Assuming that citizenship does in f

Assuming that citizenship does in fact provide this integrative experience, one may
still wonder how this helps someone to become a better person. The answer is that it instills a more secure sense of self, of one’s identity and integrity as a person. One of the most common complaints about modern society is that life tends to be divided into a series of almost discrete compartments. We leave home to go to work, where the division of labor often confines us to a narrow and repetitive task; we leave work to go shopping, where we encounter people we know only as clerks and customers; we leave the store to drive or ride home, seldomseeing a familiar face along the way. Modern, urban society presents a far greater range ofopportunities than earlier forms of society, but it also separates people from one another and splits their lives into fragments (Wirth, 1938). To the extent that active citizenship requires people to see themselves as more than the sum of the various roles they play, it will work to establish a secure sense of self. Anyone who finds this desirable will thus have good reason to believe that the integrative aspects of citizenship will be, at least in the long term, of personal benefit. Of course, there are other ways to deal with the multiplicity of roles and the fragmentation of identity characteristic of modern life. One way is to withdraw into a community of like-minded people. Yet another is to concentrate, so far as the insistent demands of modern life will allow, on a single role – parent, perhaps, or soldier or scholar – to the virtual exclusion of all others. From the republican standpoint, however, citizenship offers a better alternative because it promises an educative as well

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติว่าพลเมืองในความเป็นจริงให้ประสบการณ์นี้มองอนาคต หนึ่งอาจstill wonder how this helps someone to become a better person. The answer is that it instills a more secure sense of self, of one’s identity and integrity as a person. One of the most common complaints about modern society is that life tends to be divided into a series of almost discrete compartments. We leave home to go to work, where the division of labor often confines us to a narrow and repetitive task; we leave work to go shopping, where we encounter people we know only as clerks and customers; we leave the store to drive or ride home, seldomseeing a familiar face along the way. Modern, urban society presents a far greater range ofopportunities than earlier forms of society, but it also separates people from one another and splits their lives into fragments (Wirth, 1938). To the extent that active citizenship requires people to see themselves as more than the sum of the various roles they play, it will work to establish a secure sense of self. Anyone who finds this desirable will thus have good reason to believe that the integrative aspects of citizenship will be, at least in the long term, of personal benefit. Of course, there are other ways to deal with the multiplicity of roles and the fragmentation of identity characteristic of modern life. One way is to withdraw into a community of like-minded people. Yet another is to concentrate, so far as the insistent demands of modern life will allow, on a single role – parent, perhaps, or soldier or scholar – to the virtual exclusion of all others. From the republican standpoint, however, citizenship offers a better alternative because it promises an educative as well

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติว่าเป็นพลเมืองที่ไม่ในความเป็นจริงให้ประสบการณ์แบบบูรณาการนี้อาจจะ
ยังสงสัยว่าวิธีนี้จะช่วยให้คนที่จะกลายเป็นคนที่ดีกว่า คำตอบก็คือว่ามัน instills ความรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นด้วยตนเองของตัวตนของคนและความซื่อสัตย์เป็นคนที่ หนึ่งในข้อร้องเรียนที่พบมากที่สุดเกี่ยวกับสังคมที่ทันสมัยเป็นว่าชีวิตมีแนวโน้มที่จะถูกแบ่งออกเป็นชุดของช่องที่ไม่ต่อเนื่องเกือบ เราออกจากบ้านไปทำงานที่ภาคแรงงานมักขอบเขตที่เราจะเป็นงานที่แคบและทำซ้ำ เราออกจากที่ทำงานไปช้อปปิ้งที่เราพบคนที่เรารู้จักเป็นเพียงเสมียนและลูกค้า; เราออกจากร้านที่จะขับรถหรือขี่บ้าน seldomseeing ใบหน้าที่คุ้นเคยไปพร้อมกัน โมเดิร์นสังคมเมืองที่มีการจัดที่ไกลมากขึ้น ofopportunities ช่วงกว่ารูปแบบก่อนหน้านี้ของสังคม แต่ก็ยังแยกคนจากอีกคนหนึ่งและแยกชีวิตของพวกเขาเป็นเศษ (เวิร์ ธ , 1938) ในขอบเขตที่เป็นพลเมืองที่ใช้งานต้องมีคนที่จะเห็นตัวเองเป็นมากกว่าผลรวมของบทบาทต่างๆที่พวกเขาเล่นก็จะทำงานเพื่อสร้างความรู้สึกปลอดภัยของตัวเอง ทุกคนที่พบว่าเป็นที่น่าพอใจนี้จึงจะมีเหตุผลที่ดีที่จะเชื่อว่าการด้านบูรณาการของการเป็นพลเมืองจะเป็นอย่างน้อยในระยะยาวของผลประโยชน์ส่วนตัว แน่นอนว่ายังมีวิธีการอื่น ๆ ในการจัดการกับหลายหลากของบทบาทและการกระจายตัวของลักษณะตัวตนของชีวิตสมัยใหม่ วิธีหนึ่งคือการถอนเป็นชุมชนของคนที่มีใจเดียวกัน อีกหนึ่งคือการมีสมาธิเท่าที่ความต้องการยืนหยัดของชีวิตสมัยใหม่จะช่วยให้ในบทบาทเดี่ยว - ผู้ปกครองอาจจะหรือทหารหรือนักวิชาการ - เพื่อการยกเว้นเสมือนจริงของคนอื่น ๆ ทั้งหมด จากมุมมองของรีพับลิกัน แต่เป็นพลเมืองที่มีทางเลือกที่ดีเพราะมันสัญญาให้ความรู้เป็นอย่างดี