You know service is a really huge p

You know service is a really huge part of how we’re assessed here and working in
faculty-staff learning community is definitely a line on the vita; it’s not as a good
a line on the vita as an article. And maybe it shouldn’t be. Or how good a teacher
you are. But, yeah, there is some incentive in place for that.
Barriers to collaboration: Other. Two faculty members did speak about student
motivation and enthusiasm, rather than time, as being the biggest barrier to successful
collaboration. Daniel Patton shared, “Well, the main barrier, if I were to think about
something, uh, would be, uh, I don’t think our students are that enthusiastic about this
process, this stuff, you know. I think the main barrier is motivation.” This was a
conclusion shared by Jennifer Johnson, who observed,
I think the students. You know, how do you get them to figure it out. I think the
one, for worse, I think, actually, sort of we have a culture of um, lackadaisical
work here and I think it is slowly changing, I hope it’s changing but you know
we’re shocked at how little they work, how little they read, how much effort they
really put in.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณรู้ว่า ส่วนใหญ่จริง ๆ ของว่าเรากำลังประเมินมีบริการที่นี่และทำงานใน
คณะพนักงานเรียนรู้แน่นอนคือ เส้นบนวีตา มันไม่ใช่เป็นดี
สายในวีตาเป็นบทความ และบางทีที่มันไม่ควร วิธีที่ดีครูหรือ
คุณอยู่ แต่ ใช่ ไม่จูงใจบางอย่างในสถานที่.
อุปสรรคการทำงานร่วมกัน: อื่น ๆ คณาจารย์ทั้งสองได้พูดเกี่ยวกับนักเรียน
แรงจูงใจ และความกระตือรือร้น มากกว่า เวลา เป็น อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดจะประสบความสำเร็จ
ทำงานร่วมกัน แพททันแดเนียลร่วม, "ดี หลักอุปสรรค ถ้าคิด
สิ่ง บริการ จะ บริการ ฉันไม่คิดว่า นักเรียนของเรามีความกระตือรือร้นซึ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้
ประมวลผล สิ่งนี้ คุณรู้ ผมคิดว่า อุปสรรคหลักคือ แรงจูงใจ" นี้เป็น
ร่วม ด้วยเจนนิเฟอร์จอห์นสัน บทสรุป ผู้สังเกต,
คิดว่า นักเรียน คุณทราบ วิธีทำคุณให้พวกเขาคิดออก คิด
หนึ่ง แย่ลง คิด จริง จัดเรียงของเรามีวัฒนธรรมของอุ่ม lackadaisical
ทำงานที่นี่ และผมคิดว่า มันมีการเปลี่ยนแปลงช้า ฉันหวังว่า มันจะเปลี่ยน แต่คุณทราบ
เราตกใจที่ทำงานน้อย น้อยจะอ่าน ความพยายามเท่าใดพวกเขา
จริง ๆ วางใน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณจะรู้ว่าบริการเป็นส่วนใหญ่จริงๆของวิธีการที่เรากำลังประเมินที่นี่และทำงานใน
ชุมชนการเรียนรู้คณะพนักงานแน่นอนเส้นบน Vita; มันไม่ได้เป็นที่ดี
เส้นบน Vita เป็นบทความ และบางทีมันอาจจะไม่ควรจะ หรือวิธีการที่ดีครู
ที่คุณมี แต่ใช่มีแรงจูงใจบางอย่างในสถานที่สำหรับการที่
ปัญหาและอุปสรรคในการทำงานร่วมกันอื่น ๆ สองอาจารย์ไม่พูดเกี่ยวกับนักเรียนที่
มีแรงจูงใจและความกระตือรือร้นมากกว่าเวลาที่เป็นอุปสรรคใหญ่ที่สุดที่จะประสบความสำเร็จใน
การทำงานร่วมกัน แดเนียลแพ็ตตันร่วมกัน "ดีอุปสรรคหลักถ้าผมจะคิดเกี่ยวกับ
สิ่งที่เอ่อจะเอ่อฉันไม่คิดว่านักเรียนของเรามีความกระตือรือร้นที่เกี่ยวกับเรื่องนี้
กระบวนการสิ่งนี้ที่คุณรู้ว่า ผมคิดว่าอุปสรรคที่สำคัญคือแรงจูงใจ. "นี่คือ
ข้อสรุปร่วมกันโดยเจนนิเฟอร์จอห์นสันที่สังเกต
ผมคิดว่านักเรียน คุณรู้ว่าคุณจะได้รับพวกเขาที่จะคิดออก ฉันคิดว่า
หนึ่งแย่ลงผมคิดว่าที่จริงการจัดเรียงของเรามีวัฒนธรรมของการเอ่อขาดความกระตือรือร้น
ในการทำงานที่นี่และผมคิดว่ามันจะค่อยๆเปลี่ยนฉันหวังว่าจะมีการเปลี่ยนแปลง แต่คุณรู้ว่า
เรากำลังตกใจที่ว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาทำงาน ว่าน้อยที่พวกเขาอ่านเท่าใดความพยายามที่พวกเขา
ใส่จริงๆค่ะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณทราบว่าบริการเป็นส่วนใหญ่จริง ๆ วิธีที่เราประเมินที่นี่ และทำงานในชุมชนการเรียนรู้
อาจารย์แน่นอนบรรทัดบน Vita ; มันไม่ได้เป็นดี
เส้นบน Vita เป็นบทความ และบางทีมันอาจจะไม่ควร หรืออย่างไรดีครู
คุณ แต่ ใช่ มันมีแรงจูงใจในสถานที่ที่ .
อุปสรรคของความร่วมมือ : อื่น ๆ สองอาจารย์ได้พูดเกี่ยวกับนักศึกษาพยาบาลแรงจูงใจและความกระตือรือร้นมากกว่า เวลา เป็น อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดเพื่อความสำเร็จ

แดเนียล แพ็ตตันที่ใช้ร่วมกัน " คือ อุปสรรคหลัก ถ้าผมจะคิดเกี่ยวกับ
บางอย่าง เอ่อ . . . จะ . . . เอ่อ ผมไม่คิดว่าเราเป็นนักเรียนที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับเรื่องนี้
กระบวนการ นี้นะ ฉันคิดว่าอุปสรรคหลัก คือ แรงจูงใจ . " นี่คือ
สรุปร่วมกัน โดย เจนนิเฟอร์ จอห์นสันใครสังเกต
ฉันคิดว่านักเรียน คุณรู้ว่าคุณได้รับพวกเขาจะคิดออก ฉันคิดว่า
หนึ่งแย่ ฉันคิดว่า ที่จริง ก็มีวัฒนธรรม คือ ขาดความกระตือรือร้น
ทำงานที่นี่ และผมคิดว่า มันค่อยๆเปลี่ยน ผมหวังว่า มันจะเปลี่ยนไป แต่เธอรู้
เราตกใจเล็กน้อย พวกเขาทำงาน วิธีการเล็ก ๆน้อย ๆที่พวกเขาอ่าน พยายามมากแค่ไหน พวกเขา
จริง ๆ ใส่ไว้ใน