Part 2[edit]"Ginyaaaaaaaaa! O-Ojou—

Part 2[edit]
"Ginyaaaaaaaaa! O-Ojou——!"

Falling from 4000m in the air, the four of them passed through multiple thin membranes of water that were prepared above the landing point, then fell into a small lake.

"Kya!———"

"Wa!———"

They landed in the water with a loud splash. As the water membranes slowed their fall enough, the three of them landed safely, but the calico cat that fell with Yō didn’t have it that easy. She embraced the cat and pulled him to the surface in a hurry.

"...Are you alright?"

"I thouht I bwas ghonna die...!"

The cat couldn’t speak properly yet, but she was relieved he was all right.

In the meantime the other two quickly reached the shore while spouting curses all over.

"I-I cannot believe it! To think they would pull me out without saying a word and on top of that, drop me from the sky!"

"Same here, dammit! Depending on the situation, it could have been Game Over on the spot. It would have been better if they summoned us inside a rock or something at least."

"...But if they did that then you wouldn't be able to move, could you?"

"No problem for me."

"I see. Quite selfish of you."

The two of them turned their back on each other with a "Hmpf", and started wringing the water out of their clothes. Behind them, Yō climbed out of the lake to the shore. Following the other's example, she started squeezing the water out of her clothes. Next to her, the calico cat shook his whole body spraying water everywhere.

While drying her clothes Yō asked,

"Where... could this be?"

"No idea. Well, there was something that looked like the end of the world, so maybe we're on the back of some huge turtle?"

Answered Izayoi to Yō’s question.

One thing was for sure, it was a place they knew nothing about. After the boy deemed his clothes dry enough, he brushed a stubborn lock of hair aside and asked,

"There is probably no mistake, but just to make sure, I'll ask you anyway. Did you guys also get a strange letter?"

"That is right, but first of all, do not address me that way. My name is Kudou Asuka. Pay attention to that from now on. Moving on; you there holding that cat, your name is?"

"Kasukabe Yō. Same situation as you."

Mondaiji-tachi ga isekai kara kuru soudesu yo v01 025.jpg
"I see. Let us get along from now on, Kasukabe-san. Finally, you with the uncivilized and savage looking appearance over there?"

"Wow, thanks for that pompous self-introduction. I’m - just as the appearance suggests - uncivilized and savage, Sakamaki Izayoi. Vulgar, brutal, and hedonistic; all that I need to be a hopeless person, so please follow the Rules of Use and Dosage Guidelines when interacting with me, Ojou-sama."

"I see. If you give me Handling Instructions I will think about it, Izayoi-kun."

"Haha, are you serious? I will make one, so be prepared for it, Ojou-sama."

Sakamaki Izayoi laughing cheerfully.

Kudou Asuka turning away haughtily.

Kasukabe Yō watching indifferently.

Watching them from the shadows Kuro Usagi was thinking.

(Uwaa, all of them seem like problem children!)

Well, she summoned them, but... she really can’t imagine them working together. She let out a melancholic sigh.

Izayoi started getting irritated.

"So, It’s all dandy that we got summoned, but why isn’t there anyone around? In this situation shouldn’t there be someone explaining about that 'Little Garden' that was written in that invitation?"

"Indeed. Without any explanation, there is not much meaning to leaving this place."

"....I doubt that being overly calm in this situation is for the best either."

(Honestly!), Kuro Usagi retorted silently.

If they would panic a bit more it would be easier to just jump out, but if they're this calm and collected, it’s hard to find the appropriate timing for it.

(Well, no use thinking about it more than this. I just have to make up my mind before the situation gets even more awkward.)

Hearing each of them express their dissatisfaction, Kuro Usagi almost got cold feet, but she persevered.

All of a sudden Izayoi took a deep breath and while exhaling said.

"I guess there is no other choice than to ask that one lurking over there."

In the shadows, Kuro Usagi’s heart jumped as if grabbed by someone. Their eyes all gathered around Kuro Usagi’s hiding place.

"Oh, you noticed too?"

"Of course. I’m undefeated in hide-and-seek."

"If they stand upwind, I know even if I don’t want to."

"Ooh, you are an interesting one."

Said Izayoi laughing, but his eyes did not seem happy.

In retaliation to the unreasonable assembly they suffered, they turned a cold and menacing gaze towards Kuro Usagi. This made her hesitate for a moment.

"Do-Don’t, three of you. If you look at me with a wolf-like expression, I'll die. Ee..., Ee... . From ancient times, loneliness and wolves are rabbits' natural enemies. So on account of Kuro Usagi’s weak heart, I would be happy if you would hear me out peacefully."

"I refuse!"

"Denied."

"I have to decline."

"Ahaha, not leaving me any time to say anything."

Said Kuro Usagi standing there defeated, still observing the three of them intently.

(They’ve got guts, that’s a plus. To be able to say NO in this situation is quite something. Well, being hard to handle does seem to be one of their flaws.)

Kuro Usagi was acting like she was just fooling around, but she was thinking calmly on how to interact with the three of them.

Unexpectedly Kasukabe Yō appeared next to her and grabbed hold of one of Kuro Usagi’s rabbit ears at the base.

"Ei?"

"Fugya!"

And pulled it with full force.

"Wa-Wait a second! If it’s only touching I would let you do it without a word, but I didn’t think you would try to pull Kuro Usagi's lovely ears off on our first meeting! What are you thinking!?"

"Sating my curiosity."

"You can’t do everything you please!"

"Ooh, these rabbit ears are real?"

This time Izayoi pulled on one of them from the right.

"....Well then, me as well."

"Wa-Wait a momen-"

This time Asuka did the same from the left. Kuro Usagi’s ears got pulled in both directions simultaneously and her inarticulate scream could be heard far and wide.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ส่วนที่ 2 [แก้ไข]
"Ginyaaaaaaaaa! O-Ojou--!" ตกจาก 4000m ในอากาศที่สี่ของพวกเขาผ่านเยื่อบาง ๆ หลายของน้ำที่ได้จัดทำขึ้นเหนือจุดเชื่อมโยงไปถึงแล้วตกลงไปในทะเลสาบขนาดเล็ก. "Kya --- " "ว้า! ---" พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดินในน้ำที่มีสาดดัง ในฐานะที่เป็นเยื่อน้ำชะลอตัวพอฤดูใบไม้ร่วงของพวกเขาสามของพวกเขาลงจอดอย่างปลอดภัย แต่แมวผ้าดิบที่ลดลงกับยอไม่ได้มีมันง่าย เธอกอดแมวและดึงเขาไปยังพื้นผิวรีบ. "... คุณไม่เป็นไร?" "ผม thouht ฉัน bwas ghonna ตาย ... !" แมวไม่สามารถพูดได้อย่างถูกต้อง แต่เธอก็รู้สึกโล่งใจที่เขาเป็น สิ่งที่ถูกต้อง. ในขณะเดียวกันอีกสองถึงได้อย่างรวดเร็วฝั่งในขณะที่พ่นคำสาปแช่งมากกว่า. "ครั้งที่สองไม่สามารถเชื่อว่ามันจะคิดว่าพวกเขาจะดึงฉันออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำและด้านบนของที่วางฉันมาจากฟากฟ้า!" " เดียวกันที่นี่, ซ! ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ที่มันจะได้รับมากกว่าเกมในจุด. มันจะได้รับดีกว่าถ้าพวกเขาเรียกเราภายในหินหรือสิ่งที่อย่างน้อย. " "... แต่ถ้าพวกเขาทำอย่างนั้นแล้วคุณ wouldn 'จะไม่สามารถที่จะย้ายคุณสามารถ? " "ไม่มีปัญหาสำหรับฉัน." "ผมเห็น.. ค่อนข้างเห็นแก่ตัวของคุณ" สองของพวกเขาหันหลังให้กับแต่ละอื่น ๆ ด้วย "Hmpf" และเริ่มบิดน้ำออก เสื้อผ้าของพวกเขา อยู่เบื้องหลังพวกเขาโย่ปีนออกของทะเลสาบไปยังฝั่ง ตามตัวอย่างอื่น ๆ ของเธอเริ่มบีบน้ำออกจากเสื้อผ้าของเธอ ถัดไปกับเธอแมวผ้าดิบส่ายทั้งร่างกายของเขาฉีดพ่นน้ำทุกที่. ในขณะที่การอบแห้งเสื้อผ้าของเธอYōถามว่า"ที่ไหน ... นี้อาจจะ?" "ไม่มีความคิด. ดีมีบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนสิ้นสุดของโลก, ดังนั้นบางทีเราที่ด้านหลังของบางเต่าขนาดใหญ่ได้หรือไม่ " คำตอบสำหรับคำถาม Izayoi โย่. สิ่งหนึ่งที่แน่นอนก็คือมันก็เป็นสถานที่ที่พวกเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับ หลังจากที่เด็กถือว่าแห้งเสื้อผ้าของเขาพอเขาปัดล็อคปากแข็งของผมกันและถามว่า"มีน่าจะเป็นความผิดพลาดที่ไม่ แต่เพียงเพื่อให้แน่ใจว่าผมจะขอให้คุณต่อไป. ต้อนรับพวกคุณยังได้รับจดหมายแปลก?" "... นั่นคือที่ถูกต้อง แต่แรกของทั้งหมดไม่ได้อยู่ที่ผมวิธีการที่ชื่อของฉันคือ Kudou Asuka ให้ความสนใจกับว่าจากนี้ไปย้ายที่คุณมีการถือครองแมวที่ชื่อของคุณคืออะไร?" "Kasukabe Yōเดียวกัน. สถานการณ์ที่คุณ. " Mondaiji-tachi จอร์เจีย isekai kara kuru soudesu yo V01 025.jpg "ผมเห็น. ขอให้เราได้รับพร้อมจากนี้ไป Kasukabe ซัง. สุดท้ายคุณมีลักษณะมองป่าเถื่อนและป่าเถื่อนนั่น?" "ว้าว . ขอบคุณสำหรับผึ่งผายที่แนะนำตัวเองฉัน - เช่นเดียวกับลักษณะที่ปรากฏให้เห็น - และป่าเถื่อนดุร้าย Sakamaki Izayoi หยาบคายโหดร้ายและประสมทั้งหมดที่ฉันต้องการที่จะเป็นคนที่สิ้นหวังดังนั้นโปรดปฏิบัติตามกฎการใช้งาน. และแนวทางการให้ยาเมื่อมีปฏิสัมพันธ์กับฉัน Ojou-sama. " "ผมเห็น. ถ้าคุณให้ฉันจัดการคำแนะนำผมจะคิดเกี่ยวกับมัน Izayoi คุง." "ฮ่า ๆ ที่คุณร้ายแรง? เราจะทำอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อเตรียมสำหรับมัน Ojou-sama. " Sakamaki Izayoi หัวเราะอย่างมีความสุข. Kudou Asuka เปลี่ยนไปเต๊ะ. Kasukabe Yōดูเอาใจใส่. ดูได้จากเงา Kuro Usagi คิด. (Uwaa ทั้งหมดของพวกเขาดูเหมือน เด็กมีปัญหา!) ดีเธอเรียกพวกเขา แต่ ... จริง ๆ แล้วเธอไม่สามารถจินตนาการพวกเขาทำงานร่วมกัน. เธอให้ออกถอนหายใจเศร้า. Izayoi เริ่มหงุดหงิด. "ดังนั้นมันสำรวยทั้งหมดที่เราได้รับการเรียกตัว แต่ทำไม ISN 'ทีมีคนรอบ? ในสถานการณ์เช่นนี้ไม่ควรจะมีใครบางคนอธิบายเกี่ยวกับการที่ 'ลิตเติ้ลการ์เด้น' ที่เขียนในหนังสือเชิญที่? " "แท้จริง โดยไม่มีคำอธิบายใด ๆ ที่มีความหมายไม่มากพอที่จะออกจากสถานที่แห่งนี้. " ".... ผมสงสัยว่าเป็นความสงบมากเกินไปในสถานการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดอย่างใดอย่างหนึ่ง." (สุจริต!) Kuro ยูซากิโต้กลับเงียบ. ถ้าพวกเขาจะตกใจ บิตมากขึ้นก็จะง่ายต่อการเพียงแค่กระโดดออก แต่ถ้าพวกเขานี้สงบและเก็บมันยากที่จะหาเวลาที่เหมาะสมสำหรับมัน. (ดีใช้ไม่ได้คิดเกี่ยวกับมันมากไปกว่านี้. ฉันเพียงแค่ต้องทำขึ้น ใจของฉันก่อนที่สถานการณ์ที่ได้รับก็น่าอึดอัดใจเพิ่มเติม.) ได้ยินแต่ละของพวกเขาแสดงความไม่พอใจของพวกเขา Kuro Usagi เกือบจะได้เท้าเย็น แต่เธอพยายาม. ทั้งหมด Izayoi ฉับพลันเอาลมหายใจลึกและช่วงหายใจออกกล่าวว่า. "ผมคิดว่าไม่มี ทางเลือกอื่น ๆ กว่าที่จะถามว่าหนึ่งในที่ซุ่มซ่อนอยู่ที่นั่น. " ในเงาหัวใจ Kuro Usagi กระโดดเช่นถ้าจับโดยคน. สายตาของพวกเขาทั้งหมดรวมตัวกันรอบสถานที่หลบซ่อนของ Kuro Usagi. "โอ้คุณเห็นด้วยหรือไม่" "แน่นอน ฉันพ่ายแพ้ในการซ่อนและแสวงหา. " "ถ้าพวกเขายืนอยู่เหนือลมฉันรู้ว่าแม้ว่าผมไม่ต้องการที่จะ." "โอคุณเป็นคนหนึ่งที่น่าสนใจ." กล่าวว่า Izayoi หัวเราะ แต่สายตาของเขาไม่ได้ดูเหมือน มีความสุข. ในการตอบโต้การชุมนุมไม่มีเหตุผลที่พวกเขาได้รับความเดือดร้อนที่พวกเขาหันมาจ้องมองที่หนาวเย็นและเป็นอันตรายต่อ Kuro Usagi. นี้ทำให้เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง. "Do-อย่าสามของคุณ ถ้าคุณมองมาที่ผมด้วยสีหน้าเหมือนหมาป่าฉันจะตาย เเ ... , เเ ... ตั้งแต่สมัยโบราณความเหงาและหมาป่ามีกระต่าย 'ศัตรูธรรมชาติ ดังนั้นในบัญชีของหัวใจอ่อนแอ Kuro ยูซากิของผมจะมีความสุขถ้าคุณจะได้ยินเสียงฉันออกไปอย่างสงบ. " "ฉันปฏิเสธ!" "ปฏิเสธ." "ผมมีจะลดลง." "ฮ่า ๆ ๆ ไม่ปล่อยให้ฉันเวลาที่จะพูดอะไรใด ๆ " กล่าวว่า Kuro ยูซากิยืนอยู่ที่นั่นแพ้ยังคงสังเกตสามของพวกเขาอย่างตั้งใจ. (พวกเขาได้มีความกล้าที่เป็นบวก. เพื่อให้สามารถที่จะบอกว่าไม่ในสถานการณ์เช่นนี้เป็นสิ่งที่ค่อนข้าง. ดีเป็นเรื่องยากที่จะจัดการดูเหมือนจะ หนึ่งในข้อบกพร่องของพวกเขา.) Kuro Usagi กำลังทำเหมือนเธอเป็นเพียงการหลอกลวงรอบ แต่เธอก็คิดอย่างใจเย็นในการโต้ตอบกับสามของพวกเขา. โดยไม่คาดคิด Kasukabe Yōปรากฏถัดจากเธอและคว้าถือของหนึ่งใน Kuro ยูซากิของหูกระต่ายที่ ฐาน. "เน?" "Fugya!" และดึงมันอย่างเต็มกำลัง. "Wa-รอสอง! ถ้ามันเป็นเพียงการสัมผัสฉันจะช่วยให้คุณสามารถทำมันได้โดยไม่ต้องคำ แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะพยายามที่จะดึง Kuro ยูซากิของหูน่ารักออกในการประชุมครั้งแรกของเรา! สิ่งที่คุณคิด !? " "Sating อยากรู้อยากเห็นของฉัน." "คุณไม่สามารถทำทุกอย่างที่คุณโปรด!" "โอหูกระต่ายเหล่านี้เป็นจริง?" เวลานี้ Izayoi ดึงหนึ่งของพวกเขาจากขวา. "... .Well แล้วฉันเช่นกัน. " "Wa-รอ momen-" อะซึกะเวลานี้ก็ทำเช่นเดียวกันจากซ้าย. หู Kuro ของยูซากิได้ดึงทั้งสองทิศทางพร้อมกันและเสียงกรีดร้องของเธอพูดไม่ออกอาจจะได้ยินและกว้างไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนที่ 2 [ แก้ไข ]
" ginyaaaaaaaaa ! o-ojou -- "

ตกจาก 4000m ในอากาศ , สี่ของพวกเขาผ่านหลายบางเยื่อน้ำที่เตรียมข้างบนจุดลงจอด แล้วตกลงไปในทะเลสาบเล็ก ๆ

" อี๋ ! --- "

" ว้าว ! --- "

เขาตกลงไปในน้ำด้วยเสียงสาด เนื่องจากน้ำเยื่อ ทำให้ฤดูใบไม้ร่วงของพวกเขานั่นเอง พวกเขาทั้งสามคน ลงจอดอย่างปลอดภัยแต่แมวที่ตกลงมาด้วยผ้าดิบ Y โฮไม่ได้ง่ายอย่างนั้น เธอโอบกอดแมว และดึงเขาไปยังพื้นผิวในรีบ .

" . . . . . . . คุณไม่เป็นไรนะ ?

" ผม thouht ผม bwas ghonna ตาย . . . . . . . ! "

แมวคงพูดไม่ได้ แต่เขาก็โล่งใจ เขาก็ได้ . . .

ในขณะเดียวกันสองอื่น ๆได้อย่างรวดเร็วถึงฝั่ง ขณะที่พูดก็ด่าไปทั่ว

" ผมไม่อยากจะเชื่อเลย !คิดว่าพวกเขาจะดึงฉันออกไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ และด้านบนของที่หล่นจากท้องฟ้า "

" เหมือนกันเลย บ้าเอ๊ย ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ มันอาจจะเป็นเกมผ่านในจุดที่ มันคงจะดีกว่าถ้าพวกเขาเรียกเราเข้าไปในหินหรืออะไร อย่างน้อย "

" . . . . . . . แต่ถ้าเขาทำอย่างนั้นแล้วคุณจะไม่สามารถย้ายได้มั้ย ? "

" ไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉัน . "

" ผมเห็น ค่อนข้างเห็นแก่ตัวนะ"

เขาสองคนหัน กลับกันกับ " งัย " และเริ่มจับน้ำจากเสื้อผ้าของพวกเขา เบื้องหลัง , Y โฮปีนขึ้นมาจากทะเลสาบไปยังชายฝั่ง ต่อไปนี้คือตัวอย่างอื่น ๆ เธอเริ่มบีบน้ำจากเสื้อผ้าของเธอ ต่อด้วยผ้าดิบแมวสั่นของเขาร่างกายทั้งหมดพ่นน้ำเต็มไปหมด เสื้อผ้าของเธอในขณะที่การอบแห้ง

Y โฮถาม

" . . . . . . . นี้อาจจะ ?