This poem focuses only on the effec

This poem focuses only on the effect of a certain kind of light that the speaker notices on winter afternoons. It quickly becomes clear that this is not going to be a poem extolling nature or winter light’s virtues, for this light “oppresses.”

What kind of oppression this is, exactly, is what the rest of the poem describes. In the first stanza it is described as “like the Heft/Of Cathedral Tunes –,“ which is not a common simile for something oppressive, making it clear that this light’s oppression is of a complicated nature.

This slant of light gives a “Heavenly Hurt” to the observer of it—that is, something that causes no outwardly visible damage (“We can find no scar”), but instead causes a mental or spiritual change (“But internal difference, / Where the Meanings, are –“).
This change cannot be induced through teaching (“None may teach it – Any –“); instead, it must be experienced. Though it is “Despair,” it is an “imperial affliction,” that is, a regal or royal affliction, that although painful, leads to an uplifting.

It is powerful enough that even nature notices its presence (“When it comes, the Landscape listens –“), and its departure allows for a preternatural understanding of death (“When it goes, ‘tis like the Distance / On the look of Death –“).

Analysis

This poem very closely describes a fairly common theme of Dickinson’s—that of change as a fearful but illuminating process, both painful and essential. Here this awe of change is embodied in the “certain Slant of light” that becomes the place of departure for the transformation. This slant of light is oppressive, but this is no simple, purely negative oppression, it is instead oppressive like “the Heft/Of Cathedral Tunes –.”

The choice of “heft” here, instead of “weight,” which would actually have fit the rhyme scheme more closely, emphasizes the paradoxically uplifting aspect of this oppression, because while “weight” gives the reader solely an image of a downward force, “heft” implies a movement upward, albeit a difficult one. Thus while this slant of light is oppressive, while it creates difficulty for the speaker, the diction makes it clear that it is also uplifting.

This makes the surprising use of the simile of the “Cathedral Tunes” more understandable, as this seems to fit in with Dickinson’s views of religion. Faith, religion, and God are not easy for her; instead, they have a great difficulty, an oppressiveness, about them, and they cause “Heavenly hurt”—the importance of the adjective here is emphasized in the alliteration, and the flipped syntax of the line, opening with the direct object instead of the subject. This difficulty is, however, one that leads to greater understanding, and thus perhaps uplifts her, and in so doing takes her closer to God.
The importance of this painful transformation becomes even clearer in the third stanza. Here we see that its lessons cannot be taught, but must be lived; the emphasis of “Any” at the end of the first line of this stanza makes this very clear. And it is a “Seal of Despair – / An imperial affliction.” The close proximity of “Seal” and “imperial” make this experience into something that brings she who experiences it onto another level -- into a select, almost royal group of those marked by it.

This painful transformation has a better side to it implied throughout the poem, a certain uplifting that makes it worthwhile, that makes those who have lived through it members of a select club. However, the final stanza ends this transformation, and in so doing, leaves the day much closer to ending and the observer much closer to death, the word with which the poem itself closes. Yet death is balanced closely with life, as is shown by the fact that “death” rhymes with “breath,” an obvious symbol for life, earlier in the stanza, so even this death is not purely negative.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลอนนี้เน้นเฉพาะในผลของชนิดของแสงที่ผู้สังเกตพบว่า ในช่วงบ่ายของฤดูหนาว อย่างรวดเร็วเป็นที่ชัดเจนว่า ที่นี่กำลังจะ เป็นบทกวี extolling ธรรมชาติ หรือหนาวแสงคุณธรรม เบานี้ "oppresses"อะไรนี่คือ อธิปไตยเป็นส่วนเหลือของกลอนอธิบาย ในบทร้อยกรองแรก ก็อธิบายไว้ว่าเป็น " เช่น Heft / ของ เพลงโบสถ์ –, " ซึ่งไม่ใช่คำทั่วไปสำหรับบางสิ่งบางอย่างกดขี่ ทำให้ชัดเจนว่านี้แสงของอธิปไตยมีลักษณะซับซ้อนเอียงนี้ของแสงให้เป็น "สวรรค์เจ็บ" ดิออบเซิร์ฟเวอร์ของมัน — นั่นคือ สิ่งที่ทำให้ไม่สามารถมองเห็นภายนอกความเสียหาย ("เราสามารถพบแผลไม่เป็น"), แต่แทน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางจิตใจ หรือจิตวิญญาณ ("แต่ความแตกต่างภายใน, / ซึ่ง มีความหมาย – ")ไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงนี้ผ่านสอน ("ไม่อาจสอนไว้ –ทุก –"); แทน มันต้องมีประสบการณ์ แม้ว่าจะเป็น "ความหวัง" มันเป็นการ "อิมพีเรียลเนตร คือ เป็นราช หรือราชเนตร ที่แม้ว่าความเจ็บปวด นำไปสู่ด้านการจึงมีประสิทธิภาพเพียงพอธรรมชาติแม้แต่สังเกตพบว่า สถานะของตน ("เมื่อมา นอนฟัง –"), และการเดินทางทำให้เข้าใจมหัศจรรย์ของชีวิต ("เมื่อมันไป, ' มอก. เช่นระยะห่าง/ ในลักษณะของความตาย – ")การวิเคราะห์กลอนนี้อธิบายหัวข้อธรรมทั่วไปของของสันอย่างใกล้ชิดซึ่งที่น่ากลัว แต่สัญญาณกระบวนการ ความเจ็บปวด และจำเป็นของการ นี่กลัวการเปลี่ยนแปลงนี้อย่างเคร่งครัดในการ "บางเอียงแสง" ที่กลายเป็นที่ของการแปลง เอียงนี้แสงถูกกดขี่ แต่นี่คือไม่กดขี่ง่าย ลบเพียงอย่างเดียว แต่ถูกกดขี่เช่น " Heft / ของวิหาร เพลง – "เลือก "heft" นี่ แทน "น้ำหนัก ซึ่งจะจริงได้พอดีกับโครงร่างสัมผัสมากขึ้น เน้นด้าน paradoxically เลขานุการของอธิปไตยนี้ เนื่องจากในขณะที่"น้ำหนัก"ให้อ่านเพียงรูปบังคับลง "heft"หมายถึงการเคลื่อนไหวขึ้น แม้ว่าหนึ่งยาก ดังนั้นขณะนี้เอียงแสงกดขี่ ในขณะที่สร้างความยากลำบากสำหรับผู้ diction ทำให้ชัดเจนว่ายังเลขานุการเช่นนี้ทำให้การใช้เปรียบเทียบของ "วิหารเพลง" ประหลาดใจเข้าใจมาก ขณะนี้น่าจะพอดีกับมุมมองของสันของศาสนา ความเชื่อ ศาสนา และพระเจ้าจะไม่ง่ายสำหรับเธอ แทน พวกเขาได้ยากมาก การ oppressiveness เกี่ยวกับ และพวกเขาทำให้ "เจ็บสวรรค์" — ความสำคัญของคำคุณศัพท์ที่นี่จะเน้นที่ alliteration และไวยากรณ์ของบรรทัด เปิดกับวัตถุโดยตรงแทนเรื่อง flipped ปัญหานี้ คือ อย่างไรก็ตาม ที่นำไปสู่ความเข้าใจที่มากขึ้น และดังนั้น บางที uplifts เธอ และในเพื่อทำเวลาเธอใกล้ชิดพระเจ้าความสำคัญของการแปลงนี้เจ็บปวดกลายเป็นความคมชัดแม้ในบทร้อยกรองที่สาม ที่นี่เราเห็นว่า บทเรียนไม่สอน แต่ต้องมีชีวิต อยู่ ความสำคัญของการ "มี" ในตอนท้ายของบรรทัดแรกของบทร้อยกรองนี้ทำให้นี้ชัดเจนมาก และเป็น "ตราสิ้นหวัง – / เนตรที่อิมพีเรียล" ใกล้ "ตรา" และ "อิมพีเรียล" ให้ประสบการณ์นี้เป็นสิ่งที่เธอผู้ประสบการณ์ไปยังระดับอื่น - ตัวเลือก รอยัลเกือบผู้ทำเครื่องหมายเป็นแปลงนี้เจ็บปวดมีด้านดีนั้นโดยนัยทั้งกลอน มีบางด้านที่ทำให้คุ้มค่า ที่ทำให้ผู้ที่ได้อาศัยผ่านได้สมาชิกของคลับที่เลือก อย่างไรก็ตาม บทร้อยกรองสุดท้ายสิ้นสุดการแปลงนี้ และทำ ใบมากใกล้วันสิ้นสุดและนักการมากใกล้ตาย คำที่ปิดกลอนตัวเอง ยังตายเป็นสมดุลอย่างใกล้ชิดกับชีวิต แสดงความจริงที่ว่า "ตาย" rhymes "กีฬา สัญลักษณ์ชัดเจนสำหรับชีวิต ก่อนหน้านี้ในบทร้อยกรอง ดังนั้นแม้แต่นี้ตายไม่หมดจดลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลอนนี้มุ่งเน้นเฉพาะผลของบางชนิดของแสงที่ผู้บรรยายประกาศในช่วงบ่ายฤดูหนาว ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นที่ชัดเจนว่า จะไม่มีกลอน extolling ธรรมชาติหรือคุณธรรมฤดูหนาวแสง , แสง " นี้ oppresses "

สิ่งที่ชนิดของการกดขี่นี้คือ ตรง คือว่าส่วนที่เหลือของบทกวีอธิบายชั่วโมงเร่งด่วนก่อนจะอธิบายว่า " เหมือนมีน้ำหนักของเพลง–วิหาร " ซึ่งไม่ใช่ลักษณะทั่วไปบางอย่างที่กดขี่ ทำให้มันชัดเจนว่า การกดขี่นี้แสงมันเป็นลักษณะซับซ้อน

นี้บิดเบือนของแสงให้สวรรค์เจ็บ " ผู้สังเกตการณ์ของมันนั่นคืออะไร ที่ไม่ก่อให้เกิดความเสียหายที่มองเห็นภายนอก ( " เราสามารถค้นหาไม่มีแผลเป็น " )แต่สาเหตุที่เปลี่ยนจิตหรือจิตวิญญาณ ( " แต่ภายในแตกต่าง / ที่ความหมายเป็น– " )
เปลี่ยนนี้ไม่สามารถกระตุ้นผ่านการ " ไม่อาจสอนได้ ( ใด ๆ ) " ) ; แทน , มันต้องมีประสบการณ์ แต่มันคือ " ความสิ้นหวัง " เป็น " พระใหม่ " นั่นคือ กษัตริย์หรือราชวงศ์ใหม่ แม้เจ็บปวด นำไปสู่การยกระดับคุณภาพ .

มันมีประสิทธิภาพเพียงพอที่แม้แต่ธรรมชาติประกาศตน ( " เมื่อมันมาถึง แนวฟัง– " ) , และการเดินทางจะช่วยให้ความเข้าใจที่ผิดปกติของความตาย ( " เมื่อมันไป นี่เหมือนระยะทาง / ในลักษณะของความตายและการวิเคราะห์ " )



บทนี้อย่างใกล้ชิด อธิบาย กระทู้ทั่วไปเป็นธรรมดิกคินสันเองเปลี่ยนเป็นหวาดกลัว แต่ให้กระบวนการทั้งเจ็บปวด และที่สําคัญ นี่กลัวเปลี่ยนเป็น embodied ใน " บางเอียงของแสง " ที่กลายเป็นสถานที่ของการเดินทางสำหรับการเปลี่ยนแปลง นี้เอียงแห่งแสง กดขี่ แต่นี้ไม่ง่าย หมดจด ลบ การบีบบังคับ มันแทนกดขี่เช่น " น้ำหนัก / ของมหาวิหารเพลง– "

เลือก " ยก " มาแทน " น้ำหนัก" ซึ่งจะต้องเหมาะสมกับรูปแบบสัมผัสอย่างใกล้ชิด เน้นยกระดับความขัดแย้งด้านการกดขี่นี้ เพราะในขณะที่ " น้ำหนัก " ให้อ่านเพียงภาพของแรงลง " น้ำหนัก " ที่แสดงถึงการเคลื่อนไหวสูงขึ้น แม้ว่าจะยาก ดังนั้นขณะนี้แนวของแสงที่กดขี่ในขณะที่มันสร้างยากสำหรับผู้พูดการกระทำที่ทำให้มันชัดเจนว่ามันเป็นยังใจ

ทำให้ใช้ที่น่าแปลกใจของสุภาษิต " มหาวิหารเพลง " มากขึ้น เข้าใจ นี้ดูเหมือนว่าจะพอดีกับดิกคินสันในมุมมองของศาสนา ศรัทธา , ศาสนา , และพระเจ้าจะไม่ง่ายเลย แต่พวกเขามีความยากมาก มีความหนัก ประมาณนั้นและพวกเขาทำให้สวรรค์เจ็บ " - ความสําคัญของคำคุณศัพท์ที่นี่จะเน้นในการประพฤติตาม และพลิกรูปแบบของเส้นเปิดกับวัตถุโดยตรงแทนของเรื่อง ปัญหา นี้ มี แต่หนึ่งที่นำไปสู่ความเข้าใจมากขึ้น และดังนั้นจึง บางทีเสียงดังเหมือนฟ้าร้องเธอ ทำให้ต้องใกล้ชิดกับพระเจ้า .
ความสำคัญของการเจ็บปวดนี้ยิ่งชัดเจนในบาทที่สาม ที่นี่เราเห็นบทเรียนที่ไม่สามารถสอนได้ แต่ต้องอาศัย ความสําคัญของ " ใด ๆ " ในตอนท้ายของบรรทัดแรกของบาทนี้ทำให้มันชัดเจนมาก และเป็น " ตราแห่งความสิ้นหวัง ) / ความทุกข์ของจักรพรรดิ" ใกล้ชิด " ซีล " และ " หลวง " ให้ประสบการณ์นี้เป็นสิ่งที่ทำให้เธอที่ประสบการณ์ไปยังระดับอื่น -- เป็นเลือกกลุ่มเกือบหลวงที่สลักด้วย .

การเจ็บปวดนี้มีด้านที่ดีกว่าไปโดยปริยาย ทั้งบทกวี บางสูงที่ทำให้มันคุ้มค่า ที่ทำให้ผู้ที่อาศัยอยู่ผ่านสมาชิกของคลับ .อย่างไรก็ตาม บาทสุดท้ายสิ้นสุดการเปลี่ยนแปลงนี้ และ ดังนั้นในการทำใบวันใกล้มากที่จะสิ้นสุด และผู้สังเกตการณ์มากใกล้ความตาย คำที่บทกวีของตัวเอง ปิด แต่ความตายคือความสมดุลอย่างใกล้ชิดกับชีวิตตามที่แสดงโดยข้อเท็จจริงที่ว่า " ความตาย " เพลงกับ " ลมหายใจ " เป็นสัญลักษณ์ที่ชัดเจนสำหรับชีวิต ก่อนหน้านี้ในบทหนึ่ง ดังนั้น แม้แต่ความตายก็ไม่หมดจด ลบ