From 1988 to 1998, GDP growth avera

From 1988 to 1998, GDP growth averaged 2.4%. The Real Plan had to be abandoned in early 1999, however, as the Brazilian economy became engulfed in the aftermath of the Asian financial crisis of 1997 and the Russian financial crisis of 1998. Brazil lost an estimated $50 billion in foreign reserves in the resulting capital flight. Steps were taken by the Group of Seven and the international financial institutions to try to reassure foreign investors. On 2 December 1998, a two-and-three-quarter-year standby agreement with the IMF went into effect, buttressed by credit line of about $18.2. billion, as well as a one-year standby under the Supplementary Reserve Facility (SRF) with a $12.6-billion credit line, both part of an international support package totalling $41.5 billion. The support package had been designed as a precaution against Brazil catching the "Asian flu," as it were, but it did not prevent Brazilian currency crisis of 1999. On 13 January 1999 the Central Bank devalued the real by 8%; on 15 January 1999, the Cardoso government announced that the real would no longer be pegged to the US dollar, ending the Real Plan. Immediately, the real lost more than 30% of its value, and subsequent devaluation made the real lose a total of 45% of its value. Despite the devaluation; however, the economy showed positive, if weak, growth in both 1998 (0.2%) and 1999 (0.8%), and inflation remained under control, at 3.2% in 1998 and 4.9% in 1999. However, Brazil's debt service ratio soared to an untenable 113.1% of export earnings in 1999, up from 62.7% in 1997 and 76.2% in 1998. To some extent, the problem was self-correcting, as the devalued real made Brazilian exports more competitive, which increased export earnings in 2000, and helped reduce the debt service ratio to 90.8% by 2000 and to 78.5% by 2001. GDP grew 4.5% in 2000, led by exports, while inflation picked up to 7%. Growth then fell to 1.4% in 2001 as the US recession and the global slowdown dampened export demand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จาก 1988 1998 เศรษฐกิจ averaged 2.4% จริงวางแผนได้ถูกยกเลิกในช่วงต้นปี 1999 อย่างไรก็ตาม เป็นเศรษฐกิจบราซิลกลายเป็นเรื่องผลพวงของวิกฤติการเงินเอเชียของปี 1997 และวิกฤตการเงินรัสเซียของปี 1998 บราซิลแพ้การประมาณ $50 พันล้านดอลลาร์ในทุนสำรองต่างประเทศในการบินเมืองหลวงได้ ตอนที่ถ่าย โดยกลุ่มของเซเว่นและสถาบันการเงินระหว่างประเทศพยายามเวบนักลงทุนต่างประเทศ ในวันที่ 2 1998 ธันวาคม ข้อตกลงสแตนด์บาย 2 และ 3 ไตรมาสปีกับ IMF ไปผล buttressed โดยประมาณ $18.2 บรรทัดเครดิต พันล้าน ตลอดจนการสแตนด์บายหนึ่งปีภายใต้การเสริมสำรองสิ่งอำนวยความสะดวก (SRF) กับ $12.6 - พันล้านเครดิตบรรทัด ทั้งส่วนของแพคเกจการสนับสนุนสากลห้อง 41.5 พันล้านเหรียญ ได้รับการออกแบบแพคเกจสนับสนุนเป็นการป้องกันไว้ก่อนกับบราซิลจับ "เอเชียหวัดใหญ่ were เป็นมัน แต่ไม่ได้ทำให้สกุลเงินของบราซิลวิกฤตปี 1999 เมื่อวันที่ 13 2542 มกราคม ธนาคารกลาง devalued จริง 8% เมื่อวันที่ 15 2542 มกราคม Cardoso รัฐบาลประกาศว่า จะไม่มี pegged จริงดอลลาร์สหรัฐ สิ้นสุดแผนจริง ทันที จริงหายไปกว่า 30% ของค่า และต่อมา devaluation ทำจริงจำนวน 45% ของมูลค่าของการสูญเสีย แม้ devaluation อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจพบว่าบวก ถ้าอ่อนแอ การเจริญเติบโตในปี 1998 (0.2%) และปี 1999 (0.8%), และเงินเฟ้อยังคงอยู่ภายใต้การควบคุม 3.2% ในปี 1998 และ 4.9% ในปี 1999 อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนของบราซิลหนี้สินบริการเพิ่มสูงขึ้นเป็น% 113.1 untenable รายได้ส่งออกในปี 1999 ขึ้น 62.7% ในปี 1997 และ 76.2% ในปี 1998 บ้าง ปัญหาได้แก้ไขด้วยตนเอง เป็นที่ devalued จริงทำบราซิลส่งออกแข่งขัน ซึ่งเพิ่มรายได้ส่งออกในปี 2000 และช่วยลดอัตราส่วนหนี้บริการ 90.8% 2000 และ 2001 78.5% จีดีพีเติบโต 4.5% ในปี 2000 นำ โดยส่งออก ในขณะที่อัตราเงินเฟ้อรับลดสูงสุดถึง 7% เจริญเติบโตแล้วลดลงมือ 1.4% ในปี 2544 เป็นการถดถอยของสหรัฐฯ และการชะลอตัวทั่วโลกชุบอุปสงค์ส่งออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จาก 1988-1998, เจริญเติบโตของ GDP เฉลี่ย 2.4% แผนจริงต้องถูกยกเลิกไปในช่วงต้นปี 1999 อย่างไรก็ตามในขณะที่เศรษฐกิจของบราซิลกลายเป็นที่ห้อมล้อมด้วยผลพวงของวิกฤตการเงินเอเชียปี 1997 และวิกฤตทางการเงินของรัสเซียปี 1998 บราซิลหายไปประมาณ $ 50 ล้านในทุนสำรองเงินตราต่างประเทศที่เกิดขึ้นในเมืองหลวง เที่ยวบิน ขั้นตอนที่ถูกถ่ายโดยกลุ่มเจ็ดและสถาบันการเงินระหว่างประเทศพยายามที่จะสร้างความมั่นใจให้นักลงทุนต่างชาติ เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 1998, สองและสามในสี่ปีสแตนด์บายข้อตกลงกับกองทุนการเงินระหว่างเดินเข้าไปในผลยันโดยวงเงินประมาณ $ 18.2 พันล้านเช่นเดียวกับสแตนหนึ่งปีภายใต้สิ่งอำนวยความสะดวกเพิ่มเติมสำรอง (SRF) ด้วยวงเงิน $ 12.6 พันล้านทั้งเป็นส่วนหนึ่งของแพคเกจการสนับสนุนระหว่างประเทศเป็นจำนวนเงินรวม $ 41500000000 แพคเกจการสนับสนุนได้รับการออกแบบเพื่อความไม่ประมาทกับบราซิลจับ "ไข้หวัดเอเชีย" มันเป็น แต่มันไม่ได้ป้องกันไม่ให้วิกฤตสกุลเงินของบราซิลปี 1999 เมื่อวันที่ 13 มกราคม 1999 ธนาคารกลางคุณค่าจริงโดย 8%; เมื่อวันที่ 15 มกราคม 1999 ที่รัฐบาลประกาศว่า Cardoso จริงจะได้ไม่ต้องตรึงกับดอลลาร์สหรัฐฯสิ้นสุดแผนจริง ทันทีที่แท้จริงหายไปกว่า 30% ของมูลค่าของตนและการลดค่าเงินที่ตามมาทำจริงเสียทั้งหมด 45% ของค่าของมัน แม้จะมีการลดค่าเงิน; แต่แสดงให้เห็นว่าเศรษฐกิจในเชิงบวกถ้าอ่อนแอการเจริญเติบโตทั้งใน 1998 (0.2%) และ 1999 (0.8%) และอัตราเงินเฟ้อยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมที่ 3.2% ในปี 1998 และ 4.9% ในปี 1999 อย่างไรก็ตามอัตราส่วนการชำระหนี้ของบราซิลเพิ่มสูงขึ้นถึง ไม่สามารถป้องกันได้ 113.1% ของรายได้การส่งออกในปี 1999 เพิ่มขึ้นจาก 62.7% ในปี 1997 และ 76.2% ในปี 1998 ที่มีขอบเขตปัญหาคือการแก้ไขตัวเองเป็นคุณค่าที่แท้จริงที่ทำส่งออกของบราซิลในการแข่งขันมากขึ้นซึ่งเพิ่มขึ้นรายได้การส่งออกในปี 2000 และช่วยลดอัตราส่วนการชำระหนี้ให้กับ 90.8% ในปี 2000 และ 78.5% ไปโดยปี 2001 จีดีพีขยายตัว 4.5% ในปี 2000 นำโดยการส่งออกขณะที่อัตราเงินเฟ้อปรับตัวดีขึ้นถึง 7% การเจริญเติบโตลดลงไปแล้ว 1.4% ในปี 2001 เป็นเศรษฐกิจสหรัฐฯชะลอตัวทั่วโลกและผลกระทบอุปสงค์การส่งออก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากปี 1998 , เจริญเติบโตของ GDP เฉลี่ย 2.4% แผนจริงต้องถูกทิ้งในช่วงต้นปี 1999 อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจของบราซิลเป็น engulfed ในผลพวงของวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชีย พ.ศ. 2540 และวิกฤตการเงินรัสเซีย 1998 บราซิลหายไปประมาณ $ 50 พันล้านดอลลาร์ในเงินทุนสำรองต่างประเทศส่งผลให้เที่ยวบินขั้นตอนที่ถ่ายโดยกลุ่มเจ็ด และสถาบันการเงินระหว่างประเทศ เพื่อพยายามที่จะสร้างความมั่นใจให้นักลงทุนต่างชาติ เมื่อวันที่ 2 ธันวาคม 2541 , สองและสามไตรมาสปีพร้อมข้อตกลงกับไอเอ็มเอฟเข้าไปผล buttressed โดยสินเชื่อประมาณ $ 26 . ล้านบาท รวมทั้งปีสแตนด์บายได้ที่สถานที่สำรองเพิ่มเติม ( srf ) กับ $ 12.6-billion เครดิตบรรทัดทั้งในส่วนของแพคเกจการสนับสนุนระหว่างประเทศเป็นจำนวน $ 41.5 ล้านบาท แพคเกจสนับสนุนได้รับการออกแบบมาเพื่อป้องกันกับ บราซิล จับ " ไข้หวัดเอเชีย " มันเป็น แต่มันไม่ได้ป้องกันวิกฤตสกุลเงินของบราซิล 1999 เมื่อวันที่ 13 มกราคม 2542 ธนาคารกลาง devalued จริง 8 % ; 15 มกราคม 1999รัฐบาลประกาศว่า คาร์โดโซจริงคงไม่เป็น pegged ดอลลาร์สหรัฐสิ้นสุดแผนการที่แท้จริง ทันที จริงหายไปกว่า 30 % ของค่าของมันและต่อมาลดค่าทำจริงเสียทั้งหมด 45 % ของค่าของมัน แม้จะมีการลดค่าเงิน อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจ ค่าเป็นบวก ถ้าอ่อนแอ การเจริญเติบโตทั้งใน 2541 ( 0.2% ) และ พ.ศ. 2542 ( 0.8% ) , และอัตราเงินเฟ้อยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมที่ระดับ 3.2% ในปี 1998 และ 4.9% ในปี 1999 อย่างไรก็ตาม อัตราส่วนหนี้บริการบราซิลเพิ่มสูงขึ้นเป็นไม่ได้ 113.1 % ของกำไรส่งออกในปี 1999 จาก 62.7 % ในปี 1997 และ 76.2 % ในปี 1998 บ้าง ปัญหาคือ ตัวแก้ไข เป็นคุณค่าที่แท้จริง ทำให้บราซิลส่งออกแข่งขันได้มากขึ้น ซึ่งจะช่วยเพิ่มรายได้จากการส่งออกในปี 2000 และช่วยลดอัตราการพักหนี้ให้ร้อยละ 90.8 โดย 2000 และ 785% โดย 2001 GDP ขยายตัวร้อยละ 4.5 ในปี 2000 ที่นำโดยการส่งออก ในขณะที่อัตราเงินเฟ้อขึ้น 7% การเจริญเติบโตก็ลดลง 1.4% ในปี 2001 เป็นภาวะถดถอยของสหรัฐฯ และการชะลอตัวทั่วโลกลดอุปสงค์ .