Results: In the brace condition leg

Results: In the brace condition leg stiffness increased bilaterally during the drop land (ES ¼ 0.21, 0.22),
ankle stiffness increased bilaterally during the drop jump (ES ¼ 0.37, 0.29) and drop land (ES ¼ 0.40,
0.60), and knee/ankle stiffness ratio decreased in all three tasks (ES ¼ 0.22 to 0.45). Ankle sagittal
excursion decreased bilaterally during the drop jump (ES ¼ 0.35, 0.53) and drop land
(ES ¼ 0.23, 0.46), and decreased in the lead limb during the netball jump (ES ¼ 0.36). Knee
excursion decreased bilaterally during the drop jump (ES ¼ 0.36, 0.40) and in the lead limb during
netball task (ES ¼ 0.59). Lead limb TTP was greater during the netball jump (ES ¼ 0.41).
Conclusions: Lace-up ankle braces may increase leg and joint stiffness and reduce joint excursion during
landing but do not appear to affect landing forces. The observed effect on landing biomechanics may
predispose young netballers to injury.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์: ในตึงสภาพรั้งขาขึ้นทั้งสองข้างระหว่างที่ดินหล่น (ES ¼ 0.21, 0.22),ตึงข้อเท้าทั้งสองข้างขึ้นในระหว่างการกระโดดหล่น (ES ¼ 0.37, 0.29) และปล่อยที่ดิน (ES ¼ 0.400.60) และอัตราส่วนความแข็งเข่าทหุ้มลดลงในทั้งหมดสามงาน (ES ¼ 0.22 0.45) ข้อเท้าหว่างขม่อมท่องเที่ยวลดลงทั้งสองข้างระหว่างกระโดดหล่น (ES ¼ 0.35, 0.53) และปล่อยที่ดิน(ES ¼ 0.23, 0.46), และขาตะกั่วลดลงในระหว่างการกระโดดเน็ต (ES ¼ 0.36) หัวเข่าท่องเที่ยวลดลงทั้งสองข้างระหว่างกระโดดหล่น (ES ¼ 0.36, 0.40) และขารอระหว่างงานเน็ต (ES ¼ 0.59) ขาตะกั่ว TTP เป็นมากขึ้นช่วงข้ามเน็ต (ES ¼ 0.41)สรุป: วงเล็บข้อเท้าเชือกอาจเพิ่มขาและร่วมตึง และลดการท่องเที่ยวร่วมกันระหว่างขึ้นฝั่ง แต่ไม่ มีผลต่อกองกำลังขึ้นฝั่ง อาจสังเกตผลเชื่อมโยงไปถึงชีวกลศาสตร์จูงใจหนุ่ม netballers กับการบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล: ในตึงขาสภาพรั้งที่เพิ่มขึ้นทั้งสองข้างระหว่างที่ดินลดลง (ES ¼ 0.21, 0.22)
ข้อเท้าตึงเพิ่มขึ้นทั้งสองข้างในระหว่างการกระโดดลดลง (ES ¼ 0.37, 0.29) และวางที่ดิน (ES ¼ 0.40,
0.60) และหัวเข่า / อัตราส่วนตึงข้อเท้าลดลงในทุกสามงาน (ES ¼? 0.22 เพื่อ? 0.45) ข้อเท้าทั
เที่ยวลดลงทั้งสองข้างระหว่างกระโดดหล่น (e ¼? 0.35? 0.53) และวางที่ดิน
(ES ¼? 0.23? 0.46) และลดลงในขาตะกั่วในระหว่างการกระโดดเน็ต (ที่ ES ¼? 0.36) เข่า
เที่ยวลดลงทั้งสองข้างระหว่างกระโดดหล่น (e ¼? 0.36? 0.40) และในขาตะกั่วในช่วง
งานเน็ต (ES ¼? 0.59) TTP ขาตะกั่วสูงในช่วงกระโดดเน็ต (ES ¼ 0.41).
สรุปผลการวิจัย: ลูกไม้ขึ้นการจัดฟันที่ข้อเท้าขาอาจเพิ่มขึ้นและตึงร่วมกันและลดเที่ยวร่วมกันในระหว่างการ
เชื่อมโยงไปถึง แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ส่งผลกระทบต่อกองกำลังเชื่อมโยงไปถึง ผลพบในชีวกลศาสตร์เชื่อมโยงไปถึงอาจ
จูงใจเน็ตบอลหนุ่มสาวที่จะได้รับบาดเจ็บ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ : ในภาวะขาขึ้นทั้งสองข้างรั้งตึงระหว่างปล่อยที่ดิน ( ES ¼ 0.21 , 0.22 )ข้อเท้าทั้งสองข้างตึงเพิ่มขึ้นในระหว่างวางกระโดด ( ES ¼ 0.37 , 0.29 ) และปล่อยที่ดิน ( ES ¼ 0.40 ,0.60 ) และข้อเข่าข้อเท้าตึง / อัตราส่วนลดลงในทั้งสามงาน ( ¼ 0.22 และ 0.45 ) ข้อเท้าแซกทวิภาคีระหว่างเที่ยวลดลงลดลงไป ( ES ¼ 0.35 , 0.53 ) และปล่อยที่ดิน( คือ¼ 0.23 , 0.46 ) และลดลงในตะกั่วขาในช่วงกีฬากระโดด ( ES ¼ 0.36 ) เข่าทวิภาคีระหว่างเที่ยวลดลงลดลงไป ( ES ¼ 0.36 , 0.40 ) และในตะกั่วขาระหว่างเนตบอลงาน ( คือ¼ 0.59 ) นำสมาชิก TTP ได้มากขึ้นระหว่างกีฬากระโดด ( ES ¼ 0.41 )สรุป : ลูกไม้ขึ้นวงเล็บข้อเท้าขาและข้อต่อ อาจเพิ่มความแข็ง และลดการเดินทางระหว่างร่วมลงจอด แต่ไม่ปรากฏต่อกองกำลังลงจอด วิธีลงอาจมีผลต่อชีวกลศาสตร์จูงใจให้เด็ก netballers การบาดเจ็บ