Finally, the standard approach of v

Finally, the standard approach of value is marginalist [11,20,21]. Valuation does not aim at providing absolute measures. It relies on so-called marginal rates of substitution to determine how much of an increase in B can compensate the utility loss due to the reduction of one unit
of good A. As most economic analyses rely on ordinal rather than cardinal approaches of utility, valuation aims more at comparing situations than measuring total welfare.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด วิธีการมาตรฐานของค่าเป็น marginalist [11,20,21] ไม่ประเมินมุ่งให้วัดแน่นอน มันอาศัยกำไรเรียกว่าอัตราการทดแทนให้กำหนดจำนวนเพิ่มใน B สามารถชดเชยการสูญเสียอรรถประโยชน์จากการลดลงของหน่วยหนึ่ง
ของดี วิเคราะห์เศรษฐกิจเป็นส่วนใหญ่อาศัยวิธีเลขลำดับ มากกว่าเชิงของอรรถประโยชน์ หามุ่งหวังมากที่เปรียบเทียบสถานการณ์กว่าวัดสวัสดิการรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายวิธีการมาตรฐานของค่า marginalist [11,20,21] การประเมินมูลค่าไม่ได้มีจุดมุ่งหมายที่จะให้มาตรการที่แน่นอน มันขึ้นอยู่กับที่เรียกว่าอัตราการเพิ่มของการทดแทนการกำหนดวิธีการมากของการเพิ่มขึ้นของ B สามารถชดเชยการสูญเสียประโยชน์จากการลดลงของหนึ่งหน่วย
ของเอดีในขณะที่การวิเคราะห์ทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่พึ่งพาลำดับมากกว่าวิธีการที่สำคัญของยูทิลิตี้การประเมินมูลค่า มีจุดมุ่งหมายที่มากขึ้นในการเปรียบเทียบสถานการณ์กว่าการวัดสวัสดิการทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด วิธีการมาตรฐานของค่าเป็น marginalist [ 11,20,21 ] มูลค่าไม่มุ่งที่การให้มาตรการเด็ดขาด มันขึ้นอยู่กับอัตราการทดแทนส่วนที่เรียกว่าการกำหนดวิธีการมากของการเพิ่มขึ้นของ B สามารถชดเชยการสูญเสียเนื่องจากการลดลงของอรรถประโยชน์หน่วยหนึ่งของที่ดีเป็น
a วิเคราะห์ทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่พึ่งพากฎหมายมากกว่าคาร์ดินัลแนวทางยูทิลิตี้การประเมินวัตถุประสงค์เพิ่มเติมที่เปรียบเทียบสถานการณ์มากกว่าการวัดสวัสดิการทั้งหมด