How John Dewey’s Theories Underpin

How John Dewey’s Theories Underpin Art and Art Education
Patricia Goldblatt
Abstract
John Dewey believed every person is capable of being an artist, living an artful life of social interaction that benefits and thereby beautifies the world. In Art as Experi- ence, Dewey reminds his readers that the second Council of Nicea censored the church’s use of statutes and incense that distracted from prayer. Dewey, in an inter- esting turnabout, removes dogma from the church, but lauds the sensory details that enable higher understanding of human experience. Dewey evokes a paradox: the appreciation and need for the “experiential” artifact, but art as catalyst to realms beyond the physical.
For Dewey, art functions as experience. Processes of inquiry, looking and find- ing meaning are transformative, extending connections with what is good and right. Expanded perceptions open venues for understanding and action. Attention to de- tail excites potential for meaning, yielding important societal insights, previously taken for granted. Transformative experiences occur when people intuit new con- cepts, that occasion seeing in valued ways. Art communicates moral purpose and education. Dewey believes moral purpose is justifiable, art conveying messages that stimulate reflection on purposeful lives. Dewey is a pragmatist whose attraction to art postulates it as a means to an end because he envisions the end as just and fair: democracy.
Art as the Exemplar
John Dewey believed every person is capable of being an artist, living an artful life of social interaction that benefits and thereby beautifies the world.
In Art as Experience (1934), Dewey reminds his readers that the second Council of Nicea, 787, censored the church’s use of statues and incense that distracted from prayer. Dewey, in an interesting turnabout, removes dogma from the church, but lauds the sensory details that enable higher understanding of human experience. Dewey evokes a paradox: the appreciation and need for the “experiential” artifact, but art as catalyst to realms beyond the physical.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีทฤษฎีจอห์นดิวอี้หนุนศิลปะและการศึกษาศิลปะ
แพทริเซี Goldblatt
บทคัดย่อ
จอห์นดิวอี้เชื่อว่าทุกคนมีความสามารถในการเป็นศิลปินที่ใช้ชีวิตที่เก่งของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่ได้รับประโยชน์และจึง beautifies โลก ในงานศิลปะเป็นประสบการณ์ ence ดิวอี้เตือนผู้อ่านของเขาว่าสองสภา Nicea ตรวจสอบการใช้งานของคริสตจักรของกฎเกณฑ์และธูปที่ฟุ้งซ่านจากการสวดมนต์ ดิวอี้ในการเปลี่ยนแปลงความคิดเห็น esting ระหว่างเอาความเชื่อมาจากโบสถ์ แต่ระเบิดรายละเอียดทางประสาทสัมผัสที่ช่วยให้ความเข้าใจที่สูงขึ้นของประสบการณ์ของมนุษย์ ดิวอี้กระตุ้นเส้นขนาน:. ชื่นชมและต้องการสำหรับ "ประสบการณ์" สิ่งประดิษฐ์ แต่ศิลปะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาไปยังอาณาจักรเกินทางกายภาพ
สำหรับดิวอี้ฟังก์ชั่นศิลปะเป็นประสบการณ์ กระบวนการของการสอบสวนมองและความหมายของไอเอ็นจี find- มีกระแสการขยายการเชื่อมต่อกับสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีและขวา ขยายการรับรู้สถานที่เปิดให้บริการสำหรับการทำความเข้าใจและการกระทำ ให้ความสนใจกับหาง de- ตื่นเต้นที่มีศักยภาพสำหรับความหมายยอมข้อมูลเชิงลึกทางสังคมที่สำคัญที่นำมาก่อนหน้านี้สำหรับการรับ ประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อคนตรัสรู้ cepts งใหม่โอกาสที่เห็นในรูปมูลค่า ศิลปะสื่อสารคุณธรรมวัตถุประสงค์และการศึกษา ดิวอี้เชื่อคุณธรรมวัตถุประสงค์เป็นธรรมศิลปะการถ่ายทอดข้อความที่กระตุ้นให้เกิดการสะท้อนในชีวิตเด็ดเดี่ยว ดิวอี้เป็นนักปฏิบัติที่น่าสนใจที่มีให้กับงานศิลปะสมมุติฐานว่ามันเป็นหมายถึงการสิ้นสุดเพราะเขาวาดภาพท้ายเป็นเพียงและเป็นธรรม. ประชาธิปไตย
ศิลปะเป็นแบบอย่างที่
จอห์นดิวอี้เชื่อว่าทุกคนมีความสามารถในการเป็นศิลปินที่ใช้ชีวิตที่เก่งของสังคม การทำงานร่วมกันว่าผลประโยชน์และจึง beautifies โลก.
ในงานศิลปะเป็นประสบการณ์ (1934), ดิวอี้เตือนผู้อ่านของเขาว่าสองสภา Nicea, 787, ตรวจสอบการใช้งานของคริสตจักรของรูปปั้นและธูปที่ฟุ้งซ่านจากการสวดมนต์ ดิวอี้ในการเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นที่น่าสนใจเอาความเชื่อมาจากโบสถ์ แต่ระเบิดรายละเอียดทางประสาทสัมผัสที่ช่วยให้ความเข้าใจที่สูงขึ้นของประสบการณ์ของมนุษย์ ดิวอี้กระตุ้นเส้นขนาน: ความชื่นชมและความจำเป็นในการ "ประสบการณ์" สิ่งประดิษฐ์ แต่ศิลปะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาไปยังอาณาจักรเกินทางกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นไงบ้าง จอห์น ดิวอี้หนุนทฤษฎีศิลปะและการศึกษาศิลปะแพทริเซีย โกลด์เบลิตต์บทคัดย่อจอห์นดิวอี้เชื่อว่าทุกคนมีความสามารถในการเป็นศิลปิน มีชีวิตเอกลักษณ์ของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่เป็นประโยชน์ และงบ beautifies โลก ในศิลปะเป็นประสบการ - อิทธิพล ( Dewey เตือนคนอ่านว่าสภาที่สองของนิเซีย เซ็นเซอร์ของโบสถ์ใช้กฎเกณฑ์และธูปที่เสียสมาธิจากการสวดมนต์ ดิวอี้ในอินเตอร์ - esting การกลับหลังหัน เอาความเชื่อมาจากโบสถ์ แต่ทรงสดุดีประสาทสัมผัสรายละเอียดที่ช่วยให้ความเข้าใจที่สูงขึ้นของประสบการณ์ของมนุษย์ ดิวอี้ - Paradox : ความชื่นชมและต้องการ " สิ่งประดิษฐ์จากประสบการณ์ " แต่ศิลปะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่ออาณาจักรที่นอกเหนือจากร่างกายสำหรับดิวอี้ ศิลปะ การทำงานเป็นประสบการณ์ กระบวนการสอบสวน มองหา - อิงความหมายการขยายการเชื่อมต่อกับสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีและถูกต้อง ขยายการเปิดสถานที่เพื่อความเข้าใจ และการกระทำ ความสนใจที่จะ de - หางตื่นเต้นที่มีความหมาย ข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญของสังคมที่มีถ่ายก่อนหน้านี้เช่นกัน ประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นเมื่อบุคคลตรัสรู้ใหม่ คอน - cepts ที่โอกาสเห็นคุณค่าทาง ศิลปะสื่อสารวัตถุประสงค์ทางศีลธรรมและการศึกษา ดิวอี้เชื่อว่ามีจริยธรรมคือธรรม ศิลปะ ถ่ายทอดข้อความที่กระตุ้นให้เกิดการสะท้อนชีวิตเด็ดเดี่ยว ดิวอี้เป็นนักปฏิบัติที่สนใจศิลปะ สมมุติฐานมันเป็นวิธีการที่สิ้นสุดเพราะเขา envisions ในที่สุดเป็นเพียงและเป็นธรรม : ประชาธิปไตยตามแบบอย่างศิลปะจอห์นดิวอี้เชื่อว่าทุกคนมีความสามารถในการเป็นศิลปิน มีชีวิตเอกลักษณ์ของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่เป็นประโยชน์ และงบ beautifies โลกในประสบการณ์ศิลปะ ( 1934 ) , ดิวอี้เตือนคนอ่านว่าสภาที่สองของนิเซีย 787 , เซ็นเซอร์ , คริสตจักรของรูปปั้นและเครื่องหอมที่ใช้สมาธิจากการสวดมนต์ ดิวอี้ ในการเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นน่าสนใจ เอาความเชื่อมาจากโบสถ์ แต่ทรงสดุดีประสาทสัมผัสรายละเอียดที่ช่วยให้ความเข้าใจที่สูงขึ้นของประสบการณ์ของมนุษย์ ดิวอี้ - Paradox : ความชื่นชมและต้องการ " สิ่งประดิษฐ์จากประสบการณ์ " แต่ศิลปะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาเพื่ออาณาจักรที่นอกเหนือจากร่างกาย