The 'limits to economic growth' deb

The 'limits to economic growth' debate has been
going on for about 30 years now (for a summary see
Ekins, 1993). Despite heavy criticism from some
scientists and from the environmental movement (see
e.g., Commoner, 1977), today most development economists, macroeconomists and many politicians
still consider long-term economic growth as one of
the most important economic achievements (see Gillis
et al., 1987; Abel and Bernanke, 1992). It is therefore
of great interest for both environmentalists and
developers to analyze what types of economic growth
are possible and where are their limits.
Gillis et al. (1987) define economic growth as a
rise in national or per capita income and product.
Defined in this way, an increase in the production of
goods and services in a nation leads to its economic
growth. This definition is problematic, because it actually refers to commercial growth. True economic
growth must consider all goods and values, including
non-commercial ones. Therefore, for the purposes of
this paper let me define economic growth as the
growth of the value a society puts in monetary terms
on all commercial and non-commercial goods and
values it possesses during a certain period. Thus,
eliminating smog in big cities or making it possible
to consume beautiful nature can contribute to economic
growth in the same way as can the construction
of a car factory. A pollution-poor factory will
contribute stronger to economic growth than a polluting
factory with the same commercial output. The
problem of finding out the monetary value of supplying
a non-commercial good such as clean air is a
methodological one, but not one of principle. If
people do not pay for a non-commercial good, they
nevertheless value it, and if it is in limited supply, an
income share must be paid to provide it (e.g., taxes
for nature parks)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ข้อ จำกัด การเติบโตทางเศรษฐกิจ
'การอภิปรายได้รับการเกิดขึ้นประมาณ30 ปีแล้ว (สำหรับสรุปเห็น
Ekins, 1993) แม้จะมีการวิจารณ์อย่างรุนแรงจากนักวิทยาศาสตร์และนักเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อมจาก(ดูเช่นสามัญ, 1977) ในวันนี้นักเศรษฐศาสตร์การพัฒนามากที่สุด macroeconomists และนักการเมืองหลายคนยังคิดว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาวเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่เศรษฐกิจที่สำคัญที่สุด(ดูกีลลิสและอัล1987; อาเบลและเบอร์นันเก้, 1992) ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากสำหรับนักอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและนักพัฒนาในการวิเคราะห์สิ่งที่ประเภทของการเติบโตทางเศรษฐกิจที่เป็นไปได้และการที่มีขีดจำกัด ของตน. กีลลิสและอัล (1987) กำหนดการเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นเพิ่มขึ้นในระดับชาติหรือระดับรายได้ต่อหัวและผลิตภัณฑ์. กำหนดในลักษณะนี้เพิ่มขึ้นในการผลิตสินค้าและบริการในประเทศที่จะนำไปสู่ทางเศรษฐกิจของการเจริญเติบโต คำนิยามนี้เป็นปัญหาเพราะมันจริงหมายถึงการเจริญเติบโตของการค้า ทางเศรษฐกิจที่แท้จริงการเจริญเติบโตต้องพิจารณาสินค้าและค่าทั้งหมดรวมทั้งคนที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ ดังนั้นสำหรับความมุ่งประสงค์ของบทความนี้ให้ฉันกำหนดการเติบโตทางเศรษฐกิจในขณะที่การเติบโตของมูลค่าสังคมทำให้ในแง่การเงินเกี่ยวกับสินค้าในเชิงพาณิชย์และที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์และค่ามันมีคุณสมบัติในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ดังนั้นการขจัดหมอกควันในเมืองใหญ่หรือทำให้มันเป็นไปได้ที่จะใช้ธรรมชาติที่สวยงามสามารถนำไปสู่เศรษฐกิจที่เจริญเติบโตในลักษณะเดียวกับที่สามารถก่อสร้างโรงงานรถ โรงงานมลภาวะที่ไม่ดีจะมีส่วนร่วมที่แข็งแกร่งเพื่อการเติบโตทางเศรษฐกิจกว่ามลพิษโรงงานที่มีการส่งออกการค้าเดียวกัน ปัญหาการหาค่าเงินของการจัดหาที่ดีที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์เช่นอากาศที่สะอาดเป็นระเบียบวิธีการหนึ่งแต่ไม่ได้หนึ่งของหลักการ ถ้าคนไม่จ่ายสำหรับการที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ดีที่พวกเขายังคงคุณค่าของมันและถ้ามันอยู่ในอุปทานที่มีจำกัด ซึ่งเป็นส่วนแบ่งรายได้ที่ต้องจ่ายเพื่อให้มัน(เช่นภาษีสำหรับสวนสาธารณะธรรมชาติ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดความเติบโตทางเศรษฐกิจ ' ' การอภิปรายได้รับ
ขึ้นประมาณ 30 ปีมาแล้ว ( สรุป เ คกิ้นเห็น
, 1993 ) แม้จะมีการวิจารณ์หนักจาก
นักวิทยาศาสตร์และจากการเคลื่อนไหวด้านสิ่งแวดล้อม ( ดู
เช่นสามัญชน , 1977 ) วันนี้ส่วนใหญ่การพัฒนานักเศรษฐศาสตร์และนักการเมืองหลาย macroeconomists
ยังพิจารณาการเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาวเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่สำคัญที่สุดต่อ

( ดูลิสet al . , 1987 ; อาเบล และ Bernanke , 1992 ) จึง
สนใจมากทั้งสิ่งแวดล้อมและ

พัฒนาเพื่อวิเคราะห์ชนิดของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่เป็นไปได้และที่เป็นขีดจำกัด
ลิส et al . ( 1987 ) กําหนดอัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็น
ขึ้นในชาติหรือรายได้ต่อหัวและผลิตภัณฑ์
นิยามในลักษณะนี้ , เพิ่มขึ้นในการผลิต
สินค้าและบริการในประเทศ นำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจ
. คำนิยามนี้เป็นปัญหา เพราะมันหมายถึงการเติบโตเชิงพาณิชย์ การเติบโตทางเศรษฐกิจ
ที่แท้จริงจะต้องพิจารณาสินค้าและค่ารวมทั้ง
ที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ ดังนั้น สำหรับวัตถุประสงค์ของบทความนี้ผมกำหนด

การเจริญเติบโตการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจเป็นคุณค่าของสังคม ทำให้ในแง่การเงิน
สินค้าเชิงพาณิชย์ และที่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์และ
ค่าครบถ้วนในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ดังนั้น
ขจัดหมอกควันในเมืองใหญ่ หรือให้มันเป็นไปได้
บริโภคธรรมชาติที่สวยงามสามารถสนับสนุนการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ
ในลักษณะเดียวกับที่สามารถก่อสร้าง
ของโรงงานรถยนต์ มลพิษจนโรงงาน
มีส่วนร่วมที่แข็งแกร่งเพื่อการเติบโตทางเศรษฐกิจมากกว่ามลพิษ
โรงงานกับผลผลิตการค้าเดียวกัน
ปัญหาของการหามูลค่าเงินของการขาย
ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ที่ดีเช่นอากาศสะอาดเป็น
วิธีการหนึ่ง แต่ไม่ได้หนึ่งของหลักการ ถ้าคนไม่จ่ายค่า

แต่ไม่ใช่เชิงพาณิชย์ที่ดีพวกเขามูลค่ามัน ถ้ามันมีอุปทานที่มี จำกัด ,
ส่วนแบ่งรายได้ที่ต้องจ่ายให้มัน ( เช่น ภาษี
สวนสาธารณะธรรมชาติ )