Marine organisms, in general, accum

Marine organisms, in general, accumulate contaminants
from the environment and therefore have been extensively
used in marine pollution monitoring programmes (UNEP,
1993; Uthe et al., 1991). In many countries, significant
alterations in industrial development lead to an increased
discharge of chemical effluents into the ecosystem, leading
to damage of marine habitats. Heavy metal discharged into
the marine environment can damage both marine species
diversity and ecosystems, due to their toxicity and accumulative
behaviour (Matta, Milad, Manger, & Tosteson,
1999). As the spawning and nursery grounds of many marine
species, including the commercially valuable shrimps
and fish, are located in estuarine and coastal areas, they
are directly affected by such influx of chemical contaminants
into the marine ecosystem (Gibson, 1994).
The accumulation patterns of contaminants in fish and
other aquatic organisms depend both on their uptake and
elimination rates (Guven, Ozbay, Unlu, & Satar, 1999).
Heavy metals are taken up through different organs of
the fish and many are concentrated at different levels in different
organs of the body (Bervoets, Blust, & Verheyen,
2001; Rao & Padmaja, 2000; Scharenberg, Gramann, &
Pfeiffer, 1994). Fish form an important part of human food
and it is therefore not surprising that numerous studies
have been carried out on metal pollution in different species
of edible fish (Kucuksezgin, Altay, Uluturhan, & Kontas,
2001; Kureishi, Sujatha, & Analia, 1981; Lakshman &
Nambisan, 1983; Lewis et al., 2002; Prudente, Kim, Tanabe,
& Tatsukawa, 1997; Radhakrishnan, 1994; Ramamurthy,
1979; Sankaranarayanan, Purushan, & Rao, 1978;
Senthilnathan & Balasubramanian, 1998; Sultana & Rao,
1998).
Industrial wastes and mining can create a potential
source of heavy metal pollution in the aquatic environment
(Gumgum, Unlu, Tez, & Gulsun, 1994; Lee & Stuebing,
1990). Under certain environmental conditions, heavy
metals might accumulate up to toxic concentrations and
cause ecological damage (Guven et al., 1999). Thus, heavy
metals, acquired through the food chain as a result of

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งมีชีวิตทางทะเล ทั่วไป สะสมสารปนเปื้อน
จากสิ่งแวดล้อม และจึง ได้รับอย่างกว้างขวาง
ใช้โปรแกรมตรวจสอบมลพิษทางทะเล (UNEP,
1993 Uthe et al., 1991) ในหลายประเทศ สำคัญ
เปลี่ยนแปลงในการพัฒนาอุตสาหกรรมที่นำไปสู่การเพิ่ม
ปล่อย effluents เคมีในระบบนิเวศ นำ
จะหายอยู่อาศัยสัตว์น้ำ โลหะหนักออกไป
สภาพแวดล้อมทางทะเลเสียหายทั้งสองสายพันธุ์ทะเล
ความหลากหลายทางชีวภาพและระบบนิเวศ เนื่อง จากความเป็นพิษของพวกเขา และปัจจุบัน
พฤติกรรม (Matta, Milad ผู้จัดการ & Tosteson,
1999) เป็นพื้นที่วางไข่และเรือนเพาะชำของทะเลหลาย
ชนิด รวมถึงกุ้งมีคุณค่าในเชิงพาณิชย์
และปลา ตั้งอยู่ในพื้นที่ปากแม่น้ำ และชายฝั่ง พวกเขา
โดยตรงได้รับผลกระทบ โดยหลั่งไหลดังกล่าวของสารปนเปื้อนสารเคมี
ในระบบนิเวศทางทะเล (กิบสัน 1994)
รูปสะสมของสารปนเปื้อนในปลา และ
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ น้ำขึ้นทั้งในการดูดซับ และ
ราคาถูกตัดออก (Guven, Ozbay, Unlu & Satar, 1999) .
โลหะหนักจะถูกนำขึ้นโดยใช้อวัยวะต่าง ๆ ของ
ปลาหลายใจและเข้มข้นในระดับต่าง ๆ ในต่าง
อวัยวะของร่างกาย (Bervoets, Blust & Verheyen,
2001 ราว& Padmaja, 2000 & Scharenberg, Gramann
เชลล์ไฟฟ์เฟอร์ 1994) ปลาฟอร์มเป็นส่วนสำคัญของอาหารสัตว์
และก็เป็นดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่การศึกษามากมาย
มีการดำเนินการกับมลพิษโลหะในสายพันธุ์ต่าง ๆ
ปลากิน (Kucuksezgin ยัง Altay, Uluturhan & Kontas,
2001 Kureishi, Sujatha & Analia, 1981 Lakshman &
Nambisan, 1983 ลูอิสและ al., 2002 Prudente คิม Tanabe,
& Tatsukawa, 1997 ลี 1994 Ramamurthy,
1979 Sankaranarayanan, Purushan ราว& 1978;
Senthilnathan & Balasubramanian, 1998 &หญิงราว,
1998) .
ขยะอุตสาหกรรม และเหมืองแร่สามารถสร้างศักยภาพเป็น
แหล่งมลพิษโลหะหนักในสิ่งแวดล้อมน้ำ
(Tez Gumgum, Unlu & Gulsun, 1994 ลี& Stuebing,
1990) ภายใต้สิ่งแวดล้อมเงื่อนไข หนัก
โลหะอาจสะสมได้ความเข้มข้นที่เป็นพิษ และ
ทำให้เกิดความเสียหายของระบบนิเวศ (Guven et al., 1999) ดังนั้น หนา
โลหะ ซื้อผ่านห่วงโซ่อาหารเป็นผลมาจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีชีวิตทางทะเลโดยทั่วไปสะสมสารปนเปื้อน
จากสภาพแวดล้อมและดังนั้นจึงได้รับการอย่างกว้างขวาง
ใช้ในโปรแกรมการตรวจสอบมลพิษทางทะเล (UNEP,
1993. Uthe และคณะ, 1991) ในหลายประเทศอย่างมีนัยสำคัญ
ในการปรับเปลี่ยนนำการพัฒนาอุตสาหกรรมที่จะเพิ่ม
การปล่อยน้ำทิ้งสารเคมีลงไปในระบบนิเวศที่นำ
ไปสู่ความเสียหายของที่อยู่อาศัยในทะเล โลหะหนักออกจากโรงพยาบาลใน
สภาพแวดล้อมทางทะเลสามารถสร้างความเสียหายทั้งสองชนิดในทะเล
และระบบนิเวศที่หลากหลายจากความเป็นพิษและการสะสมของพวกเขา
พฤติกรรม (แมทท่า, Milad, รางหญ้าและ Tosteson,
1999) ขณะที่วางไข่และอนุบาลบริเวณทะเลหลาย
ชนิดรวมทั้งกุ้งที่มีคุณค่าในเชิงพาณิชย์
และปลาตั้งอยู่ในพื้นที่ชายฝั่งทะเลน้ำเค็มและพวกเขา
ได้รับผลกระทบโดยตรงจากการไหลบ่าเข้ามาดังกล่าวปนเปื้อนสารเคมี
เข้าไปในระบบนิเวศทางทะเล (กิบสัน, 1994)
รูปแบบการสะสม สารปนเปื้อนในปลาและ
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ขึ้นอยู่ทั้งในความเข้าใจของพวกเขาและ
การกำจัดอัตรา (Guven, Ozbay, Unlu และ Satar, 1999)
โลหะหนักจะถูกนำขึ้นผ่านอวัยวะที่แตกต่างกันของ
ปลาและจำนวนมากมีความเข้มข้นในระดับที่แตกต่างกันในที่แตกต่างกัน
อวัยวะ ของร่างกาย (Bervoets, Blust และ Verheyen,
2001; ราว & Padmaja, 2000; Scharenberg, Gramann และ
ไฟฟ์เฟอร์ 1994) ปลาเป็นส่วนที่สำคัญของอาหารของมนุษย์
และดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่าการศึกษาจำนวนมาก
ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับมลพิษโลหะในรูปแบบที่แตกต่างกัน
ของปลาที่กินได้ (Kucuksezgin, อัลไต, Uluturhan และ Kontas,
2001; Kureishi, Sujatha และ Analia 1981 ; Lakshman และ
Nambisan 1983; ลูอิส et al, 2002. Prudente คิมเบะ
และ Tatsukawa 1997; Radhakrishnan 1994; Ramamurthy,
1979; Sankaranarayanan, Purushan และราว 1978;
Senthilnathan และ Balasubramanian 1998; และชายา ราว
1998)
ของเสียอุตสาหกรรมและการเหมืองแร่สามารถสร้างศักยภาพ
แหล่งที่มาของมลพิษโลหะหนักสภาวะแวดล้อมในน้ำ
(Gumgum, Unlu, Tez และ Gulsun 1994; ลี & Stuebing,
1990) ภายใต้สภาพแวดล้อมบางอย่างหนัก
โลหะอาจสะสมได้ถึงความเข้มข้นของสารพิษและ
ทำให้เกิดความเสียหายต่อระบบนิเวศ (Guven et al., 1999) ดังนั้นหนัก
โลหะที่ได้มาผ่านห่วงโซ่อาหารที่เป็นผลมาจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งมีชีวิตในทะเลทั่วไป สะสมสิ่งปนเปื้อน
จากสภาพแวดล้อมและจึงได้รับอย่างกว้างขวางใช้ในโครงการเฝ้าระวังมลพิษทางทะเล
( UNEP
1993 ; u et al . , 1991 ) ในหลายประเทศที่สำคัญในการพัฒนาอุตสาหกรรม
การเปลี่ยนแปลงนำไปสู่การเพิ่มขึ้นของสารเคมีในระบบนิเวศผ่าน

จะนำความเสียหายของพื้นที่ทางทะเล โลหะหนักออกจากโรงพยาบาลใน
สิ่งแวดล้อมทางทะเลสามารถสร้างความเสียหายทั้งชนิด
ทางทะเลความหลากหลายและระบบนิเวศ เนื่องจากความเป็นพิษและพฤติกรรมสะสม
( มัตตะผู้หญิงสูงศักดิ์ , รางหญ้า , & tosteson
, , 1999 ) เป็นบริเวณที่วางไข่และอนุบาลของสัตว์ทะเลชนิด
มากมาย รวมถึงกุ้งที่มีคุณค่าในเชิงพาณิชย์
และปลา ตั้งอยู่ในพื้นที่น้ำเค็มและชายฝั่ง พวกเขาจะได้รับผลกระทบโดยตรงจากการ

ของสารปนเปื้อนเช่นในระบบนิเวศทางทะเล ( Gibson , 1994 ) .
การสะสมรูปแบบของสิ่งปนเปื้อนในปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆขึ้นอยู่กับทั้งสอง

ราคาในการตัด ( กูเว่น ozbay นลู , , , &ซาตาร์ , 1999 ) .
โลหะหนักจะขึ้นผ่านอวัยวะต่างๆของปลาและหลาย
เข้มข้นระดับ ที่แตกต่างกันในอวัยวะต่าง ๆของร่างกาย ( bervoets
blust & verheyen
, , , 2001เรา& padmaja , 2000 ; scharenberg gramann
, , &ไฟเฟอร์ , 1994 ) ปลาฟอร์มเป็นส่วนสำคัญของ
อาหารมนุษย์และดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่
การศึกษามากมายได้ถูกดำเนินการบนโลหะมลพิษในสปีชีส์ที่แตกต่างกัน
กินปลา ( kucuksezgin อัลไต uluturhan , , ,
kontas & , 2001 ; kureishi sujatha & , , เสีย , 1981 ; Lakshman &
nambisan , 1983 ; Lewis และ al . , 2002 ; ระมัดระวัง คิม (
, ,& tatsukawa , 1997 ; รา , 1994 ; ดิว รามาเมอร์ธี่
, 1979 ; sankaranarayanan purushan & , , เรา , 1978 ;
senthilnathan & balasubramanian , 1998 ; ยัง& Rao , 1998 )
.
กากอุตสาหกรรมและเหมืองแร่สามารถสร้างแหล่งเกิด

ของมลพิษโลหะหนักในสิ่งแวดล้อมทางน้ำ ( gumgum นลู ครับ , , & gulsun , 2537 ; ลี & stuebing
, 1990 ) ภายใต้สภาพแวดล้อมบางอย่างหนัก
โลหะอาจจะสะสมได้ถึงระดับที่เป็นพิษและ
ก่อให้เกิดความเสียหายในระบบนิเวศ ( กูเว่น et al . , 1999 ) ดังนั้นโลหะหนัก
, ได้รับผ่านห่วงโซ่อาหารเป็นผลของ