Under-reporting has posed a serious

Under-reporting has posed a serious hindrance to women’s access to justice and is driven by a multiplicity of factors ranging from societal attitudes and institutionalised gender biases to the practical difficulties and complexities of navigating the Thai police and judicial systems. At a deeper level, the patriarchal structures underpinning Thai society tend to support the stigmatization of rape victims. The victims do not want to reveal their shamefulstories, blame themselves for what happened while society questions to what extent the victims “brought this upon themselves”, by what they wore, where they were and why they did not cry for help. Therefore, it is as if the burden should lie with the victims to prove that the incident was non-consensual.

Notwithstanding the low numbers of reporting, attrition deals with the issues that emerge once a victim decides to proceed with reporting rape. Indeed,the pioneering study on attrition by the Thailand Institute of Justice and UN WOMEN, reveals that attrition is one of the main bottlenecks in bringing real justice to rape victims[3].

Once cases enter the system, the first attrition point is the act of reporting rape. A common example of attrition occurs when victims fail to report within the 3-month timeframe as required by the Thai Criminal Code. In addition, the common practice of mediation and settlement encouraged by the police also results in cases not being reported. In many instances it has been reported that victims deliberately withdraw the case as they are treated with disrespect by the respective state or police officials, who may lack the necessary gender sensitivities and training when dealing with the victims.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายงานภายใต้มีอิทธพลกำแพงรุนแรงถึงสตรีเพื่อความยุติธรรม และขับเคลื่อน ด้วยมากมายหลายหลากปัจจัยตั้งแต่ทัศนคตินิยมและผสมเพศยอมปฏิบัติปัญหาและความซับซ้อนของการนำทางตำรวจและระบบยุติธรรม ในระดับลึก โครงสร้าง patriarchal underpinning สังคมไทยมักจะ สนับสนุน stigmatization ของเหยื่อการข่มขืน เหยื่อไม่ต้องการเปิดเผยของพวกเขา shamefulstories ตำหนิตัวเองสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่สังคมถาม "มานี้เมื่อตัวเอง" โดยสิ่งที่พวกเขาสวม ที่พวกเขา และทำไมพวกเขาไม่ได้ไม่ร้องไห้สำหรับช่วยเหยื่อที่ไหน จึง มันเป็นเป็นภาระควรนอนกับเหยื่อเพื่อพิสูจน์ว่า เหตุการณ์ไม่ใช่ consensualอย่างไรก็ตามตัวเลขต่ำสุดของรายงาน attrition เกี่ยวข้องกับปัญหานั้นเมื่อเหยื่อตัดสินใจที่จะดำเนินการรายงานการข่มขืน แน่นอน การศึกษานี่ attrition สถาบันยุติธรรมไทยและ UN ผู้หญิง เผยว่า attrition ของเป็นเครื่องหลักในการนำความยุติธรรมจริงเหยื่อข่มขืน [3]เมื่อกรณีใส่ระบบ attrition จุดแรกคือ พระราชบัญญัติรายงานการข่มขืน ตัวอย่างทั่วไปของ attrition เกิดขึ้นเมื่อผู้ที่ล้มเหลวในการรายงานภายในกรอบเวลา 3 เดือนตามอาญาไทย นอกจากนี้ จารีตของกาชาดและการจ่ายเงินสนับสนุนให้ตำรวจยังผลในกรณีที่ไม่มีการรายงาน ในหลายกรณีที่มีรายงานว่า เหยื่อโดยเจตนาถอนกรณีเป็นพวกเขาจะถือว่า มีตุลาการ โดยแต่ละรัฐหรือเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่อาจขาดรัฐเพศที่จำเป็นและการฝึกอบรมเมื่อจัดการกับเหยื่อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้การรายงานได้ถูกวางเป็นอุปสรรคอย่างร้ายแรงต่อการเข้าถึงของผู้หญิงเพื่อความยุติธรรมและเป็นแรงผลักดันโดยหลายหลากของปัจจัยตั้งแต่ทัศนคติของสังคมและสถาบันอคติทางเพศกับความยากลำบากในการปฏิบัติและความซับซ้อนของการนำตำรวจไทยและระบบการพิจารณาคดี ในระดับลึกโครงสร้างปรมาจารย์หนุนสังคมไทยมีแนวโน้มที่จะสนับสนุนการรังเกียจผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการข่มขืน ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไม่ต้องการที่จะเปิดเผย shamefulstories ของพวกเขาตำหนิตัวเองสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในขณะที่คำถามสังคมสิ่งที่ขอบเขตที่ตกเป็นเหยื่อ "นำสิ่งนี้เมื่อตัวเอง" โดยสิ่งที่พวกเขาสวมพวกเขาอยู่ที่ไหนและทำไมพวกเขาไม่ได้ร้องขอความช่วยเหลือ ดังนั้นจึงเป็นเหมือนภาระควรนอนกับเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายที่จะพิสูจน์ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกความยินยอม. แม้จะมีตัวเลขที่ต่ำของการรายงานข้อเสนอการขัดสีกับปัญหาที่เกิดครั้งเดียวเหยื่อตัดสินใจที่จะดำเนินการกับรายงานการข่มขืน อันที่จริงการศึกษาเป็นผู้บุกเบิกในการขัดสีโดยสถาบันแห่งประเทศไทยยุติธรรมและสหประชาชาติสตรีเปิดเผยว่าการขัดสีเป็นหนึ่งในคอขวดหลักในการนำความยุติธรรมที่แท้จริงให้กับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อการข่มขืน [3]. เมื่อกรณีสู่ระบบซึ่งเป็นจุดที่การขัดสีแรกคือการกระทำ รายงานของการข่มขืน ตัวอย่างที่พบบ่อยของการขัดสีเกิดขึ้นเมื่อผู้ที่ตกเป็นเหยื่อไม่ได้รายงานภายในระยะเวลา 3 เดือนตามที่ประมวลกฎหมายอาญาของไทย นอกจากนี้วิธีการทั่วไปของการไกล่เกลี่ยและการตั้งถิ่นฐานการสนับสนุนจากตำรวจยังส่งผลในกรณีที่ไม่ได้รับรายงาน ในหลายกรณีจะได้รับการรายงานว่าผู้ที่ตกเป็นเหยื่อจงใจถอนกรณีที่พวกเขาได้รับการปฏิบัติด้วยความเคารพโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐที่เกี่ยวข้องหรือตำรวจที่อาจขาดความเปราะบางทางเพศและการฝึกอบรมที่จำเป็นเมื่อต้องรับมือกับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ