shallow inshore waters. The present

shallow inshore waters. The present-day cover by
water hyacinth has remained relatively stable. It
usually forms a narrow fringe 5-15 meters wide
around much of the lake. Eichhornia crassipes
remains the world’s most problematic water weed
despite widespread and various approaches to its
control (Heard & Winterton, 2000). Its control at
Lake Naivasha has focused upon biological control
measures with the introduction of the Eichhornia
weevil (Neochetina spp.) in the late 1990s. Because
the enormous floating mats of the weed interfered
with boat navigation, fishing, and even clogged up
irrigation canals around the lake (Adams et al.,
2002), much of the attention devoted to the water
hyacinth in the literature has been concerned
primarily with its socio-economic impact and
methods for eradicating it from the lake. In contrast,
fewer studies have focused directly on its ecological
effects. It is known, however, that mats of water
hyacinth reduce light to submerged plants, thus
depleting oxygen in aquatic communities (Ultsch,
1973). The conditions under the water hyacinth mats
are highly anoxic because of dead plant matter
(Ntiba et al., 2001). The resultant lack of
phytoplankton (McVea & Boyd, 1975) alters the
composition of invertebrate communities (O’Hara,
1967; Hansen et al., 1971), ultimately affecting
fisheries. Drifting mats scour vegetation, destroying
native plants and wildlife habitat. Water hyacinth
also competes with other plants, often displacing
wildlife forage and habitat (Gowanloch, 1944).
Higher sediment loading occurs under water
hyacinth mats due to increased detrital production
and siltation. In addition, the roots of the water
hyacinth have been found to provide new habitat for
gastropods that are intermediate hosts of the
waterborne parasite that causes schistosomiasis
(Masifwa, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตื้น inshore ครอบคลุมเหตุการณ์โดย
ตบชวามียังคงค่อนข้างมีเสถียรภาพ มัน
ปกติฟอร์มสวัสดิการแคบกว้าง 5-15 เมตร
รอบของทะเลสาบ ผักตบชวา
ยังคงเป็นวัชพืชน้ำมีปัญหามากที่สุดในโลก
ทั้ง ๆ ที่แพร่หลายและแนวทางต่าง ๆ ของ
ควบคุม (ได้ยิน& Winterton, 2000) การควบคุมที่
Lake Naivasha ได้เน้นตามควบคุม
มาตรการ ด้วยการแนะนำผัก
ด้วง (Neochetina โอ) ในปลายทศวรรษที่ 1990 เพราะ
เสื่อลอยมหาศาลของวัชพืชที่ติด
เรือ นำ ปลา และแม้กระทั่งอุดตัน
คลองชลประทานรอบทะเลสาบ (Adams et al.,
2002), มากของทุกที่น้ำ
ไฮยาซินธ์ในวรรณคดีมีการเกี่ยวข้อง
ส่วนใหญ่ มีผลกระทบทางเศรษฐกิจสังคม และ
วิธี eradicating จากทะเลสาบ ในทางตรงกันข้าม,
น้อยศึกษาได้มุ่งเน้นโดยตรงของระบบนิเวศ
ผลการ เป็นที่รู้จักกัน อย่างไรก็ตาม ที่เสื่อน้ำ
ไฮยาซินธ์ลดไฟให้น้ำท่วมพืช ดัง
พึ่งออกซิเจนในน้ำชุมชน (Ultsch,
1973) เงื่อนไขภายใต้เสื่อตบชวา
มี anoxic สูงตายพืชเรื่อง
(Ntiba และ al., 2001) ไม่มีผลแก่
phytoplankton (McVea & Boyd, 1975) เปลี่ยนแปลง
องค์ประกอบของชุมชน invertebrate (O'Hara,
1967 แฮนเซ่น et al., 1971), ผลต่อสุด
ประมง ลอยเสื่ออยู่พืช ทำลาย
พืชพื้นเมืองและสัตว์ป่าอยู่อาศัย ตบชวา
ยัง แข่งขันกับพืชอื่น ๆ มักฎพยัคฆ์
อาหารสัตว์สัตว์ป่าและการอยู่อาศัย (Gowanloch, 1944)
สูงตะกอนการโหลดเกิดขึ้นใต้น้ำ
เสื่อที่ทำจากผักตบชวาเนื่องจากผลิตเพิ่ม detrital
และ siltation นอกจากนี้ รากน้ำ
ไฮยาซินธ์พบให้อยู่อาศัยใหม่
gastropods ที่โฮสต์กลางของ
น้ำปรสิตที่เป็นสาเหตุของ schistosomiasis
(Masifwa, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฝั่งน้ำตื้น ปกปัจจุบันวันโดย
ผักตบชวาได้ค่อนข้างคงที่ มัน
มักจะเป็นขอบแคบ 5-15 เมตรกว้าง
รอบมากของทะเลสาบ Eichhornia crassipes
ยังคงเป็นวัชพืชน้ำของโลกที่มีปัญหามากที่สุด
แม้จะมีวิธีการอย่างกว้างขวางและหลากหลายเพื่อการ
ควบคุม (ได้ยินและ Winterton, 2000) การควบคุมของตนที่
ทะเลสาบ Naivasha ได้ให้ความสำคัญกับการควบคุมทางชีวภาพ
มาตรการด้วยการแนะนำของ Eichhornia
ด้วง (Neochetina spp.) ในปลายปี 1990 เพราะ
เสื่อลอยมหาศาลของวัชพืชแทรกแซง
ด้วยการนำเรือประมงและการอุดตันมากยิ่งขึ้น
คลองชลประทานรอบทะเลสาบ (อดัมส์และคณะ.
2002) ให้ความสนใจมากที่ทุ่มเทให้กับน้ำ
ผักตบชวาในวรรณคดีที่ได้รับการกังวล
เกี่ยวเนื่องกับ ผลกระทบทางเศรษฐกิจและสังคมและ
วิธีการในการขับไล่มันออกมาจากทะเลสาบ ในทางตรงกันข้าม
การศึกษามีความสำคัญน้อยลงโดยตรงในระบบนิเวศของ
ผลกระทบ มันเป็นที่รู้จักกัน แต่ที่เสื่อน้ำ
ผักตบชวาลดแสงที่จะจมอยู่ใต้น้ำพืชจึง
ทำลายออกซิเจนในชุมชนน้ำ (Ultsch,
1973) ภายใต้เงื่อนไขเสื่อผักตบชวา
เป็นซิกสูงเพราะพืชที่ตายแล้ว
(Ntiba, et al., 2001) ขาดผลของ
แพลงก์ตอนพืช (McVea และบอยด์, 1975) เปลี่ยนแปลง
องค์ประกอบของชุมชนที่ไม่มีกระดูกสันหลัง (โอฮาร่า,
1967. แฮนเซนและคณะ, 1971) ในที่สุดส่งผลกระทบต่อ
การประมง เสื่อลอยพืชกัดเซาะทำลาย
พืชพื้นเมืองและที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า ผักตบชวา
ยังแข่งขันกับพืชอื่น ๆ มักจะแทนที่
อาหารสัตว์สัตว์ป่าและถิ่นที่อยู่ (Gowanloch, 1944)
โหลดตะกอนที่สูงขึ้นเกิดขึ้นใต้น้ำ
เสื่อผักตบชวาเนื่องจากการผลิตที่เพิ่มขึ้นซากของพืชเล็ก
และตกตะกอน นอกจากนี้รากของน้ำ
ผักตบชวาได้พบเพื่อให้ที่อยู่อาศัยใหม่สำหรับ
หอยที่เป็นโฮสต์กลางของ
พยาธิที่เป็นสาเหตุของน้ำ schistosomiasis
(Masifwa, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตื้นเลียบฝั่งน้ำ ปัจจุบันครอบคลุมโดย
ผักตบชวาได้ค่อนข้างคงที่ มันมักจะเป็นขอบแคบ ๆ

รอบ 5-15 เมตรกว้างมากของทะเลสาบ ผักตบชวา

ยังคงวัชพืชน้ำที่มีปัญหามากที่สุดของโลก แม้จะมีอย่างกว้างขวางและวิธีการต่างๆเพื่อการควบคุม
( ได้ยิน&วินเทอร์ทั่น , 2000 ) การควบคุมของทะเลสาบไนวาชา ได้เน้นที่

ควบคุมทางชีวภาพมาตรการกับการแนะนำของระหว่าง
มอด ( Neochetina spp . ) ในช่วงต้น 1990 ล่าช้า เนื่องจาก
มหาศาลลอยเสื่อวัชพืชรบกวน
กับการเดินเรือเรือ , ตกปลา , และแม้กระทั่งการอุดตัน
ชลประทานคลองรอบทะเลสาบ ( Adams et al . ,
2002 ) , มากของความสนใจเพื่อรองรับน้ำ
ผักตบชวาในวรรณคดีได้รับกังวล
หลักที่มีผลกระทบทางเศรษฐกิจ สังคม และวิธีกำจัดมัน
จากทะเลสาบ ในทางตรงกันข้าม
น้อยลง การศึกษาได้เน้นโดยตรงในนิเวศวิทยา
. มันเป็นที่รู้จักกัน อย่างไรก็ตาม เสื่อน้ำ
ผักตบชวาลดแสงที่พืชใต้น้ำ จึงใช้ออกซิเจนในน้ำ (

ultsch ชุมชน , 1973 ) ภายใต้เงื่อนไขผักตบชวาเสื่อ
จะขอแบ่ง เพราะเรื่องพืชตาย
( ntiba et al . , 2001 ) ผลของการขาด
แพลงก์ตอนพืช ( mcvea &บอยด์ , 1975 ) ได้เปลี่ยนแปลง
องค์ประกอบของชุมชนสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ( โอฮาร่า
1967 ; Hansen et al . , 1971 ) ในที่สุดมีผลต่อ
การประมง ดริฟท์เสื่ออยู่พืช ทำลาย
พืชพื้นเมืองและที่อยู่อาศัยสัตว์ป่า
ผักตบชวายังแข่งขันกับพืชอื่น ๆมักจะแทนที่
อาหารสัตว์สัตว์ป่าและถิ่นที่อยู่ ( gowanloch 1944 )
สูงกว่าตะกอนโหลดเกิดขึ้นภายใต้เสื่อผักตบชวา

การผลิตเพิ่มขึ้นจากแฮบโพลไทป์ และตี้ . นอกจากนี้ รากของน้ำ
ผักตบชวาได้ถูกพบให้อยู่อาศัยใหม่สำหรับ
หอยที่กลางโยธาของปรสิตที่เป็นสาเหตุของโรคพิษสุนัขบ้า waterborne

( masifwa , 2001 )