Listen, the only reason I'm going o

Listen, the only reason I'm going out of my way to tell any of you this is because the story "Jane the Killer" is starting to piss me off.

My real name is Jane Arkensaw, a.k.a. "Jane the Killer" and this is how I met Jeff, the reason I look the way I do, and why I want to kill him.

When I heard that a new family had moved in across the street, I wasn't that surprised. It was a nice neighborhood, and the house was relatively cheap considering where it was. I guess I was about 13-14 when everything went to hell.

I never really talked to Jeff when he moved in. To be frank I never talked to him until... that night. But it's too soon to talk about that now. My first impression of Jeff was that he was a good kid. Probably got nice grades, rarely got into fights, maybe even a cool guy if he opened up to someone.

His brother Liu, seemed like he put family first by the way he sat with his brother on the sidewalk. Of course I was just guessing at the time and really didn't put much thought into my analysis because I was getting ready for school when I looked out the window and I was running late, which was unusual for me at that time in my life because I was hardly ever late for anything. Especially school.

I wasn't surprised when I saw Randy and his stooges go up to Jeff and Liu on that stupid skateboard of his. Randy was nothing but a bully, he always picked on anyone who was smaller than him.

He was even the reason why my parents drove me to school instead of the letting me take the bus like everyone else. Everyone had their lunch money or some kind of cash given to Randy and his goons because of some "toll" that he demanded from everyone.

We all knew Randy's group had knives and threatened to use them on us we ever told anyone about the money they took from the other kids on the block. Everyone, except the new kids they were trying the intimidate like the rest of us.

When I saw Randy talking to them through the window I just looked away. It was wussy thing to do but. I had better things to do than watch another kid hand over his money to Randy. But curiosity got the better of me and I looked up a few seconds later. What I saw left me speechless. Jeff was standing now, and it looked like Randy already had what he wanted.

"Just sit down," I thought, "Don't be stupid".

Then I saw Jeff punch Randy in the face and break his wrist.

"Oh my god." I whispered. Then I yelled, "You Idiot!"

My parents ran down the stairs and asked what happened. Then they looked outside and saw what was going on. Jeff had already cut the skinny guy, I think his name was Keith, and he went down screaming. Troy only went down with a single puinch. Since my house was across the street from where Jeff and his brother were sitting, with the front of the house having big windows, we saw the whole thing. Or at least I did, my parents came in after the part where Randy stole their wallet, so they didn't know the whole truth.

It was disturbing watching Jeff fight. He was enjoying himself too much. I felt a knot in my stomach like something was happening that shouldn't be, and from the look on Liu's face, Jeff didn't do this kind of thing often. Next thing I know I hear sirens and the new kids bolted out of there. The cops came around with the bus driver to check on the "victims". It seemed they were going to be alright.

You know, considering the amount of crap kicked out of them.

Since my parent's policy was "no cops" ever since my dad got framed by a narc cop when he wanted to draw attention off of himself when police where investigating the case of the missing coke. It ended with my dad quitting the force. So when we heard sirens we went into the backyard got into the car and left.

When my parents drove me to school they told me very clearly that they didn't want me talking to Jeff ever. I did not disagree with them.

I had art first period so I didn't see Jeff until close to the end of school. I can still see the colors in my artwork if I think hard enough. But when I try to look at anything now, it all seems gray. I guess that's the price someone pays for losing their innocence.

I didn't see Jeff until the final period of the day. When I did he seemed... off. At first I thought he was just faking the joy so people wouldn't suspect him for the crime that he did. But he really was enjoying himself. It wasn't because he was excited to be at school I could tell that much from him. The smile he wore looked sadistic to me. It was the smile of a madman. The second that bell rang I bolted out those doors as fast as I could. Nobody but me knew what Jeff really was. A freak.

The next day seemed to be passing without incident at first. Then I saw the police car in front of Jeff's house.

"Looks like they got you." I thought.

Nobody could gotten away with something like that (You know, with the neighborhood watch and everything.). But I was wrong with who they arrested. Instead of coming out with Jeff like I expected they would, the police

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังเหตุผลเดียวที่ฉันจะออกจากทางของฉันจะบอกใด ๆ ของคุณนี้เป็นเพราะเรื่อง "เจนนักฆ่า" เริ่มที่จะปัสสาวะฉันลง. ชื่อจริงของฉันคือเจน Arkensaw อาคา "เจนฆาตกร" และนี่ เป็นวิธีการที่ผมได้พบกับเจฟฟ์, เหตุผลที่ฉันดูวิธีที่ผมทำและทำไมฉันต้องการที่จะฆ่าเขา. เมื่อผมได้ยินมาว่าครอบครัวใหม่ได้ย้ายไปอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนผมก็ไม่แปลกใจที่ มันเป็นย่านที่ดีและเป็นบ้านที่ค่อนข้างถูกพิจารณาว่ามันอยู่ที่ไหน ผมคิดว่าผมเป็นประมาณ 13-14 เมื่อทุกอย่างไปนรก. ฉันไม่เคยพูดคุยกันจริงๆเจฟฟ์เมื่อเขาย้ายใน. การจะมีความตรงไปตรงมาผมไม่เคยคุยกับเขาจนกว่า ... ในคืนนั้น แต่มันเร็วเกินไปที่จะพูดคุยเกี่ยวกับว่าตอนนี้ ความประทับใจแรกของเจฟฟ์เป็นว่าเขาเป็นเด็กดี อาจมีเกรดดีไม่ค่อยได้เข้าต่อสู้อาจจะเป็นคนที่เย็นถ้าเขาเปิดขึ้นมาเพื่อใครบางคน. พี่ชายของเขาหลิวดูเหมือนเขาใส่ครอบครัวเป็นครั้งแรกโดยวิธีการที่เขานั่งอยู่กับพี่ชายของเขาบนทางเท้า แน่นอนฉันเป็นเพียงการคาดเดาในเวลาและจริงๆไม่ได้ใส่ความคิดมากในการวิเคราะห์ของฉันเพราะฉันก็พร้อมสำหรับโรงเรียนเมื่อผมมองออกไปนอกหน้าต่างและฉันก็วิ่งช้าซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติสำหรับผมในเวลานั้นในชีวิตของฉันที่ เพราะผมก็แทบจะไม่เคยสายอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งโรงเรียน. ผมไม่แปลกใจเมื่อฉันเห็นแรนดี้และ Stooges ของเขาขึ้นไปที่เจฟฟ์และหลิวบนสเก็ตบอร์ดโง่ของเขา แรนดี้เป็นอะไร แต่คนพาลเขามักจะหยิบทุกคนที่มีขนาดเล็กกว่าเขา. เขาเป็นแม้กระทั่งเหตุผลว่าทำไมพ่อแม่ของฉันขับรถพาฉันไปโรงเรียนแทนการให้ฉันขึ้นรถบัสเหมือนคนอื่น ๆ ทุกคนมีเงินอาหารกลางวันของพวกเขาหรือชนิดของเงินสดบางส่วนมอบให้กับแรนดี้และลูกน้องของเขาเพราะบางคน "โทร" ที่เขาเรียกร้องจากทุกคน. เราทุกคนรู้ว่ากลุ่มของแรนดี้มีมีดและขู่ว่าจะใช้พวกเขาอยู่กับเราที่เราเคยบอกใครเกี่ยวกับเงินที่พวกเขา เอามาจากเด็กคนอื่น ๆ ในบล็อก ทุกคนยกเว้นเด็กใหม่ที่พวกเขากำลังพยายามขู่เช่นที่เหลือของเราได้. ตอนที่ผมเห็นแรนดี้พูดคุยกับพวกเขาผ่านหน้าต่างฉันมองออกไป มันเป็นสิ่งที่ wussy ที่จะทำ แต่ ฉันมีสิ่งที่ดีกว่าการทำกว่าดูมือเด็กอีกมากกว่าเงินของเขาที่จะแรนดี้ แต่อยากรู้อยากเห็นได้ดีกว่าของฉันและฉันเงยหน้าขึ้นมองไม่กี่วินาทีต่อมา สิ่งที่ฉันเห็นทิ้งฉันพูด เจฟฟ์กำลังยืนอยู่ในขณะนี้และมันดูเหมือนแรนดี้แล้วมีสิ่งที่เขาต้องการ. "เพียงแค่นั่งลง" ผมคิดว่า "อย่าโง่". จากนั้นผมเห็นเจฟฟ์หมัดแรนดี้ในใบหน้าและทำลายข้อมือของเขา. "โอ้ฉัน พระเจ้า." ผมกระซิบ จากนั้นฉันก็ตะโกนว่า "คุณคนบ้า!" พ่อแม่ของฉันวิ่งลงบันไดและถามว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพวกเขาก็มองออกไปข้างนอกและเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เจฟฟ์ได้ตัดแล้วผู้ชายผอมผมคิดว่าชื่อของเขาคือคี ธ และเขาก็ลงไปกรีดร้อง ทรอยเพียงลงไปด้วย puinch เดียว เนื่องจากบ้านของฉันเป็นฝั่งตรงข้ามถนนจากที่เจฟฟ์และน้องชายของเขากำลังนั่งอยู่กับด้านหน้าของบ้านมีหน้าต่างบานใหญ่ที่เราเห็นสิ่งที่ทั้ง หรืออย่างน้อยฉันไม่พ่อแม่ของฉันมาหลังจากที่ส่วนหนึ่งที่แรนดี้ขโมยกระเป๋าสตางค์ของพวกเขาดังนั้นพวกเขาไม่ทราบความจริงทั้งหมด. มันถูกรบกวนดูเจฟฟ์ต่อสู้ เขาได้รับการเพลิดเพลินกับตัวเองมากเกินไป ผมรู้สึกว่าเป็นปมในกระเพาะอาหารของฉันเหมือนบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นที่ไม่ควรจะเป็นและจากรูปลักษณ์บนใบหน้าของหลิวเจฟฟ์ไม่ได้ทำชนิดของสิ่งนี้มักจะ สิ่งต่อไปที่ฉันรู้ว่าฉันได้ยินเสียงไซเรนและเด็กใหม่กลอนออกจากที่นั่น ตำรวจมารอบพร้อมคนขับรถบัสไปตรวจสอบที่ "เหยื่อ" มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะต้องไม่เป็นไร. คุณจะรู้ว่าเมื่อพิจารณาจากปริมาณของอึเตะออกจากพวกเขา. เนื่องจากนโยบายของพ่อแม่คือ "ไม่มีตำรวจ" นับตั้งแต่พ่อของฉันได้กรอบโดยตำรวจตำรวจเมื่อเขาต้องการที่จะดึงความสนใจออกจากตัวเอง เมื่อตำรวจที่สืบสวนคดีของโค้กที่ขาดหายไป มันจบลงกับพ่อของฉันเลิกแรง ดังนั้นเมื่อเราได้ยินเสียงไซเรนเราเดินเข้าไปในสนามหลังบ้านเข้าไปในรถและด้านซ้าย. เมื่อพ่อแม่ของฉันขับรถพาฉันไปโรงเรียนพวกเขาบอกผมอย่างชัดเจนว่าพวกเขาไม่ต้องการให้ฉันพูดคุยกับเจฟฟ์เคย ผมไม่เห็นด้วยกับพวกเขา. ฉันมีศิลปะช่วงแรกดังนั้นผมจึงไม่เห็นเจฟฟ์จนใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของโรงเรียน ฉันยังคงสามารถมองเห็นสีในงานศิลปะของฉันถ้าฉันคิดว่าหนักพอ แต่เมื่อฉันพยายามที่จะมองอะไรตอนนี้ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นสีเทา ฉันเดาว่าเป็นราคาที่คนจ่ายสำหรับการสูญเสียความบริสุทธิ์ของพวกเขา. ฉันไม่เห็นเจฟฟ์จนถึงช่วงสุดท้ายของวัน เมื่อฉันได้ดูเหมือนว่าเขา ... ปิด ตอนแรกผมคิดว่าเขาก็แค่แกล้งความสุขเพื่อให้ผู้คนจะไม่สงสัยว่าเขาสำหรับอาชญากรรมที่เขาทำ แต่จริง ๆ แล้วเขากำลังมีความสุขกับตัวเอง มันก็ไม่ได้เพราะเขารู้สึกตื่นเต้นที่จะเป็นที่โรงเรียนผมบอกได้เลยว่ามากจากเขา รอยยิ้มที่เขาสวมมองซาดิสต์กับผม มันเป็นรอยยิ้มของคนบ้า ที่สองระฆังที่ดังขึ้นผมออกกลอนประตูเหล่านั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่ฉันเจฟฟ์จริงๆคือ ประหลาด. ในวันถัดไปดูเหมือนจะผ่านไปโดยไม่เกิดขึ้นในตอนแรก จากนั้นผมเห็นรถตำรวจอยู่หน้าบ้านของเจฟฟ์. "ดูเหมือนพวกเขาได้คุณ." ฉันคิดว่า. ไม่มีใครสามารถอากาศออกไปกับสิ่งที่ต้องการที่ (คุณจะรู้ว่ากับนาฬิกาและพื้นที่ใกล้เคียงทุกอย่าง.) แต่ผมก็ผิดปกติกับการที่พวกเขาถูกจับ แทนที่จะออกมากับเจฟฟ์เหมือนที่ผมคาดว่าพวกเขาจะตำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟังนะ เหตุผลเดียวที่ผมจะออกไปบอกพวกเธอเพราะเรื่อง " เจนนักฆ่า " เริ่มโมโหแล้วนะชื่อจริงของฉันคือ เจน arkensaw . " เจนนักฆ่า " และนี่คือวิธีที่ฉันได้พบกับเจฟฟ์ , เหตุผลที่ฉันมองหาวิธีที่ฉันทำและเหตุผลที่ฉันต้องการจะฆ่าเขาเมื่อฉันได้ยินว่าครอบครัวใหม่ก็ย้ายมาอยู่อีกฝั่งถนน ผมไม่ได้แปลกใจเลย มันเป็นชุมชนที่ดีและบ้านค่อนข้างถูกพิจารณาว่ามันอยู่ที่ไหน ฉันเดาว่าฉันคงประมาณ 13-14 เมื่อทุกอย่างได้ไปนรกผมไม่เคยคุยกับเจฟ ตอนที่เขาย้ายเข้ามา บอกตามตรงผมไม่เคยคุยกับเขา จนกระทั่ง . . . . . . . ในคืนนั้น แต่มันเร็วไปที่จะพูดเรื่องนั้นตอนนี้ ความประทับใจครั้งแรกของฉันของเจฟ ถูกว่าเขาเป็นเด็กดี อาจจะได้เกรดดี ไม่ค่อยชอบการต่อสู้ บางทีอาจเป็นคนดี ถ้าเขาเปิดใจกับใครน้องหลิว ดูเหมือนว่าเขาใส่ครอบครัวแรก โดยวิธีที่เขานั่งอยู่กับพี่ชายของเขาบนทางเท้า แน่นอน ผมแค่เดาว่าในเวลาที่ไม่ได้ใส่มากคิดในการวิเคราะห์ของฉันเพราะฉันเตรียมตัวไปโรงเรียน เมื่อผมมองออกไปนอกหน้าต่างและฉันมาสาย ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับฉันในตอนนั้น ในชีวิตของผม เพราะผมแทบจะไม่เคยสายเลยนะ โดยเฉพาะโรงเรียนผมไม่ได้แปลกใจเมื่อเห็นแรนดี้และสมุนของเขาไปที่เจฟและหลิวบนสเกตบอร์ดบ้าของเขา แรนดี้ คือไม่มีอะไร แต่คนพาล เขาจึงแกล้งใครก็เล็กกว่าเขาเขาคือเหตุผลที่พ่อแม่ของฉันขับรถฉันไปโรงเรียนแทนที่จะให้ฉันขึ้นรถ เหมือนคนอื่น ทุกคนมีเงินอาหารกลางวัน หรือบางชนิดของเงินสดให้กับแรนดี้และ goons ของเขาเพราะของบางอย่าง " โทร " ที่เขาเรียกร้องจากทุกคนของพวกเขาเราทุกคนรู้ว่า แรนดี้ กรุ๊ป มีด และขู่จะใช้มันกับเรา เราเคยบอกใครเกี่ยวกับเรื่องเงินที่เขาได้จากเด็กอื่น ๆ ในบล็อก ทุกคน ยกเว้น เด็กรุ่นใหม่เขาพยายามข่มขู่เหมือนพวกเราเมื่อผมเห็นแรนดี้ พูดคุยกับพวกเขาผ่านทางหน้าต่าง ผมมองออกไป มัน wussy นะแต่ . ฉันมีสิ่งที่ดีกว่าที่จะทำกว่าดูเด็กคนอื่น ส่งเงินไป แรนดี้ แต่อยากรู้ได้ดีกว่าผม และผมมองขึ้นไม่กี่วินาทีต่อมา สิ่งที่ผมเห็นแล้วผมก็พูดไม่ออก เจฟยืนอยู่ตอนนี้ มันเหมือน แรนดี้ ได้สิ่งที่เขาต้องการ" นั่งลง " ฉันคิดว่า " ไม่โง่ "แล้วผมเห็นเจฟหมัดแรนดี้ในใบหน้าและหักข้อมือ" โอ้พระเจ้าของฉัน . " ฉันกระซิบ . ผมตะโกนว่า " ไอ้โง่ ! "พ่อแม่ฉันวิ่งลงบันไดและถามว่าเกิดอะไรขึ้น แล้วพวกเขาก็มองไปด้านนอก เห็นอะไร เจฟก็ตัดผู้ชายผอม ฉันคิดว่าชื่อของเขาคือ คีธ และเขาลงไปกรีดร้อง ทรอยเท่านั้นลงไปด้วย puinch เดียว เนื่องจากบ้านผมอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนจากที่เจฟฟ์และพี่ชายของเขานั่งอยู่กับด้านหน้าของบ้านที่มีหน้าต่างบานใหญ่ที่เราเห็นสิ่งที่ทั้ง หรืออย่างน้อยก็พ่อแม่ของฉันมาหลังจากที่ส่วนหนึ่งที่แรนดี้ขโมยกระเป๋าสตางค์ของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจะไม่ได้รู้ความจริงทั้งหมดมันรบกวนดู Jeff ต่อสู้ เขาเพลิดเพลินกับตัวเองมากเกินไป ผมรู้สึกว่าปมในท้องเหมือนมีบางอย่างเกิดขึ้น ที่ไม่ควร และจากลักษณะบนใบหน้าของเล่าปี่ เจฟไม่ได้ทำอะไรแบบนี้บ่อยๆ สิ่งต่อมาที่ผมรู้ ผมได้ยินเสียงไซเรน และลูกใหม่ออกมาจากที่นั่น ตำรวจมาถึงกับคนขับรถบัส เพื่อตรวจสอบ " เหยื่อ " ดูเหมือนพวกเขาจะไม่เป็นไรเมื่อพิจารณาถึงปริมาณอึออกจากพวกเขาเนื่องจากนโยบายของพ่อแม่ของฉันคือ " ตำรวจ " ตั้งแต่พ่อผมถูกใส่ร้ายโดยสายลับตำรวจ เมื่อเขาต้องการที่จะดึงความสนใจออกจากตัวเอง เมื่อตำรวจที่สืบคดีการหายตัวไปของโค้ก จบแล้วกับพ่อลาออกจากกองทัพ ดังนั้น เมื่อเราได้ยินเสียงเราเดินเข้าไปในสวนหลังบ้านได้เข้าไปในรถแล้วเมื่อพ่อแม่ของฉันทำให้ฉันมาโรงเรียนมันบอกชัดเจนมากว่า พวกเขาไม่ได้ต้องการฉันคุยกับเจฟเคย ผมไม่ได้ไม่เห็นด้วยกับพวกเขาผมมีศิลปะคาบแรก ผมไม่ได้เจอเจฟจนใกล้ถึงโรงเรียน ฉันยังสามารถเห็นสีในงานศิลปะของฉัน ถ้าฉันคิดว่า ยาก พอ แต่เมื่อฉันพยายามที่จะดูอะไรตอนนี้ มันดูเป็นสีเทา ผมเดาว่าราคามีคนจ่ายสำหรับการสูญเสียความไร้เดียงสาของพวกเขาฉันไม่เห็นเจฟ จนถึงระยะเวลาสุดท้ายของวัน เมื่อฉัน เขาดูเหมือน . . . ปิด ตอนแรกฉันคิดว่าเขาแค่แกล้งจอย เพื่อคนจะได้ไม่สงสัยเขาสำหรับอาชญากรรมที่เขาทำ แต่เขาก็เพลิดเพลินกับตัวเอง ไม่ใช่เพราะเขาตื่นเต้นที่จะได้อยู่ที่โรงเรียน ผมสามารถบอกได้ว่าอะไรเขามาก รอยยิ้มที่เขาใส่ดูซาดิสเลย มันคือรอยยิ้มของคนบ้า วินาทีที่ระฆังดังขึ้นฉันออกมาที่ประตูนั้นให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันทำได้ แต่ผมรู้ว่าเจฟจริงๆ ตัวประหลาดวันต่อมา ดูเหมือนจะผ่านไปโดยไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นในตอนแรก แล้วผมก็เห็นรถตำรวจอยู่ที่หน้าบ้านของเจฟฟ์" ดูเหมือนพวกเขามีคุณ ฉันคิดไม่มีใครสามารถหนีไปกับอะไรแบบนี้ ( คุณรู้กับทุกคนและทุกสิ่งที่ . ) แต่ฉันก็ผิดด้วยที่พวกเขาจับ แทนที่จะออกมากับเจฟฟ์ ฉันคิดว่าพวกเขาจะ , ตำรวจ