Chen Chang Sheng always thought tha

Chen Chang Sheng always thought that if a person lives for a few hundred years, time passes quick and should be valued. If there are only few decades, then he should treat time with even more respect. If there is nothing to do, then one should continue to read and xiuxing. Only until dusk did he and Luo Luo put down their books and began to eat their dinner. Afterwards they started to walk around the lake in the Tradition Academy.

Walking may seem to waste time, but he didn’t mind, because he knew it would benefit his body.

The two walked to the other side of the lake and arrived at the bottom of a big tree. Chen Chang Sheng got childish for once and proposed to climb to the top of it and view some scenes. Luo Luo always listened to him, talk less of a fun thing like this. Of course she accepted the proposal.

Moments later, these two climbed to the middle part of the big tree and stood on a thick branch. It was around ten or more yards away from the ground. They could see into the distant streets, and barely they could see the shape of the Li Palace.

Under the setting sun, the view of the capital was nice.

They could see the entire Hundred Blossom Street out of the Tradition Academy. It was quiet as usual but he and Luo Luo knew that the Hundred Blossom Street was different from before. In the shadow and under the roofs in the streets, countless eyes were staring into the inside of the school.

“Master, I’m sorry.”

Luo Luo said lightly, she believed that it was because of her that Chen Chang Sheng was pulled into this mess. She also knew that he valued time and the quiet life of xiuxing. Her apology was true and sincere.

“The one that should apologize should be me.”

Chen Chang Sheng said, “If I didn’t write your name on the list that day, then you wouldn’t be a student of the Tradition Academy, then how would you encounter this trouble? although you are not afraid of these troubles, but troubles are still troubles.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chen Sheng ช้างที่คิดเสมอว่า ที่หากบุคคลมีชีวิตอยู่ได้ไม่กี่ร้อยปี เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และควรให้ หากมีเพียงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา เขาควรรักษาเวลา ด้วยความเคารพยิ่ง หากมีอะไรที่ต้องทำ หนึ่งควรต่อการอ่านและ xiuxing จนถึงค่ำไม่เขา และ Luo Luo ใส่ลงหนังสือของพวกเขา และเริ่มที่จะกินอาหารค่ำ หลังจากนั้น พวกเขาเริ่มต้นเดินรอบ ๆ ทะเลสาบในสถาบันการศึกษาประเพณีเดินอาจดูเหมือนเสียเวลา แต่เขาไม่ ทราบ เพราะเขารู้ว่า มันจะได้รับประโยชน์ร่างกายของเขาทั้งสองเดินไปอีกด้านหนึ่งของทะเลสาบ และมาถึงที่ด้านล่างของต้นไม้ใหญ่ Chen Sheng ช้างได้หน่อมแน้มสำหรับหนึ่งครั้ง และเสนอให้ปีนขึ้นไปด้านบนของมัน และดูฉากบางฉาก Luo Luo เสมอฟังเขา คุยน้อยสนุกสิ่งเช่นนี้ แน่นอนเธอได้ยอมรับข้อเสนอช่วงเวลาต่อมา ทั้งสองปีนขึ้นไปส่วนกลางของต้นไม้ใหญ่ และยืนบนสาขาหนา ก็ประมาณสิบหรือมากกว่าหลาจากพื้นดิน พวกเขาเห็นมาไกล และแทบไม่สามารถเห็นรูปร่างของพระราชวัง Liภายใต้ดวงอาทิตย์ มุมมองของทุนดีมากพวกเขาสามารถมองเห็นถนนดอกร้อยทั้งจากสถาบันการศึกษาประเพณี ก็เงียบเป็นปกติ แต่เขาและ Luo Luo รู้ว่า ถนนดอกร้อยแตกต่างจากก่อน เงา และภาย ใต้หลังคาในถนน ตานับไม่ถ้วนถูกจ้องมองเข้าสู่ภายในของโรงเรียน"หลัก ขอโทษ"Luo Luo กล่าวเบา ๆ เธอเชื่อว่า เพราะเธอที่ Chen Sheng ช้างถูกลากเข้าไปในระเบียบนี้ เธอก็รู้ว่า เขามูลค่าชีวิตของ xiuxing เงียบและเวลา ขอโทษเธอจริง และจริงใจมาก"ควรขอโทษควรเป็นฉัน"Chen Sheng ช้างกล่าวว่า "ถ้าฉันไม่ได้เขียนชื่อของคุณในรายวัน แล้วคุณจะไม่เป็นนักศึกษาของสถาบันประเพณี แล้ววิธีการที่คุณจะพบปัญหานี้ แม้ว่าคุณจะไม่กลัวปัญหาเหล่านี้ แต่ยังคงมีปัญหาความทุกข์ยาก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินช้าง Sheng คิดเสมอว่าถ้าเป็นคนที่มีชีวิตอยู่ไม่กี่ร้อยปีเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วและควรจะมีมูลค่า หากมีเพียงไม่กี่สิบปีแล้วเขาควรรักษาเวลาด้วยความเคารพยิ่งขึ้น หากมีอะไรที่ต้องทำอย่างใดอย่างหนึ่งแล้วควรดำเนินการต่อการอ่านและ xiuxing จนกระทั่งค่ำเขาก็ Luo และ Luo ใส่ลงหนังสือของพวกเขาและเริ่มที่จะกินอาหารเย็นของพวกเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มที่จะเดินไปรอบ ๆ ทะเลสาบในประเพณีสถาบันการศึกษา. the เดินอาจดูเหมือนจะเสียเวลา แต่เขาไม่ได้ใจเพราะเขารู้ว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อร่างกายของเขา. ทั้งสองเดินไปอีกด้านหนึ่งของทะเลสาบและมาถึงที่ ด้านล่างของต้นไม้ใหญ่ เฉินช้าง Sheng ได้หน่อมแน้มเป็นครั้งแรกและเสนอที่จะปีนขึ้นไปด้านบนของมันและดูบางฉาก Luo Luo เสมอฟังเขาพูดคุยน้อยของสิ่งที่สนุกเช่นนี้ แน่นอนเธอยอมรับข้อเสนอ. ช่วงเวลาต่อมาทั้งสองปีนขึ้นไปส่วนตรงกลางของต้นไม้ใหญ่ยืนอยู่บนกิ่งไม้หนา มันเป็นรอบหรือมากกว่าสิบหลาห่างจากพื้นดิน พวกเขาจะได้เห็นตามถนนที่ห่างไกลและแทบจะไม่พวกเขาได้เห็นรูปร่างของหลี่พาเลซ. ภายใต้ดวงอาทิตย์ตั้งค่ามุมมองของเงินทุนที่เป็นดี. พวกเขาจะได้เห็นทั้งร้อย Blossom ถนนออกจากสถาบันการศึกษาประเพณี มันเป็นที่เงียบสงบเป็นปกติ แต่เขาและ Luo Luo รู้ว่าร้อย Blossom ถนนที่แตกต่างจากก่อน ในร่มเงาและอยู่ภายใต้หลังคาในถนนตานับไม่ถ้วนถูกจ้องมองเข้าไปภายในของโรงเรียน. "นายฉันขอโทษ." Luo Luo กล่าวเบา ๆ เธอเชื่อว่ามันเป็นเพราะเธอว่า Chen Sheng ช้างถูกดึง เป็นระเบียบนี้ เธอก็รู้ว่าเขามีมูลค่าเวลาและชีวิตที่เงียบสงบของ xiuxing คำขอโทษของเธอเป็นจริงและจริงใจ. "คนที่ควรขอโทษควรจะเป็นฉัน." เฉินช้าง Sheng กล่าวว่า "ถ้าผมไม่ได้เขียนชื่อของคุณในรายการวันนั้นแล้วคุณจะไม่ได้เป็นนักเรียนของสถาบันการศึกษาประเพณีที่ แล้ววิธีการที่คุณจะพบปัญหานี้หรือไม่? ถึงแม้ว่าคุณจะไม่กลัวปัญหาเหล่านี้ แต่ปัญหายังคงมีปัญหา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินฉาง เซิง คิดเสมอว่า ถ้าคนเราไม่กี่ร้อยปี เวลาผ่านไปเร็ว และควรมูลค่า หากมีเพียงไม่กี่ทศวรรษ เขาก็ควรรักษาเวลาด้วยยิ่งเคารพ ถ้าไม่มีอะไรจะทำ , จากนั้นหนึ่งควรอ่านและ xiuxing . จนพลบค่ำเขา Luo หลัวและใส่ลงในหนังสือของพวกเขาและเริ่มที่จะกินพวกเขา หลังจากนั้นพวกเขาก็เริ่มเดินรอบทะเลสาบในประเพณีโรงเรียนเดินอาจจะดูเสียเวลา แต่เขาไม่ได้ว่าอะไร เพราะเขารู้ว่าจะเกิดประโยชน์กับร่างกายของเขาทั้งสองเดินไปอีกด้านของทะเลสาบและมาถึงที่ด้านล่างของต้นไม้ใหญ่ เฉินฉาง เซิง ได้เป็นเด็กอีกครั้ง และเสนอที่จะปีนขึ้นไปด้านบนของมัน และ วิว บางฉาก หลัวหลัวฟังแต่เขาพูดน้อยของสิ่งที่สนุกแบบนี้ แน่นอน เธอยอมรับข้อเสนอต่อมา ทั้งสองก็ส่วนตรงกลางของต้นไม้ใหญ่ และยืนอยู่บนกิ่งไม้หนา มันอยู่ที่ประมาณสิบกว่าหลาห่างจากพื้นดิน พวกเขาจะได้เห็นเป็นถนนที่ห่างไกล และแทบจะเห็นรูปร่างของวัง ลีภายใต้แสงอาทิตย์อัสดง ทิวทัศน์ของเมืองหลวงถูกดีพวกเขาสามารถมองเห็นถนนร้อยดอกออกทั้งหมดของประเพณีโรงเรียน มันก็เงียบเป็นปกติ แต่เขาและ Luo หลัวว่าร้อยดอกถนนแตกต่างจากแต่ก่อน ในเงาใต้หลังคา ใน ถนน ดวงตาจ้องมองนับไม่ถ้วนภายในโรงเรียน" นายท่าน ข้าขอโทษ "หลัวหลัวกล่าวเบาๆ เธอเชื่อว่ามันเป็นเพราะหล่อนที่เฉินฉาง เซิง ถูกดึงเข้าไปในระเบียบนี้ เธอยังรู้ว่าเขามีเวลาและชีวิตที่เงียบสงบของ xiuxing . คำขอโทษของเธอจริงและจริงใจ" คนที่ควรจะขอโทษน่าจะเป็นผมเฉินฉาง เซิง กล่าวว่า " ถ้าผมไม่เขียนชื่อของคุณในรายการวันนั้น คุณคงไม่ได้เป็นนักเรียนของประเพณีโรงเรียน แล้วคุณจะพบปัญหานี้ แม้ว่าคุณจะไม่กลัวปัญหาเหล่านี้ แต่ปัญหายังคงเป็นปัญหา . "