Macon began to spend all his time a

Macon began to spend all his time at Muriel's house, to pay his share toward her rent and her groceries. He kept his shaving things in her bathroom and hung his clothes in her closet. He fetched his typewriter and worked at the kitchen table so that he could be around when Alexander was home alone.
The final thing was Edward. Macon returned from a business trip, and Rose told him, "Edward spends all his time in the hall staring at the door, waiting for you to come back.
That did it. He brought Edward back with him when he returned to Singleton Street. There were worries that the dog hair would be bad for Alexander's allergies, but in the end it didn't seem to make any difference.
Edward was wildly happy. He rushed madly all over the house, enthusiastically licked Muriel's hands, and developed an immediate interest in Alexander, inviting him to throw balls and lying next to him on the couch when Alexander watched TV.
In the mornings Macon started fixing breakfast for Alexander, eggs and hot milk. Alexander then walked to school with Buddy and Sissy Ebberts, two tough-looking older children from across the street. Muriel left for one or other of her jobs, depending on what day it was.
The days took on a regular pattern. Macon worked at his latest guidebook in the morning, writing and arranging future trips. Sometimes he did a few repairs around the house there was so much that needed fixing! As he worked, he often wondered about Muriel, feeling a strong curiosity about her inner thoughts, she never attempted to hide her true nature from him, which was certainly far from perfect. She had a nasty temper, a sharp tongue, and could fall into deep depressions for hours. She was obviously intelligent, but at the same time she firmly believed that you could tell the future from dreams. She also believed in fortune telling, knew that her magic number was seventeen, and in a previous life had been a fashion designer.
At three o'clock Alexander got home from school, letting himself in with a key tied on a string around his neck.
How was your day?' Macon always asked
'Oh, okay.
But on had the feeling that school never went very well for Alexander. His glasses were always covered in fingerprint and his face seemed paler than ever, Sometimes Macon helped him with his schoolwork, simple questions about his reading. "Why did Joe need five dollars? Where was Joe's daddy?'
Umm...' Alexander said, staring anxiously at the page.
"Take your time," Macon told him, 'There's no hurry.
"But I can't! I don't know! I don't know!"
Macon felt tied to Alexander in all sorts of complicated ways, but he could still draw back from him, he was not responsible for him. It was a comfort to know that.
When Muriel came home, she brought fresh air and action and excitement. 'Is it ever cold! Is it ever windy! Radio says three below zero tonight. Edward, down, this minute. Who wants lemon cake tonight? Here's what happened in my day…
As she talked, she moved around the kitchen getting supper Later, she talked to her mother on the phone or, more usually to her sister Claire, who was apparently having troubles at home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาคอนเริ่มใช้เวลาทั้งหมดของเขาที่บ้านของ muriel ความกล้าหาญ การชำระค่าหุ้นของเขาต่อเธอให้เช่าและร้านขายของชำของเธอ เขาเก็บสิ่งของเขาโกนในห้องน้ำของเธอ และแขวนเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเธอ เขานำเครื่องพิมพ์ดีดของเขา และทำงานที่ตารางห้องครัวเพื่อให้เขาสามารถเป็นรอบ ๆ เมื่ออเล็กซานเดอร์บ้านคนเดียว สิ่งสุดท้ายที่ถูกเอ็ดเวิร์ด มาคอนกลับจากการเดินทางธุรกิจ และโรสบอกเขาว่า "เอ็ดเวิร์ดใช้เวลาของเขาในห้องจ้องประตู รอคุณกลับมา ที่ไม่ได้ เขานำเอ็ดเวิร์ดกลับไปกับเขาเมื่อเขากลับไปถนนเดี่ยว มีความกังวลว่า สุนัขผมจะไม่แพ้ของอเล็กซานเดอร์ แต่ในสุด มันไม่ดูเหมือนจะได้ผล เอ็ดเวิร์ดมีอาละวาดความสุข เขานักวิ่งทั่วบ้าน ใหม่ ๆ ได้เลียมือของ muriel ความกล้าหาญ และพัฒนาความสนใจทันทีในอเล็กซานเดอร์ เชื้อเชิญให้เขาโยนลูก และอยู่ติดกับเขาบนโซฟาเมื่ออเล็กซานเดอร์ดูทีวี ใน แมคอนเริ่มแก้ไขเช้าอเล็กซานเดอร์ ไข่ และนมร้อน อเล็กซานเดอร์แล้วเดินไปโรงเรียนกับเพื่อน Sissy Ebberts สองทนมองเด็กจากข้ามถนน Muriel ความกล้าหาญจากหนึ่งหรืออื่น ๆ ในงานของเธอ ขึ้นอยู่กับวันใดเอาวันที่ในรูปแบบปกติ มาคอนทำงานในการแข่งขันล่าสุดของเขาในตอนเช้า เขียน และจัดท่องเที่ยวในอนาคต บางครั้งเขาไม่ซ่อมแซมกี่รอบบ้านที่มีมากที่ต้องแก้ไข ขณะที่เขาทำงาน เขามักจะสงสัยว่า เกี่ยวกับ muriel ความกล้าหาญ รู้สึกอยากแข็งแรงเกี่ยวกับความคิดภายในของเธอ เธอไม่เคยพยายามซ่อนธรรมชาติจากเขา เธอจริงซึ่งแน่นอนจากสมบูรณ์ เธอมีอารมณ์น่ารังเกียจ ลิ้นคม และอาจตกอยู่ในทรายลึกสำหรับชั่วโมง เธอฉลาดแน่นอน แต่ในเวลาเดียวกัน เธอมั่นเชื่อว่า คุณสามารถบอกได้ว่า ในอนาคตจากความฝัน เธอยังเชื่อในโชคบอก รู้ว่า เลขมหัศจรรย์ของเธอ seventeen และในชีวิตก่อนหน้านี้ได้รับการออกแบบแฟชั่น สามโมงเย็นที่อเล็กซานเดอร์ได้บ้านจากโรงเรียน ให้ตัวเอง ด้วยคีย์การเชื่อมโยงในสายอักขระที่รอบคอของเขา ว่าเป็นวัน?' มาคอนถามเสมอ' โอ้ โอเควันนั้น แต่กับมีความรู้สึกว่าโรงเรียนไม่ได้ดีสำหรับอเล็กซานเดอร์ แว่นตาของเขาถูกครอบคลุมถึงลายนิ้วมือและใบหน้าของเขาดูเหมือนจางมากกว่าเคย บางครั้งมาคอนช่วยเขา ด้วยเขา schoolwork ถามเรื่องเกี่ยวกับการอ่านของเขาเสมอ "ทำไมไม่ได้โจต้องห้าดอลลาร์ ที่ถูกพ่อของโจ?' อึม...' อเล็กซานเดอร์กล่าว กังวลใจจ้องหน้า"ใช้เวลาของคุณ มาคอนบอก, ' ไม่รีบไม่ "แต่ฉันไม่สามารถ ฉันไม่รู้! อย่า" มาคอนรู้สึก tied กับอเล็กซานเดอร์ในทุกวิธีที่ซับซ้อน แต่เขาอาจยังถอกจากเขา เขาไม่ชอบเขา จึงรู้ว่าได้ เมื่อ muriel ความกล้าหาญมาบ้าน เธอนำอากาศบริสุทธิ์ และการกระทำ และความตื่นเต้น ' ไม่เคยเย็น วินดี้เคยเป็น วิทยุกล่าวว่า สามด้านล่างศูนย์คืนนี้ เอ็ดเวิร์ด ลง นาทีนี้ ที่ต้องการเค้กมะนาวคืนนี้ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันของฉัน... ขณะที่หล่อนพูด เธอย้ายครัวรับซุปเปอร์ในภายหลัง เธอพูดคุย กับแม่ของเธอโทรศัพท์ หรือ มากกว่าปกติน้องแคลร์ ที่เห็นได้ชัดว่ามีปัญหาที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Macon เริ่มที่จะใช้เวลาทั้งหมดของเขาที่บ้านของมิวเรียลของการจ่ายส่วนแบ่งของเขาที่มีต่อการให้เช่าและร้านขายของชำของเธอ เขาเก็บสิ่งที่โกนหนวดของเขาในห้องน้ำของเธอและแขวนเสื้อผ้าของเขาในตู้เสื้อผ้าของเธอ เขาเรียกเครื่องพิมพ์ดีดของเขาและทำงานอยู่ที่โต๊ะในครัวเพื่อที่เขาจะเป็นรอบเมื่ออเล็กซานเดเป็นบ้านคนเดียว.
สิ่งสุดท้ายคือเอ็ดเวิร์ด Macon กลับจากการเดินทางธุรกิจและโรสบอกเขาว่า "เอ็ดเวิร์ดใช้จ่ายตลอดเวลาที่เขาอยู่ในฮอลล์จ้องมองที่ประตูรอให้คุณกลับมา.
ที่ไม่ได้. เอ็ดเวิร์ดเขานำกลับไปกับเขาเมื่อเขากลับไปที่โทนถนน มีความกังวลว่าผมสุนัขจะไม่ดีสำหรับโรคภูมิแพ้ของอเล็กซานเด แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ดูเหมือนจะสร้างความแตกต่างใด ๆ .
เอ็ดเวิร์ดก็มีความสุขอย่างรุนแรง. เขารีบวิ่งอย่างบ้าคลั่งไปทั่วบ้านเลียกระตือรือร้นมือของมิวเรียลและพัฒนาทันที ความสนใจในอเล็กซานเดเชิญชวนให้เขาโยนลูกบอลและนอนอยู่ข้าง ๆ เขาบนโซฟาเมื่ออเล็กซานเดดูทีวี.
ในตอนเช้า Macon เริ่มต้นการแก้ไขอาหารเช้าสำหรับอเล็กซานเดไข่และนมร้อน. อเล็กซานเดจากนั้นก็เดินไปโรงเรียนกับเพื่อนและน้องสาว Ebberts สองที่ยากลำบาก ที่ดูเด็กจากฝั่งตรงข้ามถนน. มิวเรียลเหลือสำหรับหนึ่งหรืออื่น ๆ ของงานของเธอขึ้นอยู่กับสิ่งที่มันเป็นวัน.
วันเอาในรูปแบบปกติ. Macon ทำงานที่หนังสือล่าสุดของเขาในตอนเช้าการเขียนและการจัดทริปในอนาคต บางครั้งเขาได้ซ่อมแซมไม่กี่รอบ ๆ บ้านมีมากที่จำเป็นต้องแก้ไข! ในขณะที่เขาทำงานเขามักจะสงสัยเกี่ยวกับมิวเรียลความรู้สึกอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับความคิดที่แข็งแกร่งภายในของเธอเธอไม่เคยพยายามที่จะซ่อนเธอธรรมชาติที่แท้จริงจากเขาซึ่งก็แน่นอนไกลจากที่สมบูรณ์ เธอมีอารมณ์ที่น่ารังเกียจลิ้นคมชัดและอาจตกอยู่ในความหดหู่ลึกเป็นเวลาหลายชั่วโมง เธอเป็นคนฉลาดอย่างเห็นได้ชัด แต่ในเวลาเดียวกันเธอเชื่อมั่นว่าคุณสามารถบอกในอนาคตจากความฝัน เธอเชื่อว่ายังอยู่ในบอกโชคลาภรู้ว่าจำนวนเวทมนตร์ของเธออายุสิบเจ็ดและในชีวิตก่อนหน้านี้ได้รับการออกแบบแฟชั่น.
ที่อเล็กซานเด 03:00 กลับมาถึงบ้านจากโรงเรียนปล่อยให้ตัวเองอยู่ในที่มีคีย์ผูกเชือกรอบคอของเขา .
วิธีการคือวันของคุณ? Macon มักจะถามว่า
'โอ้โอเค.
แต่เมื่อมีความรู้สึกที่ไม่เคยไปโรงเรียนเป็นอย่างดีสำหรับอเล็กซานเด แว่นตาของเขาถูกปกคลุมไปเสมอในลายนิ้วมือและใบหน้าของเขาดูเหมือนซีดกว่าที่เคยเป็นบางครั้ง Macon ช่วยให้เขามีการเรียนของเขาคำถามง่ายๆเกี่ยวกับการอ่านของเขา "ทำไมต้องโจห้าดอลลาร์ที่ไหนเป็นพ่อของโจ'อืมม ... ' อเล็กซานเดกล่าวว่าจ้องมองอย่างใจจดใจจ่อที่หน้า." ใช้เวลาของคุณ "เมคอนบอกเขาว่า 'ไม่มีรีบร้อนไม่ได้." แต่ผมไม่ได้! ผมไม่ทราบ! ผมไม่ทราบว่า! "เมคอนรู้สึกผูกติดอยู่กับอเล็กซานเดในทุกประเภทของวิธีการที่ซับซ้อนแต่เขาก็ยังสามารถดึงกลับจากเขาเขาไม่ได้เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับเขา. มันเป็นความสะดวกสบายที่จะรู้ว่าก. เมื่อมิวเรียลมาที่บ้านเธอนำ อากาศบริสุทธิ์และการกระทำและความตื่นเต้น. มันเป็นความเย็นที่เคย! มันเคยมีลมแรง! วิทยุกล่าวว่าสามด้านล่างเป็นศูนย์ในคืนนี้. เอ็ดเวิร์ดลงนาทีนี้. ใครอยากคืนนี้เค้กมะนาว? นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันที่ฉัน ... ขณะที่เธอพูดคุยกันเธอ ย้ายไปรอบ ๆ ห้องครัวได้รับอาหารมื้อเย็นหลังจากนั้นเธอได้พูดคุยกับแม่ของเธอบนโทรศัพท์มือถือหรือมากกว่ามักจะเป็นน้องสาวของเธอแคลร์ที่เห็นได้ชัดว่ามีปัญหาที่บ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมคอนเริ่มที่จะใช้เวลาทั้งหมดของเขาที่ Muriel บ้านจ่ายส่วนแบ่งของเขาต่อเช่าของเธอและของเธอ เขาเก็บเขาโกนสิ่งที่อยู่ในห้องน้ำและแขวนเสื้อผ้าในตู้เสื้อผ้าของเธอ เขารับเครื่องพิมพ์ดีดของเขาและทำงานที่โต๊ะในครัว เพื่อที่เขาจะได้อยู่ใกล้ๆ เมื่อ อเล็กซานเดอร์ อยู่บ้านตามลำพัง
เรื่องสุดท้ายคือ เอ็ดเวิร์ด แมคอนกลับมาจากการเดินทางธุรกิจและโรสบอกเขา" เอ็ดเวิร์ด ใช้เวลาทั้งหมดของเขาในหอประชุมจ้องที่ประตู รอคุณกลับมา
นั่นมัน เขาพาเอ็ดเวิร์ดกลับมากับเขาเมื่อเขากลับไปโรงพยาบาลถนน มีความกังวลว่า ขนหมาจะแย่สำหรับ อเล็กซานเดอร์ ก็แพ้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างใด ๆ .
เอ็ดเวิร์ดได้อย่างมีความสุข เขาวิ่งอย่างบ้าคลั่งไปทั่วบ้านกระตือรือร้นเลียนิ้วมือมิวเรียล และการพัฒนา ความสนใจทันทีใน Alexander , เชิญเขาไปโยนลูกบอลและนอนอยู่ข้างๆ เขานอนบนโซฟาเมื่อ อเล็กซานเดอร์ ดู ทีวี .
ตอนเช้า แมคอนเริ่มทำอาหารเช้าให้ อเล็กซานเดอร์ ไข่ และนมร้อน อเล็กซานเดอร์แล้วเดินไปโรงเรียนกับเพื่อน ๆและ ebberts สองยากมองเด็กข้ามถนนมิวเรียลไปหนึ่งหรืออื่น ๆของงานของเธอ ขึ้นอยู่กับว่าวันนั้นคือวัน .
เอาในรูปแบบปกติ แมคอนทำงานที่หนังสือล่าสุดของเขาในตอนเช้า การเขียน และการจัดทริปต่อไป บางครั้งเขาทำไม่กี่ซ่อมแซมรอบบ้านมีมาก ต้องการการแก้ไข ! อย่างที่เขาทำ เขามักจะสงสัยเกี่ยวกับ Muriel ความรู้สึกอยากเข้มแข็งข้างในความคิดเธอเธอไม่ได้พยายามที่จะซ่อนธรรมชาติที่แท้จริงของเธอจากเขา ซึ่งแน่นอน ไกลจากที่สมบูรณ์แบบ เธอมีนิสัยน่ารังเกียจ ปากจัด และอาจตกอยู่ในทะเลลึกสำหรับชั่วโมง เธอฉลาดแน่นอน แต่ในเวลาเดียวกัน เธอเชื่อมั่นว่าคุณสามารถบอกอนาคตจากความฝัน เธอยังเชื่อเรื่องหมอดูรู้ว่าเลขวิเศษ เธออายุและในชาติก่อนเคยเป็นแฟชั่นดีไซน์เนอร์
ตอนสามโมง อเล็กซานเดอร์ กลับจากโรงเรียน ให้ตัวเองด้วยกุญแจผูกบนเส้นเชือกรอบคอของเขา .
วันนี้เป็นยังไงบ้าง ? แมคอนก็ถาม

โอ้ โอเค แต่ก็รู้สึกว่าโรงเรียนไม่เคยผ่านไปด้วยดีสำหรับ อเล็กซานเดอร์ แว่นตาของเขายังครอบคลุมในลายนิ้วมือและใบหน้าของเขาดูซีดลงกว่าเดิมบางครั้งตัวเลขช่วยเขาสอบผ่าน คำถามง่ายๆ เกี่ยวกับการอ่านของเขา” ทำไมโจต้องห้าเหรียญ ที่ถูก โจ พ่อ ?
อืม . . . . . . . ' อเล็กซานเดอร์กล่าว จ้องมองอย่างใจจดใจจ่ออยู่หน้า .
" ใช้เวลา " แมคอนบอกเขาว่า ' ไม่ต้องรีบ .
" แต่ฉันไม่ ! ฉันไม่รู้ ! ฉันไม่รู้ !
แมคอนรู้สึกเชื่อมโยงกับอเล็กซานเดอร์ ในทุกประเภทของวิธีการที่ซับซ้อน แต่เขายังสามารถดึงกลับจากเขาเขาไม่รับผิดชอบเขา มันเป็นความสะดวกสบายที่จะรู้ว่า .
เมื่อมิวเรียลกลับมาบ้าน เธอนำอากาศบริสุทธิ์และการกระทำและความตื่นเต้น . มันจะหนาว มันเคยลมแรง วิทยุบอกว่าสามด้านล่างเป็นศูนย์ คืนนี้ เอ็ดเวิร์ด ลงมา นาทีนี้ ใครอยากได้เค้กมะนาว คืนนี้ นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นในวันของฉัน . . . . .
เมื่อเธอพูด เธอย้ายไปอยู่ในครัวได้กินทีหลังเธอคุยกับแม่ทางโทรศัพท์ หรือ มักจะมากกว่าน้องสาวของเธอ แคลร์ ที่เห็นได้ชัดว่ามีปัญหากับที่บ้าน