The three cases also show that a hi

The three cases also show that a high level of ethical reflexivity is required.
Unequal power relations, ongoing consent, and voluntary participation needed our
constant attention. In particular because we met our participants in locations which
they were not expected to leave, e.g. at school, in a hospital, or in their own home.
The Digital Life of Vulnerable Users: Designing with Children, Patients, and Elderly 67
We had to confirm regularly if our presence was still appreciated and their
participation was still consented. This was particularly difficult in the case with the
school children with special needs. We were often not able to explain the impulsive
behavior of some of the kids: did they tell us that they were no longer interested in
participating or was this part of their usual behavior?
Designing with vulnerable users didn’t only challenge us methodologically and
ethically. Our emotional responses to these experiences, and the physical
environments in which they took place (special education classroom, hospital, care
homes), brought out our own vulnerability. We were sometimes unsure if our
responses to unanticipated situations were the right ones. In some cases, we shared the
fact that we needed to improvise with our participants. This opened up for dialogue,
which we experienced as positive and supportive and not necessarily a weakening of
the position of the researcher or of the design process as a whole.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีที่สามแสดงว่า reflexivity จริยธรรมระดับสูงจำเป็นต้องความสัมพันธ์ทางอำนาจที่ไม่เท่ากัน ความยินยอมอย่างต่อเนื่อง และสมัครใจเข้าร่วมจำเป็นของเราความคง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากเราพบร่วมในสถานซึ่งจะได้ไม่ต้องปล่อย เช่นโรงเรียน โรงพยาบาล หรือ ในบ้านของตนเองชีวิตดิจิตอลของผู้ใช้ที่มีความเสี่ยง: การออกแบบ กับเด็ก ผู้ป่วย ผู้สูงอายุ 67เราได้ยืนยันเป็นประจำถ้า สถานะของเรายังนิยม และการยังมียินยอมเข้าร่วม นี้เป็นเรื่องยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีที่มีการเด็กนักเรียน มีความต้องการพิเศษ เราก็มักจะไม่สามารถอธิบายได้ที่ impulsiveพฤติกรรมของเด็ก: ไม่ได้จะบอกว่า พวกเขาไม่สนใจเข้าร่วม หรือไม่นี้เป็นส่วนหนึ่งของลักษณะการทำงานปกติหรือไม่ออกแบบกับผู้ใช้ที่มีความเสี่ยงไม่เพียงท้าทายให้เรา methodologically และอย่างมีจริยธรรม ตอบสนองอารมณ์ของเรากับประสบการณ์เหล่านี้ จริงสภาพแวดล้อมที่จะเกิดขึ้น (ห้องเรียนพิเศษศึกษา โรงพยาบาล การดูแลบ้าน), มาหาช่องโหว่ของเราเอง เราบางครั้งไม่แน่ใจว่าถ้าเราตอบสนองกับสถานการณ์สภาวะได้ถูกคน ในบางกรณี เราใช้ร่วมกันความจริงที่เราต้องการด้นร่วม นี้เปิดขึ้นสำหรับบทสนทนาซึ่งเรามีประสบการณ์ที่เป็นบวก และสนับสนุน และไม่จำเป็นต้องการลดลงของตำแหน่งนักวิจัย หรือออกแบบกระบวนการทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสามกรณีนอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าระดับสูงของ reflexivity จริยธรรมจำเป็นต้องมี.
ความสัมพันธ์เชิงอำนาจไม่เท่ากันได้รับความยินยอมอย่างต่อเนื่องและมีส่วนร่วมโดยสมัครใจของเราจำเป็นต้องให้ความสนใจอย่างต่อเนื่อง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะเราได้พบกับผู้เข้าร่วมของเราในสถานที่ที่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะออกไปเช่นที่โรงเรียนในโรงพยาบาลหรือในบ้านของตัวเอง. ชีวิตดิจิตอลของผู้ใช้จากช่องโหว่นี้: การออกแบบที่มีเด็กผู้ป่วยและผู้สูงอายุ 67 เราต้อง ยืนยันอย่างสม่ำเสมอถ้าสถานะของเรายังคงได้รับความชื่นชมของพวกเขาและการมีส่วนร่วมยังคงได้รับการยินยอม นี้โดยเฉพาะที่ยากลำบากในกรณีที่มีเด็กนักเรียนที่มีความต้องการพิเศษ เรามักจะไม่สามารถที่จะอธิบายห่ามพฤติกรรมของบางส่วนของเด็ก: พวกเขาบอกเราว่าพวกเขาไม่สนใจในการมีส่วนร่วมหรือเป็นส่วนหนึ่งของพฤติกรรมปกติของพวกเขานี้หรือไม่? การออกแบบที่มีความเสี่ยงที่ผู้ใช้ไม่เพียง แต่ท้าทายเรา methodologically และจริยธรรม. การตอบสนองทางอารมณ์ของเรากับประสบการณ์เหล่านี้และทางกายภาพสภาพแวดล้อมที่พวกเขาเกิดขึ้น (ห้องเรียนการศึกษาพิเศษโรงพยาบาล, การดูแลบ้าน) นำออกมาช่องโหว่ของเราเอง เราไม่แน่ใจในบางครั้งถ้าเราตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดมีคนที่เหมาะสม ในบางกรณีเราใช้ร่วมกันความจริงที่ว่าเราต้องการที่จะโพล่งกับผู้เข้าร่วมของเรา นี้เปิดขึ้นสำหรับการสนทนาที่เรามีประสบการณ์เป็นบวกและให้การสนับสนุนและไม่จำเป็นต้องลดลงจากตำแหน่งของนักวิจัยหรือขั้นตอนการออกแบบโดยรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้ง 3 รายยังแสดงให้เห็นว่า ระดับของจริยธรรม reflexivity ต้อง .
ไม่เท่ากันความสัมพันธ์เชิงอำนาจยินยอมให้ต่อเนื่อง และการมีส่วนร่วมโดยสมัครใจต้องการความสนใจของเรา
คงที่ โดยเฉพาะ เพราะเราเจอคนของเราในสถานที่ที่พวกเขาไม่คาดว่า
ทิ้ง เช่น ที่โรงเรียน ในโรงพยาบาล หรือในบ้านของตนเอง
ชีวิตดิจิตอลของผู้ใช้มีความเสี่ยง : การออกแบบที่มีเด็กผู้ป่วยและผู้สูงอายุ 67
เราได้ยืนยันเสมอว่าตนของเรา ยังชื่นชม และการมีส่วนร่วมของพวกเขา
ยังยินยอม . นี้เป็นเรื่องยากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ
โรงเรียนเด็กที่มีความต้องการพิเศษ เรามักจะไม่สามารถที่จะอธิบายพฤติกรรมห่าม
ของบางส่วนของเด็ก พวกเขาบอกเราว่า พวกเขาไม่ได้สนใจ
ร่วมหรือเป็นส่วนหนึ่งของพฤติกรรมปกติของพวกเขา
ออกแบบกับผู้ใช้มีความเสี่ยงไม่เพียงความท้าทายเราวิธีการและ
จริยธรรม การตอบสนองของเราอารมณ์ประสบการณ์เหล่านี้ และสภาพแวดล้อมทางกายภาพ
ที่พวกเขาเกิดขึ้น ( ห้องเรียนการศึกษาพิเศษ , โรงพยาบาล , การดูแล
บ้าน ) เอาความอ่อนแอของเราเอง เราก็ไม่แน่ใจว่าของเรา
การตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเป็นคนที่เหมาะสม ในบางกรณี เราใช้
ความเป็นจริงที่เราต้องการเลยกับผู้เข้าร่วมของเรา นี้เปิดขึ้นสำหรับการสนทนา ,
ซึ่งเรามีประสบการณ์เป็นบวก และสนับสนุน และ ไม่ จำเป็น ต้อง ลงของ
ตำแหน่งนักวิจัย หรือ ของกระบวนการออกแบบทั้ง