Joseph Haydn (1732-1809): Sonata No

Joseph Haydn (1732-1809): Sonata No.47 in B minor, Hob.XVI:32
Joseph Haydn’s role as a pioneer in the development of the piano sonata has for many years been overshadowed by his extraordinary achievements as the “father” of the symphony and the string quartet. Only in the last twenty-five years has there been a reassessment of his contributions to the piano sonata, and as more scholar- ly editions are published of his keyboard works, Haydn’s works are more frequent-
ly heard in our concert halls.

Depending on which edition one uses there seems to be a confusion as to how many sonatas actually exist. In Haydn’s own “complete edition” there are only thirty-four piano sonatas. A collection edited by Hugo Riemann, and published in London in 1895, added five more. In 1918, the now standard Karl Päsler edition contained fifty-two sonatas. Nor is the accounting yet complete: in 1966, a newly published Vienna Urtext edition has upped the total again to sixty-two (including a fragment of a sonata previously considered lost, and several scores freshly discovered in Viennese and Moravian archives).
The Sonata No.47 in B minor (Hob.XVI:32) was originally published in 1776 as part on an edition of six sonatas “Opus 14”. Based on what we know, the six sonatas in this set were com- posed during a two year period, 1774 to 1776. Since the Sonata No.47 in B minor was the last of the published set, most musicologists have concluded that it was written shortly before
publication. In 1776 Haydn also wrote his marionette opera Dido, and Symphony No.61. His Sonata No.47 is a short work consisting of three movements. Haydn clearly abandons his early “divertimento” keyboard style in this work and moves to what Haydn expert H.C. Robbins Landon calls his “expressionistic” style. Robbins Landon finds this work to be one of the most beautiful sonatas in the set and remarks that “Haydn’s writing shows remarkable authority, especially in the finale, fore- shadowing his mature period.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โจเซฟไฮเดิน (1732-1809): No.47 Sonata ใน B รอง Hob.XVI:32บทบาทโจเซฟไฮเดินเป็นผู้บุกเบิกในการพัฒนาของ sonata เปียโนมีหลายปีถูก overshadowed โดยความสำเร็จพิเศษของเขาเป็น "พ่อ" ซิมโฟนีและสตริเสียง เฉพาะในปีที่ยี่สิบห้ามีแล้ว reassessment ของ sonata เปียโนสรรของเขา และเป็นมากกว่านักวิชาการแท้ ๆ รุ่นเผยแพร่ผลงานของเขาแป้นพิมพ์ ผลงานของไฮเดินจะขึ้นบ่อย-ลียินในดนตรีของเราขึ้นอยู่กับรุ่นที่ใช้มีดูเหมือนจะ สับสนเป็นจำนวน sonatas มีอยู่จริง ในไฮเดินเป็นของตัวเอง "สมบูรณ์รุ่น" มีเพียงสามสิบสี่ sonatas เปียโน ชุดแก้ไข โดย Hugo Riemann และตีพิมพ์ในลอนดอนในปีค.ศ. 1895 เพื่อ เพิ่ม 5 เพิ่มเติม ใน 1918 คาร์ล Päsler รุ่นมาตรฐานตอนนี้มีอยู่สิบสอง sonatas หรือบัญชี ยังสมบูรณ์: ใน 1966 รุ่น Urtext เวียนนาใหม่เผยมี upped รวมถึงหกสอง (รวมทั้งส่วนของ sonata ก่อนหน้านี้ ถือว่าสูญเสีย และคะแนนหลายที่ค้นพบในหอจดหมายเหตุชาญ และ Moravian สด) อีกด้วยเดิมถูกประกาศใน 1776 Sonata No.47 ใน B รอง (Hob.XVI:32) เป็นส่วนหนึ่งในรุ่นที่หก sonatas " Opus 14" ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรารู้ sonatas 6 ในชุดนี้ถูก com - อึ้งในระหว่างรอบระยะเวลาสองปี 1774-1776 ตั้งแต่ No.47 Sonata ใน B รองสุดท้ายของชุดเผยแพร่ musicologists มากที่สุดได้สรุปว่า ที่เขียนในเร็ว ๆ นี้ก่อนเผยแพร่ ใน 1776 ไฮเดินยังเขียนกิว และครั้งที่ 61 ซิมโฟนีโอเปร่าของเขามาริโอเน็ตต์ No.47 Sonata ของเขาเป็นงานระยะสั้นประกอบด้วย 3 การเคลื่อนไหว ไฮเดิน abandons สไตล์แป้นพิมพ์ "divertimento" ของเขาก่อนในงานนี้ และไปใช้ผู้เชี่ยวชาญไฮเดินว่าแลนดอนร็อบบินส์เซ่นเรียกสไตล์ของเขา "expressionistic" อย่างชัดเจน ร็อบบินส์แลนดอนหางานเป็น sonatas สวยที่สุดในชุดนี้ และหมายเหตุว่า "เขียนของไฮเดินแสดงอำนาจโดดเด่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน finale ลำเลียงสาแรเงาระยะของเขาเป็นผู้ใหญ่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจเซฟไฮเดิน (1732-1809): โซนาต้าครั้งที่ 47 ในมาตรฐานต Hob.XVI: 32
โจเซฟไฮบทบาทเป็นผู้บุกเบิกในการพัฒนาของโซนาตาเปียโนได้เป็นเวลาหลายปีถูกบดบังด้วยความสำเร็จที่พิเศษของเขาในฐานะ "พ่อ" ของ ซิมโฟนีและสตริง เฉพาะในยี่สิบห้าปีที่ผ่านมาได้มีการประเมินผลงานของเขาที่จะเล่นเปียโนโซนาตาและเป็นรุ่นเหมือน scholar- มากขึ้นมีการเผยแพร่ผลงานของแป้นพิมพ์ของเขางานของไฮที่มักจะมีมากขึ้น
เหมือนได้ยินในคอนเสิร์ตของเรา. ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับ ซึ่งฉบับหนึ่งใช้มีน่าจะเป็นความสับสนว่ากี่เตมีอยู่จริง ในไฮตัวเอง "ฉบับสมบูรณ์" มีเพียงสามสิบสี่เปียโน คอลเลกชันแก้ไขโดยฮิวโก้รีมันน์และตีพิมพ์ในลอนดอนในปี 1895 เพิ่มอีกห้า ในปี 1918, ในขณะนี้มาตรฐานฉบับคาร์ล Pasler มีห้าสิบสองเตส หรือยังบัญชีเสร็จสมบูรณ์ในปี 1966 ที่ตีพิมพ์ใหม่ฉบับเวียนนา urtext มี upped ทั้งหมดอีกครั้งเพื่อหกสิบสอง (รวมส่วนของโซนาตาพิจารณาก่อนหน้านี้หายไปและคะแนนการค้นพบหลายสดในเวียนนาและเก็บ Moravian). Sonata ครั้งที่ 47 ในมาตรฐาน B (Hob.XVI: 32) ได้รับการตีพิมพ์ใน 1776 เป็นส่วนหนึ่งในรุ่นที่หกเตส "บทประพันธ์ 14" ขึ้นอยู่กับสิ่งที่เรารู้ว่าหกเตสในชุดนี้ได้รับการสั่งโพสต์ในช่วงระยะเวลาสองปี 1774 เพื่อ 1776 ตั้งแต่โซนาต้าครั้งที่ 47 ในมาตรฐาน B เป็นคนสุดท้ายของชุดตีพิมพ์ musicologists ที่สุดได้ข้อสรุปว่ามันเป็น เขียนไม่นานก่อนที่การตีพิมพ์ ใน 1776 ไฮยังเขียนโอเปร่าหุ่นเชิดของเขาโด้และซิมโฟนี No.61 No.47 โซนาตาของเขาคือการทำงานสั้นประกอบด้วยสามการเคลื่อนไหว ไฮทิ้งไว้อย่างชัดเจนในช่วงต้นของเขา "divertimento" แป้นพิมพ์รูปแบบในการทำงานนี้และย้ายไปยังสิ่งที่ไฮผู้เชี่ยวชาญ HC ร็อบบินส์แลนเรียกร้องของเขา "เพรส" สไตล์ ร็อบบินส์แลนพบว่างานนี้จะเป็นหนึ่งในเตสที่สวยที่สุดในชุดและพูดว่า "การเขียนไฮแสดงให้เห็นถึงอำนาจที่โดดเด่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตอนจบที่พื้นหน้าเงาระยะเวลาที่เป็นผู้ใหญ่ของเขา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจเซฟ ไฮเดิน ( 1732-1809 ) : โซนาต้า no.47 ในขผู้เยาว์ , ตะปูหัวกลม สิบหก : 32
โจเซฟไฮเดินบทบาทเป็นผู้บุกเบิกในการพัฒนาของเปียโนโซนาต้าได้เป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่ผลงานของเขาไม่ธรรมดา เป็น " พ่อ " ของ ซิมโฟนี และวงเครื่องสาย . ในรอบ 25 ปี มีการประเมินของเขาให้เปียโนโซนาต้า ,และเป็นนักวิชาการ - รุ่น LY มีการเผยแพร่ผลงานแป้นพิมพ์ของเขา ไฮทำงานเป็นบ่อยกว่า -
เหมือนได้ยินในคอนเสิร์ต

ซึ่งขึ้นอยู่กับรุ่นที่ใช้ดูเหมือนว่าจะมีความสับสนเป็นวิธีการหลาย Sonatas มีอยู่จริง ในไฮเอง " Complete Edition " มีเพียง 34 เปียโนโซนาตา . คอลเลกชันที่แก้ไขโดยฮิวโก้รีมันน์และตีพิมพ์ในลอนดอนใน 1895 ,เพิ่มห้าเพิ่มเติม ในปี 1918 , ตอนนี้มาตรฐานคาร์ล P และ sler รุ่นที่มีอยู่ 52 Sonatas . หรือเป็นบัญชีเสร็จสมบูรณ์ : 1966 , เวียนนา urtext ฉบับตีพิมพ์ใหม่ ทำให้รวมอีกแห่ง ( รวมส่วนของ โซนาตา ก่อนหน้านี้ ถือว่าแพ้ และคะแนนหลายค้นพบใหม่ๆ และจดหมายเหตุ Moravian ในเวียนนา )
no.47 โซนาตาในบีไมเนอร์ ( hob.xvi :32 ) ถูกตีพิมพ์ในปี 1776 เป็นส่วนหนึ่งในฉบับของหกเตส " Opus 14 " บนพื้นฐานของสิ่งที่เรารู้ หก Sonatas ในชุดนี้จะถูกดอทคอม - วางในช่วงระยะเวลาสองปี 1774 ใน 1776 . ตั้งแต่ โซนาต้า no.47 ในบีไมเนอร์ เป็นคนสุดท้ายที่เผยแพร่ชุดนักดนตรีส่วนใหญ่ลงความเห็นว่าเป็นการเขียนไม่นานก่อนที่
สิ่งพิมพ์ ( ไฮเดินยังได้เขียนหุ่นกระบอกงิ้วโด้ของเขา ,และ ซิมโฟนี no.61 . ของเขา โซนาต้า no.47 เป็นสั้นงานประกอบด้วยสามการเคลื่อนไหว ไฮเดินชัดเจนทิ้งก่อน " ดิแวร์ติเมนโต " คีย์บอร์ดสไตล์ในงานนี้และย้ายไปที่ไฮเดินผู้เชี่ยวชาญ : ร็อบบินส์ แลนดอน เรียกว่า " expressionistic " สไตล์ ร็อบบินส์ แลนดอน พบว่างานนี้เป็นหนึ่งในที่สวยที่สุด Sonatas ในชุด และกล่าวว่า " ไฮเขียนแสดงอำนาจที่น่าจับตาโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Finale ก่อนตามระยะเวลาที่เขาเป็นผู้ใหญ่ "