Our prospective experimental study

Our prospective experimental study might be better compared
with the experimental study by Israel et al. [10], which
demonstrated that the performance of walking or jogging for
30 min three times a week for three menstrual cycles significantly
reduced the symptoms caused by dysmenorrhea. However, our
exercise program was very different than the program in the study
by Israel et al. [10] because our program included general and
specific stretching exercises, jogging, exercises to strengthen the
pelvic floor, and relaxation exercises for 50 min three days a week
[7,8,16]. In this sense, our proposal of a physiotherapy intervention
program included first performing overall stretching exercises for
10 min 3 times a week. The purpose of these exercises is to prevent,
or reduce as much as possible, the pain radiating to the lumbar
zone and to the adductor muscles of the lower extremities; this
pain is common in women with dysmenorrhea [16]. In the early
1940s, Billig [8] suggested that dysmenorrheic pain is due to
contractions of ligamentous bands in the abdomen of the women.
He suggested a series of exercises to reduce menstrual cramps,
which consisted of stretching exercises of the connective tissue
around the pelvis, hip flexors and muscles in the medial thigh
[7,8,16]. In the present study, exercises similar to those of Billig
were included for 10 min 3 times a week. The purpose of these
exercises was to achieve a reduction of pain radiating mainly in the
lumbar muscles and adductors of the lower limbs [7,8,16].
‘‘Physical activity’’ is considered as any bodily movement
produced by skeletal muscles that require energy expenditure.
Physical inactivity is the fourth most important risk factor for
mortality worldwide [19]. Physical inactivity is widespread in
many developing and developed countries and is considered to be
a risk factor for hypertension, hyperglycemia, overweight and
obesity. Therefore, it is estimated that physical inactivity is among
the leading causes of different types of cancers, diabetes, and
ischemic heart disease [19,20]. It has been widely demonstrated
that regular physical activity might reduce the risk of diabetes,
hypertension, colon cancer, breast cancer and coronary heart
disease and stroke. There is also a relationship between physical
activity and decreased anxiety and depression, increased selfesteem,
academic performance, decreased use of some substances
of abuse, and appreciation of a more satisfying life [19–21].
Likewise, physical activity is a conclusive energy utilization factor
and is therefore critical for achieving energy balance and
adequately controlling the weight of the person [19,20]. In the
present study, we included 10 min of jogging three times a week as
the third phase in our program [7,10,16]. Among the recommendations
for physical activity that the WHO gives for adults 18–64 years of age, aerobic activity should be performed in 10-min
sessions. A sensation of euphoria and satisfaction after a sports
effort are accompanied by the release of endogenous opioids and by
the production and release of other hormones and catecholamines
[22,23]. This effect might help reduce sensitivity to pain and other
symptoms experienced by women with primary dysmenorrhea.
In the early 1940s, the gynecologist Kegel created a series of
exercises of the perineal musculature [16,24,25]. In the case of
dysmenorrhea in women, these exercises are intended to increase
local blood supply, which apparently favors more rapid elimination
of prostaglandins, which has been suggested to decrease the
duration and intensity of menstrual pain [16,24,25]. In the present
study, as the fourth phase in our physiotherapy program, these
exercises were included for 10 min 3 times a week.
Finally, in the fifth phase in our program, we included 10 min
three times a week of relaxation exercises. The result of the
relaxation is decreased activity of the sympathetic nervous system
and reduction of pain. Relaxation also serves to distract the
attention away from pain and provides a tool for controlling pain
and reducing negative emotions accompanying pain or injury
[3,16,17]. It is likely that the therapeutic effect observed in
the present study is due to a synergism of the five phases of the
program. The observed final effect was greater than the sum of the
effects that the exercises could produce individually.
Conclusion
The physiotherapy program was more effective in reducing
dysmenorrheic pain and symptoms than was no intervention.
The results demonstrated that strengthening, stretching and
muscle relaxation techniques plus jogging are effective in reducing
the symptoms caused by primary dysmenorrhea when these
exercises are performed regularly.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศึกษาทดลองในอนาคตเราอาจจะดีขึ้นเมื่อเทียบ
กับการศึกษาทดลองโดยอิสราเอล, et al [10] ซึ่ง
แสดงให้เห็นว่าประสิทธิภาพของการเดินหรือวิ่งออกกำลังกายสำหรับ
30 นาทีสามครั้งต่อสัปดาห์เป็นเวลาสามรอบประจำเดือนอย่างมีนัยสำคัญ
ลดอาการที่เกิดจากประจำเดือน อย่างไรก็ตามเรา
โปรแกรมการออกกำลังกายมีความแตกต่างกว่าโปรแกรมในการศึกษา
โดยอิสราเอล, et al [10] เพราะโปรแกรมของเรารวมทั่วไปและ
เฉพาะการออกกำลังกายยืด, วิ่ง, การออกกำลังกายเพื่อเสริมสร้าง
อุ้งเชิงกรานและการออกกำลังกายการพักผ่อนสำหรับ 50 นาทีสัปดาห์ละสามวัน
[7,8,16] ในแง่นี้ข้อเสนอของการแทรกแซงกายภาพบำบัดของเรา
โปรแกรมรวมถึงการแสดงครั้งแรกของการออกกำลังกายโดยรวมยืดสำหรับ
10 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ วัตถุประสงค์ของการออกกำลังกายเหล่านี้คือการป้องกัน
หรือลดมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เจ็บปวดแผ่ไปเอว
โซนและกล้ามเนื้อ adductor ของขา; นี้
คือความเจ็บปวดที่พบบ่อยในผู้หญิงที่มีประจำเดือน [16] ในช่วงต้น
ทศวรรษที่ 1940, Billig [8] บอกว่าอาการปวด dysmenorrheic เกิดจากการ
หดตัวของวงดนตรีที่เอ็นในช่องท้องของผู้หญิง.
เขาแนะนำชุดของการออกกำลังกายเพื่อลดปวดประจำเดือน
ซึ่งประกอบไปด้วยการออกกำลังกายยืดของเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน
รอบ ๆ กระดูกเชิงกราน , flexors สะโพกและกล้ามเนื้อต้นขาอยู่ตรงกลาง
[7,8,16] ในการศึกษาปัจจุบัน, การออกกำลังกายที่คล้ายกับของ Billig
ถูกรวมเป็นเวลา 10 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์ วัตถุประสงค์ของการเหล่านี้
การออกกำลังกายก็เพื่อให้บรรลุการลดลงของความเจ็บปวดแผ่ส่วนใหญ่ในที่
กล้ามเนื้อเอวและ adductors ของแขนขาลดลง [7,8,16].
'' ออกกำลังกาย '' ถือเป็นความเคลื่อนไหวทางร่างกายใด ๆ
ที่ผลิตโดยกล้ามเนื้อโครงร่างที่ต้องใช้ การใช้พลังงาน.
การไม่ออกกำลังกายเป็นปัจจัยเสี่ยงที่สี่ที่สำคัญที่สุดสำหรับ
การตายทั่วโลก [19] ขาดการออกกำลังกายเป็นที่แพร่หลายใน
การพัฒนาและพัฒนาแล้วหลายประเทศและจะถือเป็น
ปัจจัยเสี่ยงสำหรับความดันโลหิตสูง, น้ำตาลในเลือดสูง, น้ำหนักเกินและ
โรคอ้วน ดังนั้นจึงเป็นที่คาดว่าการไม่ออกกำลังกายเป็นหนึ่ง
ในสาเหตุสำคัญของความแตกต่างของการเกิดโรคมะเร็งโรคเบาหวานและ
โรคหัวใจขาดเลือด [19,20] มันได้รับการแสดงให้เห็นถึงการยอมรับอย่างกว้างขวาง
ว่าการออกกำลังกายเป็นประจำอาจลดความเสี่ยงของโรคเบาหวาน
ความดันโลหิตสูงมะเร็งลำไส้มะเร็งเต้านมและหลอดเลือดหัวใจ
โรคและโรคหลอดเลือดสมอง นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ระหว่างทางกายภาพ
กิจกรรมและลดลงความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า selfesteem เพิ่มขึ้น
ผลงานทางวิชาการ, การใช้งานที่ลดลงของสารบางชนิด
ของการละเมิดและการแข็งค่าของชีวิตที่น่าพอใจมากขึ้น [19-21].
ในทำนองเดียวกันการออกกำลังกายคือการใช้พลังงานได้ข้อสรุป ปัจจัย
และดังนั้นจึงเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการบรรลุความสมดุลพลังงานและ
เพียงพอในการควบคุมน้ำหนักของบุคคลที่ [19,20] ใน
การศึกษาปัจจุบันเรารวม 10 นาทีของการวิ่งออกกำลังกายสามครั้งต่อสัปดาห์เป็น
ระยะที่สามในโปรแกรมของเรา [7,10,16] ในบรรดาข้อเสนอแนะ
สำหรับการออกกำลังกายที่ที่จะช่วยให้สำหรับผู้ใหญ่ 18-64 ปีกิจกรรมแอโรบิกควรจะดำเนินการใน 10 นาที
การประชุม ความรู้สึกของความรู้สึกสบายและความพึงพอใจหลังจากที่กีฬา
ความพยายามที่จะมาพร้อมกับการเปิดตัวของ opioids ภายนอกและโดย
การผลิตและการปล่อยของฮอร์โมนอื่น ๆ และ catecholamines
[22,23] ผลกระทบนี้อาจช่วยลดความไวต่อความเจ็บปวดและอื่น ๆ
อาการที่มีประสบการณ์โดยผู้หญิงที่มีประจำเดือนหลัก.
ในช่วงต้นปี 1940, นรีแพทย์ Kegel สร้างชุดของ
การออกกำลังกายของกล้ามเนื้อฝีเย็บ [16,24,25] ในกรณีของ
ประจำเดือนในผู้หญิงการออกกำลังกายเหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเพิ่ม
ปริมาณเลือดท้องถิ่นซึ่งเห็นได้ชัดว่าการกำจัดโปรดปรานมากขึ้นอย่างรวดเร็ว
ของ prostaglandins ซึ่งได้รับการแนะนำให้ลด
ระยะเวลาและความรุนแรงของอาการปวดประจำเดือน [16,24,25] ในปัจจุบัน
การศึกษาเป็นระยะที่สี่ในโปรแกรมกายภาพบำบัดของเราเหล่านี้
การออกกำลังกายที่ถูกรวมเป็นเวลา 10 นาที 3 ครั้งต่อสัปดาห์.
สุดท้ายในขั้นตอนที่ห้าในโปรแกรมของเราเรารวม 10 นาที
สามครั้งต่อสัปดาห์ของการออกกำลังกายการพักผ่อน ผลของ
การผ่อนคลายจะลดลงการทำงานของระบบประสาท
และการลดลงของความเจ็บปวด ผ่อนคลายนอกจากนี้ยังทำหน้าที่ในการหันเหความสนใจ
ความสนใจไปจากความเจ็บปวดและมีเครื่องมือในการควบคุมอาการปวด
และลดอารมณ์เชิงลบที่มาพร้อมกับความเจ็บปวดหรือได้รับบาดเจ็บ
[3,16,17] ก็มีโอกาสที่ผลการรักษาพบว่าใน
การศึกษาครั้งนี้เกิดจากการเสริมฤทธิ์ของห้าขั้นตอนของการที่
โปรแกรม ผลสุดท้ายสังเกตเป็นมากกว่าผลรวมของ
ผลกระทบที่การออกกำลังกายที่สามารถผลิตเป็นรายบุคคล.
สรุป
โปรแกรมกายภาพบำบัดเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการลด
อาการปวด dysmenorrheic และอาการกว่าก็ไม่มีการแทรกแซง.
ผลแสดงให้เห็นว่าการสร้างความเข้มแข็งยืดและ
เทคนิครวมทั้งการวิ่งออกกำลังกายผ่อนคลายกล้ามเนื้อ มีประสิทธิภาพในการลด
อาการที่เกิดจากประจำเดือนหลักเมื่อเหล่านี้
การออกกำลังกายที่มีการดำเนินการอย่างสม่ำเสมอ