Urbanism, Architecture, and the Use

Urbanism, Architecture, and the Use of Space
The development of Welsh cities and towns did not begin until industrialization in the late 1700s. Rural areas are characterized by a scattering of isolated farms, typically consisting of the older, traditional whitewashed or stone buildings, usually with slate roofs. Villages evolved from the early settlements of the Celtic tribes who chose particular locations for their agricultural or defensive value. More successful settlements grew and became the political and economic centers, first of the kingdoms, then later the individual regions, in Wales. The Anglo-Norman manorial tradition of buildings clustered on a landowner's property, similar to rural villages in England, was introduced to Wales after the conquest of 1282. The village as a center of rural society, however, became significant only in southern and eastern Wales; other rural areas maintained scattered and more isolated building patterns. Timber-framed houses, originally constructed around a great hall, emerged in the Middle Ages in the north and east, and later throughout Wales. In the late sixteenth century, houses began to vary more in size and refinement, reflecting the growth of a middle class and increasing disparities in wealth. In Glamorgan and Monmouthshire, landowners built brick houses that reflected the vernacular style popular in England at the time as well as their social status. This imitation of English architecture set landowners apart from the rest of Welsh society. After the Norman conquest, urban development began to grow around castles and military camps. The bastide, or castle town, although not large, is still significant to political and administrative life. Industrialization in the eighteenth and nineteenth centuries caused an explosion of urban growth in the southeast and in Cardiff. Housing shortages were common and several families, often unrelated, shared dwellings. Economic affluence and a population increase created a demand for new construction in the late twentieth century. Slightly over 70 percent of homes in Wales are owner-occupied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิถีชีวิต สถาปัตยกรรม และการใช้พื้นที่การพัฒนาของเมืองเวลส์และเมืองไม่เริ่มจนมาตีปี 1700 ชนบทมีลักษณะ โดยการกระจายของแยกฟาร์ม โดยทั่วไปประกอบด้วยของเก่า โบราณสีขาว หรือหินอาคาร ชนวนหลังคาได้ด้วย หมู่บ้านที่พัฒนามาจากการจ่ายล่วงหน้าของชนเผ่าเซลติกที่เลือกสถานเฉพาะสำหรับการเกษตร หรือรับค่า การจับคู่ประสบความสำเร็จมากขึ้นเติบโต และกลายเป็น ศูนย์การทางการเมือง และเศรษฐกิจ แรกก๊ก แล้วหลังจากนั้นในแต่ละภูมิภาค ในเวลส์ ประเพณี manorial Anglo-Norman อาคารอยู่ที่ดินมีคุณสมบัติ คล้ายกับหมู่บ้านชนบทในอังกฤษ ถูกนำไปเวลส์หลังจากการพิชิต 1282 หมู่บ้านเป็นศูนย์กลางของสังคมชนบท อย่างไรก็ตาม เป็นนัยสำคัญเฉพาะในเวลส์ตอนใต้ และตะวันออก พื้นที่ชนบทอื่น ๆ รักษารูปแบบอาคารกระจาย และโดดเดี่ยวมากขึ้น ไม้กรอบบ้าน ก่อสร้างเป็นห้องโถง เดิม โผล่ออกมาในยุคกลาง ในตะวัน และ ทั่วเวลส์ในภายหลัง ในศตวรรษที่สิบหกปลาย บ้านเริ่มที่จะแตกต่างกันมากในขนาดและความประณีต สะท้อนให้เห็นถึงการเติบโตของชั้นกลาง และความแตกต่างในความมั่งคั่งที่เพิ่มขึ้น ใน Glamorgan และ Monmouthshire ที่ดินสร้างบ้านอิฐที่สะท้อนสไตล์พื้นถิ่นที่เป็นที่นิยมในอังกฤษที่เวลาตลอดจนสถานะทางสังคม นี้เลียนแบบสถาปัตยกรรมอังกฤษชุดที่ดินนอกจากส่วนเหลือของสังคมเวลส์ หลังจากพิชิตนอร์แมน การพัฒนาเมืองเริ่มเติบโตรอบ ๆ ปราสาทและค่ายทหาร แปซิฟิกใต้ หรือเมืองปราสาท แม้ว่าไม่ใหญ่ เป็นสำคัญทางการเมือง และการบริหารชีวิต มาตีในศตวรรษสิบแปด และ 19 เกิดการระเบิดดันเฉียง และ ในคาร์ดิฟฟ์ พบได้ทั่วไปขาดแคลนที่อยู่อาศัย และอาคารบ้านเรือนที่ใช้ร่วมกันหลายครอบครัว ไม่เกี่ยวข้องมักจะ ความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจและประชากรเพิ่มขึ้นสร้างความต้องการสำหรับการก่อสร้างใหม่ในช่วงปลายศตวรรษที่ยี่สิบ เล็กน้อยกว่า 70% ของบ้านในเวลส์ที่มีไวใช้้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิถีชีวิตสถาปัตยกรรมและการใช้พื้นที่
การพัฒนาของเมืองเวลส์และเมืองยังไม่เริ่มจนกว่าอุตสาหกรรมในช่วงปลายยุค 1700 พื้นที่ชนบทที่โดดเด่นด้วยการกระเจิงของฟาร์มบางแห่งโดยทั่วไปประกอบด้วยเก่าอาคารสีขาวหรือหินแบบดั้งเดิมมักจะมีหลังคากระดานชนวน หมู่บ้านวิวัฒนาการมาจากการชำระหนี้ในช่วงต้นของชนเผ่าเซลติกที่เลือกสถานที่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับค่าการเกษตรหรือการป้องกันของพวกเขา การตั้งถิ่นฐานประสบความสำเร็จมากขึ้นเรื่อย ๆ และกลายเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและเศรษฐกิจครั้งแรกของราชอาณาจักรแล้วต่อมาแต่ละภูมิภาคในเวลส์ แองโกลนอร์แมนคฤหาสน์ประเพณีของอาคารคลัสเตอร์เกี่ยวกับทรัพย์สินของเจ้าของที่ดินคล้ายกับหมู่บ้านชนบทในประเทศอังกฤษได้รับการแนะนำให้รู้จักกับเวลส์หลังจากพิชิต 1282. หมู่บ้านเป็นศูนย์กลางของสังคมชนบท แต่กลายเป็นอย่างมีนัยสำคัญเฉพาะในภาคใต้และภาคตะวันออกของเวลส์ ; พื้นที่ชนบทอื่น ๆ ที่เก็บรักษาไว้กระจัดกระจายและโดดเดี่ยวมากขึ้นรูปแบบอาคาร บ้านไม้กรอบเดิมสร้างขึ้นรอบ ๆ ห้องโถงใหญ่โผล่ออกมาในยุคกลางในภาคเหนือและตะวันออกและต่อมาตลอดเวลส์ ในช่วงปลายศตวรรษที่สิบหกบ้านเริ่มที่จะแตกต่างกันมากขึ้นในขนาดและการปรับแต่งสะท้อนให้เห็นถึงการเจริญเติบโตของชนชั้นกลางและเพิ่มความแตกต่างในความมั่งคั่ง ในกลา Monmouthshire ที่ดินสร้างบ้านอิฐที่สะท้อนให้เห็นถึงรูปแบบพื้นถิ่นที่นิยมในประเทศอังกฤษในเวลานั้นเช่นเดียวกับสถานะทางสังคมของพวกเขา การเลียนแบบของภาษาอังกฤษเจ้าของที่ดินสถาปัตยกรรมตั้งนอกเหนือจากส่วนที่เหลือของสังคมเวลส์นี้ หลังจากชัยชนะของนอร์แมน, การพัฒนาเมืองเริ่มที่จะเติบโตไปรอบ ๆ ปราสาทและค่ายทหาร Bastide หรือปราสาทเมืองแม้จะไม่ใหญ่ยังคงมีความสำคัญในการดำรงชีวิตการเมืองและการบริหาร อุตสาหกรรมในศตวรรษที่สิบเก้าที่เกิดจากการระเบิดของการเติบโตของเมืองในตะวันออกเฉียงใต้และในคาร์ดิฟฟ์ การขาดแคลนที่อยู่อาศัยเป็นครอบครัวที่พบบ่อยและหลายมักจะไม่เกี่ยวข้องกับที่อยู่อาศัยร่วมกัน ความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจและการเพิ่มขึ้นของประชากรสร้างความต้องการสำหรับการก่อสร้างใหม่ในปลายศตวรรษที่ยี่สิบ น้อยกว่าร้อยละ 70 ของที่อยู่อาศัยในเวลส์เจ้าของครอบครอง