Firstly, governments around the wor

Firstly, governments around the world find it hard to invest in
prevention because they still need to pay the bill if the intervention goes wrong. For instance, if
rehabilitating prisoners fails, the government needs to pay for police, court and prison time to
punish the offenders. Secondly, usually there is only partial data that municipalities and
government departments can access to understand when an intervention is needed, and when
it works. The real cost of a social problem is not always fully analysed and the financial case for
intervening when the data is incomplete is difficult. And thirdly, social organisations are paid to
deliver a set of services rather than deliver a result. This means that, typically, there is little
incentive to innovate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการแรก รัฐบาลทั่วโลกพบมันยากที่จะลงทุนในการป้องกันเนื่องจากพวกเขายังคงจำเป็นต้องจ่ายเงินถ้าผิดปกติต้องมีการแทรกแซง เช่น ถ้ารื้อชั้นแอสฟัสต์ล้มนักโทษ รัฐบาลจะต้องจ่ายค่าเวลาตำรวจ ศาล และเรือนจำลงโทษผู้กระทำความผิด ประการที่สอง มักจะมีข้อมูลบางส่วนเท่าที่เทศบาล และหน่วยงานของรัฐสามารถเข้าถึงเข้าใจไม่จำเป็นแทรกแซง และเมื่อการทำงาน จริงต้นทุนของปัญหาสังคมไม่ได้มักจะวิเคราะห์ และกรณีเงินแทรกแซงเมื่อข้อมูลไม่สมบูรณ์ได้ยาก และประการที่สาม องค์กรทางสังคมจะจ่ายให้ส่งชุดของบริการ มากกว่าส่งผล หมายความ ว่า โดยปกติ มีน้อยแรงจูงใจเพื่อสร้างสรรค์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการแรกรัฐบาลทั่วโลกพบว่ามันยากที่จะลงทุนใน
การป้องกันเพราะพวกเขายังคงต้องจ่ายเงินค่าถ้าแทรกแซงผิดพลาด ตัวอย่างเช่นถ้า
นักโทษฟื้นฟูล้มเหลวรัฐบาลจำเป็นต้องจ่ายสำหรับตำรวจศาลและคุกถึงเวลาที่จะ
ลงโทษผู้กระทำผิด ประการที่สองมักจะมีเพียงข้อมูลเพียงบางส่วนที่เทศบาลและ
หน่วยงานภาครัฐสามารถเข้าถึงที่จะเข้าใจเมื่อมีการแทรกแซงเป็นสิ่งจำเป็นและเมื่อ
มันทำงาน ต้นทุนที่แท้จริงของปัญหาสังคมไม่เคยวิเคราะห์อย่างเต็มที่และกรณีทางการเงินสำหรับการ
แทรกแซงเมื่อข้อมูลที่ไม่สมบูรณ์เป็นเรื่องยาก และประการที่สามองค์กรทางสังคมจะได้รับเงินในการ
ส่งมอบชุดของบริการมากกว่าส่งผลให้ ซึ่งหมายความว่าโดยทั่วไปแล้วจะมีน้อย
แรงจูงใจในการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ