Lin Feng had fallen into a dream li

Lin Feng had fallen into a dream like state. In this dream state his soul had drifted from his body. His soul was floating through the endless darkness, it seemed like a world made only of darkness.



In this dark world, there was no sign of life. 
Lin Feng didn’t know how long his soul had been trapped inside the darkness. There was only a single light within the darkness, it was a small radiant light which had fascinated him.


“What an amazing light!”
The more Lin Feng approached that light, the brighter and the more gorgeous it became. He found out that the light was stretching through the infinite darkness and it was impossible to reach. The light had formed a spiral above his head and became a very familiar shape, it shaped itself as a book. It seemed like the Qi of the entire universe was within this book and had been there since the creation of the universe. This book had seemed to contain all of the information of the entire universe since the beginning of time itself.
Lin Feng stared at the book as if it was a precious gift which had been given to him by the universe, his eyes were radiating a fascinated light. When Lin Feng opened the book and looked inside, he found endless words streaming through the pages. The stream of words began to flow off the page and into Lin Feng’s body, it seemed like all of the information recorded within the book was being absorbed into Lin Feng’s body.



“BOOM!”



A sound rang through the air, it had sounded like Lin Feng’s body had exploded from the amount of information being absorbed through his skin. Lin Feng couldn’t help but powerlessly sit down on the ground. He had returned from the world of darkness and was sat down on the floor. The night was still dark and the rain was heavily pouring from the sky, it had seemed like almost no time had passed while he was inside that darkness. How could he find that magnificent book which contained such information? How could he return the sacred and magnificent light within the darkness?



“Phewww… Phewww…” Lin Feng was breathing heavily. His body was shaking from the pain, his body had long passed the limit for how much pain he could endure. However he was still alive and thanks to that pain, he had seen a world of darkness which seemed to contain the secrets of the universe.



When Lin Feng had been suffering from torture a moment before, he had really thought he was going to die from the pain of having his soul shredded. The pain was beyond any he had ever felt in this world, how could a human being endure such a pain? The pain had been so severe that he had actually collapsed and almost died.



“Do other people have to go through such a pain and agony when they try to awaken their spirit?” Lin Feng was looking at the deep into the darkness of the night. He did not understand how so many people had awakened their spirit through so much pain, he had actually believed for a moment that he had died. Even though Lin Feng didn’t think that he was gifted or talented, he did have some confidence in his own will power. He could not help but think how people with less will power than himself could even endure half the pain which had struck his body. 
When his spirit was attempting to awaken, he was filled with three phases of endless pain which invaded his body and shredded his soul. Each time he was stuck by the pain, it was more intense and terrifying than before. During the final phase, the pain was so terrifying that his body had actually collapsed, while his mind could endure, his body had collapsed from the pain. Thanks to his determination and infinite willpower, he had been able to endure the pain for much longer than his body should have been able. That is why he hadn’t immediately collapsed and instead he had started to bleed from his ears, eyes, nose and mouth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลินเฟิงได้ลดลงเป็นความฝันเช่นรัฐ ในฝันนี้ วิญญาณของเขาได้ลอยจากร่างกายของเขา วิญญาณของเขาลอยผ่านความมืดสิ้น มันดูเหมือนโลกเกิดขึ้นความมืดเท่านั้น ไม่ลงของชีวิตได้ในโลกนี้มืด หลินเฟิงไม่ทราบนานวิญญาณของเขาได้รับติดอยู่ภายในความมืด มีเพียงแสงเดียวในความมืด แสงสดใสขนาดเล็กซึ่งมีหลงเขาก็"สิ่งน่าทึ่งแสง" เฟิงหลินเพิ่มเติมเข้าที่แสง สว่าง และงดงามมากขึ้นกลายเป็น เขาพบว่า แสงถูกยืดผ่านความมืดไม่สิ้นสุด และไม่สามารถเข้าถึง แสงได้เกิดเกลียวเหนือศีรษะของเขา และกลายเป็น รูปร่างที่คุ้นเคย มันมีรูปร่างตัวเองเป็นหนังสือ มันดูเหมือนชิของจักรวาลทั้งหมดอยู่ในหนังสือเล่มนี้ และได้รับมีตั้งแต่การสร้างจักรวาล หนังสือเล่มนี้ได้ประจักษ์จะ มีข้อมูลของจักรวาลทั้งหมดตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลาตัวเองทั้งหมด หลินเฟิงจ้องที่หนังสือเป็นถ้ามันเป็นของขวัญล้ำค่าที่ได้รับกับเขา โดยจักรวาล ดวงตาของเขาได้แผ่แสงหลง เมื่อหลินเฟิงเปิดหนังสือ และมองภายใน เขาพบสตรีมผ่านหน้าโคตรคำ กระแสของคำเริ่มจะไหลออก และเข้า สู่ร่างกายของหลินเฟิง เหมือนเช่นข้อมูลทั้งหมดบันทึกไว้ภายในหนังสือได้ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายหลินเฟิง "บูม" เสียงรังผ่านอากาศ มันมีฟังเหมือนร่างกายของหลินเฟิงได้กระจายจากจำนวนข้อมูลที่ถูกดูดซึมผ่านผิวหนังของเขา หลินเฟิงไม่ช่วย แต่ powerlessly นั่งลงบนพื้นดิน เขาได้กลับจากโลกแห่งความมืด และนั่งลงบนพื้น คืนยังมืด และฝนถูกหนักเทจากฟ้า มันได้ประจักษ์เหมือนแทบไม่มีเวลาเลยขณะที่เขาอยู่ในที่มืด วิธีการที่เขาสามารถหาหนังสือที่สวยงามที่ประกอบด้วยข้อมูลดังกล่าว วิธีการที่เขาสามารถกลับไฟศักดิ์สิทธิ์ และสวยงามภายในความมืด "Phewww... Phewww..." หลินเฟิงหายใจเป็นอย่างมาก ร่างกายของเขาถูกสั่นจากความเจ็บปวด ร่างกายของเขาได้นานผ่านขีดจำกัดสำหรับความเจ็บปวดมากที่เขาสามารถทน อย่างไรก็ตามเขายังมีชีวิตอยู่ และ ด้วยความเจ็บปวดนั้น เขาได้เห็นโลกแห่งความมืดซึ่งดูเหมือนมีความลับของจักรวาล เมื่อหลินเฟิงทรมานจากการทรมานได้ก่อน เขาได้จริง ๆ คิดเขาจะตายจากความเจ็บปวดของการมีจิตวิญญาณของเขาหั่น ความเจ็บปวดได้เกินใด ๆ เขาก็เคยรู้สึกว่าในโลกนี้ วิธีสามารถเป็นมนุษย์ทนความเจ็บปวด ความเจ็บปวดได้รุนแรงอื่น ๆ ที่เขายุบจริง และเกือบตาย "คนอื่นมีไปผ่านความเจ็บปวดและทรมานเมื่อพวกเขาพยายามปลุกจิตวิญญาณของพวกเขา" หลินเฟิงกำลังมองลึกไปในความมืดของกลางคืน เขาไม่เข้าใจว่าคนได้ตื่นตัวจิตวิญญาณของพวกเขาผ่านความเจ็บปวดมาก เขามีความเชื่อว่าช่วงที่เขาเสียชีวิต แม้ว่าหลินเฟิงไม่ได้คิดว่า เขาก็มีพรสวรรค์ หรือความสามารถ ได้มีบางความเชื่อมั่นในอำนาจของเขาเองจะ นอกจากนี้เขาไม่สามารถช่วยแต่คิดว่า คนที่ มีพลังงานจะน้อยกว่าตัวเองแม้ทนอาการปวดครึ่งซึ่งมีหลงร่างกายของเขา เมื่อวิญญาณของเขากำลังพยายามปลุก เขาก็เต็มไป ด้วยสามขั้นตอนของความเจ็บปวดไม่รู้จบซึ่งรุกรานร่างกายของเขา และเตรียมจิตใจของเขา ทุกครั้งที่เขาติดอยู่ ด้วยความเจ็บปวด ได้รุนแรง และน่ากลัวกว่าก่อนมาก ในระหว่างขั้นตอนสุดท้าย ความเจ็บปวดได้กลัวว่า ร่างกายของเขาได้จริงยุบ ในขณะที่จิตใจของเขาสามารถทน ร่างกายของเขาได้ยุบจากอาการปวด จากความมุ่งมั่นของเขาและอนันต์จิตตานุภาพ เขาได้อดทนปวดนานมากเกินกว่าร่างกายของเขาควรได้ นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ได้ยุบทันที และแทน เขาเริ่มจะมีเลือดออกจากหู ตา จมูก และปากของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลินฮตกอยู่ในความฝันเช่นรัฐ ในรัฐฝันนี้จิตวิญญาณของเขาลอยออกจากร่างกายของเขา จิตวิญญาณของเขาก็ลอยผ่านความมืดไม่มีที่สิ้นสุดมันดูเหมือนโลกที่ทำเพียงความมืด. ในโลกนี้มืดไม่มีวี่แววของชีวิตไม่มี หลินฮไม่ทราบว่านานจิตวิญญาณของเขาได้รับการติดอยู่ในความมืด มีเพียงแสงเดียวอยู่ในความมืดมันเป็นแสงกระจ่างใสขนาดเล็กซึ่งได้หลงเขา. "สิ่งที่มีแสงที่น่าทึ่ง!" ยิ่งหลินฮเข้าหาว่าแสงที่สดใสและงดงามมากขึ้นก็กลายเป็น เขาพบว่าแสงที่ถูกยืดผ่านความมืดไม่มีที่สิ้นสุดและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไปถึง แสงได้เกิดเกลียวเหนือหัวเขาและกลายเป็นรูปร่างที่คุ้นเคยมากก็รูปตัวเองเป็นหนังสือ มันดูเหมือนว่าฉีของจักรวาลทั้งหมดอยู่ในหนังสือเล่มนี้และเคยมีตั้งแต่การสร้างของจักรวาล หนังสือเล่มนี้ได้ดูเหมือนจะมีข้อมูลทั้งหมดของจักรวาลทั้งหมดตั้งแต่จุดเริ่มต้นของเวลาของตัวเอง หลินฮจ้องที่หนังสือเล่มนี้ราวกับว่ามันเป็นของขวัญล้ำค่าที่ได้รับมอบให้กับเขาโดยจักรวาลดวงตาของเขาถูกแผ่แสงหลงใหล เมื่อหลินฮเปิดหนังสือและมองภายในเขาพบคำที่ไม่มีที่สิ้นสุดสตรีมมิ่งผ่านหน้าเว็บ กระแสของคำเริ่มที่จะไหลออกหน้าและเข้าสู่ร่างกายหลินฮมันดูเหมือนทั้งหมดของข้อมูลที่บันทึกไว้ในหนังสือเล่มที่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายหลินฮ. "BOOM!" เสียงดังผ่านอากาศมันก็ฟังเหมือน ร่างกายหลินฮระเบิดจากปริมาณของข้อมูลที่ถูกดูดซึมผ่านผิวหนังของเขา หลินฮไม่สามารถช่วย แต่ powerlessly นั่งลงบนพื้นดิน เขาเพิ่งกลับมาจากโลกแห่งความมืดและนั่งลงบนพื้น คืนก็ยังคงมืดและฝนตกหนักถึงหนักเทมาจากฟากฟ้ามันก็ดูเหมือนว่าเกือบจะไม่มีเวลาได้ผ่านในขณะที่เขาอยู่ข้างในความมืดนั้น ว่าเขาจะพบว่าหนังสือที่งดงามซึ่งมีข้อมูลดังกล่าวหรือไม่ วิธีการที่เขาจะกลับมาแสงศักดิ์สิทธิ์และงดงามภายในความมืด? "Phewww ... Phewww ... " หลินฮหายใจอย่างหนัก ร่างของเขาถูกสั่นจากความเจ็บปวดของร่างกายของเขาได้ผ่านไปนานขีด จำกัด สำหรับวิธีการที่เจ็บปวดมากที่เขาจะทน แต่เขายังมีชีวิตอยู่และขอขอบคุณความเจ็บปวดที่เขาได้เห็นโลกแห่งความมืดซึ่งดูเหมือนจะมีความลับของจักรวาล. ที่เมื่อหลินฮได้รับความทุกข์ทรมานจากการถูกทรมานสักครู่ก่อนที่เขาคิดว่าเขากำลังจะตายจาก ความเจ็บปวดของการมีจิตวิญญาณของเขาหั่น ความเจ็บปวดเกินกว่าที่ใด ๆ ที่เขาเคยรู้สึกว่าในโลกนี้ได้อย่างไรที่มนุษย์ทนกับความเจ็บปวดดังกล่าวหรือไม่ ความเจ็บปวดที่ได้รับอย่างรุนแรงจนเขาได้ทรุดตัวลงจริงและเกือบตาย. "ทำคนอื่นต้องไปผ่านเช่นความเจ็บปวดและความทุกข์ทรมานเมื่อพวกเขาพยายามที่จะปลุกจิตวิญญาณของพวกเขา?" หลินฮถูกมองที่ลึกลงไปในความมืดของคืน . เขาไม่เข้าใจว่าผู้คนจำนวนมากได้ตื่นขึ้นมาจิตวิญญาณของพวกเขาผ่านความเจ็บปวดมากเขาก็เชื่อว่าจริงสำหรับช่วงเวลาที่เขาเสียชีวิต แม้ว่าหลินฮไม่ได้คิดว่าเขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์หรือความสามารถเขามีความเชื่อมั่นในอำนาจของเขาเองจะ เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าคนที่มีความประสงค์พลังงานน้อยกว่าตัวเองยังสามารถทนความเจ็บปวดครึ่งซึ่งได้หลงร่างกายของเขา เมื่อจิตวิญญาณของเขาก็พยายามที่จะตื่นขึ้นมาเขาก็เต็มไปด้วยสามขั้นตอนของความเจ็บปวดที่ไม่มีที่สิ้นสุดที่บุกเข้ามาในร่างกายของเขาและหั่นจิตวิญญาณของเขา ทุกครั้งที่เขาติดอยู่ด้วยความเจ็บปวดมันก็รุนแรงมากขึ้นและน่ากลัวกว่าก่อน ในระหว่างขั้นตอนสุดท้ายความเจ็บปวดก็น่ากลัวว่าร่างกายของเขาทรุดตัวลงจริงในขณะที่ใจของเขาสามารถทนร่างกายของเขาทรุดจากความเจ็บปวด ขอขอบคุณที่มุ่งมั่นและจิตตานุภาพที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเขาเขาก็สามารถที่จะทนความเจ็บปวดนานกว่าร่างกายของเขาควรจะได้รับการสามารถ นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ได้ทรุดตัวลงทันทีและแทนเขาได้เริ่มต้นที่จะมีเลือดออกจากหูของเขาตาจมูกและปาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลินฟงได้ตกอยู่ในความฝัน เหมือนรัฐ ในรัฐนี้วิญญาณฝันของเขาได้ลอยออกจากร่างกายของเขา วิญญาณของเขาล่องลอยผ่านความมืดไม่มีที่สิ้นสุด ดูเหมือนโลกเท่านั้นแห่งความมืดโลกมืด , ไม่มีสัญญาณของชีวิต 
หลินฟงไม่รู้ว่าวิญญาณของเขาถูกขังอยู่ภายในความมืด มีเพียงแสงเดียวภายในความมืด มันเป็นเล็ก ๆแสงสว่างที่หลงใหลเขา" อะไรที่น่าตื่นตาตื่นใจแสง ! " 
ยิ่งหลินฟงเข้าหาแสงนั้นสว่างมากขึ้นและสวยงาม มันเป็น เขาพบว่าแสงมันยืดผ่านความมืดไม่มีที่สิ้นสุดและมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าถึง แสงสว่างได้เกิดขึ้นเป็นเกลียวเหนือศีรษะของเขาและกลายเป็นรูปร่างคุ้นเคย มันรูปร่างตัวเองเป็นหนังสือ มันดูเหมือนฉีของจักรวาลทั้งหมดอยู่ในหนังสือเล่มนี้ และได้มีตั้งแต่การสร้างของจักรวาล หนังสือเล่มนี้จะประกอบด้วยข้อมูลทั้งหมดของจักรวาลทั้งหมดตั้งแต่เริ่มต้นของเวลานั่นเอง 
หลินฟงจ้องหนังสือราวกับว่ามันคือของขวัญล้ำค่าที่เขาได้จากจักรวาล ดวงตาของเขาเปล่งเป็นหลงแสง เมื่อหลินฟงเปิดหนังสือและมองเข้าไปข้างใน เขาพบถ้อยคำ สตรีมมิ่งผ่านหน้า กระแสคำเริ่มไหลออกจากหน้าและร่างของหลินฟง ดูเหมือนว่าข้อมูลทั้งหมดที่บันทึกไว้ในหนังสือถูกดูดซึมเข้าไปในร่างกายของหลินฟง" บูม ! "เสียงที่ดังผ่านอากาศ มันก็เหมือนกับร่างกายของหลินฟงเกิดระเบิดจากปริมาณของข้อมูลที่ถูกดูดซึมผ่านผิวหนังของเขา หลินฟงไม่สามารถช่วย แต่อย่างไม่เหลืออำนาจเลยนั่งลงบนพื้น เขากลับมาจากโลกแห่งความมืด และนั่งลงบนพื้น คืนที่มืดและฝนตกหนักตกลงมาจากท้องฟ้า มันดูเหมือนแทบจะไม่มีเวลาได้ในขณะที่เขาอยู่ในความมืด ที่ผ่าน เขาจะหาหนังสือที่งดงาม ซึ่งมีข้อมูลดังกล่าวหรือไม่ แล้วเขาจะคืนศักดิ์สิทธิ์และงดงาม แสงสว่างภายในความมืด" phewww phewww . . . . . . . . . . . . . . " หลินฟงหายใจหนัก ร่างกายของเขาถูกเขย่าจากความเจ็บปวด ร่างกายของเขาก็ผ่านไปนานแสนนานวงเงินเท่าใดความเจ็บปวดที่เขาจะทน แต่เขายังมีชีวิตอยู่ และต้องขอบคุณความเจ็บปวดที่เขาได้เห็นโลกแห่งความมืด ที่ดูเหมือนจะมีความลับของจักรวาลเมื่อหลินฟงได้รับทุกข์ทรมานสักครู่ก่อน เขาคิดว่าเขากำลังจะตายจากความเจ็บปวดที่วิญญาณของเขาฉีก ความเจ็บปวดที่เกินใด ๆที่เขาเคยรู้สึกว่าในโลกนี้ ทำไมมนุษย์ทนเจ็บปวด ? ความเจ็บปวดได้ดังนั้นรุนแรงที่เขาได้ล้มลง และเกือบตาย" ทำให้คนอื่นต้องเจ็บปวดและทรมานเมื่อพวกเขาพยายามที่จะปลุกจิตวิญญาณของพวกเขา ? " หลินฟงมองลึกเข้าไปในความมืดของคืน เขาไม่เข้าใจว่าหลายคนได้ปลุกจิตวิญญาณของพวกเขาเจ็บปวด เขาเชื่อจริงๆ ว่าในช่วงเวลา ที่เขาเสียชีวิต ถึงแม้หลินฟงไม่คิดว่าเขามีพรสวรรค์หรือความสามารถที่เขามีความมั่นใจในอำนาจของเขาเอง เขาไม่สามารถช่วย แต่คิดว่าคนน้อยจะใช้พลังงานมากกว่าตัวเองจะทนความเจ็บปวดซึ่งมีขีดครึ่งร่างกายของเขา 
เมื่อจิตวิญญาณของเขาพยายามที่จะตื่นขึ้น เขาเต็มไปด้วยสามขั้นตอนของความเจ็บปวดไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งรุกรานร่างกายของเขา และฉีกจิตวิญญาณของเขา แต่ละครั้งที่เขาอยู่กับความเจ็บปวด มันรุนแรงและน่ากลัวกว่าเดิม ในช่วงระยะสุดท้าย ความเจ็บปวดที่น่ากลัวว่าร่างของเขาได้ล้มลง ขณะที่จิตใจของเขาจะทน ร่างกายของเขาทรุดจากความเจ็บปวด ขอบคุณความตั้งใจมุ่งมั่น และอนันต์ เขาได้รับการสามารถที่จะทนเจ็บนานกว่าร่างกายของเขาควรได้รับสามารถ นั่นคือเหตุผลที่เขาไม่ได้ล้มลง และแทนที่เขาจะเริ่มมีเลือดออกจากหู ตา จมูก และ ปาก