RESULTS: Of the 438 infants with me

RESULTS: Of the 438 infants with meconium-stained fluid, meconium aspiration syndrome developed in 38 (9%). These infants had higher rates of fetal distress (Le., abnormal fetal heart rates) and lower Apgar scores (:56) than infants without meconium aspiration syndrome (58% vs 17% and 65% vs 13%, respectively; p < 0.001). Forty-five percent of the infants with meconium aspiration syndrome had renal failure during the first 20 hours of life. In spite of "early" oronasopharyngeal Delee suctioning, 53% of the infants in this group had meconium below the vocal cords and meconium aspiration syndrome developed in 7%. The time of oronasopharyngeal Delee suctioning did not affect the rate of meconium aspiration syndrome or the presence of meconium below the vocal cords.
CONCLUSIONS: We concluded that "early" oronasopharyngeal Delee suctioning at the perineum does not affect the rate of meconium aspiration syndrome. We speculate that meconium aspiration syndrome is predominantly an intrauterine event associated with fetal distress and that meconium in the airways is merely a "marker" of previous fetal hypoxia. (AM J OBSTET GVNECOL 1992;167:1243-9.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: ทารกด้วยน้ำยาย้อม meconium ที่ 438 สำลักพัฒนาใน 38 (9%) ทารกเหล่านี้มีอัตราสูงขึ้นของภาวะเครียด (Le อัตราหัวใจทารกในครรภ์ผิดปกติ) และต่ำกว่าคะแนนแอพการ์ (: 56) กว่าทารกโดยไม่สำลัก (58% เทียบกับ 17% และ 65% vs 13% ตามลำดับ p < 0.001) สี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของทารกที่มีอาการสำลักมีไตวายระหว่าง 20 ชั่วโมงแรกของชีวิต แม้เช้า" oronasopharyngeal Delee ดูดเสมหะ 53% ของทารกในกลุ่มนี้มี meconium ล่างสายเสียง และอาการสำลักพัฒนาใน 7% เวลาของ oronasopharyngeal Delee ดูดเสมหะไม่มีผลต่ออัตราการสำลักหรือการปรากฏตัวของ meconium ที่ด้านล่างของแกนนำสายสรุป: เราได้ข้อสรุปว่า "ต้น" oronasopharyngeal Delee ดูดเสมหะที่ perineum มีผลต่ออัตราการสำลัก เราคาดว่า สำลักจะเป็นเหตุการณ์ขณะที่เกี่ยวข้องกับภาวะเครียด และ meconium ที่หายใจเป็นเพียงเครื่อง "หมาย" ของการก่อนหน้านี้ทารกในครรภ์ขาดออกซิเจน (AM J OBSTET GVNECOL 1992; 167:1243-9.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการศึกษา: จาก 438 ทารกที่มีของเหลวสี meconium, กลุ่มอาการสำลักขี้เทาพัฒนาใน 38 (9%) ทารกเหล่านี้มีอัตราที่สูงขึ้นของความทุกข์ของทารกในครรภ์และลดคะแนน Apgar (: 56) (Le ผิดปกติอัตราทารกในครรภ์หัวใจ.) กว่าเด็กทารกโดยไม่ต้องดาวน์ซินโดร meconium ความทะเยอทะยาน (58% เทียบกับ 17% และ 65% เทียบกับ 13% ตามลำดับ; p <0.001) . สี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของทารกที่มีอาการ meconium ความทะเยอทะยานมีภาวะไตวายในช่วง 20 ชั่วโมงแรกของชีวิต ทั้งๆที่ "ต้น" oronasopharyngeal Delee ดูด, 53% ของทารกในกลุ่มนี้มีขี้เทาดังต่อไปนี้สายเสียงและซินโดรม meconium ความทะเยอทะยานพัฒนาใน 7% เวลาของการ oronasopharyngeal Delee ดูดไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออัตราการกลุ่มอาการสำลักขี้เทาหรือการปรากฏตัวของ meconium ดังต่อไปนี้สายเสียงได้.
สรุปแล้วเราสรุปได้ว่า "ต้น" oronasopharyngeal Delee ดูดเสมหะที่ perineum ไม่ได้ส่งผลกระทบต่ออัตราการกลุ่มอาการสำลักขี้เทา เราคาดการณ์ว่ากลุ่มอาการของโรคความทะเยอทะยาน meconium เป็นส่วนใหญ่เหตุการณ์มดลูกที่เกี่ยวข้องกับความทุกข์ของทารกในครรภ์และ meconium ในสายการบินที่มีเพียง "เครื่องหมาย" ของการขาดออกซิเจนของทารกในครรภ์ก่อนหน้านี้ (AM J Obstet GVNECOL 1992; 167: 1243-9.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของการทารกที่มีขี้เทาเปื้อนของเหลว , กลุ่มอาการสำลักขี้เทาพัฒนา 38 ( 9% ) ทารกเหล่านี้มีอัตราที่สูงขึ้นของภาวะเสียสำนึกความพิการ ( ลี ผิดปกติของทารกในครรภ์ และลดอัตราการเต้นของหัวใจ ) Apgar คะแนน ( : 56 ) กว่าทารกไม่มีกลุ่มอาการสำลักขี้เทา ( 58 % ต่อ 17 % และ 65% และ 13% ตามลำดับ ; p < 0.001 ) สี่สิบห้าเปอร์เซ็นต์ของทารกกลุ่มอาการสำลักขี้เทาไตวายในช่วง 20 ชั่วโมงแรกของชีวิต ทั้งๆที่ " ต้น " oronasopharyngeal เดหลีโดย 53% ของทารกในกลุ่มนี้มีขี้เทาด้านล่างเส้นเสียง และกลุ่มอาการสำลักขี้เทาพัฒนา 7 % เวลาของ oronasopharyngeal เดหลีโดยไม่มีผลต่ออัตราการเกิดภาวะสูดสำลักขี้เทาหรือการมีขี้เทาด้านล่างเส้นเสียง .สรุป เราสรุปได้ว่า " ต้น " oronasopharyngeal เดหลีโดยที่ perineum ไม่มีผลต่ออัตราการเกิดภาวะสูดสำลักขี้เทา . เราคาดการณ์ว่า กลุ่มอาการสำลักขี้เทาคือเด่นเป็นมดลูก เหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเกี่ยวกับทารกในครรภ์และขี้เทาในการบินเป็นเพียง " เครื่องหมาย " ของเดิมของสังคม ( J obstet gvnecol 1992 ; 167:1243-9 )