Proline is the predominant free ami

Proline is the predominant free amino acid of honey and it is a measure of the level of total amino acids (Iglesias, de Lorenzo, Polo, Martin-Àlvarez, & Pueyo, 2004). The proline content of honey is measured as a criterion for estimating the quality (Bogdanov, 2002 and Von der Ohe et al., 1991) and the antioxidant activity of the honey (Meda et al., 2005 and Saxena et al., 2010) and it may be used also for characterization on the basis of botanical origin (Bogdanov et al., 2004, Persano et al., 1995 and Soria et al., 2004).

Over time many spectrophotometric methods have been used to determine proline content (Ough, 1969, Troll and Lindsley, 1955, White and Rudyj, 1978 and Wren and Wiggal, 1965). To date, the analytical methods reported in the literature for the determination of proline in honey refer to official methods of the International Honey Commission, IHC (Bogdanov, 2002), and of the Association of Official Analytical Chemists (AOAC, 2005). These methods are derived from the original Ough method (1969), in which the content of proline was measured by spectrophotometry from the colour developed with ninhydrin at a wavelength of 510 nm. The IHC method introduces some significant changes that lengthen the time of analysis, the most important of which involves the use of a water bath at 70 °C for 10 min following the boiling bath included in the original method. The AOAC method follows the original procedure, but includes the subtraction of the interference due to the colour of honey on the absorbance recording of the reacted test solution, as provided for in the work of White and Rudyj (1978). From the analytical point of view, it is important at this point to know if different methods give the same (or different) results and to understand if it is possible to compare results of different studies which use different methods of analysis. Another critical point is the lack of a complete validation of the proposed methods: the official methods are validated for accuracy (studied with a recovery test), and precision (in terms of repeatability and reproducibility), but they provide no information about linearity range, limits of detection or quantification in matrix for the 2 official methods proposed nor for the original Ough method.

The purpose of the present study was to compare the 2 official methods for proline determination in honey, the IHC method and the AOAC method, with the original Ough method (1969) and to choose the best method in terms of accuracy and time saving. In order to verify the performance of the best method chosen and optimized for the waiting time for absorbance recording, quality parameters such as accuracy, precision, limit of detection (LOD), limit of quantification (LOQ), and linearity range were also evaluated.

The method was applied to 43 unifloral honey samples from the Marche region, Central Italy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Proline เป็นกรดอะมิโนอิสระกันของน้ำผึ้ง และเป็นการวัดระดับของกรดอะมิโนรวม (Iglesias, Lorenzo de โปโล มาร์ติน Àlvarez, & Pueyo, 2004) เนื้อหา proline ของผึ้งเป็นวัดเป็นเกณฑ์สำหรับการประเมินคุณภาพ (Bogdanov, 2002 และฟอนแดร์ Ohe et al., 1991) และกิจกรรมการต้านอนุมูลอิสระของน้ำผึ้ง (Meda et al., 2005 และ al. et ซสักเสนา 2010) และมันอาจจะใช้สำหรับการจำแนกตามกำเนิดพฤกษศาสตร์ (Bogdanov et al., 2004, Persano และ al., 1995 และ Soria et al , 2004)Over time many spectrophotometric methods have been used to determine proline content (Ough, 1969, Troll and Lindsley, 1955, White and Rudyj, 1978 and Wren and Wiggal, 1965). To date, the analytical methods reported in the literature for the determination of proline in honey refer to official methods of the International Honey Commission, IHC (Bogdanov, 2002), and of the Association of Official Analytical Chemists (AOAC, 2005). These methods are derived from the original Ough method (1969), in which the content of proline was measured by spectrophotometry from the colour developed with ninhydrin at a wavelength of 510 nm. The IHC method introduces some significant changes that lengthen the time of analysis, the most important of which involves the use of a water bath at 70 °C for 10 min following the boiling bath included in the original method. The AOAC method follows the original procedure, but includes the subtraction of the interference due to the colour of honey on the absorbance recording of the reacted test solution, as provided for in the work of White and Rudyj (1978). From the analytical point of view, it is important at this point to know if different methods give the same (or different) results and to understand if it is possible to compare results of different studies which use different methods of analysis. Another critical point is the lack of a complete validation of the proposed methods: the official methods are validated for accuracy (studied with a recovery test), and precision (in terms of repeatability and reproducibility), but they provide no information about linearity range, limits of detection or quantification in matrix for the 2 official methods proposed nor for the original Ough method.The purpose of the present study was to compare the 2 official methods for proline determination in honey, the IHC method and the AOAC method, with the original Ough method (1969) and to choose the best method in terms of accuracy and time saving. In order to verify the performance of the best method chosen and optimized for the waiting time for absorbance recording, quality parameters such as accuracy, precision, limit of detection (LOD), limit of quantification (LOQ), and linearity range were also evaluated.The method was applied to 43 unifloral honey samples from the Marche region, Central Italy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โพรลีนเป็นกรดอะมิโนฟรีเด่นของน้ำผึ้งและมันเป็นตัวชี้วัดระดับของกรดอะมิโนรวม (Iglesias, อเรนโซเดอโปโล, มาร์ติน Alvarez และ Pueyo, 2004) เนื้อหาโพรลีนของน้ำผึ้งเป็นวัดที่เป็นเกณฑ์สำหรับการประเมินคุณภาพ (Bogdanov, 2002 และฟอนเด Ohe et al., 1991) และสารต้านอนุมูลอิสระของน้ำผึ้ง (Meda et al., 2005 และ Saxena et al., 2010) และมันอาจจะใช้สำหรับตัวละครบนพื้นฐานของแหล่งกำเนิดพฤกษศาสตร์ (Bogdanov et al., 2004 Persano et al., 1995 และโซเรีย et al., 2004). เมื่อเวลาผ่านไปวิธีสเปกจำนวนมากได้รับใช้ในการกำหนดเนื้อหาโพรลีน ( ough 1969 Troll และ Lindsley 1955 สีขาวและ Rudyj 1978 และนกกระจิบและ Wiggal, 1965) ในวันที่วิธีการวิเคราะห์รายงานในวรรณคดีสำหรับการกำหนดโพรลีนในน้ำผึ้งหมายถึงวิธีการอย่างเป็นทางการของคณะกรรมการน้ำผึ้งนานาชาติ IHC (Bogdanov, 2002) และของสมาคมอย่างเป็นทางการนักเคมีวิเคราะห์ (AOAC, 2005) วิธีการเหล่านี้จะได้มาจากวิธีการ Ough เดิม (1969) ซึ่งในเนื้อหาของโพรลีนที่ถูกวัดโดย spectrophotometry จากสีที่พัฒนาด้วย ninhydrin ที่ความยาวคลื่น 510 นาโนเมตร วิธี IHC แนะนำการเปลี่ยนแปลงบางอย่างที่สำคัญที่ช่วยยืดเวลาของการวิเคราะห์ที่สำคัญที่สุดของการที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานของอ่างน้ำที่ 70 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 10 นาทีต่อไปอาบน้ำเดือดที่รวมอยู่ในวิธีการเดิม วิธี AOAC ตามขั้นตอนเดิม แต่รวมถึงการลบของการรบกวนเนื่องจากสีของน้ำผึ้งในการบันทึกการดูดกลืนแสงของการแก้ปัญหาการทดสอบปฏิกิริยาที่ตามที่บัญญัติไว้ในการทำงานของสีขาวและสี Rudyj นี้ (1978) จากจุดการวิเคราะห์ในมุมมองของมันเป็นสิ่งสำคัญที่จุดนี้จะทราบว่าวิธีการที่แตกต่างกันให้เหมือนกัน (หรือแตกต่างกัน) ผลและเข้าใจว่ามันเป็นไปได้ที่จะเปรียบเทียบผลของการศึกษาที่แตกต่างกันซึ่งใช้วิธีการที่แตกต่างกันของการวิเคราะห์ จุดสำคัญอีกประการหนึ่งคือการขาดการตรวจสอบที่สมบูรณ์ของวิธีการที่นำเสนอ: วิธีการอย่างเป็นทางการได้รับการตรวจสอบความถูกต้อง (การศึกษากับการทดสอบการกู้คืน), และความแม่นยำ (ในแง่ของการทำซ้ำและการทำสำเนา) แต่พวกเขาให้ข้อมูลเกี่ยวกับช่วงที่เป็นเส้นตรงไม่มี ข้อ จำกัด ของการตรวจสอบหรือปริมาณในเมทริกซ์สำหรับ 2 วิธีอย่างเป็นทางการเสนอหรือสำหรับวิธี Ough เดิม. วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือการเปรียบเทียบ 2 วิธีอย่างเป็นทางการสำหรับการกำหนดโพรลีนในน้ำผึ้งวิธี IHC และวิธี AOAC กับต้นฉบับ วิธี ough (1969) และจะเลือกวิธีที่ดีที่สุดในแง่ของความถูกต้องและประหยัดเวลา เพื่อที่จะตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานของวิธีที่ดีที่สุดที่ได้รับเลือกและปรับให้เหมาะสมกับเวลาที่รอคอยสำหรับการบันทึกการดูดกลืนแสงพารามิเตอร์ที่มีคุณภาพเช่นความถูกต้องแม่นยำของการตรวจสอบการ จำกัด (LOD) ขีด จำกัด ของปริมาณ (LOQ) และช่วงที่เป็นเส้นตรงได้รับการประเมินยังวิธีการที่ถูกนำไปใช้ 43 ตัวอย่างน้ำผึ้ง unifloral จากภูมิภาค Marche กลางอิตาลี