At the end of the experiment, soil

At the end of the experiment, soil samples from pots, were
air-dried, and crushed to pass through a 2 mm sieve. Soil pH
and electrical conductivity (EC) were measured with a glass
electrode using a soil-to-water ratio of 1:1. The soil available
fraction of Fe, Mn, Zn, Cd, Cu and Pb was measured after
extraction with 1 M NH4OAc or ammonium bicarbonate-
DTPA (AB-DTPA) (Soltanpour and Schwab, 1977). In addition,
the bulk density (BD) and the soil moisture content
(SMC) were also determined for each set of pots. The samples
were taken at depths of 6.5 and 5 cm for BD and SMC, respectively.
The soil BD was determined by the field core method,
using soil cores of 5.3 cm ID and 6.5 cm length (Blake and
Hartge, 1986); however, the SMC was determined by
weighting 20 g of soil from each pot then disposed into a round
aluminum container (5 cm i.d., previously weighed), weighed,
and placed in a tray. The samples were then oven-dried at
105 C until no change in weight was observed (approx.
24 h). After being oven-dried weight was measured, gravimetric
water content was then determined for each sample (Cassel
and Nielsen, 1986).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อสิ้นสุดการทดลอง ตัวอย่างดินจากกระถาง ถูกรหัสผ่าน air-dried และการบดผ่านตะแกรง 2 มม. PH ของดินและมีวัดค่าการนำไฟฟ้า (EC) กับแก้วอิเล็กโทรดที่ใช้ดินต่อน้ำอัตราส่วน 1:1 ดินว่างเศษส่วนของ Fe, Mn, Zn, Cd, Cu และ Pb ไม่วัดหลังจากสกัด ด้วย M NH4OAc 1 หรือแอมโมเนียมไบคาร์บอเนต-DTPA (AB-DTPA) (Soltanpour และ Schwab, 1977) นอกจากนี้ความหนาแน่นจำนวนมาก (BD) และดินชื้น(SMC) ได้มีกำหนดสำหรับแต่ละชุดของกระถาง ตัวอย่างได้นำที่ลึก 6.5 และ 5 ซม.สำหรับ BD และ SMC ตามลำดับกำหนด โดยวิธีการหลักฟิลด์ ดิน BDใช้แกนดินของรหัสและ 6.5 ซม.ยาว 5.3 ซม. (เบลก และHartge, 1986); อย่างไรก็ตาม SMC ถูกกำหนดโดยน้ำหนัก 20 กรัมของดินจากแต่ละหม้อแล้วขายทิ้งในรอบอลูมิเนียมภาชนะ (5 ซม.ประชาชน ก่อนหน้านี้ น้ำหนัก), น้ำหนักและในกระบะ ตัวอย่างดีแล้วเตาอบแห้งที่จนกว่าการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักไม่ถูกตรวจสอบ (ประมาณ 105 C24 h) หลังจากได้เตาอบแห้งน้ำหนักถูกต้อง วัดน้ำแล้วกำหนดสำหรับแต่ละตัวอย่าง (Casselแล้ว นีล 1986)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้ายของการทดสอบตัวอย่างดินจากหม้อมีอากาศแห้งและบดผ่านตะแกรงมม 2
ค่า pH
ของดินและการนำไฟฟ้า(EC)
วัดกับแก้วอิเลคโทรโดยใช้ดินร่วนอัตราต่อน้ำ1: 1 ดินที่มีอยู่ส่วนของเฟแมงกานีสสังกะสีแคดเมียมทองแดงและตะกั่ววัดหลังจากการสกัด1 M NH4OAc หรือแอมโมเนียม bicarbonate- DTPA (AB-DTPA) (Soltanpour และ Schwab, 1977) นอกจากนี้ความหนาแน่นของกลุ่ม (BD) และความชื้นในดินเนื้อหา (SMC) นอกจากนี้ยังได้รับการพิจารณาสำหรับชุดของแต่ละหม้อ กลุ่มตัวอย่างที่ถูกนำมาที่ระดับความลึก 6.5 และ 5 ซม. สำหรับ BD และ SMC ตามลำดับ. ดิน BD ถูกกำหนดโดยวิธีการหลักของสนามโดยใช้แกนดิน5.3 ID เซนติเมตรและมีความยาว 6.5 ซม. (เบลคและHartge, 1986); แต่ SMC ถูกกำหนดโดยน้ำหนัก20 กรัมของดินจากแต่ละหม้อแล้วทิ้งในรอบภาชนะอลูมิเนียม(5 ซม. รหัสชั่งน้ำหนักก่อนหน้านี้) ชั่งน้ำหนักและวางไว้ในถาด กลุ่มตัวอย่างถูกแล้วอบแห้งที่105 องศาเซลเซียสจนการเปลี่ยนแปลงในน้ำหนักที่ไม่เป็นที่สังเกต (ประมาณ. 24 ชั่วโมง) หลังจากที่น้ำหนักอบแห้งวัด, gravimetric ปริมาณน้ำมุ่งมั่นแล้วสำหรับแต่ละตัวอย่าง (คาสเซิลและนีลเซ่น, 1986)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อสิ้นสุดการทดลอง การเก็บตัวอย่างดินจากกระถาง ,อากาศแห้ง และบดผ่านตะแกรง 2 มิลลิเมตร ดินและ ค่าการนำไฟฟ้า ( EC ) เป็นวัดที่มีกระจกขั้วไฟฟ้าที่ใช้ดินต่อน้ำ 1 : 1 ดินพร้อมเศษส่วนของ Fe , Mn , สังกะสี , แคดเมียม , ทองแดงและตะกั่ว วัดหลังการสกัดด้วย 1 M nh4oac หรือแอมโมเนียมไบคาร์บอเนต -ทาง ( ab-dtpa ) ( soltanpour และวัสดุก่อสร้าง , 1977 ) นอกจากนี้ความหนาแน่น ( BD ) และปริมาณความชื้นในดิน( SMC ) ยังกำหนดให้แต่ละชุดของหม้อ ตัวอย่างถ่ายที่ ระดับ 6.5 และ 5 ซม. สำหรับ BD และ ซี ตามลำดับBD ดินถูกกำหนดจากฟิลด์หลักวิธีใช้ดินแกน 5.3 เซนติเมตรสูง 6.5 ซม. และความยาว ( เบลค และhartge , 1986 ) ; อย่างไรก็ตาม , SMC ถูกกำหนดโดยน้ำหนัก 20 กรัมของดินแต่ละหม้อแล้วทิ้งลงในรอบภาชนะอลูมิเนียม ( 5 ซม. บัตร ก่อนหน้านี้หนัก ) , ชั่งน้ำหนักและวางไว้ในถาด จำนวน แล้วอบให้แห้งที่105 องศาเซลเซียส จนไม่มีการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักสังเกตได้ ( ประมาณตลอด 24 ชั่วโมง ) หลังจากถูกวัดด้วยน้ำหนักอบแห้ง ,ปริมาณน้ำที่ถูกกำหนดสำหรับแต่ละตัวอย่าง คา ซลและ นีลเซ่น , 1986 )