Effects of Brand EquityIn his conce

Effects of Brand Equity
In his conceptualization, Aaker (1991) proposes that brand equity creates value for the firm as well as for the customer. This proposition has been well supported. For example, brand equity affects merger and acquisition decision making (Mahajan, Rao, and Srivastava 1994) and stock
market responses (Lane and Jacobson 1995; Simon and Sullivan 1993) and determines the extendability of a brand name (Rangaswamy et al. 1993). It also increases the prob- ability of brand choice, willingness to pay premium prices, marketing communication effectiveness, and brand licensing opportunities, and decreases vulnerability to competitive marketing actions and elastic responses to price increases (Barwise 1993; Farquhar et al. 1991; Keller 1993; Simon and Sullivan 1993; Smith and Park 1992). In summary, from a managerial perspective, brand equity provides sustainable competitive advantages to the firm (Bharadwaj, Varadarajan, and Fahy 1993).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะพิเศษของแบรนด์หุ้นใน conceptualization เขา Aaker (1991) เสนอว่า แบรนด์หุ้นสร้างค่าสำหรับบริษัทเป็นอย่างดีสำหรับลูกค้า สนับสนุนข้อเสนอนี้ดี ตัวอย่าง มีผลต่อแบรนด์หุ้นควบรวม และซื้อตัดสิน (Mahajan ราว และ Srivastava ปี 1994) และหุ้นตอบการตลาด (เลนและเนื่อง 1995 Simon และซัลลิแวน 1993) และกำหนด extendability ของชื่อแบรนด์ (Rangaswamy et al. 1993) มันยังเพิ่ม prob-สามารถเลือกยี่ห้อ ยินดีที่จะจ่ายราคาพรีเมี่ยม ประสิทธิภาพการสื่อสารการตลาด และแบรนด์ที่อนุญาตให้ใช้สิทธิ์โอกาส และลดช่องโหว่ในการดำเนินการทางการตลาดที่แข่งขันและตอบสนองต่อความยืดหยุ่นราคาเพิ่มขึ้น (Barwise 1993 Al. ร้อยเอ็ด Farquhar 1991 เคลเลอร์ 1993 Simon และซัลลิแวน 1993 สมิธและสวน 1992) ในสรุป จากมุมมองการบริหารจัดการ แบรนด์หุ้นให้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืนของบริษัท (Bharadwaj, Varadarajan และ Fahy 1993)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของ
คุณค่าตราสินค้าในแนวความคิดของเขา เคอร์ ( 1991 ) เสนอว่า คุณค่าตราสินค้าสร้างมูลค่าสำหรับ บริษัท เช่นเดียวกับลูกค้า ข้อเสนอนี้ได้รับการสนับสนุนอย่างดี . ตัวอย่างเช่น คุณค่าตราสินค้ามีผลต่อการควบรวมกิจการ ( mahajan Rao , การตัดสินใจ , และ ศรีวัสทวาปี 1994 ) และการตอบสนอง ( ตลาดหุ้น
เลนและ Jacobson 1995 ;ไซมอนและซัลลิแวน 1993 ) และกำหนด extendability ของชื่อแบรนด์ ( rangaswamy et al . 1993 ) นอกจากนี้ยังเพิ่มปัญหา ความสามารถในการเลือกแบรนด์ ความเต็มใจจะจ่ายในราคาพรีเมี่ยม การตลาด การสื่อสาร และแบรนด์โอกาสใบอนุญาตและลดความเสี่ยง ในการกระทำการแข่งขันการตลาดและการตอบสนองที่ยืดหยุ่นเพื่อเพิ่มราคา ( barwise 1993 ; farquhar et al .1991 ; เคลเลอร์ 1993 ; ไซม่อนและซัลลิแวน 1993 ; Smith และสวนสาธารณะ 2535 ) โดยสรุป จากมุมมองของการบริหารคุณค่าตราสินค้ามีข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืนให้กับบริษัท ( varadarajan ภารทวาช และเฟฮี , 1993 )