As soon as he mentioned a his mom,

As soon as he mentioned a his mom, the boy started to cry. Then, to my surprise, he st suddenly took my hand and f asked, "Do you live here? Could h I stay with you for a few days? Ge Could you help me, please?". ki I told him I was only visiting and that I was flying bu back to the U.K. later that day. be The boy suddenly looked in embarrassed. "I'm so sorry. I should not have asked you," he u said, "Thank you for listening be to my story.". He smiled bravely as he he shook my hand, but I could m see the fear in his eyes. His be apology had already made me do feel terrible, but his false smile to simply broke my heart. At that moment, the police

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันทีที่เขากล่าวถึงตัวเขาแม่ เด็กชายเริ่มร้องไห้ ที่แปลกใจของฉัน เซนต์เขาก็เอามือของฉัน แล้ว f ถาม "คุณอยู่ที่นี่ สามารถชม.ฉันอยู่กับคุณกี่วัน Ge สามารถคุณช่วยฉัน โปรด? " ki ที่ผมบอกผมได้ไปเยี่ยมเท่านั้นและว่า ผมบินบุที่กลับไปอังกฤษกล่าว ได้เด็กก็ดูอาย "ผมขอโทษ ฉันจะไม่ถามคุณ u เขากล่าวว่า ขอบคุณสำหรับการฟังจะให้เรื่องของฉันนี้" ยิ้มอย่างกล้าหาญเป็นเขา เขาส่ายมือของฉัน แต่ฉันสามารถดูมกลัวในสายตาของเขา เขาจะขอโทษแล้วทำฉันรู้สึกกลัว แต่รอยยิ้มของเขาผิดไปเพียงแค่ยากจนหัวใจของฉัน ขณะที่ ตำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันทีที่เขากล่าวถึงแม่ของเขาเด็กเริ่มที่จะร้องไห้ จากนั้นฉันประหลาดใจที่เขา ST จู่ ๆ ก็เอามือของฉันและ F ถามว่า "คุณอาศัยอยู่ที่นี่? H สามารถฉันอยู่กับคุณไม่กี่วัน? Ge คุณสามารถช่วยฉันหน่อยได้ไหม?" ki ผมบอกเขาว่าฉันเป็นเพียงการเยี่ยมชมและที่ฉันกำลังบิน Bu กลับไปยังสหราชอาณาจักรในวันนั้น เป็นเด็กผู้ชายก็มองในอาย "ฉันขอโทษ. ผมไม่ควรจะถามคุณ" เขา U กล่าวว่า "ขอบคุณสำหรับการฟังเป็นเรื่องของฉัน". เขายิ้มอย่างกล้าหาญเขาในขณะที่เขาจับมือของฉัน แต่ฉันเมตรสามารถมองเห็นความกลัวในดวงตาของเขา ขอโทษที่เขานำได้ทำแล้วฉันจะรู้สึกกลัว แต่รอยยิ้มที่ผิดพลาดของเขาที่จะเพียงแค่ทำลายหัวใจของฉัน ในขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทันทีที่เขาพูดถึงแม่ของเขา เด็กน้อยเริ่มร้องไห้ แล้วจะแปลกใจของฉันเขาเซนต์ก็จับมือฉันและ F ถาม " คุณอาศัยอยู่ที่นี่ ? อาจ H ฉันอยู่กับท่านไม่กี่วัน ? จี คุณช่วยฉันหน่อยได้มั้ย ? " - กิ ฉันบอกเขาว่าฉันแค่มาเยี่ยม และที่ผมบินแต่กลับไปที่อังกฤษ ต่อมาในวันนั้น เป็นเด็กก็เห็นอาย” ฉันขอโทษ ผมไม่ควรจะถามคุณ " เขาและพูดว่า " ขอบคุณที่รับฟังเรื่องราวของผมได้ " เขายิ้มอย่างไม่เกรงกลัว เขาเขาจับมือของฉัน แต่ฉันได้ M เห็นความกลัวในตาของเขา เขาขอโทษแล้ว ทำให้ผมรู้สึกแย่ แต่รอยยิ้มจอมปลอมของเขาเพียงแค่ทำลายหัวใจของฉัน ในขณะนั้น , ตำรวจ