The right to privacy is a human rig

The right to privacy is a human right and an element of various legal traditions which may restrain both government and private party action that threatens the privacy of individuals.[1]

Since the global surveillance disclosures of 2013, the inalienable human right to privacy has been a subject of international debate. Under the pretext of combatting 'terrorists', controversial agencies such as the NSA, CIA, RAW, GCHQ, and others have engaged in mass global surveillance, undermining the right to privacy. The violation of this human right has come under the context of other human rights violations committed by Nato-member states (i.e. the unlawful detention of enemy combatants or civilians at Guantanamo Bay, Abu Grahib, and other Black sites, and extraordinary rendition). There is now question as to whether the right to privacy can co-exist with the current capabilities of government agencies to access and analyse virtually every detail of an individual's life. A major question is whether or not the right to privacy needs to be forfeited as part of the social contract in order to bolster defence against alleged terrorist threats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิทธิส่วนบุคคลเป็นสิทธิมนุษย์และองค์ประกอบของประเพณีกฎหมายต่าง ๆ ซึ่งอาจหารัฐบาลและงานเลี้ยงส่วนตัวกระทำที่ข่มขู่ส่วนตัวของบุคคล [1]ตั้งแต่เผยเฝ้าระวังโลก 2013 ขวามนุษย์เท่าเทียมกันความเป็นส่วนตัวได้รับหัวข้อของการอภิปรายที่นานาชาติ ภายใต้ข้ออ้างเพื่อ combatting 'ร้าย' หน่วยงานแย้ง NSA, CIA วัตถุดิบ GCHQ และอื่น ๆ มีหมั้นในการเฝ้าระวังโดยรวมทั่วโลก บั่นทอนสิทธิความเป็นส่วนตัว การละเมิดสิทธิมนุษย์นี้ได้มาภายใต้บริบทของการละเมิดสิทธิมนุษยชนอื่น ๆ โดยรัฐนาสมาชิก (เช่นการผิดกฎหมายกักขังศัตรูคู่หรือพลเรือนที่ Guantanamo Bay บู Grahib และสีดำไซต์ และอื่น ๆ rendition พิเศษ) ตอนนี้มีคำถามที่ว่าว่าสิทธิความเป็นส่วนตัวสามารถอยู่ร่วมกับความสามารถในปัจจุบันของหน่วยงานภาครัฐเพื่อเข้าถึง และวิเคราะห์แทบทุกรายละเอียดของชีวิตของแต่ละ คำถามสำคัญเป็นหรือไม่สิทธิส่วนบุคคลต้องเป็น forfeited เป็นส่วนหนึ่งของสัญญาประชาคมเพื่อส่งเสริมป้องกันภัยคุกคามก่อการร้ายที่ถูกกล่าวหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สิทธิความเป็นส่วนตัวเป็นสิทธิมนุษยชนและองค์ประกอบของประเพณีทางกฎหมายต่างๆซึ่งอาจยับยั้งทั้งภาครัฐและการดำเนินงานเลี้ยงส่วนตัวที่คุกคามความเป็นส่วนตัวของบุคคล. [1] เนื่องจากการเปิดเผยข้อมูลการเฝ้าระวังทั่วโลกของปี 2013 สิทธิมนุษยชนเอาไปไม่ได้ที่จะได้รับความเป็นส่วนตัว เรื่องของการอภิปรายระหว่างประเทศ ภายใต้ข้ออ้างของ combatting 'ผู้ก่อการร้าย' หน่วยงานขัดแย้งเช่นเอ็นเอสเอ, ซีไอเอ, RAW, GCHQ และคนอื่น ๆ ได้มีส่วนร่วมในการเฝ้าระวังมวลโลกบั่นทอนสิทธิความเป็นส่วนตัว การละเมิดสิทธิมนุษยชนนี้ได้มาภายใต้บริบทของการละเมิดสิทธิมนุษยชนอื่น ๆ ที่ได้กระทำโดยรัฐสมาชิกนาโต (เช่นกฎหมายกักกันของศัตรูหรือพลเรือนที่อ่าวกวนตานา, อาบู Grahib และเว็บไซต์อื่น ๆ สีดำและความหมายพิเศษ) ขณะนี้มีคำถามที่เป็นไปได้ว่าสิทธิความเป็นส่วนตัวสามารถอยู่ร่วมกับความสามารถในปัจจุบันของหน่วยงานภาครัฐในการเข้าถึงและวิเคราะห์รายละเอียดของความจริงในชีวิตของแต่ละบุคคลทุก คำถามที่สำคัญคือไม่ว่าจะเป็นหรือไม่สิทธิส่วนบุคคลจะต้องมีการปรับเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาทางสังคมเพื่อเสริมการป้องกันภัยคุกคามการก่อการร้ายที่ถูกกล่าวหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิทธิความเป็นส่วนตัวเป็นสิทธิของมนุษย์และองค์ประกอบต่าง ๆ ตามกฎหมาย ประเพณี ซึ่งอาจยับยั้งทั้งภาครัฐและเอกชน พรรคการกระทำที่คุกคามความเป็นส่วนตัวของบุคคล [ 1 ]

ตั้งแต่ระดับโลก เปิดเผยข้อมูลการเฝ้าระวังของ 2013 , พื้นฐานของมนุษย์สิทธิได้รับเรื่องของการอภิปรายที่นานาชาติ ภายใต้ข้ออ้างของการต่อสู้ ' ผู้ก่อการร้าย 'หน่วยงานขัดแย้งเช่น NSA , ซีไอเอ , ดิบ , gchq และคนอื่น ๆ ได้มีส่วนร่วมในการเฝ้าระวังมวลชนทั่วโลก บ่อนทำลายสิทธิความเป็นส่วนตัว การละเมิดสิทธิมนุษยชนนี้มีมาภายใต้บริบทอื่น ๆการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่กระทำโดยรัฐสมาชิกนาโต ( เช่น การกักขังที่ผิดกฎหมายของทหารฝ่ายศัตรู หรือพลเรือนที่อ่าวกวนตานาโม อาบู grahib , และเว็บไซต์อื่น ๆ สีดำและ การแสดงดนตรีพิเศษ ) ขณะนี้มีคำถามว่าสิทธิส่วนบุคคลสามารถอยู่ร่วมกับความสามารถในปัจจุบันของหน่วยงานภาครัฐที่จะเข้าถึงและวิเคราะห์แทบทุกๆรายละเอียดของชีวิตของบุคคล คำถามสำคัญคือ หรือไม่ใช่เพื่อความเป็นส่วนตัว ต้องถูกริบเป็นส่วนหนึ่งของสัญญาทางสังคมเพื่อที่จะหนุนการป้องกันต่อต้านกล่าวหาก่อการร้าย ภัยคุกคาม