Who are these? Why sit they here in

Who are these? Why sit they here in twilight?
Wherefore rock they, purgatorial shadows,
Drooping tongues from jaws that slob their relish,
Baring teeth that leer like skulls' tongues wicked?
Stroke on stroke of pain, — but what slow panic,
Gouged these chasms round their fretted sockets?
Ever from their hair and through their hand palms
Misery swelters. Surely we have perished
Sleeping, and walk hell; but who these hellish?
— These are men whose minds the Dead have ravished.
Memory fingers in their hair of murders,
Multitudinous murders they once witnessed.
Wading sloughs of flesh these helpless wander,
Treading blood from lungs that had loved laughter.
Always they must see these things and hear them,
Batter of guns and shatter of flying muscles,
Carnage incomparable and human squander
Rucked too thick for these men's extrication.

Therefore still their eyeballs shrink tormented
Back into their brains, because on their sense
Sunlight seems a bloodsmear; night comes blood-black;
Dawn breaks open like a wound that bleeds afresh
— Thus their heads wear this hilarious, hideous,
Awful falseness of set-smiling corpses.
— Thus their hands are plucking at each other;
Picking at the rope-knouts of their scourging;
Snatching after us who smote them, brother,
Pawing us who dealt them war and madness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหล่านี้คือใคร ทำไมนั่งอยู่ที่นี่ในทไวไลท์คฤหาสน์หินพวกเขา เงา purgatorialDrooping tongues จาก jaws slob ที่สนุกสนานของพวกเขาฟัน Baring ที่ leer เช่นลิ้นทิ้งอยู่ระเกะระกะของคนชั่วจังหวะในจังหวะของความเจ็บปวด, — แต่ตกใจอะไรช้าGouged chasms รอบซ็อกเก็ต fretted ของพวกเขาเหล่านี้หรือไม่เคย จากผมของพวกเขา และฝ่ามือความทุกข์ยาก swelters แน่นอน เราได้ perishedนอน และเดินนรก แต่ที่นี้ hellish— เหล่านี้เป็นคนที่มีจิตใจที่มี ravished ตายนิ้วหน่วยความจำในผมของพวกเขาของพม่าฆาตกรรม multitudinous ที่พวกเขาเคยเห็นSloughs สระของเนื้อเหล่านี้กำพร้าเร่Treading เลือดจากปอดที่ได้รักเสียงหัวเราะจะต้องดูสิ่งเหล่านี้ และได้ยินพวกเขาแป้งของปืนและโจรบินกล้ามเนื้อSquander มนุษย์ และเข้าสังหารRucked หนาเกินไปสำหรับ extrication คนเหล่านี้ดังนั้น ยังคงหดตัวตาทรมานกลับเข้ามาในสมองของพวกเขา เพราะในความรู้สึกของพวกเขาBloodsmear ดูเหมือนแสงอาทิตย์ คืนมาเลือดดำรุ่งอรุณแบ่งเปิดเช่นแผลที่สีแตง— ดังนั้น ศีรษะของพวกเขาสวมใส่นี้เฮฮา hideousFalseness ร้ายของยิ้มตั้งศพ— จึง ถอนขนมือกันรับที่ knouts เชือกของตน scourgingวิ่งราวทรัพย์หลังจากพวกเราที่ก็ตบพวกเขา น้องPawing เราที่แจกสงครามและบ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหล่านี้เป็นใคร? ทำไมนั่งพวกเขาที่นี่ในพลบค่ำ?
เพราะฉะนั้นหินที่พวกเขาเงานรก,
หลบตาลิ้นจากขากรรไกรที่สกปรกออกรสของพวกเขาฟันเปลือยที่ Leer เหมือนลิ้นกะโหลก 'คนชั่วร้าย? โรคหลอดเลือดสมองในจังหวะของความเจ็บปวด - แต่สิ่งที่หวาดกลัวช้าควักเหวเหล่านี้รอบซ็อกเก็ตนม? นับจากผมของพวกเขาและผ่านฝ่ามือมือของพวกเขาเดือดร้อน swelters แน่นอนเราเสียชีวิตนอนและเดินนรก แต่ผู้ที่เหล่านี้ชั่วร้าย? - เหล่านี้เป็นคนที่มีจิตใจตายได้บาดใจ. นิ้วหน่วยความจำในผมของพวกเขาจากการฆาตกรรมฆาตกรรมมากมายที่พวกเขาเคยเห็น. ลุย sloughs ของเนื้อหนังเหล่านี้เดินกำพร้าTreading เลือดจากปอดที่รักเสียงหัวเราะ. เสมอพวกเขาจะต้อง เห็นสิ่งเหล่านี้และได้ยินพวกเขาปะทะของปืนและสลายของกล้ามเนื้อบินสังหารที่เปรียบมิได้และมนุษย์เปลือง. Rucked หนาเกินไปสำหรับหลุดพ้นคนเหล่านี้จึงยังคงดวงตาของพวกเขาหดทรมานกลับเข้าไปในสมองของพวกเขาเพราะในความรู้สึกของแสงแดดดูเหมือนbloodsmear; คืนมาเลือดดำรุ่งอรุณแบ่งเปิดเช่นแผลที่เลือดอีกครั้ง- ดังนั้นหัวของพวกเขาสวมใส่เฮฮาน่าเกลียดพลาดที่น่ากลัวศพตั้งยิ้ม. - ดังนั้นมือของพวกเขาได้รับการถอนขนในแต่ละอื่น ๆเลือกที่เชือก knouts ของ ระบาดของพวกเขาคว้าหลังจากเราที่ประหารเขาพี่ชายตะปบเราที่พวกเขากระทำสงครามและความบ้าคลั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกนี้เป็นใคร ? ทำไมนั่งพวกเขาที่นี่ในยามสนธยา
" ร็อค พวกเขา เกี่ยวกับสถานที่วิญญาณรับโทษทัณฑ์ก่อนขึ้นสวรรค์เงา
ย้อยลิ้นจากปากที่สกปรกลิ้มลองของพวกเขา
แบริ่งฟันที่ชายตามองเหมือนโครงกระดูกลิ้นชั่วร้าย ?
จังหวะในจังหวะของความเจ็บปวด แต่สิ่งที่ช้า panic
ถูกประณาม chasms เหล่านี้รอบ fretted ซ็อกเก็ตของพวกเขา ?
เคยจากเส้นผมของพวกเขาและผ่านมือปาล์ม
ความทุกข์ยาก swelters . แน่นอนเราได้ตายแล้ว
นอนและเดิน นรก แต่พวกเหล่านี้ชั่วร้าย ?
- เหล่านี้เป็นผู้ชายที่มีจิตใจคนตายถูกขืนใจ
หน่วยความจำนิ้วในเส้นผมของการฆาตกรรมของการฆาตกรรมที่พวกเขาเคยเห็นมากมาย
.
ลุย sloughs เนื้อเหล่านี้หมดหนทางเดินเหยียบเลือดจากปอดที่

รักเสียงหัวเราะเสมอ พวกเขาจะต้องเจอสิ่งเหล่านี้ และได้ยินพวกเขา
แป้งของปืนและแตก ของกล้ามเนื้อบิน
การสังหารที่หาตัวจับยาก และมนุษย์เสียอีก
rucked หนาเกินไปสำหรับคนเหล่านี้ความหลุดพ้น

เพราะฉะนั้นยังลูกตาหดทรมาน
กลับเข้าสู่สมองของพวกเขาเพราะพวกเขารู้สึก
แสงแดดดู bloodsmear ; คืนมา เลือดสีดำ ;
รุ่งสางเปิดเป็นแผลเลือดออกใหม่
- ปานหัวสวมนี้เฮฮา น่าเกลียด น่ากลัว , พลาดของตั้งศพ

ยิ้มๆ- ดังนั้น มือจะถอนขนที่แต่ละอื่น ๆ ;
หยิบเชือกที่ knouts ของ scourging ;
แย่งหลังจากที่เราผู้ประหารเขา พี่ชาย
pawing เราที่แจกพวกเขาสงครามและความบ้า