As it becomes clear the Mr. Hooper

As it becomes clear the Mr. Hooper is in his final moments, the Revered Mr. Clark asks him if he is ready to have the veil lifted to which the Minister replies, “my soul hath a patient weariness until that veil be lifted.” However, just as Mr. Clark goes to remove the veil, Mr. Hooper summons a great deal of energy and prevents him from taking it off. He uses his last bit of energy to address those around him, saying they should not be frightened of him, but of one another because no one showed him any pity, all because of a simple black veil. He says he looks around him and on everyone he sees there is a black veil. Everyone shrinks back in fright and before anything can be done or said, Reverend Hooper dies, still veiled with that same faint smile. They do not remove the veil when he goes to the grave.

The most questionable aspect of the text is not the official last paragraph of the story, but the note, which comments on another clergyman who also wore a black veil but it was found that in early life he had accidentally killed a good friend and thus wore the veil until he finally died.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จะกลายเป็นชัดเจนรับนายเป็นช่วงเวลาสุดท้ายของเขา Clark นายย่องถามเขาถ้า เขาพร้อมจะมีม่านยกซึ่งรัฐมนตรีตอบ "จิตวิญญาณของบรรดาภายผู้ป่วยจนกว่าผิวที่ถูกยกขึ้น" อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่นายคลาร์กไปเอาม่าน นายรับเดินหมายมากพลังงาน และป้องกันเขาจากการปิด เขาใช้ของเขาบิตสุดท้ายของพลังงานคนรอบข้างเขา ว่า พวกเขาไม่ควรจะกลัว ของเขา แต่ ของคนอื่น เพราะไม่มีใครพบเขาสงสารใด ๆ ทั้งหมดเนื่องจากเป็นผิวดำง่ายขึ้น เขากล่าวว่า เขามองไปรอบ ๆ เขา และทุกคนบน เขามองเห็นมีผิวสีดำ ทุกคนลดขนาดกลับตกใจ และก่อนที่อะไรจะทำ หรือ ว่า รับ Reverend ตาย veiled ยังคง มีรอยยิ้มจาง ๆ ที่เดียวกัน พวกเขาไม่เอาม่านเมื่อเขาเกิดจนตายด้านอาจมากที่สุดของข้อความจะไม่ย่อหน้าสุดท้ายอย่างเป็นทางการของเรื่อง หมายเหตุ ที่เห็นบน clergyman อื่นที่ยัง สวมชุดสีดำ แต่พบว่า ในช่วงชีวิต เขาตั้งใจฆ่าเพื่อนที่ดี และสวมคลุมดัง จนกระทั่งเขาเสียชีวิตในที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจนนายฮูเปอร์ที่อยู่ในช่วงเวลาสุดท้ายของเขาเคารพนายคลาร์กถามเขาว่าเขาพร้อมที่จะมีม่านยกที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวงตอบ "จิตวิญญาณของฉันทรงเหน็ดเหนื่อยอดทนจนกว่าม่านที่ถูกยกขึ้น." แต่เช่นเดียวกับนายคลาร์กไปเอาผ้าคลุมหน้านายฮูเปอร์เรียกการจัดการที่ดีของพลังงานและป้องกันไม่ให้เขาจากการออก เขาใช้บิตสุดท้ายของพลังงานที่จะอยู่คนรอบข้างเขาบอกว่าพวกเขาไม่ควรจะกลัวของเขา แต่ของอีกคนหนึ่งเพราะไม่มีใครให้เขาสงสารใด ๆ ทั้งหมดเป็นเพราะผ้าคลุมสีดำที่เรียบง่าย เขาบอกว่าเขามองไปรอบ ๆ ตัวเขาและทุกคนที่เขาเห็นว่ามีสีดำผ้าคลุม ทุกคนหดตัวกลับมาอยู่ในความน่ากลัวและก่อนที่อะไรที่สามารถทำได้หรือกล่าวว่านายฮูเปอร์ตายยังคงถูกปกคลุมด้วยรอยยิ้มจาง ๆ เดียวกันกับที่ พวกเขาไม่ได้เอาผ้าคลุมหน้าเมื่อเขาไปที่หลุมฝังศพ. ด้านที่น่าสงสัยมากที่สุดของข้อความที่ไม่ได้เป็นวรรคสุดท้ายอย่างเป็นทางการของเรื่อง แต่ทราบซึ่งความคิดเห็นที่นักบวชที่ยังสวมผ้าคลุมหน้าสีดำอีก แต่มันก็พบว่า ในชีวิตในวัยเด็กเขาได้ตั้งใจฆ่าเพื่อนที่ดีและทำให้การสวมผ้าคลุมหน้าจนในที่สุดเขาเสียชีวิต