The term "advanced biofuel" is a bi

The term "advanced biofuel" is a bit misleading because any biofuel can be advanced as long as it is made from sustainable feedstock. The definition of a sustainable feedstock is not well developed, but in general, a feedstock is considered sustainable if it:

Is available in large enough quantity to meet a reasonable proportion of our energy demands;
Has a limited impact on greenhouse gas emissions. This is a tough criteria as the impact a feedstock has varies depending the land it is grown on, the fertilizers used, etc.;
Does not have an impact on biodiversity. In other words, it won't lead to an ecological problem like super-pests and it is not so invasive so as to choke off native organisms;
Does not result in major land use changes. This, of course, goes back to the impact the fuel will have on greenhouse gas emissions, but also evaluates its impact on food crops.
As you can see, the criteria are rather loosely defined. They act more as conceptual, qualitative criteria than as quantitative metrics for making definitive decisions about the value of a biofuel. The lines between an advanced and a traditional biofuel are blurred in the sense that a fuel that has limited energy density, but can be grown on arid land and have little impact on greenhouse gas emissions is going to be highly valued despite its poor performance in the first criteria above.

When considering how "advanced" a feedstock is, one must consider water impacts, pesticide residue, fertilizer use and runoff, biodiversity, invasiveness, energy content, impact on food supply, impact on the climate, ease of production, and economic return just to name a few. Despite these vast considerations, a few feedstock sources have risen to the forefront of the investigation into sustainable biofuel.

Lignocelluloses

Lignocelluloses is a derivative of plant biomass that contains cellulose and lignin. Cellulose is the main structural component of plant walls and is often found in algae as well. It is a tough polysaccharide (sugar) that can be hundreds to thousands of glucose (sugar) units long. Lignin is an extremely complex chemical that fills the spaces between cellulose molecules and helps to stiffen the walls of plants.

Lignocelluloses can be broken down into ethanol because it contains carbon, hydrogen, and oxygen. However, doing so is not so easily accomplished. Over the years, scientists have developed a number of ways of producing ethanol from lignocelluloses, but the processes are not particularly economical. As of 2007, a gallon of ethanol produced from cellulose cost roughly U.S. $7/gallon compared to the $1-$3/gallon for ethanol produced from corn.

The benefits of using cellulose for a feedstock derive primarily from the fact that it is usually the leftover, inedible part of crop plants. In other words, we are already producing a large abundance of this feedstock and are simply throwing it away. Estimates put the annual production at around 323 million tons (British tons) in the U.S. alone. This quantity, combined with the use of marginal agricultural land for growing cellulose crops, is enough to substitute for all petroleum imports (though not all petroleum used) in the United States.

In addition to waste agricultural products, paper and other cellulose components make up roughly 70% of all landfill waste. When these decompose, they produce methane gas, which is 21 times more potent as a warming gas than carbon dioxide. So, converting this material to ethanol may have a very positive net environmental impact.

Finally, lignocelluloses yield about 80% more energy than is consumed in growing the plant and converting it to ethanol. This compares very favorably with corn, which yields only 26% more energy. The conversion rate is roughly 4-5 fold, meaning that energy invested in producing ethanol from lignocelluloses gives you 4-5 times more energy than if it were invested into producing ethanol from corn. Estimates suggest that cellulosic ethanol could reduce greenhouse gas emission over the long term by about 115%.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำว่า "เชื้อเพลิงชีวภาพขั้นสูง" เป็นที่เข้าใจเนื่องจากเชื้อเพลิงชีวภาพใด ๆ สามารถขั้นสูงตราบใดที่มันทำจากวัตถุดิบอย่างยั่งยืน ข้อกำหนดของวัตถุดิบอย่างยั่งยืนไม่สามารถพัฒนาดี แต่โดยทั่วไป จะถือว่าวัตถุดิบอย่างยั่งยืนถ้ามัน:มีปริมาณมากพอตามสัดส่วนเหมาะสมของความต้องการพลังงานของเรามีผลกระทบในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก นี่คือเงื่อนไขยากลำบากเป็นผลกระทบที่มีวัตถุดิบจะขึ้นอยู่กับแผ่นดินที่มันเติบโตบน ใช้ปุ๋ย ฯลฯ .,ไม่มีผลกระทบต่อทรัพยากรชีวภาพ ในคำอื่น ๆ มันจะนำไปสู่ปัญหาที่มีระบบนิเวศเช่นแมลงซุปเปอร์ และไม่รุกรานดังนั้นเพื่อให้โชคปิดสิ่งมีชีวิตพื้นเมืองผลลัพธ์ในแผ่นดินใหญ่ไม่ใช้มีการเปลี่ยนแปลง นี้ แน่นอน ผลกระทบด้านเชื้อเพลิงไปกลับจะมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่ยัง ประเมินผลกระทบต่อพืชอาหารคุณสามารถดู มีกำหนดเงื่อนไขค่อนข้างหลวม ๆ พวกเขาทำหน้าที่เพิ่มเติมแนวคิดเป็น เชิงคุณภาพมาตรฐานเป็นการวัดเชิงปริมาณสำหรับการตัดสินใจชัดเจนเกี่ยวกับค่าของเชื้อเพลิงชีวภาพ เส้นแบ่งระหว่างขั้นสูงและเชื้อเพลิงชีวภาพแบบดั้งเดิมจะเบลอในรู้สึกว่าน้ำมันเชื้อเพลิงที่มีจำกัดพลังงานความหนาแน่น แต่สามารถปลูกได้ในที่ดินแห้งแล้ง และมีผลกระทบเล็กน้อยปล่อยก๊าซเรือนกระจก เป็นไปได้คุณค่าสูงแม้ มีประสิทธิภาพดีในเงื่อนไขแรกข้างต้นWhen considering how "advanced" a feedstock is, one must consider water impacts, pesticide residue, fertilizer use and runoff, biodiversity, invasiveness, energy content, impact on food supply, impact on the climate, ease of production, and economic return just to name a few. Despite these vast considerations, a few feedstock sources have risen to the forefront of the investigation into sustainable biofuel.LignocellulosesLignocelluloses is a derivative of plant biomass that contains cellulose and lignin. Cellulose is the main structural component of plant walls and is often found in algae as well. It is a tough polysaccharide (sugar) that can be hundreds to thousands of glucose (sugar) units long. Lignin is an extremely complex chemical that fills the spaces between cellulose molecules and helps to stiffen the walls of plants.Lignocelluloses can be broken down into ethanol because it contains carbon, hydrogen, and oxygen. However, doing so is not so easily accomplished. Over the years, scientists have developed a number of ways of producing ethanol from lignocelluloses, but the processes are not particularly economical. As of 2007, a gallon of ethanol produced from cellulose cost roughly U.S. $7/gallon compared to the $1-$3/gallon for ethanol produced from corn.The benefits of using cellulose for a feedstock derive primarily from the fact that it is usually the leftover, inedible part of crop plants. In other words, we are already producing a large abundance of this feedstock and are simply throwing it away. Estimates put the annual production at around 323 million tons (British tons) in the U.S. alone. This quantity, combined with the use of marginal agricultural land for growing cellulose crops, is enough to substitute for all petroleum imports (though not all petroleum used) in the United States.In addition to waste agricultural products, paper and other cellulose components make up roughly 70% of all landfill waste. When these decompose, they produce methane gas, which is 21 times more potent as a warming gas than carbon dioxide. So, converting this material to ethanol may have a very positive net environmental impact.Finally, lignocelluloses yield about 80% more energy than is consumed in growing the plant and converting it to ethanol. This compares very favorably with corn, which yields only 26% more energy. The conversion rate is roughly 4-5 fold, meaning that energy invested in producing ethanol from lignocelluloses gives you 4-5 times more energy than if it were invested into producing ethanol from corn. Estimates suggest that cellulosic ethanol could reduce greenhouse gas emission over the long term by about 115%.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำว่า " เชื้อเพลิงชีวภาพ " ขั้นสูงเป็นบิตทำให้เข้าใจผิดเพราะเชื้อเพลิงชีวภาพสามารถขั้นสูงตราบเท่าที่มันถูกสร้างจากวัตถุดิบอย่างยั่งยืน ความหมายของวัตถุดิบที่ยังไม่พัฒนาดี แต่โดยทั่วไปถือว่าเป็นวัตถุดิบอย่างยั่งยืนถ้า :สามารถใช้ได้ในปริมาณที่มากพอที่จะตอบสนองความต้องการพลังงานมีสัดส่วนที่เหมาะสมของเรามีผลกระทบจำกัดในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก นี่เป็นยากเกณฑ์เป็นผลกระทบขึ้นได้แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับที่ดินที่ปลูกบน ปุ๋ยที่ใช้ ฯลฯไม่มีผลกระทบต่อความหลากหลายทางชีวภาพ ในคำอื่น ๆมันไม่นำไปสู่ปัญหาทางนิเวศวิทยา เช่น แมลง ซุปเปอร์ และไม่รุกรานเพื่อขัดขวางสิ่งมีชีวิตพื้นเมืองไม่มีผลในการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่สำคัญ นี้ แน่นอน กลับไปต่อเชื้อเพลิงจะมีการปล่อยก๊าซเรือนกระจก แต่ยังประเมินผลกระทบต่อพืชอาหารที่คุณสามารถดู , เกณฑ์ที่ค่อนข้างหลวม ๆกำหนด พวกเขาทำมากขึ้นเป็นแนวคิดเชิงคุณภาพมากกว่าเชิงปริมาณ เช่น ตัวชี้วัดเกณฑ์การตัดสินที่ชัดเจนเกี่ยวกับค่าของเชื้อเพลิงชีวภาพ เส้นระหว่างขั้นสูงและเชื้อเพลิงชีวภาพแบบเบลอในความรู้สึกที่เป็นเชื้อเพลิงที่มีความหนาแน่นพลังงานที่จำกัด แต่สามารถปลูกได้บนแผ่นดินแห้งแล้งและมีผลกระทบน้อยในการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจะมูลค่าสูง แม้จะมี ประสิทธิภาพที่ดีของในก่อนเกณฑ์ข้างต้นเมื่อพิจารณาว่า " ขั้นสูง " วัตถุดิบคือ หนึ่งต้องพิจารณาผลกระทบน้ำ สารพิษ ใช้ปุ๋ยและน้ำ ความหลากหลายทางชีวภาพ การผ่าตัด ปริมาณพลังงาน ผลกระทบต่ออุปทานอาหาร ผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ ความง่ายในการผลิต และผลตอบแทนทางเศรษฐกิจเพียงเพื่อชื่อไม่กี่ แม้จะมีการพิจารณามากมายเหล่านี้ คงไม่กี่แหล่งสูงขึ้นไปแถวหน้าของคดีเป็นเชื้อเพลิงชีวภาพอย่างยั่งยืนลิกโนเซลลูโลสลิกโนเซลลูโลสเป็นอนุพันธ์ของชีวมวลพืชที่ประกอบด้วยเซลลูโลส และลิกนิน เซลลูโลสเป็นส่วนประกอบโครงสร้างหลักของผนังโรงงาน และมักพบในสาหร่ายด้วย มันเป็นสารเหนียว ( น้ำตาล ) ที่สามารถมีหลายร้อยหลายพันของกลูโคส ( น้ำตาล ) หน่วยยาว ลิกนินเป็นซับซ้อนมาก สารเคมีที่เติมช่องว่างระหว่างโมเลกุลของเซลลูโลสและช่วยดามผนังของพืชลิกโนเซลลูโลสสามารถแบ่งย่อยเป็นเอทานอล เพราะประกอบด้วย คาร์บอน ไฮโดรเจน และออกซิเจน อย่างไรก็ตาม การทำเช่นนั้นไม่ได้ สำเร็จ ปี นักวิทยาศาสตร์ได้พัฒนาจำนวนของวิธีการของการผลิตเอทานอลจากลิกโนเซลลูโลส แต่กระบวนการจะไม่ประหยัด ขณะที่ 2007 แกลลอนของเอทานอลที่ผลิตจากเซลลูโลส ต้นทุนประมาณสหรัฐอเมริกา $ 7 / แกลลอน เมื่อเทียบกับ $ 1 - $ 3 แกลลอนสำหรับเอทานอลที่ผลิตจากข้าวโพดประโยชน์ของการใช้เซลลูโลสเป็นวัตถุดิบหลัก ซึ่งจากการที่มันมักจะเหลือ ส่วนที่กินไม่ได้ของพืชปลูก ในคำอื่น ๆที่เรามีอยู่แล้วผลิตขนาดใหญ่และความอุดมสมบูรณ์ของวัตถุดิบนี้เป็นเพียงแค่โยนมันออกไป ได้ประเมินการผลิตรายปีประมาณ 323 ล้านตัน ( ตันอังกฤษ ) ในสหรัฐอเมริกาเพียงอย่างเดียว ปริมาณนี้ รวมกับการใช้ที่ดินเพื่อเกษตรกรรม โดยปลูกพืชเซลลูโลส ไม่พอที่จะทดแทนการนำเข้าปิโตรเลียมทั้งหมด ( ไม่ใช้น้ำมัน ) ในสหรัฐอเมริกานอกจากเสียผลิตภัณฑ์การเกษตร , กระดาษและส่วนประกอบของเซลลูโลสอื่น ๆให้ได้ประมาณ 70% ของพื้นที่ฝังกลบขยะ เมื่อเหล่านี้ย่อยสลาย พวกเขาผลิตก๊าซมีเทนซึ่งเป็นครั้งที่ 21 มีศักยภาพมากขึ้นเป็นกว่าอุ่นแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์ ดังนั้นการแปลงวัสดุนี้เอทานอลอาจจะมีบวกมากจากผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม .ในที่สุด ลิกโนเซลลูโลสผลผลิตประมาณ 80% พลังงานมากขึ้นกว่าที่ใช้ในการปลูกพืช และการแปลงเอทานอล นี้จะเปรียบเทียบมากพ้องต้องกันกับข้าวโพดซึ่งผลผลิตพลังงานแค่ 26 % เพิ่มเติม อัตราการแปลงเป็นประมาณ 4-5 เท่า หมายถึง พลังงานที่ลงทุนในการผลิตเอทานอลจากลิกโนเซลลูโลสที่ให้คุณมากกว่า 4-5 ครั้งพลังงานมากกว่าถ้าเป็นลงทุนในการผลิตเอทานอลจากข้าวโพด ประมาณการว่าเซลลูโลสช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกในระยะยาวประมาณ 115 ล้านบาท