You found yourself restless, your b

You found yourself restless, your body unable to shut itself off and sleep for a little while. You glanced up and nudged the luminescent clock closer to your eyes, reading what the bright numbers had to say.

12:04 AM.

It had barely been two hours since you had decided to go to bed, considering Sherlock had been silent most of the night and John was, yet again, on a date with another girl. You had already forgotten her name, even though you were sure you had met her. You didn’t try to hard to figure out her name; you were too distracted to do that.

Your eyes wandered towards the door, a tiny sliver of white light seeping under the doorframe. You sighed softly and sat up, your oversized shirt billowing around you and falling over your knees. You suddenly felt overwhelmed by all of the fabric covering you, your hands pulling the thin cloth over your head and tossing it into a lifeless heap on the floor.

There you sat, only clad in your bra and panties, feeling somewhat odd for some unknown reason.

You sighed softly, rising from the bed and making your way to the door. Your hand closed around the handle firmly, twisting it in your grip and pulling it open to reveal the brightly lit room that now lay in front of your eyes.

Sherlock had his back towards you, staring at a white screen at his computer. You walked up behind him, trying to keep quiet. Although you knew he probably already could tell you were behind him.

You bent over and wrapped your arms around his shoulders, leaning your head next to his. He was a little rigid at first, relaxing only very slightly after a few seconds.

“What?” You asked, nuzzling your head with his.

He shook his head, “Nothing.”

“You thought I was asleep, didn’t you?”

“No, I knew you were still awake. I already could tell you wouldn’t be able to sleep long before you ever went into that bedroom.”

“Maybe it’s because something isn’t there.”

He leaned back just a little further, a hand raising from the keyboard to touch gently against your face, “Didn’t I tell you I would be there as soon as I was finished?”

You sighed unhappily, “Knowing you, you wouldn’t come until the week was over.”

“Oh, it would be much shorter than that, crimes these days don’t ever take a whole week to solve.”

“You get my point… You haven’t slept with me at all this week, usually you aren’t like that.”

“Am not.”

“Are too. You know, not everyone is as blind as you think they are.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณพบตัวเองกระสับกระส่าย ร่างกายของคุณไม่สามารถปิดตัวเองออก และนอนหลับเล็กน้อยในขณะที่ คุณ glanced ค่า และ nudged นาฬิกาเรืองแสงใกล้ตา หมายเลขสดใสที่มีการพูดการอ่าน 12:04 น. มันแทบไม่ได้สองชั่วโมงตั้งแต่คุณตัดสินใจลงไปที่เตียง พิจารณา Sherlock ได้เงียบมากที่สุดของคืน และ John อีกครั้ง ในวันที่มีสาวอื่น นอกจากนี้คุณแล้วเขาลืมชื่อเธอ แม้ว่าคุณได้แน่ใจว่า คุณได้พบเธอ คุณไม่ได้เป็นการยากที่จะหาชื่อของเธอ คุณกำลังฟุ้งซ่านเกินไปที่จะทำ ตาเดินไปทางประตู แสงสีขาวส่องภายใต้ doorframe ในคอนเสิร์ตเล็ก ๆ คุณถอนหายใจเบา ๆ และส. เสื้อขนาดใหญ่ของคุณคลื่นรอบตัวคุณ และล้มหัวเข่าของคุณ คุณก็รู้สึกจม โดยผ้าที่ครอบคลุม มือดึงผ้าบางหัวของคุณ และโยนลงในฮีปตายบนชั้นทั้งหมดมีคุณเสาร์ ห่มเท่า ในชุดชั้นในและกางเกงชั้นใน ความรู้สึกที่ค่อนข้างแปลกบางอย่างไม่ทราบสาเหตุ คุณถอนหายใจเบา ๆ เพิ่มขึ้นจากนอน และทำวิธีของคุณไปประตู มือปิดรอบจับแน่น บิดในการจับ และดึงมันเปิดให้เหมาะกับห้องมีแสงสว่างที่วางตอนนี้ ตาของคุณเชอร์ล็อกของเขากลับมาหาคุณ จ้องมองที่หน้าจอสีขาวเวลาคอมพิวเตอร์ของเขาได้ คุณเดินขึ้นหลังเขา พยายามเก็บเงียบ แม้ว่าคุณรู้ว่า เขาคงไม่ว่า คุณอยู่หลังเขา คุณเงี้ยว และห่อแขนรอบไหล่ของเขา เอียงศีรษะของคุณถัดจากเขา เขาก็เข้มงวดน้อยที่แรก พักผ่อนเพียงเล็กน้อยหลังจากกี่วินาที "อะไร" คุณถาม nuzzling หัวของคุณกับของเขาเขาส่ายหัวของเขา "ไม่""คุณคิดว่า ผมหลับ ไม่คุณ""ไม่ ฉันรู้ว่า คุณได้ยัง ฉันแล้วสามารถบอกคุณจะไม่สามารถนอนหลับก่อนคุณเคยเข้าไปที่ห้องนอน""บางทีมันเป็น เพราะสิ่งที่ไม่มี"เขาพิงกลับเพียงเล็กน้อยต่อไป มือเพิ่มจากแป้นพิมพ์สัมผัสเบา ๆ กับใบหน้า "ไม่ฉันบอกคุณจะอยู่ที่นั่นทันทีที่ผมเสร็จแล้ว"คุณถอนหายใจ unhappily "รู้คุณ คุณจะไม่มาจนสัปดาห์ที่ผ่าน""โอ้ มันจะสั้นกว่าที่ อาชญากรรมวันเหล่านี้ไม่เคยได้ใช้ทั้งสัปดาห์แก้""คุณได้รับจุดของฉัน... คุณยังไม่ได้นอนกับฉันเลยสัปดาห์นี้ โดยปกติคุณไม่ต้องการ""ฉันไม่""มีมากเกินไป คุณรู้ว่า ทุกคนไม่เป็นตาบอดคุณคิดว่า พวกเขา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณพบว่าตัวเองไม่สงบร่างกายของคุณไม่สามารถที่จะปิดตัวเองออกและนอนในขณะที่น้อย คุณมองขึ้นและสะกิดนาฬิกาเรืองแสงที่ใกล้ชิดกับตาของคุณอ่านสิ่งที่ตัวเลขที่สดใสได้กล่าว.

0:04.

มันเคยเกือบสองชั่วโมงตั้งแต่คุณได้ตัดสินใจที่จะไปนอนพิจารณา Sherlock เคยเงียบที่สุดของ กลางคืนและจอห์นเป็นอีกครั้งในวันที่มีผู้หญิงคนอื่น คุณลืมไปแล้วชื่อของเธอแม้ว่าคุณแน่ใจว่าคุณได้พบกับเธอ คุณไม่ได้พยายามที่จะยากที่จะคิดออกชื่อของเธอ; คุณกำลังฟุ้งซ่านเกินไปที่จะทำอย่างนั้น.

ดวงตาของคุณเดินไปที่ประตู, เศษไม้เล็ก ๆ ของแสงสีขาวไหลภายใต้กรอบประตู คุณถอนหายใจเบา ๆ และลุกขึ้นนั่งเสื้อขนาดใหญ่ของคลื่นรอบตัวคุณและล้มหัวเข่าของคุณ คุณก็รู้สึกจมโดยทุกของผ้าครอบคลุมคุณมือของคุณดึงผ้าบาง ๆ เหนือหัวของคุณและโยนมันลงไปในกองไม่มีชีวิตอยู่บนพื้น.

มีคุณนั่งหุ้มเฉพาะในชุดชั้นในและกางเกงชั้นในของคุณรู้สึกค่อนข้างแปลกสำหรับบางคนที่ไม่รู้จัก เหตุผล.

คุณถอนหายใจเบา ๆ เพิ่มขึ้นจากเตียงและทำวิธีของคุณไปที่ประตู มือของคุณปิดรอบที่จับแน่นบิดมันอยู่ในกำมือของคุณและดึงมันเปิดออกเผยให้เห็นห้องที่สว่างจ้าว่าตอนนี้อยู่ในสายตาของคุณ.

Sherlock ได้กลับมาของเขาต่อคุณจ้องมองที่หน้าจอสีขาวที่เครื่องคอมพิวเตอร์ของเขา คุณเดินขึ้นข้างหลังเขาพยายามที่จะเก็บเงียบ แม้ว่าคุณจะรู้ว่าเขาอยู่แล้วอาจจะบอกคุณอยู่ข้างหลังเขา.

คุณก้มลงและห่อแขนของคุณรอบไหล่ของเขาพิงศีรษะของคุณต่อไปของเขา เขาเป็นคนที่แข็งเล็ก ๆ น้อย ๆ ในตอนแรกกับการพักผ่อนเพียงเล็กน้อยหลังจากไม่กี่วินาที.

"คืออะไร?" คุณถาม nuzzling หัวของคุณกับเขา.

เขาส่ายหัว "อะไร."

"คุณคิดว่าฉันกำลังนอนหลับไม่ได้คุณ ? "

" ไม่ฉันรู้ว่าคุณก็ยังคงตื่น ฉันสามารถบอกคุณจะไม่สามารถที่จะนอนหลับนานก่อนที่คุณเคยเดินเข้าไปในห้องนอนที่. "

" อาจจะเป็นเพราะบางสิ่งบางอย่างไม่ได้มี. "

เขาเอนหลังลงไปเพียงเล็กน้อยต่อไปมือเพิ่มจากแป้นพิมพ์จะสัมผัสเบา ๆ กับใบหน้าของคุณ "ไม่ผมบอกคุณฉันจะมีทันทีที่ฉันเสร็จ?"

คุณถอนหายใจมีความสุข "รู้คุณคุณจะไม่มาจนกว่าจะถึงสัปดาห์ถูกกว่า."

"โอ้มันจะมาก สั้นกว่าอาชญากรรมวันนี้ไม่เคยใช้เวลาตลอดทั้งสัปดาห์ที่จะแก้ปัญหา. "

" คุณจะได้รับจุดของฉัน ... คุณยังไม่ได้นอนกับฉันเลยในสัปดาห์นี้โดยปกติแล้วคุณจะไม่ชอบที่. "

" ผมไม่ได้ "

" มีมากเกินไป คุณจะรู้ว่าทุกคนไม่ได้เป็นคนตาบอดในขณะที่คุณคิดว่าพวกเขา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณพบว่าตัวเองหงุดหงิด ร่างกายของคุณไม่สามารถที่จะปิดตัวเองลงและนอนสักพัก คุณมองขึ้นและสะกิดนาฬิกาเรืองแสงที่ใกล้ชิดกับดวงตาของคุณ อ่านแล้วตัวเลขที่สดใสได้12:04 เป็นมันก็เกือบจะสองชั่วโมงแล้ว ตั้งแต่ที่คุณได้ตัดสินใจที่จะไปที่เตียง พิจารณา Sherlock ได้เงียบที่สุดของคืนและจอห์นอีกครั้ง เดทกับผู้หญิงอื่น คุณเคยลืมชื่อของเธอ แม้ว่าเธอจะแน่ใจว่า คุณได้พบกับเธอ คุณไม่ได้พยายามอย่างหนักเพื่อหาชื่อของเธอ เธอฟุ้งซ่านมากเกินไปที่จะทำตาเดินตรงไปที่ประตู เศษไม้เล็ก ๆสีขาว แสงซึมใต้อู่เรือ . เธอถอนหายใจเบาๆ แล้วลุกขึ้นนั่งของคุณโคร่งเสื้อโขมงรอบตัวคุณ และล้มลง จู่ๆ คุณรู้สึกจมโดยทั้งหมดของผ้าครอบคลุมคุณ มือดึงผ้าบางกว่าหัวของคุณและโยนมันเข้าไปในกองตายกับพื้นมีคุณนั่งอยู่เพียงห่มในยกทรง และกางเกงใน รู้สึกค่อนข้างแปลก ด้วยเหตุผลบางอย่าง .เธอถอนหายใจเบาๆ ลุกขึ้นมาจากเตียงและทำวิธีของคุณไปที่ประตู มือของคุณปิดรอบจับแน่น บิดมันในมือของคุณและดึงมันออกเพื่อเผยให้เห็นห้องที่สว่างจ้าแล้ววางในด้านหน้าของดวงตาของคุณเชอร์ล็อคมีหลังของเขาที่มีต่อเธอ จ้องจอสีขาวที่คอมพิวเตอร์ของเขา เธอเดินตามหลังเขาพยายามที่จะเงียบ แม้ว่าคุณจะรู้ว่าเขาอาจจะบอกคุณหลังเขาเธอก้มลงและห่อแขนรอบไหล่ของเขาเอียงหัวของคุณถัดไปของเขา เขาแข็งเล็กน้อยในตอนแรก พักผ่อนเพียงเล็กน้อย หลังจากไม่กี่วินาที" อะไร ? " คุณถาม nuzzling หัวของเขาเขาส่ายหัว " ไม่มีอะไร "" คุณคิดว่าฉันหลับใช่ไหม "" ไม่นะ ฉันรู้ว่าเธอยังไม่หลับ ฉันสามารถบอกคุณไม่สามารถหลับได้นานก่อนที่คุณเคยเดินเข้าห้องนอน " ." บางทีมันอาจเป็นเพราะบางอย่างไม่ได้มี . "เขาเอนตัวกลับมาอีกนิด มือเลี้ยงจากแป้นพิมพ์เพื่อสัมผัสเบาๆกับใบหน้าของคุณ " ผมไม่ได้บอกคุณเหรอ ผมจะอยู่ที่นั่นเมื่อฉันเสร็จ ? "เธอถอนหายใจอย่างไม่มีความสุข การรู้คุณ คุณจะไม่มาจนกว่าจะถึงสัปดาห์ที่มากกว่า " ." โอ้ มันน่าจะสั้นกว่านั้น อาชญากรรมวันนี้อย่าใช้เวลาทั้งสัปดาห์เพื่อแก้ปัญหา "" คุณได้รับจุดของฉัน . . . เธอไม่ได้นอนกับผมในสัปดาห์นี้ทั้งหมด โดยปกติแล้วคุณไม่เหมือนที่ ." ไม่ได้ "" ด้วย คุณก็รู้ ทุกคนไม่ได้ตาบอดอย่างที่คุณคิดว่าพวกเขามี . "