General DiscussionThe results from

General Discussion
The results from the present studies help to paint a portrait of the
dispositionally grateful person. Consistent with our hypotheses,
grateful people appear to be different from their less grateful
counterparts in three interesting psychological domains: (a)
emotionality/well-being, (b) prosociality, and (c) spirituality/religiousness.
Compared with their less grateful counterparts, grateful
people are higher in positive emotions and life satisfaction and also
lower in negative emotions such as depression, anxiety, and envy.
They also appear to be more prosocially oriented in that they are
more empathic, forgiving, helpful, and supportive than are their
less grateful counterparts. Relatedly, grateful people are less focused
on the pursuit of materialistic goals. Finally, people with
stronger dispositions toward gratitude tend to be more spiritually
and religiously minded. Not only do they score higher on measures
of traditional religiousness, but they also score higher on nonsectarian
measures of spirituality that assess spiritual experiences
(e.g., sense of contact with a divine power) and sentiments (e.g.,
belief that all living things are interconnected) independent of
specific theological orientation.
We attempted to account for the emotional, prosocial, and
spiritual traits of grateful people by appealing to the Big Five
personality taxonomy as an explanatory framework. Dispositionally
grateful people were consistently more extraverted, more
agreeable, and less neurotic than their less grateful counterparts.
When these three superordinate traits were controlled, many of the
correlations between the disposition toward gratitude and measures
of emotions/well-being, prosociality, and spirituality became
smaller in magnitude.
However, none of these three superordinate traits could completely
account for the correlations of the Big Five with lower
order personality variables. Moreover, although the correlations
with the Big Five were robust, the Big Five only accounted for
approximately 30% of the variance in the disposition toward
gratitude. Even if one were to correct the obtained associations for
measurement error, the Big Five still would account for no more
than 40% to 45% of the variance in the disposition toward gratitude,
so the disposition toward gratitude is by no means reducible
to a linear combination of them (see also Saucier & Goldberg,
1998). Nevertheless, the present findings regarding the correlations
with the Big Five could be useful in formulating a broader
theory of gratitude that accounts for its roots in basic personality
traits. Specifically, it might be fruitful to conceptualize the disposition
toward gratitude in part as a characteristic adaptation that is
preferentially deployed by highly extraverted, minimally neurotic,
and highly agreeable people for navigating their worlds (see Mc-
Crae & Costa, 1999).
Measuring the Grateful Disposition
The grateful disposition can be measured dependably through
self-report and informant report. We developed a six-item selfreport
measure that assesses individual differences in gratitude. It
converges well with observer reports and an adjective rating scale
of gratitude like the one used by Saucier and Goldberg (1998). The
GQ-6 has excellent psychometric properties, including a robust
one-factor structure and high internal consistency, especially in
light of its brevity. Moreover, it correlates in theoretically expected
ways with a variety of affective, prosocial, and spiritual constructs.
Therefore, the GQ-6 and its observer form (which we intend to
continue developing) may be of use in future research on gratitude.
Directions for Future Research
McCullough et al. (2001) recently proposed several directions
for future research on gratitude, including research on psychometrics,
the role of gratitude in motivating reciprocity, the relations
between gratitude and well-being, and the relations between gratitude
and spirituality. The present studies addressed several of
these issues, but also suggested ways that these questions could be
refined. The present findings raised several new issues as well.
Is Gratitude a Unique Emotion?
The present results indicate that gratitude as an affective trait is
related but distinct from other traitlike measures of specific emotions
(e.g., dispositional happiness, vitality, optimism, hope, depression,
anxiety, and envy), but is gratitude distinct at the level of
discrete emotional experience? Some research suggests that it is
(Ellsworth & Smith, 1988; Schimmack & Reisenzein, 1997). For
example, Ellsworth and Smith found that the adjectives loving,
grateful, friendly, and admiring formed a cluster orthogonal to a
happiness/elation/contentment cluster. Gratitude also possesses a
unique pattern of attributions that distinguish it from positive
emotions such as happiness and contentment (e.g., Weiner, Russell,
& Lerman, 1979).
However, questions remain regarding the distinctiveness of gratitude.
Although theorists have suggested that gratitude may have
unique functions—particularly in the realm of reciprocal altruism
and prosocial behavior (de Waal, 2000; Fredrickson, 2000; Mc-
Cullough et al., 2001; Nesse, 1990; Trivers, 1971)—researchers
have not investigated thoroughly whether gratitude motivates
prosocial behavior in such contexts over and above the effects of
positive emotions generally (see Carlson, Charlin, & Miller, 1988).
In addition, no evidence indicates that discrete episodes of gratitude
are accompanied by particular patterns of physiological
arousal or a unique facial display. Examining whether gratitude
possesses a unique pattern of action tendencies, physiological
arousal, or facial displays would help in assessing the uniqueness
of gratitude.
The Grateful Emotions and Attributions of Dispositionally
Grateful People
Following Rosenberg’s (1998) hierarchical model of affective
phenomena, we speculated that people with a strong disposition
toward gratitude possess a low threshold for the experience of
grateful emotions in daily life. This lowered threshold for gratitude
might consist of several facets: (a) more intense experiences of
gratitude, (b) more frequent experiences of gratitude, (c) wider
gratitude spans (i.e., feeling grateful for a greater number of
specific circumstances in one’s life), and (d) denser gratitude
episodes (i.e., attributing each positive outcome to a greater number
of people). Relatedly, we have speculated about the general
attributional styles of highly grateful people: Their attributional
styles may be characterized not by a tendency to attribute their
positive outcomes to external sources, but rather by a tendency to incorporate a wide variety of people who contribute to their
positive outcomes. Exploring these notions about the emotional
experience and attributions of dispositionally grateful people could
help to elucidate the affective and cognitive mechanisms that
constitute the grateful personality.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนาทั่วไปผลจากปัจจุบันศึกษาช่วยในการวาดภาพเหมือนของตัวบุคคลที่ dispositionally ขอบคุณ สอดคล้องกับสมมุติฐานของเราขอบคุณคนที่ปรากฏแตกต่างจากการขอบคุณน้อยคู่ในสามโดเมนจิตวิทยาน่าสนใจ: (a)emotionality/ดี เป็น, (b) prosociality และ (ค) วิญญาณ/religiousnessเมื่อเทียบกับคู่ของพวกเขาน้อยขอบคุณ ขอบคุณคนอยู่ในอารมณ์บวกและความพึงพอใจในชีวิตสูงและล่างในอารมณ์ลบเช่นภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล และ envyนอกจากนี้ยังปรากฏเป็น prosocially มากกว่ามุ่งเน้นที่จะเพิ่มเติม empathic อภัย ประโยชน์ และสนับสนุนกว่าของพวกเขาคู่ขอบคุณน้อย Relatedly คนกตัญญูมีความสำคัญน้อยในการแสวงหาเป้าหมายที่เป็นรูปธรรม คนสุดท้าย มีสุขุมแข็งแกร่งสู่ความกตัญญูมักจะพบมากขึ้นและเคร่งครัดราคา ไม่เพียงแต่ พวกเขาคะแนนสูงขึ้นในวัดของ religiousness แบบดั้งเดิม แต่พวกเขายังคะแนนสูงใน nonsectarianมาตรการของวิญญาณที่ประเมินประสบการณ์ฝ่ายวิญญาณ(เช่น เข้าติดต่อกับพระเจ้ากำลังมา และรู้สึก (เช่นความเชื่อที่ว่า สิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะเข้าใจ) อิสระวางแนวศาสนศาสตร์เฉพาะเราพยายามให้อารมณ์ prosocial และลักษณะทางจิตวิญญาณของคนกตัญญูโดยน่าสนใจไปใหญ่ห้าระบบบุคลิกภาพเป็นกรอบการอธิบาย Dispositionallyขอบคุณคนได้อย่างต่อเนื่องมากขึ้น extraverted เพิ่มเติมกระทั่งประสาทเสีย น่าคบหา น้อยกว่าคู่ของพวกเขาน้อยขอบคุณเมื่อลักษณะ superordinate สามเหล่านี้ถูกควบคุม ของความสัมพันธ์ระหว่างมาตรการและการจัดการต่อความกตัญญูอารมณ์/ดีเป็น prosociality และจิตวิญญาณเป็นขนาดเล็กขนาดอย่างไรก็ตาม ลักษณะ superordinate สามเหล่านี้ไม่อาจสมบูรณ์บัญชีสำหรับความสัมพันธ์ของการใหญ่ห้ากับล่างสั่งตัวแปรบุคลิกภาพ ยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าความสัมพันธ์ที่กับบิ๊กห้าได้แข็งแรง ใหญ่ห้าเพียงคิดประมาณ 30% ของผลต่างในการจัดการต่อความกตัญญู ถ้าหนึ่งถูกเชื่อมโยงได้รับการแก้ไขประเมินข้อผิดพลาด ใหญ่ห้ายังคงจะบัญชีไม่ได้กว่า 40% ถึง 45% ของความแปรปรวนในการจัดการต่อความกตัญญูดังนั้นการจัดการต่อความกตัญญูโดยไม่ reducibleการรวมเชิงเส้นของพวกเขา (ดู Saucier & Goldberg1998) . อย่างไรก็ตาม มีผลการวิจัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่มีขนาดใหญ่ห้าอาจมีประโยชน์ใน formulating กว้างขึ้นทฤษฎีของความกตัญญูที่บัญชีสำหรับรากของมันในบุคลิกภาพพื้นฐานลักษณะการ โดยเฉพาะ อาจประสบ conceptualize การจัดการต่อความกตัญญูเป็นปรับลักษณะที่เป็นบางส่วนปรับโน้ตสูง extraverted ผ่า neuroticคนคบหามากสำหรับการท่องโลกของพวกเขา (ดู Mc-Crae และคอสตา 1999)วัดครองขอบคุณสามารถวัดครอบครองขอบคุณ dependably ผ่านรายงานตนเอง และผู้ให้ข้อมูลรายงาน เราพัฒนา selfreport 6 สินค้าวัดที่ประเมินแต่ละความแตกต่างในความกตัญญู มันconverges ดีกับรายงานแหล่งและระดับการจัดอันดับคำคุณศัพท์ของความกตัญญูอย่างหนึ่งใช้ Saucier และ Goldberg (1998) ที่GQ-6 มี psychometric คุณสมบัติ รวมทั้งความแข็งแกร่งโครงสร้างปัจจัยหนึ่งและความสอดคล้องภายในสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแสงของความกระชับ นอกจากนี้ มันคู่ในคาดว่าตามหลักวิชาวิธี มีความหลากหลายของโครงสร้างผล prosocial และจิตวิญญาณดังนั้น GQ-6 และรูปแบบแหล่ง (ซึ่งเราต้องการดำเนินการพัฒนาต่อ) อาจจะใช้ในงานวิจัยด้านความกตัญญูทิศทางการวิจัยในอนาคตMcCullough et al. (2001) เสนอเมื่อเร็ว ๆ นี้หลายทิศทางสำหรับการวิจัยในอนาคตเกี่ยวกับความกตัญญู psychometrics รวมวิจัยบทบาทของความกตัญญูใน reciprocity จูงใจ ความสัมพันธ์ความกตัญญู และสุขภาพ และความสัมพันธ์ระหว่างความกตัญญูและจิตวิญญาณ ปัจจุบันศึกษาอยู่เป็นจำนวนมากปัญหาเหล่านี้ แต่ยังแนะนำวิธีที่คำถามเหล่านี้อาจบริสุทธิ์ ผลการวิจัยปัจจุบันยกประเด็นการใหม่หลายเช่นมีความกตัญญูอารมณ์เฉพาะผลลัพธ์มีระบุความกตัญญูนั้นเป็นการติดผลที่เกี่ยวข้องแต่แตกต่างจากวัดอื่น ๆ traitlike เฉพาะอารมณ์(เช่น โอนการครอบครองความสุข พลัง มองในแง่ดี ความหวัง ซึม เศร้าวิตกกังวล และ envy), แต่มีความกตัญญูแตกต่างกันที่ระดับประสบการณ์ทางอารมณ์ไม่ต่อเนื่องหรือไม่ บางงานวิจัยแนะนำว่า(Ellsworth & Smith, 1988 Schimmack & Reisenzein, 1997) สำหรับอย่าง Ellsworth Smith พบว่าคำคุณศัพท์ที่รักขอบคุณ เป็นมิตร และชื่นชมรูปแบบ orthogonal กับคลัสเตอร์คลัสเตอร์ elation/ความ สุข/สุข นอกจากนี้ยังมีความกตัญญูเป็นรูปแบบเฉพาะของ attributions ที่แยกจากบวกอารมณ์เช่นความสุขและสุข (เช่น Weiner รัสเซล& เลอร์แมน 1979)อย่างไรก็ตาม คำถามยังคงเกี่ยวกับ distinctiveness ทวงบุญคุณแม้ว่า theorists ได้แนะนำว่า อาจมีความกตัญญูฟังก์ชันเฉพาะตัวโดยเฉพาะในขอบเขตของ altruism ซึ่งกันและกันและพฤติกรรม prosocial (de Waal, 2000 Fredrickson, 2000 แม็ค-Cullough และ al., 2001 Nesse, 1990 Trivers, 1971) โดยนักวิจัยมีไม่ตรวจสอบอย่างละเอียดว่า ความกตัญญูแรงบันดาลใจพฤติกรรม prosocial ในบริบทดังกล่าว over and above ผลของการบวกอารมณ์ทั่วไป (ดูคาร์ลสัน Charlin, & มิ ลเลอร์ 1988)นอกจากนี้ ไม่มีหลักฐานบ่งชี้ที่แยกกันตอนของความกตัญญูพร้อม ด้วยรูปแบบเฉพาะของสรีรวิทยาเร้าอารมณ์หรือการแสดงหน้า Examining ว่าความกตัญญูมีรูปแบบเฉพาะของการดำเนินการแนวโน้ม สรีรวิทยาเร้าอารมณ์ หรือแสดงใบหน้าจะช่วยในการประเมินเอกลักษณ์ทวงบุญคุณอารมณ์ขอบคุณและ Attributions ของ Dispositionallyขอบคุณคนต่อไปนี้ของ Rosenberg (1998) แบบจำลองแบบลำดับชั้นของผลปรากฏการณ์ เราคาดว่า ผู้ครอบครองความแข็งแกร่งต่อความกตัญญูมีขีดจำกัดต่ำสุดสำหรับประสบการณ์ของการอารมณ์ขอบคุณในชีวิตประจำวัน ขีดจำกัดนี้ต่ำลงสำหรับความกตัญญูอาจประกอบด้วยหลายแง่มุม: ประสบการณ์ที่รุนแรงมากขึ้น (a) ของความกตัญญู (b) ขึ้นบ่อยประสบการณ์ของความกตัญญู, (c) กว้างกว่าครอบคลุมความกตัญญู (เช่น รู้สึกขอบคุณสำหรับมากกว่าจำนวนระบุสถานการณ์ในชีวิต), และความกตัญญู denser (d)ตอน (เช่น attributing แต่ละผลบวกตัวเลขมากขึ้นของคน) Relatedly เราได้คาดการณ์เกี่ยวกับทั่วไปลักษณะ attributional ของคนขอขอบคุณ: ผู้ attributionalลักษณะอาจเป็นลักษณะไม่แนวโน้มแอตทริบิวต์ของพวกเขาผลบวก กับแหล่งภายนอก แต่ โดยแนวโน้มที่จะรวมความหลากหลายของผู้มีส่วนร่วมของพวกเขาผลบวก สำรวจความเข้าใจเหล่านี้เกี่ยวกับอารมณ์ประสบการณ์และ attributions dispositionally ขอบคุณคนสามารถช่วย elucidate กลไกการรับรู้ และผลที่เป็นบุคลิกภาพขอบคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สนทนาทั่วไป
จากผลการศึกษาช่วยวาดภาพ
dispositionally บุญคุณคน สอดคล้องกับสมมติฐานของเรา
ขอบคุณผู้คนที่ปรากฏจะแตกต่างจากคู่ของพวกเขาในขอบคุณ
น้อยกว่าสามโดเมนทางจิตวิทยาที่น่าสนใจ : ( a )
emotionality / ความเป็นอยู่ prosociality ( b ) และ ( c )
/ เกี่ยวกับศาสนาจิตวิญญาณ .เมื่อเทียบกับ counterparts ขอบคุณน้อยของพวกเขาขอบคุณ
คนสูงกว่า อารมณ์เชิงบวกและความพึงพอใจในชีวิต และยัง
ลดลบอารมณ์เช่นภาวะซึมเศร้าความวิตกกังวลและอิจฉา
พวกเขายังปรากฏที่จะมุ่งเน้นในการที่พวกเขาจะ prosocially
เอาใจใส่มากขึ้น ให้อภัย เป็นประโยชน์ และเกื้อกูล กว่า จะ ของพวกเขา
ขอบคุณน้อยกว่า counterparts . relatedly ดีใจมีคนสนใจน้อย
ในการแสวงหาเป้าหมายที่มีตัวตน ในที่สุด ผู้ที่มีความกตัญญูต่อ
แข็งแกร่งอุปนิสัยมักจะเป็นมากขึ้นจิตวิญญาณ
และ religiously ใจ ไม่เพียง แต่ที่พวกเขาทำคะแนนสูงในมาตรการ
ของเกี่ยวกับศาสนาแบบดั้งเดิม แต่พวกเขายังคะแนนสูงใน nonsectarian
มาตรการของจิตวิญญาณที่ประเมินประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ
( เช่นความรู้สึกของการติดต่อกับอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ) และความรู้สึก ( เช่น
ความเชื่อว่าสิ่งมีชีวิตทั้งหมดจะเชื่อมต่อกัน ) อิสระศาสนศาสตร์ปฐมนิเทศ

โดยเฉพาะ เราพยายามที่จะบัญชีสำหรับความแตกต่างทางอารมณ์ และจิตใจของประชาชน โดยลักษณะ
ขอบคุณดูดใหญ่ห้า
บุคลิกภาพอนุกรมวิธานเป็นกรอบการอธิบาย . dispositionally
บุญคุณคนเสมอมากขึ้น extraverted มากขึ้น
เห็นด้วยและ ประสาทน้อยกว่า counterparts ขอบคุณน้อยของพวกเขา เมื่อทั้งสามลักษณะเหนียว

มีการควบคุมหลายความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการต่อความกตัญญูและมาตรการ
อารมณ์ / ความเป็นอยู่ prosociality และจิตวิญญาณก็มีขนาดเล็กในขนาด
.
แต่ไม่มีของเหล่านี้สามลักษณะที่เหนียวที่สุด
บัญชีสำหรับความสัมพันธ์ของ ห้าา
ตัวแปรบุคลิกภาพเพื่อ นอกจากนี้ แม้ว่าความสัมพันธ์
กับห้ามีเสถียรภาพ ห้าเพียงคิด
ประมาณ 30 % ของความแปรปรวนในการจัดการต่อ
กตัญญู แม้ว่าหนึ่งจะแก้ไขได้สำหรับสมาคม
ความคลาดเคลื่อน , ห้าก็จะบัญชีสำหรับไม่มี
กว่า 40% เป็น 45% ของความแปรปรวนในการจัดการต่อความกตัญญู
ดังนั้น การจัดการเกี่ยวกับความกตัญญู คือไม่ลด
รวมกันเชิงเส้นของพวกเขา ( ดูซอส&โกลด์เบิร์ก
1998 ) อย่างไรก็ตาม ปัจจุบันผลการวิจัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์
กับห้าที่อาจเป็นประโยชน์ในการกำหนดทฤษฎีกว้าง
ขอบคุณที่บัญชีสำหรับรากของบุคลิกภาพ
พื้นฐาน โดยเฉพาะ มันอาจมีผลที่จะวางจำหน่าย
ต่อจากในส่วนที่เป็นลักษณะการปรับตัวที่
preferentially ใช้สูง extraverted โรคประสาท , น้อยที่สุด ,
และขอเห็นด้วยคนสํารวจโลกของพวกเขา ( ดู MC -
crae & Costa , 1999 ) .
วัดนิสัยกตัญญู
นิสัยกตัญญู สามารถวัดได้ dependably ผ่านรายงาน รายงาน และข้อมูล เราพัฒนา selfreport
6 รายการวัดประเมินความแตกต่างระหว่างบุคคลในความกตัญญู มันๆดี
กับรายงานผู้สังเกตการณ์และคำคุณศัพท์มาตราส่วน
ขอบคุณอย่างหนึ่งที่ใช้โดย Goldberg และซอส ( 1998 )
gq-6 มีคุณสมบัติคุณภาพยอดเยี่ยมรวมทั้งประสิทธิภาพ
หนึ่งปัจจัยโครงสร้างและความสอดคล้องภายในสูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
แสงของการใช้คำที่สั้นกระชับ ยิ่งกว่านั้น มันมีความสัมพันธ์ในทางทฤษฏีความคาดหวัง
วิธีมีหลากหลายอารมณ์ และจิตวิญญาณ สร้างความแตกต่าง .
ดังนั้น gq-6 และรูปแบบสังเกตการณ์ของมัน ( ซึ่งเราตั้งใจ
พัฒนาต่อ ) อาจจะใช้ในการวิจัยในอนาคตเกี่ยวกับความกตัญญู ทิศทางการวิจัยในอนาคต

ไทสัน et al . ( 2001 ) เมื่อเร็ว ๆนี้เสนอหลายเส้นทาง
สำหรับการวิจัยในอนาคตเกี่ยวกับความกตัญญู รวมทั้งงานวิจัยเกี่ยวกับอาการทางจิต
,บทบาทของความกตัญญูในการกระตุ้นการแลกเปลี่ยนความสัมพันธ์
ระหว่างความกตัญญูและความเป็นอยู่ และความสัมพันธ์ระหว่างความกตัญญู
และจิตวิญญาณ การศึกษาปัจจุบันอยู่หลาย
ปัญหาเหล่านี้ แต่ยังแนะนำวิธีที่คำถามเหล่านี้อาจจะ
การกลั่น ผลการวิจัยนี้ยกประเด็นใหม่ ๆได้เป็นอย่างดี มีความกตัญญู
อารมณ์อย่างไร
ผลพบว่า ความกตัญญูเป็นลักษณะอารมณ์คือ
เกี่ยวข้อง แต่แตกต่างจากมาตรการอื่น ๆ traitlike ของอารมณ์ที่เฉพาะเจาะจง ( เช่น dispositional
, ความสุข , พลัง , มองโลกในแง่ดี , ความหวัง , ซึมเศร้า ,
ความกังวล และอิจฉา ) แต่ก็ขอบคุณที่แตกต่างกันในระดับของประสบการณ์ทางอารมณ์ไม่ต่อเนื่อง
? งานวิจัยแสดงให้เห็นว่ามัน
( Ellsworth & สมิธ , 1988 ; schimmack & reisenzein , 1997 )สำหรับ
ตัวอย่าง Ellsworth และ Smith พบว่าคำคุณศัพท์รัก
สบายใจ เป็นกันเอง และชื่นชมรูปแบบคลัสเตอร์ ) เพื่อความสุขความพอใจ
/ ยินดี / กลุ่ม ความกตัญญูยังครบถ้วน
รูปแบบเฉพาะของการอนุมานสาเหตุที่แตกต่างจากอารมณ์บวก
เช่นความสุขและความพึงพอใจ เช่น ไวเนอร์ รัสเซล &เลอมาน

อย่างไรก็ตาม , 1979 )คำถามที่ยังคงเกี่ยวกับความพิเศษของความกตัญญู
ถึงแม้ว่าทฤษฎีชี้ให้เห็นว่ามีความกตัญญูมีฟังก์ชั่นที่ไม่เหมือนใครโดยเฉพาะ

คือซึ่งกันและกันในขอบเขตของพฤติกรรม prosocial ( เดอ วาล , 2000 ; อ่าน , 2000 ; MC -
cullough et al . , 2001 ; เนสซี่ , 2533 ; trivers 1971 ) - นักวิจัย
ไม่ได้สอบสวนอย่างละเอียดว่า ความกตัญญูกระตุ้น
พฤติกรรมเสริมสร้างสังคมในบริบทดังกล่าวแล้วข้างต้น ผลของ
อารมณ์บวกโดยทั่วไป ( ดูวิธีการ charlin & , มิลเลอร์ , 1988 ) .
นอกจากนี้ ไม่มีหลักฐานบ่งชี้ว่า ไม่ตอนของความกตัญญู
มีพร้อม โดยเฉพาะรูปแบบของการกระตุ้นทางสรีรวิทยา
หรือเอกลักษณ์ที่หน้าจอแสดงผล ตรวจสอบว่า ความกตัญญู
ครบถ้วนในรูปแบบเฉพาะของแนวโน้มการกระตุ้นทางสรีรวิทยา
,หรือแสดงบนใบหน้าจะช่วยในการประเมินความ

ขอบคุณ อารมณ์กตัญญูและการอนุมานสาเหตุของ dispositionally

ขอบคุณคนต่อไปนี้ โรเซนเบิร์ก ( 2541 ) ลำดับชั้นของอารมณ์
ปรากฏการณ์ เราสันนิษฐานว่าผู้คนมีการจัดการที่รัดกุม
ที่มีต่อความกตัญญูมีเกณฑ์ต่ำสำหรับประสบการณ์ของ
ขอบคุณอารมณ์ในชีวิตประจําวันนี้ลดเกณฑ์สำหรับความกตัญญู
อาจประกอบด้วยหลายแง่มุม ( ) ประสบการณ์ที่รุนแรงมากขึ้นของ
ความกตัญญู ( ข ) ประสบการณ์บ่อยมากขึ้นของความกตัญญู ความกตัญญูขยายกว้างขึ้น ( C )
( เช่น รู้สึกชื่นชมมากกว่าจํานวน
สถานการณ์โดยเฉพาะในชีวิต ) และ ( d )
ที่มีความกตัญญู เอพ ( เช่น และแต่ละบวกผลจํานวนมากขึ้น
คน ) relatedly ,เราได้คาดการณ์เกี่ยวกับทั่วไป
ลักษณะเชิงการอนุมานสาเหตุขอขอบคุณคน : ลักษณะของพวกเขาอาจมีลักษณะเชิงการอนุมานสาเหตุ
ไม่ได้มีแนวโน้มที่จะคุณลักษณะผลของพวกเขา
บวกกับแหล่งข้อมูลภายนอก แต่ด้วยแนวโน้มการรวมผู้คนหลากหลายที่นำไปสู่ผลของพวกเขา
บวก สำรวจความคิดเหล่านี้เกี่ยวกับอารมณ์
ประสบการณ์และการอนุมานสาเหตุของ dispositionally ขอบคุณคน
ช่วยอธิบายกลไกการรับรู้และอารมณ์ที่
เป็นนิสัยกตัญญู