Research (e.g., Hasher & Zacks, 197

Research (e.g., Hasher & Zacks, 1979, 1984) has shown that people are good at judging the frequency with which events have occurred, when they do not originally intend to remember that frequency. Most of the earlier research on memory for frequency was done with verbal materials (e.g., word lists); in recent research , however, the earlier findings have been extended through the use of nonverbal materials as diverse as photographs of faces and line drawing of objects (Ozekes & Gilleard, 1989) and Japanese Kanji characters presented to English speakers (Brooks & Watkins, 1989; Wiggs 1991). In the present study, we extend this research still further by examining observers’ memory for a series of karate moves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัย (เช่น Hasher และเกม Zacks, 1979, 1984) ได้แสดงว่า คนตัดสินความถี่ที่เหตุการณ์ได้เกิดขึ้น เมื่อพวกเขาไม่เดิมตั้งใจจำความถี่ที่ดี ที่สุดของการวิจัยก่อนหน้านี้หน่วยความจำสำหรับความถี่ที่ทำ ด้วยวาจาวัสดุ (เช่น คำรายการ); งานวิจัยล่าสุด อย่างไรก็ตาม การค้นพบก่อนหน้านี้มีการขยายโดยใช้วัสดุที่มีความหลากหลายเป็นรูปถ่ายของใบหน้าและการวาดเส้นของวัตถุ (Ozekes & Gilleard, 1989) และอักขระคันจิในภาษาญี่ปุ่นกับภาษาอังกฤษ (บรู๊คส์และเอมส์มิชชั้น 1989; nonverbal Wiggs 1991) ในการศึกษาปัจจุบัน เราขยายงานวิจัยนี้ยังเพิ่มเติม ด้วยการตรวจสอบหน่วยความจำของผู้สังเกตการณ์ของคาราเต้ย้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัย (เช่น Hasher & Zacks, 1979, 1984) ได้แสดงให้เห็นว่าคนที่มีดีที่การตัดสินความถี่ที่เหตุการณ์ได้เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาไม่ได้มา แต่เดิมตั้งใจจะจำความถี่ที่ ส่วนใหญ่ของการวิจัยก่อนหน้านี้เกี่ยวกับหน่วยความจำสำหรับความถี่ที่ทำด้วยวัสดุทางวาจา (เช่นรายชื่อคำ); ในการวิจัยที่ผ่านมา แต่การค้นพบก่อนหน้านี้ได้รับการขยายผ่านการใช้วัสดุอวัจนภาษาที่หลากหลายเช่นภาพของใบหน้าและวาดเส้นของวัตถุ (Ozekes & Gilleard, 1989) และตัวอักษรคันจิญี่ปุ่นนำเสนอให้พูดภาษาอังกฤษ (บรูคส์และวัตคินส์, 1989 ; Wiggs 1991) ในการศึกษาปัจจุบันเราขยายงานวิจัยนี้ยังคงต่อไปโดยการตรวจสอบหน่วยความจำสังเกตการณ์ 'สำหรับชุดของการเคลื่อนไหวคาราเต้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิจัย ( เช่น hasher & Zacks , 1979 , 1984 ) ได้แสดงให้เห็นว่าผู้คนจะดูความถี่ที่เหตุการณ์ได้เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาไม่ได้ เดิมทีตั้งใจไว้ว่า ความถี่ ส่วนใหญ่ของงานวิจัยก่อนหน้านี้ในหน่วยความจำความถี่ทำด้วยวัสดุทางวาจา ( รายการเช่นคำ ) ; ในการวิจัยล่าสุด อย่างไรก็ตามผลการวิจัยก่อนหน้านี้ได้รับการขยายผ่านการใช้วัสดุแบบต่าง ๆ เช่น ภาพใบหน้าและวาดเส้นของวัตถุ ( ozekes & gilleard , 1989 ) และภาษาญี่ปุ่น ตัวอักษรคันจิที่นำเสนอเป็นภาษาอังกฤษ ( บรูคส์& Watkins , 1989 ; wiggs 1991 ) ในการศึกษาวิจัยนี้ยังเราขยายเพิ่มเติมโดยการตรวจสอบหน่วยความจำผู้สังเกตการณ์ ' สำหรับชุดคาราเต้ย้าย