A teahouse sat in the middle of a f

A teahouse sat in the middle of a field, surrounded by scarecrows in kimonos. Every so often, the shadows of hawks chasing sparrows raced across the ground. Then the sliding screens of the teahouse opened and four geishas emerged, spectral, monochrome, crowned by Stephen Jones' swooping, sculptural headgear. At a glacial pace, the geishas moved around the room, releasing the scarecrows from their kimonos, revealing ensembles of surpassing complexity. We were once more traveling in Thom Browne country.

With his partner, Andrew Bolton, caught up in his curatorial duties for the Costume Institute's China exhibition, Browne's thoughts also turned East, but to Japan, a country that is dear to him. Its attention to detail, its respect for the artisan, and its passion for craft reflect his own ethos so closely that he felt today's collection was one of his most personal. And he finally took the long-overdue step of itemizing his outfits on a handout, like so: "Patch Pocket Sack Suit and Overcoat hand-pieced with plain weave wool, pinstripe, and wool chalkstripe fresco in Mount Fuji motif—Kimono in Mount Fuji chenille yarn jacquard." While those few lines scarcely did justice to the extraordinary work that went into the kimonos (they will be stored in the archives for an exhibition some time in the future, Browne supposed), they did at least point out that the tailored items were not embroidered or intarsia-ed. A collage of fabrics was pieced together by hand to form the image on each look. Browne used his manufacturers in Japan to do the work, the only people in the entire world whom he felt were capable of realizing his obsessive vision.

Browne said that each suit did in fact tell a story, but in the broadest way. Every folkloric motif you might associate with Japan—the samurai sweeping his staff, dragons, cranes, chrysanthemums, Fuji, flying geese—was put together in tones of gray. In presentation, this soothing symphony bordered on the soporific, as the designer's models shuffled in their traditional Geta sandals and Tabi socks toward their date with destiny in the teahouse. It's a smart move on Browne's part to stage his shows at such a stately pace because it forces focus onto the craft of the clothing. And here there was more than enough craft to reward contemplation.

The models, with their white skin, black lips, pomaded hair, and tiny dark glasses, looked like a mad scientist's efforts to create a master race in an old black-and-white movie—or maybe distant relatives of David Bowie in The Hunger. Browne seems to prefer these passive automatons as clothes hangers for his designs. While such a decision certainly emphasizes the otherworldly preciousness of his work, one could also look forward to seeing it in this world, living, breathing, and rippling with movement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงน้ำชานั่งอยู่ในช่วงกลางของสนามที่ล้อมรอบด้วยหุ่นไล่กาในชุดกิโมโน ทุกคนจึงมักเงาของเหยี่ยวไล่นกกระจอกวิ่งไปตามพื้น แล้วเลื่อนหน้าจอของโรงน้ำชาเปิดและสี่ geishas เกิดสเปกตรัมขาวดำปราบดาภิเษกโดยสตีเฟ่นโจนส์โฉบ, หมวกประติมากรรม ที่ก้าวน้ำแข็ง geishas ย้ายไปรอบ ๆ ห้องปล่อยหุ่นไล่กาจากชุดกิโมโนของพวกเขาเผยให้เห็นตระการตาเหนือกว่าของความซับซ้อน เราได้อีกครั้งในการเดินทางในประเทศที่บราวน์ทม. กับหุ้นส่วนของเขาแอนดรูโบลตันถูกจับขึ้นในการปฏิบัติหน้าที่ภัณฑารักษ์ของเขาสำหรับเครื่องแต่งกายของสถาบันนิทรรศการจีนคิดของบราวน์ก็หันตะวันออก แต่ไปยังประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เป็นที่รักของเขา ใส่ใจในรายละเอียดของการเคารพสำหรับช่างฝีมือและความหลงใหลในการสะท้อนให้เห็นถึงฝีมือร๊อคของตัวเองอย่างใกล้ชิดว่าเขารู้สึกว่าเป็นคอลเลกชันของวันนี้เป็นหนึ่งในส่วนบุคคลมากที่สุดของเขา และในที่สุดเขาก็เอาขั้นตอนยาวที่ค้างชำระของการลงรายละเอียดชุดของเขาในเอกสารเช่นดังนั้น: "สูทกระสอบพ็อกเก็ตแพทช์และเสื้อมือ pieced ด้วยขนสัตว์ทอธรรมดา, ลายและผ้าขนสัตว์ชนิด chalkstripe ในภูเขาฟูจิบรรทัดฐาน-กิโมโนในภูเขาฟูจิ chenille jacquard เส้นด้าย. " ในขณะที่ไม่กี่บรรทัดเหล่านั้นแทบจะไม่ได้ให้ความยุติธรรมกับการทำงานพิเศษที่เดินเข้าไปในชุดกิโมโน (พวกเขาจะถูกเก็บไว้ในคลังสำหรับการจัดนิทรรศการบางครั้งในอนาคตบราวน์ควร) พวกเขาอย่างน้อยชี้ให้เห็นว่ารายการที่เหมาะไม่ได้ปัก หรือ intarsia เอ็ด จับแพะชนแกะของผ้าที่ถูกปะติดปะต่อด้วยมือเพื่อสร้างภาพในลักษณะแต่ละ บราวน์ใช้ผู้ผลิตในประเทศญี่ปุ่นของเขาที่จะทำงานคนเดียวในโลกทั้งคนที่เขารู้สึกว่ามีความสามารถในการตระหนักถึงวิสัยทัศน์ของเขาครอบงำ. บราวน์กล่าวว่าแต่ละชุดได้ในความเป็นจริงบอกเล่าเรื่องราว แต่ในทางกว้าง บรรทัดฐาน folkloric ทุกครั้งที่คุณอาจจะเชื่อมโยงกับซามูไรญี่ปุ่นกวาดพนักงานของเขา, มังกร, เครน, เบญจมาศ, ฟูจิบินห่านถูกใส่กันในโทนสีเทา ในการนำเสนอซิมโฟนีนี้ผ่อนคลายเป้นทำให้หลับที่เป็นรูปแบบการออกแบบของสับในรองเท้าแตะ Geta แบบดั้งเดิมของพวกเขาและถุงเท้า Tabi ต่อวันของพวกเขากับชะตากรรมในโรงน้ำชา มันเป็นสมาร์ทย้ายในส่วนของบราวน์ไปยังเวทีการแสดงของเขาที่ดังกล่าวเป็นก้าวที่ยิ่งใหญ่เพราะมันกองกำลังมุ่งเน้นไปยังหัตถกรรมของเสื้อผ้า และที่นี่มีมากกว่าฝีมือพอที่จะให้รางวัลแก่ฌาน. รุ่นที่มีผิวขาวริมฝีปากสีดำผม pomaded และแว่นตาดำขนาดเล็กที่ดูเหมือนจะเป็นความพยายามของนักวิทยาศาสตร์ที่จะสร้างการแข่งขันโทในเก่าสีดำและสีขาว ภาพยนตร์หรือญาติที่ห่างไกลอาจจะเป็นของเดวิดโบวีในหิว บราวน์ดูเหมือนจะชอบ automatons เรื่อย ๆ เหล่านี้เป็นไม้แขวนเสื้อสำหรับการออกแบบของเขา ในขณะที่การตัดสินใจดังกล่าวอย่างแน่นอนเน้นคุณค่าของการทำงานอยู่อย่างของเขาคนหนึ่งยังสามารถมุ่งหวังที่จะเห็นมันในโลกนี้ที่อาศัยอยู่หายใจและ rippling กับการเคลื่อนไหว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ร้านน้ำชานั่งตรงกลางสนาม ล้อมรอบด้วยหุ่นไล่กาในชุดกิโมโน . ทุกดังนั้นบ่อย เงาของเหยี่ยวไล่นกกระจอกวิ่งทั่วพื้นดิน แล้วเลื่อนหน้าจอของสำนักราชเลขาธิการเปิดและสี่เกอิชาออกมา เงาขาวดำ , ปราบดาภิเษกโดยสตีเฟ่นโจนส์โฉบประติมากรรม , หมวก ที่ก้าว glacial , เกอิชาย้ายไปรอบ ๆห้อง ปล่อยหุ่นไล่กาจากชุดกิโมโนของตน เผยให้เห็นผู้ที่เหนือกว่าของความซับซ้อน เราเคยเป็นมากกว่าการเดินทางในธอม บราวน์ ประเทศกับคู่หูของเขา แอนดรูว์ โบลตัน ติดอยู่ในหน้าที่ภัณฑารักษ์ของเขาสำหรับนิทรรศการจีนสถาบันการแต่งกายของบราวน์ความคิดยังหันตะวันออก แต่ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เรียนกับเขา ความสนใจในรายละเอียดที่เคารพสำหรับช่างฝีมือและตัณหาของยานแสดง ethos ของเขาอย่างใกล้ชิดว่า เขารู้สึกว่าวันนี้เป็นหนึ่งในคอลเลกชันส่วนตัวที่สุดของเขา และในที่สุดเขาก็เอาขั้นตอนเวลานานของ itemizing ชุดของเขาบนเอกสารเช่นดังนั้น : " แพทช์กระเป๋ากระสอบเสื้อและเสื้อกันหนาวมือถัก pieced ที่ราบขนแกะใช้เดือนนี้และขน chalkstripe จิตรกรรมฝาผนังในชุดกิโมโนในรูปภูเขาไฟฟูจิภูเขาไฟฟูจิเส้นด้าย chenille jacquard . " ในขณะที่ไม่กี่บรรทัดเหล่านั้นแทบจะไม่ทำเพื่อความยุติธรรมที่พิเศษ เข้าไปในชุดกิโมโน ( พวกเขาจะถูกเก็บไว้ในคลังข้อมูลสำหรับนิทรรศการบางเวลาในอนาคต บราวน์น่าจะ ) พวกเขาทำ อย่างน้อยก็ชี้ให้เห็นว่าปรับแต่งรายการไม่ได้ปัก หรือ intarsia-ed. ภาพตัดปะผ้าเป็น pieced กันด้วยมือในรูปแบบภาพในแต่ละลักษณะ บราวน์ใช้ผู้ผลิตในญี่ปุ่นของเขาที่จะทำงานคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้ที่เขารู้สึกว่าสามารถตระหนักถึงวิสัยทัศน์หมกมุ่นของเขาบราวน์กล่าวว่า แต่ละชุดในความเป็นจริงไม่เล่าเรื่อง แต่ในทางที่กว้าง . ทุก folkloric แม่ลายคุณอาจเชื่อมโยงกับญี่ปุ่นซามูไรกวาดพนักงานของเขา , มังกร , เครน , ดอกเบญจมาศ , Fuji , ห่านบินถูกใส่กันในโทนสีเทา ในงานนำเสนอนี้เย็นซิมโฟนีภาคเหนือบนแต่อย่างใด เป็นแบบจำลองของนักออกแบบสับในรองเท้าแตะรองเท้าไม้แบบดั้งเดิมของพวกเขาและนอกจากถุงเท้าต่อวันกับโชคชะตาในโรงน้ำชา . มันเป็นสมาร์ทย้ายในส่วนของการแสดงบนเวทีของเขา บราวน์ในจังหวะดังกล่าวยิ่งใหญ่เพราะมันบังคับโฟกัสบนยานของเสื้อผ้า และที่นี่มีมากกว่าฝีมือพอที่จะให้รางวัลวิปัสสนานางแบบกับผิวพรรณ ขาว ริมฝีปากดำ pomaded ผมและแก้วเล็ก ๆเข้ม ดูเหมือนความพยายามของนักวิทยาศาสตร์บ้าจะสร้างเผ่าพันธุ์เก่าสีดำและสีขาวภาพยนตร์ หรือบางทีญาติห่าง ๆของ เดวิด โบวี่ ในความหิว บราวน์ดูเหมือนจะชอบ automatons เรื่อยๆเหล่านี้เป็นไม้แขวนเสื้อสำหรับการออกแบบของเขา ในขณะที่การตัดสินใจดังกล่าวแน่นอน เน้นความรักดูเหมือนงานของเขา หนึ่งยังสามารถมุ่งหวังที่จะเห็นได้ในโลกนี้ ชีวิต มีลมหายใจ และ rippling กับการเคลื่อนไหว