even after controlling for phonological processing abilities (Barker et al., 1992;
Berninger, Cartwright, Yates, Swanson, & Abbott, 1994; Cunningham et al., 2001). However, compared to phonological skills,
orthographic processing has received less attention in the TD reading literature.
Compared to phonological processing, there is even less research examining orthographic processing in the ID
population. Allington (1981) showed that among children with ID, those who were better readers could reliably distinguish
between letter strings that were more or less word-like (pokerson vs. bhdtunkqk), whereas those who were weaker readers
could not. This suggests that the better readers had some internalized knowledge about common orthographic patterns.
However, they may have done well on this type of task using a sounding out strategy, given that the word-like strings were
more pronounceable. This study did not include a TD comparison group.
In the TD literature, the self-teaching hypothesis (Jorm & Share, 1983; Share, 1995, 1999) is a dominant framework for
understanding orthographic learning (how individuals acquire knowledge about the orthographic structure of words). This
hypothesis suggests that orthographic learning is attained as a byproduct of phonological decoding. That is, when individuals
sound out new words, they incidentally learn the orthographic structure of those words. Based on self-teaching research, it could
be that the strength of orthographic skills in general is linked to experience and/or strength in phonological decoding. Loveall and
Conners (in press) recently used a self-teaching approach to compare young people with mixed-etiology ID (ages 13–33 years) to
TD children matched on verbal mental age. Both groups showed better orthographic recognition of nonwords after
phonologically decoding the nonwords vs. repeating them, demonstrating the self-teaching effect. Further, the self-teaching
effect was equally strong in the two groups. Loveall and Conners concluded that young people with ID acquire orthographic skills
during phonological decoding activities just as TD children of the same verbal level do so Thus, it is possible that broader
orthographic skill level in those with ID is poor to the extent that their phonological skill level is poor. However, there is a bit of
evidence from the DS literature suggesting that, in spite of poor phonological skills, individuals with DS can perform at their
developmental level on measures of irregular word reading, which requires a visual-orthographic strategy (Roch & Jarrold, 2008;
Verucci et al., 2006). Thus, it may be possible that orthographic processing is an area of relative strength in ID.
1.3. Rapid automatized naming (RAN)
Rapid automatized naming (RAN) is the ability to quickly name familiar stimuli that are presented visually, such as colors,
numbers, letters, or objects (Denckla & Rudel, 1974). In TD children, RAN is a significant predictor of reading ability even after
accounting for phonological processing ability (Ackerman & Dykman, 1993; Manis, Seidenberg, & Doi, 1999). Studies have
indicated that faster performances on measures of RAN are related to better word recognition (Manis et al., 1999), reading
comprehension, accuracy, fluency (Schatschneider, Fletcher, Francis, Carlson, & Foorman, 2004), and phonological decoding
(Compton, 2000). Thus, RAN is yet another skill vital to successful reading development.
M.M. Channell 778 et al. / Research in Developmental Disabilities 34 (2013) 776–787
The research on RAN in populations with ID is sparse. One study of adults with nonspecific mild ID examined the
relationship between RAN of letters and pictures, word recognition, and nonword reading (Saunders & DeFulio, 2007). Both
measures of RAN were correlated with word recognition and nonword reading, but the stronger correlations were found
between RAN of letters and the reading outcome measures. This study was important in establishing the relationship
between RAN and other reading measures in individuals with ID. However, due to the lack of a TD comparison group, the
question remains whether RAN is an area of strength or weakness in general ID.
A few syndrome-specific studies on reading skills have included rapid naming measures. These studies have found that
individuals with Williams syndrome perform as well as reading and mental age-matched TD peers on rapid naming of digits
and pictures (Laing et al., 2001) as well as colors, letters, and words (Ypsilanti, Grouios, Zikouli, & Hatzinikolaou, 2006; see
also Levy et al., 2003 for correlations with reading skills measures). Furthermore, Ypsilanti and colleagues found that
individuals with DS also performed on par with the reading/mental age-matched TD group on the same rapid naming
measures. These studies provide some evidence suggesting that rapid naming may be an area of relative strength for those
with ID. The present study will extend these findings to youth with mixed-etiology ID.
1.4. Present study
From the literature discussed above, it seems that little is known regarding strengths and weaknesses in specific skills of
word recognition in individuals with mixed-etiology ID. There is only slight evidence to suggest that they may show
relative weakness in phonological aspects of reading (Jenkinson, 1992) and relative strength in the visual/orthographic
aspects (Loveall & Conners, in press). Somewhat more evidence from syndrome-specific studies also converges with this
pattern (i.e., Conners et al., 2011; Lemons & Fuchs, 2010b; Roch & Jarrold, 2008; Verucci et al., 2006) and suggests a possible
relative strength in RAN as well (Laing et al., 2001; Ypsilanti et al., 2006). It is clear that there is a need for direct comparisons
between mixed-etiology ID and TD samples on these skills, but no study has yet measured all three of these skills in the
same sample.
The present study seeks to fill this gap in the literature by identifying relative strengths and weaknesses in word
recognition skills and subskills in a sample of children and adolescents with mixed-etiology ID compared with a sample of TD
children of similar verbal ability level. In addition, the present study examines plausible causal relations among subskills
using mediation analysis. For example, if identified, a group difference indicating a weakness in word recognition in the ID
group could be followed up by mediation analysis to determine whether performance in phonological decoding,
orthographic processing, and/or RAN mediates the relation between group and word recognition. Also, if identified, a
weakness in phonological decoding could be followed up by a mediation analysis to determine whether performance in
phonological awareness and/or phonological memory mediates the relation between group and phonological decoding.
Significant mediators would suggest plausible causal relations.
To accomplish this, a sample of youth with ID and a comparison sample of TD children matched on verbal ability level
completed tests of word recognition, phonological decoding, orthographic processing, and RAN. They also completed tests of
phonological awareness and phonological memory. Group comparisons and mediation analyses were completed. We hoped
to reveal patterns of both strength and weakness in reading skill development in youth with ID. With this information, future
training programs and interventions can pinpoint more specific areas on which to focus their efforts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.2. การประมวลผล orthographicแปรรูป orthographic เกี่ยวข้องกับการจดจำรูปภาพของตัวอักษรรวมกันเพื่อทำให้คำ และจดจำอะไรคำที่มักจะ มีลักษณะ เป็นทักษะที่ช่วยให้บุคคลได้รับ รักษา และรู้จัก orthographic (visual)นำเสนอเมื่ออ่าน (Stanovich & ตะวันตก 1989) มีการแปรรูป orthographic ในวรรณคดีกับเด็ก TDแสดงการมีส่วนร่วมรับรู้คำ แม้หลังจากการควบคุมสำหรับความสามารถในการประมวลผลคำโครงสร้างประโยค (บาร์คเกอร์ et al., 1992Berninger คาร์ตไรต์ Yates, Swanson และ แอ็บ 1994 คันนิงแฮมและ al., 2001) อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับทักษะคำโครงสร้างประโยคแปรรูป orthographic ได้รับความสนใจน้อยลงใน TD อ่านวรรณกรรมเปรียบเทียบกับประมวลผลคำโครงสร้างประโยค ไม่มีแม้แต่น้อยวิจัยแปรรูป orthographic ในรหัสการตรวจสอบประชากร Allington (1981) พบว่า ระหว่างเด็ก ID คนอ่านดีกว่าไม่ได้แยกระหว่างสายอักขระตัวอักษรที่เหมือนคำน้อย (pokerson เทียบกับ bhdtunkqk), ในขณะที่ ผู้ที่แข็งแกร่งอ่านไม่ แนะนำว่า อ่านดีมีความรู้บาง internalized เกี่ยวกับรูป orthographic ทั่วไปอย่างไรก็ตาม พวกเขาอาจทำดีในชนิดของงานที่ใช้หูออกกลยุทธ์ ที่มีสตริงที่เหมือนคำยิ่งขจัด การศึกษานี้ไม่มีกลุ่มเปรียบเทียบ TDในวรรณคดี TD ทฤษฏีสอนด้วยตนเอง (Jorm และแบ่งปัน 1983 หุ้น 1995, 1999) เป็นกรอบหลักการเข้าใจเรียนรู้ orthographic (ว่าบุคคลได้รับความรู้เกี่ยวกับโครงสร้าง orthographic ของคำ) นี้สมมติฐานแนะนำว่า เรียน orthographic จะบรรลุเป็นจิตสำนึกของการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค นั่นคือ เมื่อบุคคลเสียงออกคำใหม่ พวกเขาบังเอิญเรียนโครงสร้าง orthographic ของคำเหล่านั้น มันขึ้นอยู่กับตัวเองสอนวิจัย สามารถจะว่า แรง orthographic ทักษะทั่วไปเชื่อมโยงกับประสบการณ์หรือความแข็งแรงในการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค Loveall และConners (ในข่าว) ใช้วิธีการสอนด้วยตนเองการเปรียบเทียบคนหนุ่มสาว มีรหัสวิชาการผสม (อายุ 13 – 33 ปี)เด็ก TD ตรงในวาจาจิตอายุ ดีรู้ orthographic ของ nonwords หลังจากพบว่าทั้งกลุ่มphonologically ถอดรหัส nonwords เทียบกับซ้ำได้ เห็นผลสอนด้วยตนเอง เพิ่มเติม ที่ตนเองสอนผลแข็งแรงเท่า ๆ กันในกลุ่มสองได้ Loveall และ Conners สรุปว่า คนหนุ่มสาว มีรหัสได้รับทักษะ orthographicระหว่างกิจกรรมถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค เหมือนเด็ก TD วาจาในระดับเดียวกันดังนั้น มันเป็นไปได้ที่กว้างขึ้นระดับทักษะ orthographic ในผู้ที่มี ID ไม่ดีเท่าที่คำโครงสร้างประโยคทักษะระดับไม่ดี อย่างไรก็ตาม มีการหลักฐานจาก DS เอกสารประกอบการแนะนำว่า แม้ว่าทักษะคำโครงสร้างประโยคจน บุคคลกับ DS สามารถที่พวกเขาระดับการพัฒนาในวัดผิดปกติคำอ่าน ซึ่งต้องมีกลยุทธ์ visual orthographic (Roch & Jarrold, 2008Verucci และ al., 2006) ดังนั้น อาจเป็นไปได้ว่าแปรรูป orthographic ของความสัมพันธ์ในรหัส1.3 อย่างรวดเร็ว automatized ตั้งชื่อ (สำราญ)อย่างรวดเร็ว automatized ตั้งชื่อ (สำราญ) คือ ความสามารถอย่างรวดเร็วชื่อคุ้นเคยสิ่งเร้าที่จะนำเสนอเช่นสี มองเห็นตัวเลข ตัวอักษร หรือวัตถุ (Denckla & Rudel, 1974) เด็ก TD สำราญเป็นผู้ทายผลอย่างมีนัยสำคัญของความสามารถในการอ่านแม้แต่หลังจากบัญชีสำหรับความสามารถในการประมวลผลคำโครงสร้างประโยค (Ackerman & Dykman, 1993 มานิส Seidenberg และ ดอย 1999) มีการศึกษาระบุว่า แสดงได้เร็วขึ้นในวัดสำราญเกี่ยวข้องกับการรับรู้คำดี (มานิสเอ็ด al., 1999), การอ่านทำความเข้าใจ ความแม่นยำ แคล่ว (Schatschneider เฟล็ทเชอร์ Francis คาร์ลสัน & Foorman, 2004), และการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค(คอมป์ตัน 2000) สำราญจึงยังอีกทักษะที่สำคัญเพื่อพัฒนาการอ่านประสบความสำเร็จAl. ร้อยเอ็ดกรรมการม.ม. 778 / วิจัยในพิการพัฒนาการ 34 (2013) 776-787 ดรีมวิจัยใน RAN ในกลุ่มประชากรที่มี ID เป็นบ่อ หนึ่งการศึกษาผู้ใหญ่มีเจาะจงอ่อนรหัสตรวจสอบความสำราญของตัวอักษร และรูปภาพ การรู้จำคำ และ nonword อ่าน (ซอนเดอร์ส & DeFulio, 2007) ทั้งสองอย่างวัดสำราญถูก correlated กับรู้คำ nonword อ่าน แต่พบความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งสำราญของตัวอักษรและการอ่านผลที่วัด การศึกษานี้เป็นสิ่งสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์สำราญและมาตรการอื่น ๆ อ่านในบุคคลที่มีรหัส อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีกลุ่มเปรียบเทียบ TD การคำถามอยู่ว่าสำราญเป็นพื้นที่ของความแข็งแรงหรืออ่อนแอในรหัสทั่วไปกี่กลุ่มอาการเฉพาะการศึกษาทักษะการอ่านได้รวมชื่อวัดอย่างรวดเร็ว การศึกษานี้ได้พบว่าบุคคลที่ มีกลุ่มอาการวิลเลียมทำเพื่อน TD เช่นเป็นอ่าน และตรงจิตอายุบนชื่อของตัวเลขอย่างรวดเร็วรูปภาพ (Laing et al., 2001) และสี ตัวอักษร และคำ (Ypsilanti, Grouios, Zikouli, & Hatzinikolaou, 2006 ดูนอกจากนี้อัตราและ al., 2003 สำหรับความสัมพันธ์กับการวัดทักษะการอ่าน) พบว่านอกจากนี้ Ypsilanti และเพื่อนร่วมงานบุคคลที่ มี DS ยังดำเนินการตรวจวินิจฉัยอ่าน/จิตอายุ-กลุ่ม TD ตรงกันในการตั้งชื่ออย่างรวดเร็วเหมือนกันมาตรการการ บางหลักฐานแนะนำว่า ชื่ออย่างรวดเร็วอาจเป็นพื้นที่ของความสัมพันธ์ที่มีการศึกษาเหล่านี้มีรหัส การศึกษาปัจจุบันจะขยายผลการวิจัยเหล่านี้เพื่อเยาวชนด้วยวิชาการผสมรหัส1.4 การแสดงศึกษาจากวรรณกรรมกล่าวถึงข้างต้น มันดูเหมือนเพียงเล็กน้อยที่เป็นที่รู้จักกันเกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนในทักษะของการรู้จำคำในบุคคลมีวิชาการผสมรหัส เพียงมีหลักฐานเล็กน้อยแนะนำว่า พวกเขาอาจแสดงญาติจุดอ่อนในด้านการอ่าน (เจนคินสัน 1992) คำโครงสร้างประโยค และความสัมพันธ์ในแบบ visual/orthographicด้าน (Loveall & Conners ในข่าว) หลักฐานค่อนข้างมากจากการศึกษากลุ่มอาการเฉพาะ converges ยังนี้รูปแบบ (เช่น Conners et al., 2011 มะนาวและ Fuchs, 2010b Roch & Jarrold, 2008 Verucci และ al., 2006) และแนะนำเป็นไปได้ความสัมพันธ์ใน RAN เช่น (Laing et al., 2001 Ypsilanti และ al., 2006) เป็นที่ชัดเจนว่า มีความจำเป็นสำหรับการเปรียบเทียบโดยตรงระหว่างวิชาการผสมรหัสและ TD ตัวอย่างทักษะเหล่านี้ แต่การศึกษาไม่มียังวัดทั้งสามทักษะเหล่านี้ในการอย่างเดียวกันการศึกษาปัจจุบันพยายามเติมช่องว่างในวรรณคดี โดยระบุสัมพันธ์กับจุดแข็งและจุดอ่อนใน wordทักษะการรับรู้และ subskills ในตัวอย่างของเด็กและวัยรุ่น ด้วยรหัสผสมวิชาการเปรียบเทียบกับตัวอย่างของ TDเด็กความสามารถคล้ายวาจาระดับ นอกจากนี้ การศึกษาปัจจุบันตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่เป็นไปได้ระหว่าง subskillsใช้วิเคราะห์กาชาด ตัวอย่างเช่น ถ้าระบุ กลุ่มความแตกต่างแสดงให้เห็นจุดอ่อนในการรู้จำคำหมายกลุ่มสามารถเป็นไปตามค่าวิเคราะห์กาชาดเพื่อกำหนดว่าในการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคแปรรูป orthographic / RAN mediates ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้กลุ่มและคำ นอกจากนี้ ถ้า ระบุ การอ่อนแอในการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคอาจตาม ด้วยการวิเคราะห์กาชาดเพื่อกำหนดว่าในรับรู้คำโครงสร้างประโยค/ คำโครงสร้างประโยคจำ mediates ความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มและการถอดรหัสคำโครงสร้างประโยคอักเสบสำคัญแนะความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่เป็นไปได้เพื่อให้บรรลุนี้ ตัวอย่างของเยาวชนมีรหัสและตัวอย่างการเปรียบเทียบของเด็ก TD ที่ตรงกับระดับความสามารถในวาจาเสร็จสิ้นการทดสอบการรู้จำคำ ถอดรหัสคำโครงสร้างประโยค แปรรูป orthographic และสำราญ พวกเขาดำเนินการทดสอบความรับรู้คำโครงสร้างประโยคและจำคำโครงสร้างประโยค กลุ่มเปรียบเทียบและวิเคราะห์กาชาดได้เสร็จสมบูรณ์ เราหวังให้เหมาะกับรูปแบบของความแข็งแกร่งและอ่อนแอในการอ่านพัฒนาทักษะเยาวชนกับรหัส ด้วยข้อมูลนี้ ในอนาคตโปรแกรมการฝึกอบรมและงานวิจัยสามารถระบุพื้นที่เฉพาะที่มุ่งเน้นความพยายามของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.2 การประมวลผล Orthographic
การประมวลผล Orthographic เกี่ยวข้องกับการรับรู้รูปแบบของตัวอักษรภาพมารวมกันเพื่อให้คำและตระหนักถึงสิ่งที่
คำมีแนวโน้มที่จะมีลักษณะเหมือน มันเป็นทักษะที่ช่วยให้บุคคลที่จะได้รับการรักษาและรับรู้ orthographic (ภาพ)
การแสดงเมื่ออ่าน (Stanovich และเวสต์ 1989) ในหนังสือที่เกี่ยวกับเด็ก TD ประมวลผล orthographic ได้รับการ
แสดงที่จะมีส่วนร่วมในการรับรู้คำว่าแม้หลังจากการควบคุมความสามารถในการประมวลผลเสียง (บาร์เกอร์, et al, 1992;.
Berninger เกวียนเยตส์สเวนสันและแอ็บบอท 1994; คันนิงแฮม, et al , 2001) แต่เมื่อเทียบกับทักษะเสียง,
การประมวลผล orthographic ได้รับความสนใจน้อยลงในการอ่านวรรณกรรม TD.
เมื่อเทียบกับการประมวลผลเสียงที่มีการวิจัยแม้แต่น้อยการตรวจสอบการประมวลผลใน orthographic ID
ประชากร แอลลิงตัน (1981) พบว่าในเด็กที่มี ID ผู้ที่เป็นผู้อ่านที่ดีขึ้นได้อย่างน่าเชื่อถือสามารถแยกแยะความแตกต่าง
ระหว่างสตริงตัวอักษรที่มีมากหรือน้อยคำเหมือน (pokerson กับ bhdtunkqk) ในขณะที่ผู้ที่มีผู้อ่านปรับตัวลดลง
ไม่ได้ นี้แสดงให้เห็นว่าผู้อ่านที่ดีขึ้นมีความรู้เกี่ยวกับรูปแบบการ internalized orthographic ร่วมกัน.
แต่พวกเขาอาจจะทำดีกับชนิดของงานนี้โดยใช้เสียงออกกลยุทธ์ให้ที่สตริงคำเหมือนได้
ออกเสียงมากขึ้น การศึกษาครั้งนี้ไม่ได้รวมกลุ่มเปรียบเทียบ TD.
ในวรรณคดี TD สมมติฐานการเรียนการสอนด้วยตนเอง (จอม & Share 1983; แบ่งปัน, 1995, 1999) เป็นกรอบที่โดดเด่นสำหรับ
การทำความเข้าใจการเรียนรู้ orthographic (ว่าประชาชนได้รับความรู้เกี่ยวกับโครงสร้าง orthographic ของคำ) นี้
แสดงให้เห็นว่าสมมติฐานการเรียนรู้ orthographic จะบรรลุเป็นผลพลอยได้จากการถอดรหัสเสียง นั่นคือเมื่อบุคคลที่
เสียงออกคำใหม่ที่พวกเขาบังเอิญได้เรียนรู้โครงสร้าง orthographic ของคำเหล่านั้น จากการวิจัยการเรียนการสอนด้วยตัวเองก็อาจ
เป็นไปได้ว่าความแข็งแรงของทักษะ orthographic โดยทั่วไปจะเชื่อมโยงกับประสบการณ์และ / หรือความแรงในการถอดรหัสเสียง Loveall และ
คอนเนอร์ (ในข่าว) เมื่อเร็ว ๆ นี้ที่ใช้วิธีการเรียนการสอนด้วยตนเองเพื่อเปรียบเทียบคนหนุ่มสาวที่มี ID ผสมสาเหตุ (อายุ 13-33 ปี) ที่จะ
TD เด็กจับคู่กับอายุจิตวาจา แสดงให้เห็นว่าทั้งสองกลุ่มได้รับการยอมรับที่ดีขึ้นของ orthographic nonwords หลังจาก
phonologically ถอดรหัส nonwords เทียบกับการทำซ้ำพวกเขาแสดงให้เห็นถึงผลการเรียนการสอนด้วยตนเอง นอกจากนี้การเรียนการสอนด้วยตัวเอง
ผลที่ได้คืออย่างเท่าเทียมกันที่แข็งแกร่งในทั้งสองกลุ่ม Loveall คอนเนอร์และได้ข้อสรุปว่าคนหนุ่มสาวที่มี ID ได้เรียนรู้ทักษะการสะกดคำ
ในระหว่างกิจกรรมการถอดรหัสเสียงเช่นเดียวกับเด็ก TD ระดับวาจาเดียวกันทำเช่นนั้นดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าในวงกว้าง
ระดับทักษะการสะกดคำในผู้ที่มี ID ไม่ดีเท่าที่ทักษะของพวกเขาเสียง ระดับเป็นที่น่าสงสาร แต่มีบิตของ
หลักฐานจากวรรณกรรมดีเอสบอกว่าแม้ในทักษะเสียงน่าสงสารบุคคลที่มี DS สามารถดำเนินการของพวกเขาที่
ระดับการพัฒนาเกี่ยวกับมาตรการในการอ่านคำที่ผิดปกติซึ่งจะต้องมีกลยุทธ์การมองเห็นที่ orthographic (โรชและ Jarrold, 2008
. Verucci et al, 2006) ดังนั้นจึงอาจเป็นไปได้ว่าการประมวลผล orthographic เป็นพื้นที่ของความแข็งแรงเมื่อเทียบกับใน ID.
1.3 การตั้งชื่ออย่างรวดเร็วอย่างอัตโนมัติ (วิ่ง)
อย่างรวดเร็ว automatized การตั้งชื่อ (วิ่ง) เป็นความสามารถในการตั้งชื่อที่คุ้นเคยได้อย่างรวดเร็วสิ่งเร้าที่นำเสนอทางสายตาเช่นสี
ตัวเลขตัวอักษรหรือวัตถุ (Denckla และ Rudel, 1974) ในเด็ก TD, วิ่งเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญของความสามารถในการอ่านแม้หลังจาก
การบัญชีสำหรับความสามารถในการประมวลผลเสียง (Ackerman และ Dykman 1993; Manis, Seidenberg และดอย, 1999) มีการศึกษา
แสดงให้เห็นว่าการแสดงได้เร็วขึ้นในมาตรการวิ่งที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้คำดี (Manis et al., 1999) การอ่าน
เข้าใจความถูกต้องคล่องแคล่ว (Schatschneider เฟลทเชอร์, ฟรานซิส, คาร์ลสันและ Foorman, 2004) และการถอดรหัสเสียง
( คอมป์ตัน, 2000) ดังนั้นวิ่งยังเป็นทักษะที่สำคัญในการพัฒนาการอ่านที่ประสบความสำเร็จ.
MM Channell 778 et al, / การวิจัยในการพัฒนาคนพิการ 34 (2013) 776-787
วิจัยเกี่ยวกับการวิ่งในประชากรที่มี ID จะเบาบาง การศึกษาชิ้นหนึ่งของผู้ใหญ่ที่มี ID อ่อนเชิญชมการตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างการวิ่งของตัวอักษรและภาพการรับรู้คำพูดและการอ่าน nonword (แซนเดอและ DeFulio 2007) ทั้ง
มาตรการในการวิ่งมีความสัมพันธ์กับการรับรู้และการอ่านคำ nonword แต่ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของเขาถูกพบ
ระหว่างวิ่งของตัวอักษรและการอ่านมาตรวัดผลลัพธ์ การศึกษาครั้งนี้มีความสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์
ระหว่างมาตรการวิ่งและการอ่านในบุคคลที่มี ID อย่างไรก็ตามเนื่องจากการขาดการกลุ่มเปรียบเทียบ TD,
คำถามที่ยังคงวิ่งไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ของความแข็งแรงหรืออ่อนแอใน ID ทั่วไป.
การศึกษาน้อยเฉพาะโรคเกี่ยวกับทักษะการอ่านได้รวมมาตรการการตั้งชื่ออย่างรวดเร็ว การศึกษาเหล่านี้ได้พบว่า
บุคคลที่มีอาการวิลเลียมส์ดำเนินการเช่นเดียวกับการอ่านและอายุที่จับคู่จิตเพื่อนทีดีในการตั้งชื่ออย่างรวดเร็วของตัวเลข
และภาพ (แลง et al., 2001) เช่นเดียวกับสีตัวอักษรและคำ (อิพ Grouios, Zikouli และ Hatzinikolaou 2006; เห็น
ยัง Levy et al, 2003 สำหรับความสัมพันธ์กับมาตรการทักษะการอ่าน). นอกจากนี้อิพและเพื่อนร่วมงานพบว่า
บุคคลที่มี DS ยังดำเนินการในหุ้นที่มีการอ่าน / TD กลุ่มอายุที่จับคู่ทางจิตในการตั้งชื่อเดียวกันอย่างรวดเร็ว
มาตรการ การศึกษาเหล่านี้ให้หลักฐานที่ชี้ให้เห็นว่าการตั้งชื่ออย่างรวดเร็วบางคนอาจจะมีพื้นที่ของความแข็งแรงญาติสำหรับผู้
ที่มี ID การศึกษาครั้งนี้จะขยายผลการวิจัยเหล่านี้ให้กับเยาวชนที่มี ID ผสมสาเหตุ.
1.4 ปัจจุบันการศึกษา
จากวรรณกรรมที่กล่าวข้างต้นดูเหมือนว่าไม่ค่อยมีใครรู้เกี่ยวกับจุดแข็งและจุดอ่อนในทักษะเฉพาะของ
การจดจำคำในบุคคลที่มี ID ผสมสาเหตุ มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่จะชี้ให้เห็นว่าพวกเขาอาจจะแสดงให้เห็น
ความอ่อนแอของญาติในทุกด้านของการอ่านเสียง (เจนกินสัน, 1992) และความแข็งแรงเมื่อเทียบกับในภาพ / orthographic
ด้าน (Loveall และคอนเนอร์, ในการกด) หลักฐานค่อนข้างมากจากการศึกษาเฉพาะกลุ่มอาการของโรคยังลู่ด้วยนี้
รูปแบบ (เช่นคอนเนอร์ et al, 2011;. มะนาวและ Fuchs, 2010b; Roch และ Jarrold 2008; Verucci et al, 2006.) และแสดงให้เห็นความเป็นไปได้
ในความแข็งแรงญาติวิ่ง เช่นกัน (แลง et al, 2001;.. อิพ et al, 2006) เป็นที่ชัดเจนว่ามีความจำเป็นสำหรับการเปรียบเทียบโดยตรง
ระหว่าง ID ผสมสาเหตุและตัวอย่างทีดีกับทักษะเหล่านี้ แต่ไม่มีการศึกษาได้วัดยังทั้งสามของทักษะเหล่านี้ใน
ตัวอย่างเดียวกัน.
การศึกษานี้พยายามที่จะเติมเต็มช่องว่างในวรรณคดีนี้ โดยการระบุจุดแข็งและจุดอ่อนของญาติในคำ
ทักษะการรับรู้และทักษะย่อยในตัวอย่างของเด็กและวัยรุ่นที่มี ID ผสมสาเหตุเมื่อเทียบกับตัวอย่างของ TD
เด็กระดับความสามารถทางวาจาที่คล้ายกัน นอกจากนี้การศึกษานี้จะตรวจสอบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่เป็นไปได้ในหมู่ทักษะย่อย
โดยใช้การวิเคราะห์การไกล่เกลี่ย ตัวอย่างเช่นหากระบุความแตกต่างของกลุ่มแสดงให้เห็นความอ่อนแอในการรับรู้คำใน ID
กลุ่มที่อาจจะตามมาด้วยการวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยเพื่อตรวจสอบว่าผลการดำเนินงานในการถอดรหัสเสียง,
การประมวลผล orthographic และ / หรือวิ่งไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มและการรับรู้คำว่า นอกจากนี้ถ้าระบุ
จุดอ่อนในการถอดรหัสเสียงที่อาจจะตามมาด้วยการวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยเพื่อตรวจสอบว่าผลการดำเนินงานใน
การรับรู้เสียงและ / หรือหน่วยความจำเสียงไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มและถอดรหัสเสียง.
ไกล่เกลี่ยที่สําคัญจะแนะนำความสัมพันธ์เชิงสาเหตุที่เป็นไปได้.
เพื่อให้บรรลุนี้ ตัวอย่างของเยาวชนที่มี ID และตัวอย่างเปรียบเทียบเด็ก TD จับคู่กับระดับความสามารถทางวาจา
เสร็จสิ้นการทดสอบของการรับรู้คำถอดรหัสเสียงการประมวลผล orthographic และวิ่ง พวกเขายังเสร็จสิ้นการทดสอบ
การรับรู้เสียงและหน่วยความจำเสียง เปรียบเทียบกลุ่มและการวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยเสร็จสมบูรณ์ เราหวัง
ที่จะเปิดเผยรูปแบบของทั้งจุดแข็งและจุดอ่อนในการพัฒนาทักษะการอ่านในเด็กและเยาวชนที่มี ID ด้วยข้อมูลนี้ในอนาคต
โปรแกรมการฝึกอบรมและการแทรกแซงสามารถระบุพื้นที่ที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นที่จะมุ่งเน้นความพยายามของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.2 การสะกดคำการสะกดคำการประมวลผลการประมวลผลที่เกี่ยวข้องกับการจดรูปแบบ
ภาพตัวอักษรรวมกันเพื่อให้คำและตระหนักถึงสิ่งที่
คำมีแนวโน้มที่จะมีลักษณะเหมือน มันเป็นทักษะที่ช่วยให้บุคคลที่จะได้รับการรักษา และจำกฎการสะกดคำ ( ภาพแทน )
เมื่ออ่าน ( stanovich &ตะวันตก , 1989 ) ในวรรณคดีใน TD เด็ก การประมวลผลข้อถูก
แสดงการมีส่วนร่วมในการรู้คำ แม้หลังจากควบคุมความสามารถในการประมวลผลข้อมูล ( Barker et al . , 1992 ;
berninger คาร์ตไรต์เยตส์ , Swanson , & , Abbott , 1994 ; คันนิงแฮม et al . , 2001 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อเปรียบเทียบกับทักษะการสะกดคำการประมวลผลระบบเสียง
ได้รับความสนใจน้อยใน TD อ่านวรรณคดี .
เมื่อเทียบกับการประมวลผลระบบเสียงมีการวิจัยตรวจสอบการสะกดคำการประมวลผลแม้แต่น้อยใน ID
ประชากร allington ( 1981 ) พบว่า ในเด็กที่มีรหัสที่เป็นผู้อ่านที่ดีอาจได้แยกแยะ
ระหว่างสายที่มากกว่าหรือน้อยกว่าตัวอักษรคำว่า ( pokerson vs bhdtunkqk ) ส่วนผู้ที่อ่อนแอกว่าผู้อ่าน
ไม่ได้นี้แสดงให้เห็นว่าผู้อ่านที่ดีมีความรู้เกี่ยวกับรูปแบบการสะกดคำ internalized ทั่วไป .
แต่พวกเขาอาจจะทำดีในประเภทของงานที่ใช้เสียงออกกลยุทธ์ ระบุว่าคำเช่นเชือก
ออกเสียงมากขึ้น การศึกษานี้ไม่ได้รวมการเปรียบเทียบกลุ่ม TD TD .
ในวรรณคดี , ตนเองสอนสมมติฐาน ( จอม&แบ่งปัน , 1983 ; แบ่งปัน , 19951999 ) เป็นกรอบที่เด่นสำหรับความเข้าใจเรื่องการเรียนรู้
( วิธีการที่บุคคลที่ได้รับความรู้เกี่ยวกับโครงสร้างของคำ การสะกดคำ ) สมมติฐานนี้แสดงให้เห็นว่าการเรียนรู้การสะกดคำ
คือบรรลุเป็น byproduct ของการถอดรหัสระบบเสียง . นั่นคือ เมื่อบุคคล
เสียงคำใหม่ พวกเขายังเรียนรู้เรื่องโครงสร้างของคำเหล่านั้นบนพื้นฐานของการวิจัยการสอนตนเอง อาจ
ที่ความแข็งแรงของทักษะการสะกดคำโดยทั่วไปจะเชื่อมโยงกับประสบการณ์และ / หรือความแรงในการถอดรหัสระบบเสียง . และ loveall
คอนเนอร์ส ( กด ) เมื่อเร็วๆ นี้ ใช้วิธีการสอนแบบเปรียบเทียบตนเองกับ ID คนหนุ่มสาว ( อายุ 13 –สาเหตุผสม 33 ปี )

TD เด็กจับคู่ภาษาทางจิตอายุทั้งสองกลุ่มมีการรับรู้ดีกว่า เรื่อง nonwords หลัง
phonologically ถอดรหัส nonwords และทำซ้ำพวกเขาแสดงตนเองสอนผล เพิ่มเติมตัวเองสอน ผลคือแรงเท่ากันในทั้งสองกลุ่ม และสรุปได้ว่า loveall คอนเนอร์สคนหนุ่มสาวกับ ID ได้รับ
ทักษะการสะกดคำระบบเสียงถอดรหัสในระหว่างกิจกรรมเช่นเดียวกับเด็กในระดับเดียวกัน ทางทีดีทำดังนั้นจึงเป็นไปได้ที่กว้างขึ้น
เรื่องระดับทักษะในผู้ที่มี ID เป็นคนยากจนในขอบเขตที่ระดับทักษะของพวกเขา เสียงไม่ดี อย่างไรก็ตาม มีบิตของ
หลักฐานจาก DS วรรณกรรมชี้ให้เห็นว่า แม้ว่าทักษะทางไม่ดี , บุคคลที่มี DS สามารถดำเนินการ
ระดับพัฒนาการในมาตรการของการอ่านคำที่ผิดปกติ ซึ่งต้องใช้กลยุทธ์และการสะกดคำ ( โรช& จาโรลด์ , 2008 ;
verucci et al . , 2006 ) ดังนั้น จึงอาจเป็นไปได้ว่า การประมวลผลข้อคือพื้นที่ความแข็งแรงสัมพัทธ์ใน ID
1.3 . การแสวงหาความรู้การตั้งชื่อ ( รัน )
อย่างรวดเร็วการตั้งชื่อ ( วิ่ง ) แสวงหาความรู้คือความสามารถในการได้อย่างรวดเร็ว โดยเสนอชื่อที่คุ้นเคยที่สามารถมองเห็นได้เช่น สี ตัวอักษร ตัวเลข หรือวัตถุ (
, denckla &รูเดิล , 1974 ) ใน TD เด็กวิ่งเป็นทำนายระดับความสามารถในการอ่าน แม้ว่า
บัญชีสำหรับความสามารถในการประมวลผลข้อมูล ( แอคเคอร์แมน& dykman , 1993 ; 7 seidenberg & , , ดอย , 1999 ) มีการศึกษาพบว่าเร็วขึ้น
แสดงมาตรการของรันเกี่ยวข้องกับดีกว่าการรู้คำ ( 7 et al . , 1999 ) , การอ่าน
ความเข้าใจ ความถูกต้อง ความสามารถ ( schatschneider เฟลทเชอร์ ฟรานซิส คาร์ลสัน & foorman , 2004 ) และระบบเสียงถอดรหัส
( คอมป์ตัน , 2000 ) ดังนั้น ก็เป็นอีกหนึ่งทักษะที่สำคัญเพื่อการพัฒนาการอ่านที่ประสบความสำเร็จ .
Ph.D . channell 778 et al . วิจัยในพิการพัฒนาการ 34 ( 2013 ) 143 – 787
งานวิจัยรันในประชากรที่มี ID เป็นป่าโปร่งหนึ่งการศึกษาผู้ใหญ่ที่มีการติดเชื้ออ่อน รหัสตรวจสอบ
ความสัมพันธ์ระหว่างวิ่งของตัวอักษร และรูปภาพ การรู้คำและ nonword อ่าน ( Saunders & defulio , 2007 ) ทั้ง
มาตรการของรัน มีความสัมพันธ์กับการยอมรับคำและ nonword อ่าน แต่ความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งพบ
ระหว่างวิ่งของตัวอักษรและการอ่านผลมาตรการการศึกษานี้สำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างวิ่ง และมาตรการอื่น ๆ
( อ่านกับบุคคลในบัตรประชาชน แต่เนื่องจากขาด TD เปรียบเทียบกลุ่ม
คำถามยังคงอยู่ไม่ว่ารันคือพื้นที่ของความแรงหรือความอ่อนแอในทั่วไป ID
ซินโดรม ไม่เฉพาะการศึกษาทักษะการอ่านได้รวมถึงมาตรการการตั้งชื่ออย่างรวดเร็ว การศึกษานี้พบว่า