The financial crisis that erupted i

The financial crisis that erupted in 2008, prolonged by a sovereign crisis in the Eurozone, led to a massive contraction in trade, as well as in investment in physical and human capital; thus undermining the foundations of future growth. This may well continue as growth will not rapidly rebound while deleveraging slowly proceeds across Eurozone economies. Empirical evidence suggests deleveraging episodes accompanied by a housing crisis will take on average five and a half years across high-income OECD countries (or seven years when accompanied by a banking crisis (Aspachs-Bracon et al. 2011, IMF 2012).

Little resolution of banking-sector difficulties in the Eurozone suggests that deleveraging and credit will probably remain slow and impaired for much longer than previously thought. Recoveries that happen without credit are, on average, a third longer than recovery episodes with credit (Darvas 2013). Eurozone policymakers have withdrawn support for a policy mix – in the form of rapid attempts at fiscal tightening, monetary easing providing liquidity to banks and not to end users – at a time when a large proportion of Eurozone governments (especially the most fragile ones) had engaged in structural reforms that deliver higher growth in the future but tend to dampen it in recession (Bouis et al. 2012).

All of this is compounded by very challenging trends in demographic changes that will prove a major headwind for long-term growth (Nuño et al 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิกฤตที่ปะทุใน 2008 ขยายจากวิกฤติอธิปไตยในยูโรโซน นำไปสู่การหดตัวขนาดใหญ่ ในทางการค้า และ ในการลงทุนในทุนทางกายภาพ และมนุษย์ จึง บั่นทอนรากฐานของการเติบโตในอนาคต นี้สามารถดีต่อไปเป็นการเจริญเติบโตจะไม่รวดเร็วฟื้นตัวในขณะที่ deleveraging ช้าดำเนินข้ามเศรษฐกิจยูโรโซน หลักฐานประจักษ์แนะนำ deleveraging ตอนที่มาพร้อมกับวิกฤติที่อยู่อาศัยจะเฉลี่ยห้าครึ่งปีรายได้ประเทศ OECD (หรือเจ็ดปีเมื่อมาพร้อมกับวิกฤตธนาคาร (Aspachs Bracon et al. 2011, IMF 2012)ความละเอียดเล็กน้อยของปัญหาภาคธนาคารในยูโรโซนแนะนำที่ deleveraging และเครดิตอาจยังคงช้า และพิการนานกว่ามากกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ Recoveries ที่เกิดขึ้น โดยไม่มีเครดิตได้ เฉลี่ย ที่สามยาวกว่าตอนกู้สินเชื่อ (Darvas 2013) ผู้กำหนดนโยบายของยูโรโซนได้ถอนการสนับสนุนนโยบายผสม – ในรูปแบบของความพยายามอย่างรวดเร็วที่ขันเงิน เงินผ่อนคลายการสภาพคล่องให้ กับธนาคาร และไม่ ให้ ผู้ใช้ – เวลาเมื่อมีหมั้นในการปฏิรูปโครงสร้างที่ส่งเติบโตสูงในอนาคต แต่มักชุ่มในภาวะถดถอย (Bouis et al. 2012) สัดส่วนขนาดใหญ่ของรัฐบาลในยูโรโซน (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่บอบบางที่สุด)ทั้งหมดนี้จะเพิ่มตามแนวโน้มที่ท้าทายมากในการเปลี่ยนแปลงประชากรที่จะพิสูจน์ headwind สำคัญสำหรับการเติบโตระยะยาว (Nuño et al 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิกฤตการณ์ทางการเงินที่ปะทุขึ้นในปี 2008 เป็นเวลานานโดยวิกฤตสาธารณะในยูโรโซนที่นำไปสู่การหดตัวขนาดใหญ่ในการค้าเช่นเดียวกับการลงทุนในทุนทางกายภาพและมนุษย์ จึงทำลายรากฐานของการเติบโตในอนาคต นี้ดีอาจดำเนินต่อไปตามการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วจะไม่ตอบสนองในขณะที่ deleveraging ช้าดำเนินทั่วประเทศยูโรโซน หลักฐานเชิงประจักษ์ให้เห็น deleveraging ตอนพร้อมกับวิกฤติที่อยู่อาศัยจะใช้เวลาโดยเฉลี่ยห้าปีครึ่งที่ผ่านมีรายได้สูงประเทศ OECD (หรือเจ็ดปีเมื่อมาพร้อมกับวิกฤตการธนาคาร (Aspachs-Bracon et al. 2011, IMF 2012). ความละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ปัญหาภาคธนาคารในยูโรโซนแสดงให้เห็นว่า deleveraging และบัตรเครดิตอาจจะยังคงช้าและบกพร่องนานกว่าที่เคยคิด. กลับคืนที่เกิดขึ้นโดยไม่ต้องเครดิตโดยเฉลี่ยที่สามนานกว่าตอนการกู้คืนที่มีเครดิต (Darvas 2013). ยูโรโซน ผู้กำหนดนโยบายได้ถอนการสนับสนุนสำหรับการผสมผสานนโยบาย - ในรูปแบบของความพยายามอย่างรวดเร็วที่กระชับการคลังผ่อนคลายทางการเงินสภาพคล่องให้กับธนาคารและไม่ให้ผู้ใช้ - ในขณะที่ส่วนใหญ่ของรัฐบาลยูโรโซน (โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่เปราะบางที่สุด) ได้มีส่วนร่วม ในการปฏิรูปโครงสร้างที่ให้การเจริญเติบโตที่สูงขึ้นในอนาคต แต่มีแนวโน้มที่จะส่งผลกระทบในภาวะเศรษฐกิจถดถอย (Bouis et al. 2012). ทั้งหมดนี้จะประกอบกับแนวโน้มที่ท้าทายมากในการเปลี่ยนแปลงประชากรที่จะพิสูจน์ลมที่สำคัญสำหรับการเติบโตในระยะยาว (Nuño et al, 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิกฤตการณ์ทางการเงินที่ปะทุขึ้นในปี 2008 นาน โดยวิกฤตอธิปไตยในยูโรโซน , นำไปสู่การหดตัวขนาดใหญ่ในการค้า ตลอดจนการลงทุนในทุนทางกายภาพ และมนุษย์ ดังนั้น บ่อนทำลายรากฐานของการเติบโตในอนาคต นี้อาจจะดีต่อการเจริญเติบโตจะไม่ตอบสนองอย่างรวดเร็วในขณะที่ deleveraging ช้าเงินข้ามเศรษฐกิจยูโรโซน .หลักฐานเชิงประจักษ์พบ deleveraging เอพพร้อมด้วยที่อยู่อาศัยวิกฤตจะใช้เวลาโดยเฉลี่ยห้าปีครึ่งใน OECD ประเทศที่มีรายได้สูง ( หรือ 7 ปี เมื่อพร้อม โดยวิกฤตการธนาคาร ( aspachs bracon et al . 2554 กองทุนการเงินระหว่างประเทศ ปี 2012

)ความละเอียดของปัญหาภาคธนาคารในยูโรโซนแสดงให้เห็นว่า deleveraging และสินเชื่ออาจจะยังคงชะลอตัวและบกพร่องนานกว่าที่คิดไว้ก่อนหน้านี้ เมื่อมันเกิดขึ้นโดยไม่มีเครดิตโดยเฉลี่ยสามกว่าการกู้คืนตอนด้วยเครดิต ( ดาวาส 2013 )นอกจากนี้ ยูโรโซนได้ถอนการสนับสนุนสำหรับนโยบายผสม–ในรูปแบบของความพยายามในการกระชับงบประมาณอย่างรวดเร็ว ,การเงินช่วยให้สภาพคล่องของธนาคาร และจะไม่จบและผู้ใช้ในเวลาเมื่อสัดส่วนขนาดใหญ่ของรัฐบาลยูโรโซน ( โดยเฉพาะคนที่เปราะบางมากที่สุด ) ได้ร่วมในการปฏิรูปโครงสร้างที่ส่งมอบการเติบโตสูงในอนาคต แต่มักจะชุ่มในภาวะถดถอย ( bouis et al . 2012 ) .

ทั้งหมดนี้ถูกประกอบโดยมากท้าทายแนวโน้มการเปลี่ยนแปลงของประชากรที่จะพิสูจน์ headwind ที่สำคัญสำหรับการเจริญเติบโตในระยะยาว ( nu á o et al 2012 )