In Fernando Arrabal's play "Picnic

In Fernando Arrabal's play "Picnic on the Battlefield" we find the characters of Mr. and Mrs. Tepan entering the battlefield to propose a picnic to their son Zapo. As the battle increases with no effect on the parents' picnic, they encounter Zepo, an enemy fighter with no clue as to why he is an enemy in the first place. They invite Zepo in but bombs begin to land everywhere around them, making Zapo and Zepo run away to escape harm.

This is the part of the story when the Red Cross corpsmen enter with the hopes of finding dead bodies from the bombing. They are disappointed to find out that there are no dead bodies, and they are especially sad because they will have no news to bring to their command center, nor bodies to brag about. To make it even more funny, Zapos parents introduce themselves and the mother even says sorry for not being dead and pleasing them with two warm bodies.

The crucial aspect of this is that the corpsmen represent the sadistic aspect of war: Bodies are trophies, and sentiment is nonexistent. They are like pre-programmed zombies that act upon what they are told to do without questioning. They are blind, and they may have no clue why they do what they do.

After the final bombing kills every character (except the corpsmen) i the play, they come back with a stretcher, showing that only the men are worth recovering during battle, namely, the soldiers. There will be no stretcher for Mrs. Tepan: She is of no importance and the corpse men pick up the bodies of those who perished with no emotion at all.

That, in essence is the message that Arrabal wants to send in this play. How war is so nonsense that it becomes a ridiculous game of ego where nobody wins. The corpsmen show how disposable is the human body, and how easily replaceble we are.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการเล่นเฟอร์นันโด Arrabal "ปิกนิกบนสมรภูมิ" เราพบอักขระของนายและนาง Tepan เข้าสนามรบเสนอปิกนิกเพื่อมา Zapo เป็นการต่อสู้เพิ่มขึ้นไม่มีผลกับการปิกนิกของพ่อแม่ พวกเขาพบ Zepo การรบข้าศึก ด้วยไม่มีเบาะแสว่าทำไมเขาถึงเป็นศัตรูในสถานที่แรก เชิญ Zepo ใน แต่ระเบิดเริ่มที่ดินทุกที่ล้อมรอบ ทำให้ Zapo และ Zepo ใช้เพื่อหนีอันตรายนี้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อ corpsmen กาชาดป้อน ด้วยความหวังที่ค้นหาศพจากการทิ้งระเบิด พวกเขาจะผิดหวังที่พบว่า มีศพไม่มี และพวกเขาเศร้าอย่างยิ่ง เพราะพวกเขาจะมีข่าวจะนำไปศูนย์บัญชาการของพวกเขา หรือร่างกายเพื่ออวด จะทำให้มันยิ่ง ตลก พ่อแม่ Zapos แนะนำตัวเอง และแม่ได้กล่าวว่า ขอไม่เป็นตาย และพวกเขาที่ชื่นชอบกับสองอบอุ่นร่างกายลักษณะสำคัญของการนี้คือ ว่า corpsmen ที่เป็นตัวแทนด้านทักษะของสงคราม: ถ้วยรางวัลคือร่างกาย และความเชื่อมั่นจะไม่มีอยู่ พวกเขาเป็นเหมือนซอมบี้ก่อนโปรแกรมที่ดำเนินการตามสิ่งที่พวกเขาบอกจะไม่ตั้งคำถาม มีคนตาบอด และพวกเขาอาจมีเงื่อนงำไม่มีทำไมไม่ทำอะไรหลังจากการทิ้งระเบิดสุดท้ายฆ่าตัวละครทุกตัว (ยกเว้น corpsmen) ผมเล่น พวกเขากลับมาพร้อมกับเปล แสดงว่า เฉพาะผู้ชายมีมูลค่าการกู้คืนในระหว่างการต่อสู้ คือ ทหาร จะไม่มีเปลสำหรับนาง Tepan: เธอมีความสำคัญไม่ และศพคนรับร่างของผู้เสียชีวิตกับไม่มีอารมณ์เลยที่ ในสาระสำคัญเป็นข้อความที่ Arrabal ต้องการส่งในการเล่นนี้ วิธีสงครามเป็นเรื่องไร้สาระมากที่จะกลายเป็นเกมไร้สาระของอัตตาที่ไม่มีใครชนะ Corpsmen การแสดงวิธีทิ้งร่างกายมนุษย์ และวิธีง่าย replaceble เรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฟอร์นันโด Arrabal ในการเล่นของ "ปิคนิคในสนามรบ" เราพบว่าตัวละครของนายและนาง Tepan เข้าสู่สนามรบเพื่อเสนอปิกนิกกับลูกชายของพวกเขา Zapo ขณะที่การรบที่เพิ่มขึ้นไม่มีผลกระทบต่อปิกนิกของพ่อแม่พวกเขาพบ Zepo, นักสู้ศัตรูด้วยเงื่อนงำเป็นเหตุผลที่เขาเป็นศัตรูในสถานที่แรก พวกเขาเชิญ Zepo ใน แต่ระเบิดเริ่มต้นที่จะลงจอดทุกที่รอบตัวพวกเขาทำให้ Zapo และ Zepo วิ่งหนีไปที่จะหลบหนีอันตราย. นี้เป็นส่วนหนึ่งของเรื่องเมื่อเสนารักษ์กาชาดใส่ด้วยความหวังในการหาศพคนตายจากระเบิด พวกเขาจะผิดหวังที่พบว่าไม่มีศพและพวกเขาจะเศร้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะพวกเขาจะมีข่าวที่จะนำไปศูนย์บัญชาการของพวกเขาและไม่มีหน่วยงานที่จะคุยโวเกี่ยวกับ เพื่อให้ได้ตลกมากพ่อแม่ Zapos แนะนำตัวเองและแม่แม้จะบอกว่าขอโทษที่ไม่ได้เป็นที่ตายแล้วและชื่นชอบพวกเขามีสองร่างอบอุ่น. ด้านที่สำคัญของเรื่องนี้ก็คือเสนารักษ์แทนด้านซาดิสต์ของสงคราม: Bodies มีถ้วยรางวัลและ ความเชื่อมั่นคือไม่มีตัวตน พวกเขาเป็นเหมือนซอมบี้ก่อนโปรแกรมที่ทำหน้าที่อยู่กับสิ่งที่พวกเขาจะบอกจะทำโดยการซักถาม พวกเขาเป็นคนตาบอดและพวกเขาอาจมีเงื่อนงำว่าทำไมพวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขาทำ. หลังจากที่ระเบิดสุดท้ายฆ่าตัวละครทุกตัว (ยกเว้นเสนารักษ์) ที่ผมเล่นที่พวกเขากลับมาพร้อมกับเปลแสดงให้เห็นว่ามีเพียงคนที่มีมูลค่าการกู้คืนในระหว่างการต่อสู้ คือทหาร จะมีเปลนาง Tepan No: เธอเป็นคนที่ไม่มีความสำคัญและคนศพรับร่างของผู้ที่เสียชีวิตโดยไม่มีอารมณ์ความรู้สึกที่ทุกคน. นั่นในสาระสำคัญคือข้อความที่ Arrabal ต้องการส่งในละครเรื่องนี้ วิธีการทำสงครามเป็นเรื่องไร้สาระเพื่อให้มันกลายเป็นเกมที่ไร้สาระของอัตตาที่ไม่มีใครชนะ เสนารักษ์แสดงวิธีการที่ใช้แล้วทิ้งเป็นร่างกายมนุษย์และวิธีการได้อย่างง่ายดาย replaceble เรามี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเฟอร์นันโด ราบัลเล่น " ปิกนิกในสนามรบ " เราหาตัวละครของนายและนาง tepan เข้าสู่สนามรบเพื่อเสนอปิกนิกกับลูก zapo . ขณะที่การต่อสู้เพิ่มไม่มีผลกระทบกับปิคนิคของพ่อแม่ พวกเขาพบ zepo , รบของข้าศึก โดยไม่รู้เลยว่าเขาคือศัตรูในสถานที่แรก พวกเขาเชิญ zepo แต่ระเบิดเริ่มต้นที่ดินทุกที่ที่พวกเขาทำและ zapo zepo หนีหนีอันตรายนี่คือส่วนหนึ่งของเรื่องราวเมื่อกาชาด corpsmen ระบุกับความหวังของการค้นหาศพจากเหตุระเบิด พวกเขาผิดหวังที่พบว่าไม่มีศพ และพวกเขาจะยิ่งเศร้าเพราะพวกเขาจะไม่มีข่าวมาให้ที่ศูนย์ของพวกเขา หรือร่างกายจะโอ้อวด เพื่อให้มันสนุกมากกว่านี้ พ่อแม่ zapos แนะนำตนเองและแม่ก็บอกว่าขอโทษที่ไม่ได้ถูกฆ่าตายและเป็นที่ชื่นชอบให้กับสองอบอุ่นร่างกายลักษณะที่สำคัญของเรื่องนี้ก็คือ corpsmen เป็นตัวแทนด้านนิสัยของสงคราม : ร่างกายเป็นถ้วยรางวัล และความเชื่อมั่น มันไม่มีเลย พวกเขาเป็นเหมือนก่อนโปรแกรมซอมบี้ที่ทำในสิ่งที่พวกเขาถูกสั่งให้ทำ โดยไม่มีการซักถาม พวกเขาเป็นคนตาบอด และพวกเขาอาจจะไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาทำในสิ่งที่พวกเขาทำหลังจากระเบิดสุดท้ายฆ่า ตัวละครทุกตัว ( ยกเว้น corpsmen ) ผมเล่น พวกเขากลับมาพร้อมกับเปล , แสดงเฉพาะคนน่าฟื้นตัวในระหว่างการต่อสู้ คือ ทหาร จะไม่มีเปลสำหรับคุณนาย tepan : เธอไม่มีความสำคัญและศพผู้ชายรับศพของผู้ที่เสียชีวิต ไม่มีความรู้สึกเลยที่ ในสาระสำคัญคือข้อความที่ arrabal ต้องการส่งในการเล่นนี้ แล้วสงครามก็ไร้สาระ มันจึงกลายเป็นเกมที่ไร้สาระของอัตตาที่ไม่มีใครชนะ การ corpsmen แสดงว่าผ้าอ้อมเป็นร่างกายมนุษย์และวิธีการได้อย่างง่ายดาย replaceble เรา