1. IntroductionSupply chain sustain

1. Introduction

Supply chain sustainability has been of great interest in the last decade for academia and the industrial world because of pressures from various stakeholders to adopt a commitment to sustainability practices. Sustainable supply chains (SSC) are a key component of sustainable development in which the environmental and social criteria need to be fulfilled by supply chain members to remain within the supply chain, while it is expected that competitiveness would be maintained through meeting customer needs and related economic criteria. The above definitions implies that companies practicing SSC management (SSCM) have to satisfy multiple and conflicting objectives such as maximising profits while reducing operating costs, minimising the environmental impacts and maximising the social well-being. Supply chain managers have also other challenges: dealing with multiple decision makers and assessing the environmental impacts and social benefits in a multi-party supply chain based on an inter-organisations approach and concerning diverse processes for designing, sourcing, producing and distributing products in global markets.

Many different definitions of SSC and SSCM practices exist, starting from the concept of green supply chain management (GSCM) and related green topics, with evident evolutions and variations over the years, as listed below:

- sustainable supply network management ([27] Cruz and Matsypura, 2009; [104] Young and Kielkiewicz-Young, 2001);

- supply and demand sustainability in corporate social responsibility networks ([27] Cruz and Matsypura, 2009; [57] Kovacs, 2004);

- green purchasing ([63] Min and Galle, 1997) and procurement (Gunther and Scheibe, 2006);

- environmental purchasing ([20] Carter et al. , 2000; [107] Zsidisin and Siferd, 2001);

- green logistics ([64] Murphy and Poist, 2000) and environmental logistics ([40] Gonzalez-Benito and Gonzalez-Benito, 2006);

- supply chain revision incorporating the multi-player concept ([25] Chopra and Meindl, 2007);

- satisfying the triple-bottom-line (TBL) concept ([55] Kleindorfer et al. , 2005; [87] Svensson, 2007; [19] Carter and Rogers, 2008);

- SSC ([60] Linton et al. , 2007; [3] Bai and Sarkis, 2010); and

- SSCM ([76] Seuring and Müller, 2008; [47] Hassini et al. , 2012).

Considering these latter definitions, for [76] Seuring and Müller (2008) SSCM is defined as "[...] the management of material and information flows as well as cooperation among companies along the supply chain while taking goals from all three dimensions of sustainable development, i.e. economic, environmental and social into account", while for [47] Hassini et al. (2012) SSCM is "[...] the management of supply chain operations, resources, information, and funds in order to maximize the supply chain profitability while at the same time minimizing the environmental impacts and maximizing the social well-being". The central ethos of [32] Elkington's (1997) "TBL" approach to sustainability is clearly evident in these definitions.

Agreeing with these definitions, from hereinafter, we will use the term SSCM to mean integrating environmental, economic and social concerns into the inter-organisational practices of SCM, assuming the following managerial practices:

- reduction of negative environmental and social impacts as an imperative;

- consideration of all the stages across the entire value chain for each product; and

- a multi-disciplinary perspective, encompassing the entire product life cycle.

SSC is now identified as a primary factor in promoting industrial sustainability ([93] Tonelli et al. , 2013), where it is evident that the closed-loop nature of sustainability creates opportunities to modify operations or changes in tactics that can have substantial effects on policy (even if it involves complex high-level policy making to stimulate the strategic actions towards more sustainable production-consumption paradigms - [9] Bianchi et al. , 2009).

Surprisingly, exerting such a major influence of sustainability on national economies and industrial systems, aside from research studies dominated by theory development, case or survey-based research; little attention has been given to measuring performance in the context of SSC. In fact, while several reviews provide different perspectives on sustainability in supply chain management, few of them provide a performance measurement (PM) inter-organisational perspective involving the key supply chain stakeholders.

As a consequence of this, goal of this paper is to explore the nature of existing literature and its spread among publications so as to identify the potential development of the subject in academia.

In order to achieve this, the authors reviewed the existing literature assessing the SSC and PM developments, aiming to define guidelines for a possible research agenda.

In Sections 2 and 3, the authors introduce research on SSC and PM; in Section 4 existing literature is assessed with the use of bibliometric analysis ; in Section 5 some evidence from the literature is presented and, finally, in Section 6 findings and implications are discussed in order to drawing conclusions.

2. Introducing SSC

Some of the earliest work concerning the today's greening of supply chain can be traced to [2] Ayres and Kneese (1969). From the 1990s, the research efforts were mainly devoted to understanding the technical and operational considerations linked to the following areas: collecting, testing, sorting and remanufacturing of returned products, so including production planning, scheduling and control, inventory management and reverse logistics issues. To this concern, [36] Fleischmann et al. (1997) focus on quantitative models of reverse logistics, and subdivide the literature in three areas: distribution planning, inventory control and production planning. Later in 1999, Gungor and Gupta focus on environmentally conscious manufacturing and product recovery through a review of more than 300 papers. Recycling and remanufacturing were also addressed by [43] Guide et al. (1999), and [42] Guide and Van Wassenhove (2002). Researchers concentrated their activities on the environmental aspects of supply chains, looking at the internal dimension (or intra-organisation) of companies - typically manufacturing firms - arising from previous research on supply chain management and green initiatives or practices. As soon as the interaction between sustainability and supply chain became critical ([26] Corbett and Kleindorfer, 2003) a new course of research began trying to catch the systemic nature of sustainability. In 2005, in fact, [55] Kleindorfer et al. , departed the previous narrow focus extending to various sustainability themes related to the operational aspects, including concepts such as environmental management, closed-loop supply chains and the TBL thinking. Consequently, researchers and practitioners in operations management started integrating sustainability issues within the traditional areas of expertise. This can be explained because while important contributions have been made in relation to a wide range of topics including environmental operations and policy, strategy, finance, product design, supplier relationships and post-consumer product management, it became critical to move forward to the systemic issues that exist at the intersection of sustainability, environmental management and supply chains ([60] Linton et al. , 2007). Past trends in integration aiming to incorporate sustainability in changes to legislation modified the competitive environment in which firms operate ([102] Webster and Mitra, 2007; [56] Kocabasoglu et al. , 2007; [1] Ackali et al. , 2007; [62] Mazhar et al. , 2007).

At the same time, several studies focused on analytical models to implement sustainability: scheduling ([59] Lejeune, 2006) with energy aware considerations ([14] Bruzzone et al. , 2012), facility location ([85] Srivastava, 2008; [29] Dou and Sarkis, 2010), supplier selection, policy assessment, optimisation ([17] Cannon et al. , 2005), analytical hierarchy process ([24] Che, 2010), fuzzy decision making ([94] Tsai and Hung, 2009), heuristics such as genetic algorithm ([100] Wang and Hsu, 2010), simulation ([97] Van Der Vorst et al. , 2009; [99] Vlachos et al. , 2007), "exergoeconomics" ([50] Ji, 2008), life cycle costing and life cycle assessment ([61] Matos and Hall, 2007; [38] Frota Neto et al. , 2010; [48] Hu and Bidanda, 2009; [83] Singh et al. , 2008). Soon it was clear the matter was not only about models or tools aiming to analyse and optimise one single sustainability dimension (or even more than one) but to extend them according to a new holistic view.

Thanks to these steps, sustainability studies about supply chains extended beyond the core of traditional supply chain management improving and refining concepts like manufacturing by-products, by-products generated during product use, product life extension, product service systems and product end-of-life related issues. At the same time, proposals and innovation in legislation such as the WEEE directive 2002/96/EC on waste electrical and electronic equipment together with the RoHS Directive 2002/95/EC in Europe ([35] European Union, 2003), applied the waste hierarchy, employing the 3Rs: reduce, reuse, recycle, forcing both manufacturers and researchers to explore options on how to improve the sustainability of operations across the entire supply chain. Even if application was not satisfactory, in January 2012, proposals were debated by the European Parliament to recast the WEEE Directive; the proposals included increasing recycling rates.

Unfortunately, extending the supply chain to include issues such as remanufacturing, recycling and refurbishing added complexity to supply chain design together with a set of potential strategic and operational issues ([84] Sivadasan et al. , 2004), and consequently PM as one of the pillars to support achievement of st

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำความยั่งยืนของห่วงโซ่อุปทานได้น่าสนใจมากในทศวรรษ academia และโลกอุตสาหกรรมเนื่องจากแรงกดดันจากการมีส่วนได้เสียต่าง ๆ เพื่อนำมาปฏิบัติอย่างยั่งยืน ห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน (SSC) เป็นส่วนประกอบสำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืนซึ่งเงื่อนไขสิ่งแวดล้อม และสังคมจำเป็นต้องปฏิบัติตาม โดยสมาชิกในโซ่อุปทานจะยังคงอยู่ในห่วงโซ่อุปทาน ในขณะที่คาดว่า แข่งขันจะเก็บผ่านการประชุมความต้องการลูกค้า และเงื่อนไขทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้อง คำนิยามข้างต้นหมายความว่า บริษัทที่ฝึกบริหาร SSC (SSCM) ต้องตอบสนองหลาย และวัตถุประสงค์ที่ขัดแย้งกันเช่นกำไร maximising ในขณะที่ลดค่าใช้จ่าย minimising ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และ maximising สังคมดี จัดการห่วงโซ่อุปทานมีความท้าทายอื่น ๆ: จัดการกับหลายผู้ตัดสินใจ และประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสังคมประโยชน์ในหลายฝ่ายซัพพลายเชนโดยใช้วิธีการระหว่างองค์กร และเกี่ยวข้อง กับกระบวนการที่หลากหลายการออกแบบ จัดหา การผลิต และกระจายสินค้าในตลาดโลกข้อกำหนดที่แตกต่างกันหลายของ SSC และ SSCM มี เริ่มต้นจากแนวคิดของการบริหารห่วงโซ่อุปทานสีเขียว (GSCM) และสีเขียวดผู้ วิวัฒนาการทั้งชัดและรูปแบบปี ดังนี้:-บริหารเครือข่ายอุปทานอย่างยั่งยืน (ครูซ [27] และ Matsypura, 2009 [104] หนุ่ม และ ยัง Kielkiewicz, 2001);-อุปสงค์และอุปทานความยั่งยืนในสังคมเครือข่าย (ครูซ [27] และ Matsypura, 2009 [57] Kovacs, 2004);-การจัดซื้อสีเขียว ([63] Min และกอลล์ 1997) และจัดซื้อ (Gunther และ Scheibe, 2006);-สิ่งแวดล้อม ([20] คาร์เตอร์และ al., 2000 จัดซื้อ Zsidisin [107] และ Siferd, 2001);-กรีนโลจิสติกส์ (เมอร์ฟี่ [64] และ Poist, 2000) และโลจิสติกส์สิ่งแวดล้อม ([40] เบนิโต้ Gonzalez และ Gonzalez-เบนิโต้ 2006);-จัดหาปรับปรุงห่วงโซ่อีกทั้งยังมีแนวคิดที่ผู้เล่นหลายคน (โชปรา [25] และ Meindl, 2007);-ตอบสนองแนวคิด triple--บรรทัดล่าง (TBL) ([55] Kleindorfer et al., 2005 [87] Svensson, 2007 [19] คาร์เตอร์และโรเจอร์ส 2008);-SSC (Linton [60] และ al., 2007 [3] ไบและ Sarkis, 2010); และ-SSCM (Seuring [76] และ Müller, 2008 [47] Hassini et al., 2012)พิจารณาคำนิยามเหล่านี้หลัง Seuring [76] และ Müller (2008) SSCM มีกำหนดเป็น "[...] การจัดการวัสดุและข้อมูลไหลรวมทั้งความร่วมมือระหว่างบริษัทตามห่วงโซ่อุปทานในขณะที่เป้าหมายการจากทั้งหมดสามมิติของการพัฒนาที่ยั่งยืน เช่นเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคมเข้าบัญชี" ในขณะที่สำหรับ SSCM (2012) Hassini et al. [47] เป็น"[...] จัดการของโซ่การดำเนินงาน ทรัพยากร ข้อมูล และกองทุนเพื่อเพิ่มกำไรจากโซ่อุปทานในขณะเวลาเดียวกันลดผลกระทบสิ่งแวดล้อม และเพิ่มการสังคมเป็นอยู่ที่ดี" ปัดกลาง [32] Elkington (1997) "TBL" วิธีการพัฒนาอย่างยั่งยืนจะชัดอย่างชัดเจนในข้อกำหนดเหล่านี้Agreeing with these definitions, from hereinafter, we will use the term SSCM to mean integrating environmental, economic and social concerns into the inter-organisational practices of SCM, assuming the following managerial practices:- reduction of negative environmental and social impacts as an imperative;- consideration of all the stages across the entire value chain for each product; and- a multi-disciplinary perspective, encompassing the entire product life cycle.SSC is now identified as a primary factor in promoting industrial sustainability ([93] Tonelli et al. , 2013), where it is evident that the closed-loop nature of sustainability creates opportunities to modify operations or changes in tactics that can have substantial effects on policy (even if it involves complex high-level policy making to stimulate the strategic actions towards more sustainable production-consumption paradigms - [9] Bianchi et al. , 2009).Surprisingly, exerting such a major influence of sustainability on national economies and industrial systems, aside from research studies dominated by theory development, case or survey-based research; little attention has been given to measuring performance in the context of SSC. In fact, while several reviews provide different perspectives on sustainability in supply chain management, few of them provide a performance measurement (PM) inter-organisational perspective involving the key supply chain stakeholders.As a consequence of this, goal of this paper is to explore the nature of existing literature and its spread among publications so as to identify the potential development of the subject in academia.In order to achieve this, the authors reviewed the existing literature assessing the SSC and PM developments, aiming to define guidelines for a possible research agenda.In Sections 2 and 3, the authors introduce research on SSC and PM; in Section 4 existing literature is assessed with the use of bibliometric analysis ; in Section 5 some evidence from the literature is presented and, finally, in Section 6 findings and implications are discussed in order to drawing conclusions.2. Introducing SSCSome of the earliest work concerning the today's greening of supply chain can be traced to [2] Ayres and Kneese (1969). From the 1990s, the research efforts were mainly devoted to understanding the technical and operational considerations linked to the following areas: collecting, testing, sorting and remanufacturing of returned products, so including production planning, scheduling and control, inventory management and reverse logistics issues. To this concern, [36] Fleischmann et al. (1997) focus on quantitative models of reverse logistics, and subdivide the literature in three areas: distribution planning, inventory control and production planning. Later in 1999, Gungor and Gupta focus on environmentally conscious manufacturing and product recovery through a review of more than 300 papers. Recycling and remanufacturing were also addressed by [43] Guide et al. (1999), and [42] Guide and Van Wassenhove (2002). Researchers concentrated their activities on the environmental aspects of supply chains, looking at the internal dimension (or intra-organisation) of companies - typically manufacturing firms - arising from previous research on supply chain management and green initiatives or practices. As soon as the interaction between sustainability and supply chain became critical ([26] Corbett and Kleindorfer, 2003) a new course of research began trying to catch the systemic nature of sustainability. In 2005, in fact, [55] Kleindorfer et al. , departed the previous narrow focus extending to various sustainability themes related to the operational aspects, including concepts such as environmental management, closed-loop supply chains and the TBL thinking. Consequently, researchers and practitioners in operations management started integrating sustainability issues within the traditional areas of expertise. This can be explained because while important contributions have been made in relation to a wide range of topics including environmental operations and policy, strategy, finance, product design, supplier relationships and post-consumer product management, it became critical to move forward to the systemic issues that exist at the intersection of sustainability, environmental management and supply chains ([60] Linton et al. , 2007). Past trends in integration aiming to incorporate sustainability in changes to legislation modified the competitive environment in which firms operate ([102] Webster and Mitra, 2007; [56] Kocabasoglu et al. , 2007; [1] Ackali et al. , 2007; [62] Mazhar et al. , 2007).
At the same time, several studies focused on analytical models to implement sustainability: scheduling ([59] Lejeune, 2006) with energy aware considerations ([14] Bruzzone et al. , 2012), facility location ([85] Srivastava, 2008; [29] Dou and Sarkis, 2010), supplier selection, policy assessment, optimisation ([17] Cannon et al. , 2005), analytical hierarchy process ([24] Che, 2010), fuzzy decision making ([94] Tsai and Hung, 2009), heuristics such as genetic algorithm ([100] Wang and Hsu, 2010), simulation ([97] Van Der Vorst et al. , 2009; [99] Vlachos et al. , 2007), "exergoeconomics" ([50] Ji, 2008), life cycle costing and life cycle assessment ([61] Matos and Hall, 2007; [38] Frota Neto et al. , 2010; [48] Hu and Bidanda, 2009; [83] Singh et al. , 2008). Soon it was clear the matter was not only about models or tools aiming to analyse and optimise one single sustainability dimension (or even more than one) but to extend them according to a new holistic view.

Thanks to these steps, sustainability studies about supply chains extended beyond the core of traditional supply chain management improving and refining concepts like manufacturing by-products, by-products generated during product use, product life extension, product service systems and product end-of-life related issues. At the same time, proposals and innovation in legislation such as the WEEE directive 2002/96/EC on waste electrical and electronic equipment together with the RoHS Directive 2002/95/EC in Europe ([35] European Union, 2003), applied the waste hierarchy, employing the 3Rs: reduce, reuse, recycle, forcing both manufacturers and researchers to explore options on how to improve the sustainability of operations across the entire supply chain. Even if application was not satisfactory, in January 2012, proposals were debated by the European Parliament to recast the WEEE Directive; the proposals included increasing recycling rates.

Unfortunately, extending the supply chain to include issues such as remanufacturing, recycling and refurbishing added complexity to supply chain design together with a set of potential strategic and operational issues ([84] Sivadasan et al. , 2004), and consequently PM as one of the pillars to support achievement of st

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำการพัฒนาอย่างยั่งยืนห่วงโซ่อุปทานได้รับการสนใจอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมาสำหรับสถาบันการศึกษาและอุตสาหกรรมโลกเพราะแรงกดดันจากผู้มีส่วนได้เสียต่างๆที่จะนำมาใช้ในการปฏิบัติที่มุ่งมั่นในการพัฒนาอย่างยั่งยืน ห่วงโซ่อุปทานยั่งยืน (SSC) เป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืนซึ่งเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมจะต้องมีการปฏิบัติตามโดยสมาชิกห่วงโซ่อุปทานที่จะยังคงอยู่ในห่วงโซ่อุปทานในขณะที่มันเป็นที่คาดว่าการแข่งขันจะได้รับการรักษาผ่านความต้องการของลูกค้าและการประชุมที่เกี่ยวข้อง หลักเกณฑ์ทางเศรษฐกิจ คำนิยามข้างต้นแสดงให้เห็นว่าการฝึกการจัดการ บริษัท เอสเอส (SSCM) มีวัตถุประสงค์เพื่อตอบสนองความหลากหลายและขัดแย้งกันเช่นการเพิ่มผลกำไรในขณะที่ลดต้นทุนการดำเนินงานที่ลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและการเพิ่มประสิทธิภาพทางสังคมเป็นอยู่ที่ดี ผู้จัดการห่วงโซ่อุปทานยังมีความท้าทายอื่น ๆ : การจัดการกับผู้มีอำนาจตัดสินใจหลายและการประเมินผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและผลประโยชน์ทางสังคมในห่วงโซ่อุปทานหลายฝ่ายขึ้นอยู่กับวิธีการระหว่างองค์กรและที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการที่มีความหลากหลายในการออกแบบการจัดหาการผลิตและจัดจำหน่ายผลิตภัณฑ์ในระดับโลก . ตลาดคำนิยามที่แตกต่างของเอสเอสและการปฏิบัติSSCM อยู่เริ่มต้นจากแนวคิดของการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียว (GSCM) และหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับสีเขียวที่มีวิวัฒนาการที่เห็นได้ชัดและรูปแบบในช่วงหลายปีที่ระบุไว้ดังต่อไปนี้: - การจัดการเครือข่ายอุปทานอย่างยั่งยืน ([27 ] ครูซและ Matsypura 2009; [104] หนุ่ม Kielkiewicz หนุ่ม, 2001); - อุปทานและการพัฒนาอย่างยั่งยืนความต้องการในองค์กรเครือข่ายความรับผิดชอบต่อสังคม ([27] ครูซและ Matsypura 2009; [57] ว๊ากซ์ 2004) - สีเขียวจัดซื้อ ([63] มินและกอลล์ 1997) และการจัดซื้อจัดจ้าง (กุนเธอร์และ Scheibe, 2006); - สิ่งแวดล้อมจัดซื้อ ([20] คาร์เตอร์, et al, 2000; [107] Zsidisin และ Siferd 2001.) - โลจิสติกสีเขียว ([64 ] เมอร์ฟี่และไปรษณีย์, 2000) และโลจิสติสิ่งแวดล้อม ([40] กอนซาเล-เบนิโตและกอนซาเล-Benito, 2006); - แก้ไขห่วงโซ่อุปทานที่ผสมผสานแนวคิดที่ผู้เล่นหลาย ([25] Chopra และ Meindl 2007) - ความพึงพอใจของสาม -bottom บรรทัด (TBL) แนวคิด ([55] Kleindorfer et al, 2005; [87] Svensson 2007; [19] คาร์เตอร์และโรเจอร์ส, 2008); -. เอสเอส ([60] ลินตัน et al, 2007; [3] ตากใบและ Sarkis, 2010); และ- SSCM ([76] Seuring Müllerและ 2008. [47] Hassini et al, 2012). พิจารณาคำนิยามเหล่านี้หลังสำหรับ [76] Seuring และMüller (2008) SSCM ถูกกำหนดให้เป็น "[... ] การจัดการวัสดุและข้อมูลไหลเช่นเดียวกับความร่วมมือระหว่าง บริษัท ตามห่วงโซ่อุปทานในขณะที่การเป้าหมายจากทั้งสามมิติของการพัฒนาที่ยั่งยืนคือเศรษฐกิจสังคมและสิ่งแวดล้อมเข้าบัญชี "ในขณะที่สำหรับ [47] Hassini et al, (2012) SSCM คือ "[... ] การจัดการการดำเนินงานของห่วงโซ่อุปทานทรัพยากรข้อมูลและเงินทุนในการสั่งซื้อเพื่อเพิ่มผลกำไรห่วงโซ่อุปทานในขณะที่ในเวลาเดียวกันการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและการเพิ่มประสิทธิภาพทางสังคมความเป็นอยู่" ร๊อคกลาง [32] Elkington ของ (1997) "TBL" แนวทางการพัฒนาอย่างยั่งยืนอย่างชัดเจนเห็นได้ชัดในคำนิยามเหล่านี้. เห็นด้วยกับคำนิยามเหล่านี้จากต่อไปนี้เราจะใช้ SSCM คำที่หมายถึงการบูรณาการด้านสิ่งแวดล้อมความกังวลทางเศรษฐกิจและสังคมในอินเตอร์ การปฏิบัติ -organisational ของ SCM สมมติว่าการปฏิบัติในการบริหารจัดการต่อไปนี้: - การลดผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมในเชิงลบเป็นความจำเป็นเสีย- การพิจารณาของทุกขั้นตอนในห่วงโซ่มูลค่าทั้งหมดสำหรับแต่ละผลิตภัณฑ์ และ-. มุมมองหลายทางวินัยครอบคลุมทั้งวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์เอสเอสจะถูกระบุในขณะนี้เป็นปัจจัยหลักในการส่งเสริมการพัฒนาอย่างยั่งยืนในภาคอุตสาหกรรมซึ่งจะเห็นได้ชัดว่าธรรมชาติวงปิดของ([93] Tonelli et al, 2013). การพัฒนาอย่างยั่งยืนสร้างโอกาสในการปรับเปลี่ยนการดำเนินงานหรือการเปลี่ยนแปลงในกลยุทธ์ที่สามารถมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับนโยบาย (แม้ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับนโยบายระดับสูงที่ซับซ้อนทำให้การกระตุ้นให้เกิดการดำเนินการเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อกระบวนทัศน์การบริโภคการผลิตที่ยั่งยืนมากขึ้น -. [9] Bianchi et al, 2009 .) น่าแปลกที่พยายามดังกล่าวมีอิทธิพลสำคัญของความยั่งยืนในเศรษฐกิจของประเทศและระบบอุตสาหกรรมนอกเหนือจากการศึกษาวิจัยที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาทฤษฎีกรณีหรือการวิจัยสำรวจตาม; ความสนใจน้อยได้รับการวัดประสิทธิภาพในบริบทของ บริษัท เสริมสุข ในความเป็นจริงในขณะที่ความคิดเห็นหลายให้มุมมองที่แตกต่างกันในการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการบริหารจัดการห่วงโซ่อุปทานกี่ของพวกเขาให้การวัดประสิทธิภาพการทำงาน (PM) มุมมองระหว่างองค์กรที่เกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียในห่วงโซ่อุปทานที่สำคัญ. เป็นผลมาจากนี้เป้าหมายของงานวิจัยนี้คือการสำรวจ ลักษณะของวรรณกรรมที่มีอยู่และการแพร่กระจายในหมู่สิ่งพิมพ์เพื่อระบุการพัฒนาศักยภาพของเรื่องในสถาบันการศึกษา. เพื่อที่จะบรรลุเป้าหมายนี้ผู้เขียนมีการทบทวนวรรณกรรมที่มีอยู่การประเมิน SSC และ PM พัฒนาวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดแนวทางในการวิจัยที่เป็นไปได้ . วาระการประชุมในส่วนที่2 และ 3 ผู้เขียนแนะนำงานวิจัยเกี่ยวกับเอสเอสและ PM; ในหมวดที่ 4 วรรณกรรมที่มีอยู่จะมีการประเมินที่มีการใช้การวิเคราะห์ bibliometric นั้น ในมาตรา 5 หลักฐานจากวรรณคดีบางส่วนจะนำเสนอและในที่สุดในมาตรา 6 ผลการวิจัยและผลกระทบที่จะกล่าวถึงในการที่จะสรุป. 2 ขอแนะนำเอสเอสบางส่วนของงานแรกที่เกี่ยวกับสีเขียวของวันนี้ของห่วงโซ่อุปทานสามารถโยงไปถึง [2] ยส์และ Kneese (1969) จากปี 1990, การวิจัยเป็นส่วนใหญ่ทุ่มเทให้กับการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการพิจารณาด้านเทคนิคและการดำเนินงานที่เชื่อมโยงไปยังพื้นที่ต่อไปนี้: การจัดเก็บภาษีการทดสอบการเรียงลำดับและ remanufacturing ของผลิตภัณฑ์กลับมาเพื่อให้รวมถึงการวางแผนการจัดตารางการผลิตและการควบคุมการจัดการสินค้าคงคลังและย้อนกลับปัญหาโลจิสติก ความกังวลนี้ [36] Fleischmann et al, (1997) มุ่งเน้นไปที่รูปแบบเชิงปริมาณของโลจิสติกกลับและแบ่งวรรณกรรมในพื้นที่สาม: การวางแผนการกระจายการควบคุมสินค้าคงคลังและการวางแผนการผลิต ต่อมาในปี 1999 แคนด์ Gungor และมุ่งเน้นไปที่การผลิตที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อมและการกู้คืนสินค้าที่ผ่านการตรวจสอบกว่า 300 เอกสาร การรีไซเคิลและการ remanufacturing นอกจากนี้ยังได้รับการแก้ไขโดย [43] คู่มือ et al, (1999) และ [42] คู่มือและรถตู้ Wassenhove (2002) นักวิจัยมีความเข้มข้นกิจกรรมของพวกเขาในด้านสิ่งแวดล้อมของห่วงโซ่อุปทานมองมิติภายใน (หรือภายในองค์กร) บริษัท - บริษัท มักจะผลิต - ที่เกิดจากการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับการจัดการห่วงโซ่อุปทานและโครงการสีเขียวหรือการปฏิบัติ เร็วที่สุดเท่าที่ทำงานร่วมกันระหว่างการพัฒนาอย่างยั่งยืนและห่วงโซ่อุปทานกลายเป็นสำคัญ ([26] Corbett และ Kleindorfer, 2003) เป็นหลักสูตรใหม่ของการวิจัยเริ่มพยายามที่จะจับลักษณะระบบของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ในปี 2005 ในความเป็นจริง [55] Kleindorfer et al, สิ้นชีวิตโฟกัสแคบก่อนหน้าขยายรูปแบบการพัฒนาอย่างยั่งยืนต่างๆที่เกี่ยวข้องกับด้านการดำเนินงานรวมทั้งแนวความคิดเช่นการจัดการสิ่งแวดล้อมวงปิดโซ่อุปทานและการคิด TBL ดังนั้นนักวิจัยและผู้ปฏิบัติงานในการจัดการการดำเนินงานเริ่มต้นการบูรณาการประเด็นความยั่งยืนในพื้นที่ดั้งเดิมของความเชี่ยวชาญ นี้สามารถอธิบายได้เพราะในขณะที่ผลงานที่สำคัญได้รับการทำในความสัมพันธ์กับความหลากหลายของหัวข้อรวมทั้งการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมและนโยบายกลยุทธ์, การเงิน, การออกแบบผลิตภัณฑ์, ความสัมพันธ์ที่ซัพพลายเออร์และการจัดการสินค้าการโพสต์ของผู้บริโภคก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะก้าวไปข้างหน้าจะเป็นระบบ ปัญหาที่มีอยู่ที่จุดตัดของการพัฒนาอย่างยั่งยืน, การจัดการด้านสิ่งแวดล้อมและโซ่อุปทาน ([60] ลินตัน et al., 2007) แนวโน้มที่ผ่านมาในการรวมกลุ่มเป้าหมายที่จะรวมการพัฒนาอย่างยั่งยืนในการเปลี่ยนแปลงกฎหมายการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมการแข่งขันในการที่ บริษัท ดำเนินการ ([102] เว็บสเตอร์และมิตรา 2007. [56] Kocabasoglu et al, 2007; [1] Ackali et al, 2007. .. [62] Mazhar et al, 2007) ในขณะเดียวกันการศึกษาหลายมุ่งเน้นไปที่รูปแบบการวิเคราะห์การดำเนินการพัฒนาอย่างยั่งยืน:. ตั้งเวลา ([59] เลอเจิน 2006) กับการพิจารณาตระหนักถึงการใช้พลังงาน ([14] Bruzzone et al, 2012) สถานที่สิ่งอำนวยความสะดวก ([85] Srivastava 2008; [29] Dou และ Sarkis 2010) (. [17] แคนนอน et al, 2005), การเลือกซัพพลายเออร์ที่ประเมินนโยบายการเพิ่มประสิทธิภาพกระบวนการลำดับชั้นของการวิเคราะห์ ([24] เจ๊ 2010 ) การตัดสินใจเลือน ([94] ไจ่และฮุ 2009), การวิเคราะห์พฤติกรรมเช่นขั้นตอนวิธีพันธุกรรม ([100] วังและ Hsu, 2010) การจำลอง ([97] Van Der Vorst et al, 2009;. [99] Vlachos . et al, 2007), "exergoeconomics" ([50] จี 2008) วงจรชีวิตต้นทุนและการประเมินวงจรชีวิต ([61] ทอดตาและฮอลล์ 2007. [38] Frota เน et al, 2010; [48] หูและ Bidanda 2009; [83] ซิงห์และอัล 2008) เร็ว ๆ นี้ก็เป็นที่ชัดเจนเรื่องนี้ไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับรูปแบบหรือเครื่องมือวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และเพิ่มประสิทธิภาพของมิติการพัฒนาอย่างยั่งยืนเดียว (หรือแม้กระทั่งมากกว่าหนึ่ง) แต่จะขยายได้ตามมุมมองแบบองค์รวมใหม่. ขอบคุณที่ขั้นตอนเหล่านี้ศึกษาการพัฒนาอย่างยั่งยืนเกี่ยวกับห่วงโซ่อุปทาน ขยายเกินหลักของการจัดการห่วงโซ่อุปทานแบบดั้งเดิมและแนวคิดที่ดีขึ้นเช่นการผลิตการกลั่นโดยผลิตภัณฑ์โดยผลิตภัณฑ์ที่สร้างขึ้นในระหว่างการใช้สินค้าผลิตภัณฑ์ยืดอายุระบบบริการผลิตภัณฑ์และสินค้าที่สิ้นสุดของชีวิตประเด็นที่เกี่ยวข้อง ในขณะเดียวกันข้อเสนอและนวัตกรรมในการออกกฎหมายเช่น WEEE Directive 2002/96 / EC เสียอุปกรณ์ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ร่วมกับ RoHS Directive 2002/95 / EC ในยุโรป ([35] สหภาพยุโรป, 2003), ใช้ ลำดับชั้นของเสียจ้าง 3Rs: Reduce, Reuse, รีไซเคิลบังคับให้ทั้งผู้ผลิตและนักวิจัยจะสำรวจตัวเลือกในการปรับปรุงพัฒนาอย่างยั่งยืนของการดำเนินงานทั่วทั้งห่วงโซ่อุปทาน แม้ว่าการประยุกต์ใช้เป็นที่ไม่พอใจในเดือนมกราคม 2012 ข้อเสนอได้รับการถกเถียงกันในรัฐสภายุโรปที่จะแต่งระเบียบ WEEE นั้น ข้อเสนอรวมถึงการเพิ่มขึ้นของอัตราการรีไซเคิล. แต่น่าเสียดายที่การขยายห่วงโซ่อุปทานที่จะรวมถึงประเด็นต่าง ๆ เช่น remanufacturing รีไซเคิลและการปรับแต่งเพิ่มความซับซ้อนในการจัดหาการออกแบบเข้าด้วยกันกับชุดของประเด็นยุทธศาสตร์และการดำเนินงานที่มีศักยภาพ ([84] Sivadasan et al., 2004) และจึง PM เป็นหนึ่งในเสาหลักที่จะสนับสนุนความสำเร็จของเซนต์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 บทนำ

ห่วงโซ่อุปทานความยั่งยืนได้รับที่ดีของความสนใจในทศวรรษที่ผ่านมาสำหรับสถาบันการศึกษาและอุตสาหกรรมต่าง ๆ ของโลก เพราะแรงกดดันจากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอุปการะต่อความยั่งยืนของชุมชนห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน ( SSC ) เป็นส่วนประกอบที่สำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืน ซึ่งในเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อมและสังคมต้องเป็นจริงโดยสมาชิกในโซ่อุปทานจะยังคงอยู่ภายในห่วงโซ่อุปทานในขณะที่คาดว่าการแข่งขันจะถูกเก็บรักษาไว้ในการประชุมความต้องการของลูกค้าและเงื่อนไขทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องนิยามข้างต้นแสดงให้เห็นว่า บริษัท การจัดการฝึก SSC ( sscm ) ต้องตอบสนองและหลายวัตถุประสงค์ เช่น พื้นที่ที่กำไรในขณะที่ลดค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานลดผลกระทบทางด้านสิ่งแวดล้อม และพื้นที่ความเป็นอยู่ทางสังคม จัดหาผู้จัดการโซ่ยังมีความท้าทายอื่น ๆ :การจัดการกับการตัดสินใจหลายและประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสังคมประโยชน์ในอุปทานหลายโซ่ตามวิธีการ และกระบวนการที่หลากหลายภายในองค์กรเกี่ยวข้องกับการออกแบบ การจัดหา การผลิต และการกระจายสินค้าในตลาดทั่วโลก .

หลายคำนิยามของ SSC sscm และการปฏิบัติจริงเริ่มจากแนวคิดของการจัดการโซ่อุปทานสีเขียว ( gscm ) และหัวข้อที่เกี่ยวข้องกับวิวัฒนาการที่ชัดเจนและสีเขียว , การเปลี่ยนแปลงมากกว่าปีที่ผ่านมาดังนี้

-- การจัดการเครือข่ายอุปทานที่ยั่งยืน ( [ 27 ] Cruz และ matsypura , 2009 ; [ 104 ] เด็กหนุ่ม kielkiewicz , 2001 ) ;

-- อุปทานและอุปสงค์ ความยั่งยืนในเครือข่ายความรับผิดชอบต่อสังคม ( [ 27 ] Cruz และ matsypura , 2009 ;[ 57 ] โคแวคส์ , 2004 ) ;

- การจัดซื้อสีเขียว ( [ 63 ] มินกับ Galle , 1997 ) และการจัดหา ( กุนเธอร์ และ scheibe , 2006 ) ;

- จัดซื้อสิ่งแวดล้อม ( [ 20 ] คาร์เตอร์ et al . , 2000 ; [ 107 ] zsidisin และ siferd , 2001 ) ;

- กรีนโลจิสติกส์ ( [ 64 ] เมอร์ฟี่และ poist , 2000 ) และด้านสิ่งแวดล้อม ( [ 40 ] และ กอนซาเลซ เบนิโต กอนซาเลซ เบนิโต้ , 2006 )

;- การแก้ไขห่วงโซ่อุปทานรวมผู้เล่นหลายแนวคิด ( [ 25 ] โชปรา และ meindl , 2007 ) ;

- ภิรมย์บรรทัดล่างสาม ( ทีบีแอล ) แนวคิด ( [ 55 ] kleindorfer et al . , 2005 ; [ 87 ] วสัน , 2007 ; [ 19 ] คาร์เตอร์และโรเจอร์ส , 2008 ) ;

- SSC ( [ 60 ] ลินตัน et al . , 2007 ; [ 3 ] ใบ และ sarkis 2010 ) ; และ

- sscm ( [ 76 ] seuring และ M ü ller , 2008 ; [ 47 ] แฮทซี่นี et al .

, 2012 )พิจารณาความหมายหลังนี้สำหรับ [ 76 ] seuring และ M ü ller ( 2008 ) sscm หมายถึง " [ . . . ] การจัดการวัสดุและการไหลของสารสนเทศ ตลอดจนความร่วมมือระหว่างบริษัทตามห่วงโซ่อุปทาน ขณะที่เป้าหมายจากทั้งหมดสามมิติของการพัฒนาที่ยั่งยืน ได้แก่ ด้านเศรษฐกิจ สิ่งแวดล้อม และสังคมเข้าบัญชี " ในขณะที่ สำหรับ [ 47 ] แฮทซี่นี et al . ( 2012 ) sscm " [ . . . . . . .การจัดการโซ่อุปทาน ] ปฏิบัติการทรัพยากร ข้อมูล และเงินทุนในการขยายห่วงโซ่อุปทานผลกำไรในขณะที่ในเวลาเดียวกันการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม และการอยู่ดีกินดี " สังคม ethos กลาง [ 32 ] Elkington ( 1997 ) " ทีบีแอล " วิธีการเพื่อความชัดเจนในคำนิยามเหล่านี้

เห็นด้วยกับคำนิยามเหล่านี้จากต่อไปนี้ เราจะใช้คำว่า sscm หมายถึงการบูรณาการสิ่งแวดล้อม ความกังวลทางเศรษฐกิจและสังคมในอินเตอร์ระดับการปฏิบัติของ SCM , สมมติว่าต่อไปนี้การจัดการการปฏิบัติ :

- ลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมเชิงลบเป็นขวาง ;

-- การพิจารณาทุกขั้นตอนผ่านห่วงโซ่คุณค่าทั้งหมดสำหรับผลิตภัณฑ์แต่ละชนิดและ

- มุมมองที่เป็นสหสาขาวิชา ครอบคลุมทั้งวงจรชีวิตผลิตภัณฑ์ .

SSC ขณะนี้ระบุว่าเป็นปัจจัยหลักในการส่งเสริมความยั่งยืนของอุตสาหกรรม ( [ 93 ] tonelli et al . 2013 )ซึ่งจะเห็นได้ว่าแบบธรรมชาติของความยั่งยืน สร้างโอกาสในการปรับเปลี่ยนการดำเนินงานหรือการเปลี่ยนแปลงในกลยุทธ์ที่ได้ผลอย่างมากในนโยบาย ( ถ้ามันเกี่ยวข้องกับความซับซ้อนและนโยบายกระตุ้นการกระทำเชิงกลยุทธ์มากขึ้นอย่างยั่งยืนการผลิตการบริโภคต่อกระบวนทัศน์ - [ 9 ] Bianchi et al . 2009 ) .

จู่ ๆความพยายามดังกล่าวเป็นอิทธิพลหลักของการพัฒนาอย่างยั่งยืนในเศรษฐกิจของประเทศและอุตสาหกรรมระบบ นอกเหนือจากการศึกษาวิจัย dominated โดยการพัฒนาทฤษฎี การสำรวจหรือวิจัยตามกรณี ; ความสนใจน้อยได้รับการวัดประสิทธิภาพในบริบทของ SSC . ในความเป็นจริงในขณะที่บทวิจารณ์หลายให้มุมมองที่แตกต่างกันเกี่ยวกับการจัดการห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืนไม่กี่ของพวกเขามีการวัดผลการปฏิบัติงาน ( PM ) ระหว่างมุมมองขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับกุญแจ โซ่ อุปทาน ผู้มีส่วนได้เสีย

เพราะนี้ เป้าหมายของบทความนี้คือเพื่อศึกษาธรรมชาติของวรรณกรรมที่มีอยู่และกระจายของสิ่งพิมพ์เพื่อศึกษาศักยภาพการพัฒนาของเรื่องเป็นอย่างมาก

เพื่อบรรลุ นี้ผู้เขียนทบทวนวรรณกรรมที่มีอยู่ประเมินการพัฒนา SSC PM , มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดแนวทางวาระการวิจัยเป็นไปได้

ในส่วนที่ 2 และ 3 ผู้เขียนแนะนำงานวิจัยเกี่ยวกับ SSC และ PM ในส่วน 4 วรรณกรรมที่มีอยู่จะประเมินโดยใช้การวิเคราะห์ bibliometric ในมาตรา 5 หลักฐานจากวรรณคดีที่นำเสนอ และ สุดท้ายในมาตรา 6 ผลการวิจัยและผลกระทบจะกล่าวถึงในการวาดข้อสรุป

2 แนะนำ SSC

บางส่วนของงานแรกของวันนี้เกี่ยวกับสีเขียวของห่วงโซ่อุปทานสามารถติดตาม [ 2 ] ศิลปะ และ kneese ( 1969 ) จากปี 1990 และความพยายามส่วนใหญ่อุทิศให้กับความเข้าใจทางด้านเทคนิคและการพิจารณาที่เชื่อมโยงกับพื้นที่ต่อไปนี้ : การรวบรวม การทดสอบการเรียงลำดับและ remanufacturing ส่งกลับผลิตภัณฑ์ ดังนั้น ได้แก่ การวางแผนการผลิต การวางแผนและควบคุมการจัดการสินค้าคงคลังและย้อนกลับปัญหาโลจิสติกส์ ความกังวลนี้ [ 36 ] ไฟลชเมิ่น et al . ( 1997 ) เน้นเชิงปริมาณแบบโลจิสติกส์ย้อนกลับ และแบ่งวรรณกรรมใน 3 ด้าน คือ การวางแผน การควบคุมสินค้าคงคลัง และวางแผนการผลิต ต่อมาในปี 1999gungor Gupta และมุ่งเน้นในการผลิตสินค้าที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อมและการกู้คืนผ่านการตรวจทานของมากกว่า 300 ข้อความ การรีไซเคิลและ remanufacturing ยัง addressed [ 43 ] คู่มือ et al . ( 1999 ) , และ [ 42 ] คู่มือ และรถตู้ wassenhove ( 2002 ) นักวิจัยเน้นกิจกรรมในด้านสิ่งแวดล้อมของโซ่อุปทานมองมิติภายใน ( หรือองค์กรภายใน ) ของบริษัท - โดยบริษัท - ที่เกิดจากการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติในการจัดการห่วงโซ่อุปทาน และโครงการสีเขียวหรือ ทันทีที่ปฏิสัมพันธ์ระหว่างโซ่ความยั่งยืนและจัดหามาวิจารณ์ ( [ 26 ] และ kleindorfer Corbett ,