Law in Early Rome and the RepublicP

Law in Early Rome and the Republic
Print version (PDF includes sources, glossary and bibliography)
Glossary & bibliography

Lupa Capitolina

Lupa Capitolina (c. 500–480 BCE), bronze statue, Musei Capitolini, Rome. Legend holds that Rome was founded in 753 BCE by Romulus and Remus, twin brothers born to a human mother but fathered by Mars, the god of War in Roman mythology. Abandoned on the banks of the Tiber River, they were found by a she-wolf (lupa) who nursed and cared for them until they were rescued by a shepherd.

Long before the Roman Republic was established in 509 BCE, the early Romans lived by laws developed through centuries of custom. This customary law (ius, in Latin) was handed down through generations and was considered by the Romans to be an inherited aspect of their society as it had evolved from its earliest days. Integral to the notion that this customary law was part of the fabric of early Roman culture was the fact that this law only applied to Roman citizens and was thus ius civile, or civil law.
The citizens of Rome were divided into two classes: patricians, the elite class who ruled Roman society, and plebeians, the common people. One element of the patricians' elite status was that a group of patrician men called pontiffs were the ones who made decisions and ruled in questions of customary law. Over time, plebeians came to see that because of the disparity between their positions, patricians tended to have some advantage in the legal decisions made by the pontiffs who were their equals in status and power, and dissatisfaction grew with what many perceived to be the arbitrariness of the decisions made. This dissatisfaction arose during a period in the early Republic of intense conflict within the social order, as plebeians agitated to gain more political and social equality and patricians attempted to keep a tight hold on their own power. The plebeians pressed for the law to be written down, so that they might better anticipate the decisions made by the patrician pontiffs and understand their basis in the established law.
The Twelve Tables
Temple of Saturn
The Temple of Saturn (498 BCE), one of the oldest structures in the Roman Forum, dates back to the earliest days of the Roman Republic. Adjacent to these columns in the Forum are the remnants of the rostra, the speakers' platform, on which the engraved tablets of the Twelve Tables were mounted for all to see.


Thus a committee of ten men called the decemvirs was established in 451 BCE to write down the law for the first time. The work they produced in 449 BCE, the Twelve Tables, documented the centuries-old customary laws and became the foundation of Roman law as we know it. The Twelve Tables touched on many areas of law, not only the civil law that applied directly to citizens, but also areas such as public law and religious law, which applied to larger social constructs and institutions.
The Twelve Tables did not rewrite existing law or create new law. Rather, they simply transferred established customary law (ius) to a written form (lex). Neither did the Twelve Tables commit all existing law to written form. Instead, they focused on specific facets that had led or could lead to dispute or disagreement, and they addressed the technical aspects of legal procedure, so that a citizen had a guide to the proper ways to pursue legal action. While the Twelve Tables were destroyed during the Celtic invasions of the fourth century BCE, their legacy was very strong and much of their content remained known-Cicero (106–43 BCE) the great statesman, jurist and orator of the late Republic, wrote that he was made to memorize and recite their provisions as a student.
Evolution of the Roman Legal System and Classical Roman Law
Ulpian
Ulpian, Roman jurist, manuscript illumination (c. 1300 CE), Umbria, Italy. This illumination appears on a page from a medieval manuscript copy of Justinian's Digest. The seated judge is Domitius Ulpianus, or Ulpian, a Roman jurist and imperial official from the third century whose writings comprised nearly a third of the Digest. ©2007 The Robbins Collection.

As the Roman republic grew and then transformed into an empire, its rulers faced the increasing challenge of governing an evermore diverse and far-flung population. Legal questions and disputes inevitably arose not only among Roman citizens, but with non-citizens living in or traveling through its territories, to whom the ius civile did not apply. This led to the development of the ius gentium ("law of nations") and ius naturale ("natural law"). The ius gentium, or law of nations/peoples, was the body of laws that applied to all people, foreigners and non-citizens as well as citizens, and was based upon the common principles and reasoning that civilized societies and humankind were understood to live by and share. These laws common to all people were further understood to be rooted in the ius naturale, or natural law, a category of law based on the principles shared by all living creatures, humans as well as animals (such as laws pertaining to procreation, or physical defense against attack).
As these areas of law became more complex in tandem with the society that they governed, Roman rulers found themselves in need of a larger group of legal authorities to give order to the system of legal formulas and decisions. By the second half of the third century BCE, a new professional group of specialists trained in law, the jurists, emerged to meet this demand. The jurists did not participate in administering the law, but rather focused on interpreting and generating formal opinions on the law, as the pontiffs had done in earlier days. It was the work and scholarly writings of generations of great jurists that elevated Roman law to its apex during the first two and a half centuries CE, which is referred to as the classical period of Roman law.
Emperor Justinian and the Corpus iuris civilis
Justinian
Relief of Justinian in the House chambers, US Capitol building.


By the reign of the emperor Justinian I (ruled 527-565 CE), the vast territories of the Roman Empire in Europe, North Africa, and the East had for centuries been politically and culturally divided into the Western Empire and the Eastern, or Byzantine, Empire. The Western Empire had endured a series of Germanic invasions that led to its final collapse by 476 CE. So the Roman Empire under Justinian's rule was the East – though during his reign, the emperor waged a successful campaign to reconquer some of the Western territories that had been lost to Germanic invaders, such as Italy and parts of Spain. Like other Roman emperors before him, Justinian faced the challenge of maintaining control and creating a sense of unity among far-flung territories where other cultures and languages besides Latin (such as Greek) predominated. Florentine Digest
Justinian I, Pandectarum codex Florentinus (Florence: L.S. Olschki, 1988). This page is from a facsimile edition of the Pandectarum codex Florentinus, the oldest extant edition of Justinian's Digest, copied just after its promulgation in the sixth century CE. The manuscript is written in both Latin and Greek, reflecting its origins in the Byzantine Empire, or Eastern Roman Empire, which Justinian ruled from Constantinople and where Greek was the lingua franca.

One of the ways that Justinian sought to unify the empire was through law. Roman citizenship had been extended to the empire outside of Italy in the third century ce, making inhabitants far and wide "citizens of Rome" and subject to its civil law. He formed a commission of jurists to compile all existing Roman law into one body, which would serve to convey the historical tradition, culture, and language of Roman law throughout the empire. This compilation is sometimes referred to as "Justinian's Code," but in fact the Code was only one element. The compilation of Justinian actually consisted of three different original parts: the Digest (Digesta), the Code (Codex), and the Institutes (Institutiones). The Digest (533 CE) collected and summarized all of the classical jurists' writings on law and justice. The Code (534 CE) outlined the actual laws of the empire, citing imperial constitutions, legislation and pronouncements. The Institutes (535 CE) were a smaller work that summarized the Digest, intended as a textbook for students of law. A fourth work, the Novella (Novellae), was not a part of Justinian's project, but was created separately by legal scholars in 556 CE to update the Code with new laws created after 534 CE and summarize Justinian's own constitution.
The compilation of Justinian is widely considered to be the emperor's greatest contribution to the history of Western society. Though largely forgotten for several centuries after the fall of the Western Empire, Roman law experienced a revival that began at the University of Bologna, Italy, in the eleventh century and spread throughout Europe. Surviving manuscript copies of Justinian's compilation were rediscovered and systematically studied and reproduced. These new editions of the compilation, which were given the name Corpus iuris civilis ("body of civil law"), became the foundational source for Roman law in the Western tradition. All later systems of law in the West borrowed heavily from it, including the civil law systems of Western continental Europe, Latin America, and parts of Africa and to a lesser but still notable extent the English common law system, from which American law is principally derived.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายในช่วงโรมและสาธารณรัฐพิมพ์รุ่น (PDF รวมแหล่ง อภิธานศัพท์ และบรรณานุกรม)อภิธานศัพท์และบรรณานุกรมLupa CapitolinaLupa Capitolina (c. 500 – 480 ปีก่อนคริสต์ศักราช), สัมฤทธิ์ Musei Capitolini โรม ตำนานมีว่า โรมก่อตั้งขึ้นใน 753 ปีก่อนคริสต์ศักราชโดยรอมิวลุส คู่พี่น้องเกิดมาเป็นมนุษย์แม่ แต่ fathered โดยอังคาร พระเจ้าของสงครามในเทพปกรณัมโรมัน ถูกทอดทิ้งในแม่น้ำไทเบอร์ พวกเขาพบ โดยเธอหมาป่า (lupa) ที่ nursed และดูแลเอาใจใส่พวกเขาจนกว่าพวกเขาได้ช่วย ด้วยมีคนเลี้ยงแกะนานก่อนที่สาธารณรัฐโรมันก่อตั้งขึ้นใน 509 ปีก่อนคริสต์ศักราช โรมก่อนอาศัยอยู่ โดยกฎหมายพัฒนาผ่านนี่เอง นี้กฎหมายจารีตประเพณี (ius ในภาษาละติน) ถูกสืบทอดผ่านรุ่น และพิจารณา โดยชาวโรมันจะเป็นด้านการสืบทอดของสังคมของพวกเขามีพัฒนาจากความเร็วที่สุด ไปคิดว่า กฎหมายจารีตประเพณีนี้เป็นส่วนหนึ่งของผ้าของวัฒนธรรมต้นเป็นความจริงที่ว่า กฎหมายนี้เท่ากับพลเมืองโรมัน และเป็นดัง ius civile หรือกฎหมายแพ่งชาวโรมได้แบ่งออกเป็น 2 ประเภท: patricians ชั้นยอดผู้ปกครอง สังคมโรมัน และ plebeians ประชาชนทั่วไป องค์ประกอบหนึ่งของ patricians elite สถานะได้ว่า กลุ่มคนที่เรียกว่า pontiffs patrician ได้ที่ทำการตัดสิน และพิพากษาในคำถามของกฎหมายจารีตประเพณี ช่วงเวลา plebeians มาดูว่า เพราะ disparity ระหว่างตำแหน่งของพวกเขา patricians มีแนวโน้มที่จะ มีประโยชน์บางอย่างในการตัดสินใจตามกฎหมายโดย pontiffs คนของพวกเขาเท่ากับสถานะและอำนาจ และความไม่พอใจเพิ่มขึ้นกับสิ่งที่หลายคนมองเห็น arbitrariness ตัดสินใจที่ทำให้ ความไม่พอใจนี้เกิดขึ้นในช่วงในช่วงสาธารณรัฐของความขัดแย้งรุนแรงภายในสังคมใบสั่ง นั้นกระตุ้นทำ plebeians เพื่อขึ้นทางการเมือง และสังคมความเสมอภาค และ patricians พยายามที่จะให้ความแน่นยึดอำนาจตนเอง Plebeians กดกฎหมายเขียนลง เพื่อให้พวกเขาอาจดีกว่าคาดโดย patrician pontiffs การตัดสินใจ และเข้าใจพื้นฐานของกฎหมายจัดตั้งขึ้นกฎหมายสิบสองโต๊ะเทวสถานแซทเทิร์นวัดเสาร์ (498 ปีก่อนคริสต์ศักราช), โครงสร้างเก่าแก่ที่สุดในโรมันฟอรั่ม หนึ่งวันกลับไปวันแรกสุดของสาธารณรัฐโรมัน อยู่ติดกับคอลัมน์ในฟอรั่มเหล่านี้เป็นเศษของ rostra แพลตฟอร์มของลำโพง ซึ่งเม็ดแกะสลักของกฎหมายสิบสองโต๊ะก็ติดให้ดูทุกคนดังนั้น คณะสิบคนที่เรียกว่า decemvirs ได้ก่อตั้งขึ้นในคริสตศักราช 451 กฎหมายจดครั้งแรก งานที่พวกเขาผลิตในคริสตศักราช 449 กฎหมายสิบสองโต๊ะ เอกสารเก่าจารีตประเพณีกฎหมาย และกลายเป็น รากฐานของกฎหมายโรมันเรารู้ กฎหมายสิบสองโต๊ะสัมผัสในหลายพื้นที่ของกฎหมาย กฎหมายแพ่งที่ใช้โดยตรงกับประชาชน แต่พื้นที่เช่นกฎหมายมหาชน และกฎหมายศาสนา ซึ่งใช้กับโครงสร้างสังคมขนาดใหญ่และสถาบันไม่เพียงแต่กฎหมายสิบสองโต๊ะไม่ได้เขียนกฎหมายที่มีอยู่ หรือสร้างกฎหมายใหม่ ค่อนข้าง พวกเขาเพียงแล้วสร้างกฎหมายจารีตประเพณี (ius) แบบฟอร์มเขียน (เล็กซ์ทัวร์) ไม่ได้กฎหมายสิบสองโต๊ะยืนยันกฎหมายที่มีอยู่ทั้งหมดไปเขียนแบบฟอร์ม แทน พวกเขาเน้นในแง่มุมเฉพาะที่ได้นำ หรืออาจนำไปสู่ข้อโต้แย้งหรือกัน และพวกเขาอยู่ทางด้านเทคนิคของกระบวนการทางกฎหมาย เพื่อให้พลเมืองมีแนะนำวิธีที่เหมาะสมเพื่อติดตามการดำเนินการตามกฎหมาย กฎหมายสิบสองโต๊ะถูกทำลายในระหว่างการรุกรานเซลติกของศตวรรษสี่ปีก่อนคริสต์ศักราช มรดกของพวกเขาเป็นอย่างมาก และมากเนื้อหายังคงรู้จักคิเคโร (106-43 ปีก่อนคริสต์ศักราช) รัฐบุรุษดี ลูกขุน และ orator สาธารณรัฐปลาย เขียนว่า เขาจะจดจำ และท่องบทบัญญัติของพวกเขาเป็นนักเรียนวิวัฒนาการของระบบกฎหมายโรมันและกฎหมายโรมันคลาสสิกUlpianUlpian ลูกขุนโรมัน ฉบับรัศมี (c. 1300 CE), Umbria อิตาลี แสงสว่างนี้ปรากฏขึ้นบนหน้าจากยุคกลางฉบับสำเนาแยกย่อยของ Justinian ผู้พิพากษานั่งเป็น Domitius Ulpianus หรือ Ulpian ลูกขุนโรมันและอิมพีเรียลอย่างเป็นทางการจากคริสต์ศตวรรษที่ 3 เกือบหนึ่งในสามของย่อยประกอบด้วยงานเขียนที่ © 2007 ร็อบบินส์คอลเลกชันสาธารณรัฐโรมันเติบโต และจากนั้น เปลี่ยนเป็นอาณาจักร ไม้บรรทัดของประสบความท้าทายเพิ่มขึ้นการควบคุมประชากรมีหลากหลาย และ far-flung ตลอด คำถามทางกฎหมายและความขัดแย้งย่อมเกิดขึ้นไม่เพียงแต่ใน หมู่ชาวโรมัน แต่ กับบุคคลที่มิใช่พลเมืองอาศัยอยู่ใน หรือเดินทางผ่านดินแดนของ ผู้ ius civile ไม่ได้ใช้ นี้นำไปสู่การพัฒนา gentium ius ("กฎหมายของสหประชาชาติ") และ ius naturale ("กฎธรรมชาติ") Ius gentium หรือกฎหมายของสหประชาชาติ/คน มีเนื้อความของกฎหมายที่ใช้กับทุกคน ชาวต่างชาติ และ ประชาชนไม่ใช่ เป็น พลเมือง และเป็นไปตามหลักการทั่วไป และว่า อารยสังคมและมวลมนุษย์ที่เข้าใจการใช้เหตุผลโดยร่วม กฎหมายเหล่านี้ทั่วไปทุกคนได้เพิ่มเติมเข้าใจให้ได้สิ่ง ๆ ius naturale หรือกฎหมายธรรมชาติ ประเภทของกฎหมายตามหลักการใช้ร่วมกันทั้งหมดฤทธิ มนุษย์ ตลอดจนสัตว์ (เช่นกฎหมายเกี่ยวกับการ procreation ป้องกันการโจมตีทางกายภาพ)As these areas of law became more complex in tandem with the society that they governed, Roman rulers found themselves in need of a larger group of legal authorities to give order to the system of legal formulas and decisions. By the second half of the third century BCE, a new professional group of specialists trained in law, the jurists, emerged to meet this demand. The jurists did not participate in administering the law, but rather focused on interpreting and generating formal opinions on the law, as the pontiffs had done in earlier days. It was the work and scholarly writings of generations of great jurists that elevated Roman law to its apex during the first two and a half centuries CE, which is referred to as the classical period of Roman law.Emperor Justinian and the Corpus iuris civilisJustinianRelief of Justinian in the House chambers, US Capitol building.By the reign of the emperor Justinian I (ruled 527-565 CE), the vast territories of the Roman Empire in Europe, North Africa, and the East had for centuries been politically and culturally divided into the Western Empire and the Eastern, or Byzantine, Empire. The Western Empire had endured a series of Germanic invasions that led to its final collapse by 476 CE. So the Roman Empire under Justinian's rule was the East – though during his reign, the emperor waged a successful campaign to reconquer some of the Western territories that had been lost to Germanic invaders, such as Italy and parts of Spain. Like other Roman emperors before him, Justinian faced the challenge of maintaining control and creating a sense of unity among far-flung territories where other cultures and languages besides Latin (such as Greek) predominated. Florentine DigestJustinian I, Pandectarum codex Florentinus (Florence: L.S. Olschki, 1988). This page is from a facsimile edition of the Pandectarum codex Florentinus, the oldest extant edition of Justinian's Digest, copied just after its promulgation in the sixth century CE. The manuscript is written in both Latin and Greek, reflecting its origins in the Byzantine Empire, or Eastern Roman Empire, which Justinian ruled from Constantinople and where Greek was the lingua franca.One of the ways that Justinian sought to unify the empire was through law. Roman citizenship had been extended to the empire outside of Italy in the third century ce, making inhabitants far and wide "citizens of Rome" and subject to its civil law. He formed a commission of jurists to compile all existing Roman law into one body, which would serve to convey the historical tradition, culture, and language of Roman law throughout the empire. This compilation is sometimes referred to as "Justinian's Code," but in fact the Code was only one element. The compilation of Justinian actually consisted of three different original parts: the Digest (Digesta), the Code (Codex), and the Institutes (Institutiones). The Digest (533 CE) collected and summarized all of the classical jurists' writings on law and justice. The Code (534 CE) outlined the actual laws of the empire, citing imperial constitutions, legislation and pronouncements. The Institutes (535 CE) were a smaller work that summarized the Digest, intended as a textbook for students of law. A fourth work, the Novella (Novellae), was not a part of Justinian's project, but was created separately by legal scholars in 556 CE to update the Code with new laws created after 534 CE and summarize Justinian's own constitution.The compilation of Justinian is widely considered to be the emperor's greatest contribution to the history of Western society. Though largely forgotten for several centuries after the fall of the Western Empire, Roman law experienced a revival that began at the University of Bologna, Italy, in the eleventh century and spread throughout Europe. Surviving manuscript copies of Justinian's compilation were rediscovered and systematically studied and reproduced. These new editions of the compilation, which were given the name Corpus iuris civilis ("body of civil law"), became the foundational source for Roman law in the Western tradition. All later systems of law in the West borrowed heavily from it, including the civil law systems of Western continental Europe, Latin America, and parts of Africa and to a lesser but still notable extent the English common law system, from which American law is principally derived.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายในช่วงต้นกรุงโรมและสาธารณรัฐรุ่นพิมพ์ (PDF รวมถึงแหล่งที่มาของคำศัพท์และบรรณานุกรม) คำศัพท์และบรรณานุกรมLupa Capitolina Lupa Capitolina (ค. 500-480 คริสตศักราช) รูปปั้นบรอนซ์ Musei Capitolini, โรม ตำนานถือได้ว่าโรมก่อตั้งขึ้นในปีคริสตศักราช 753 โดยโรมูลัสและรีมัส, พี่ชายฝาแฝดที่เกิดมาเพื่อเป็นแม่ของมนุษย์ แต่พระสันตะปาปาโดยดาวอังคารเทพเจ้าแห่งสงครามในตำนานโรมัน ถูกทิ้งอยู่บนฝั่งของแม่น้ำไทเบอร์ที่พวกเขาถูกพบโดยที่เธอหมาป่า (ลูปา) ที่พยาบาลและดูแลพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากคนเลี้ยงแกะ. ยาวก่อนที่สาธารณรัฐโรมันก่อตั้งขึ้นใน 509 คริสตศักราชต้นโรมันอาศัยอยู่โดย กฎหมายการพัฒนาผ่านศตวรรษของที่กำหนดเอง นี้ประเพณีกฎหมาย (IUS ในลาติน) ถูกส่งลงมาผ่านรุ่นและได้รับการพิจารณาโดยชาวโรมันจะเป็นด้านที่ได้รับมรดกของสังคมของพวกเขาในขณะที่มันมีวิวัฒนาการมาจากวันแรก ส่วนประกอบที่สำคัญในความคิดที่ว่ากฎหมายจารีตประเพณีนี้เป็นส่วนหนึ่งของผ้าของวัฒนธรรมโรมันในช่วงต้นเป็นความจริงที่ว่ากฎหมายนี้จะนำไปใช้กับพลเมืองโรมันและเป็น Civile IUS จึงหรือกฎหมายแพ่ง. พลเมืองของกรุงโรมถูกแบ่งออกเป็นสองชั้น: patricians, ชั้นยอดผู้ปกครองสังคมโรมันและเบียน, คนทั่วไป องค์ประกอบหนึ่งของ patricians สถานะที่ยอดเยี่ยมคือการที่กลุ่มคนที่เรียกว่าขุนนาง pontiffs เป็นคนที่ทำให้การตัดสินใจและการปกครองในคำถามของกฎหมายจารีตประเพณี เมื่อเวลาผ่านไปเบียนมาดูว่าเป็นเพราะความแตกต่างระหว่างตำแหน่งของพวกเขา patricians มีแนวโน้มที่จะมีข้อได้เปรียบบางอย่างในการตัดสินใจทางกฎหมายที่ทำโดย pontiffs ที่อยู่เท่าเทียมกันในสถานะและอำนาจและความไม่พอใจขึ้นอยู่กับสิ่งที่หลายคนเห็นว่าเป็นเด็ดขาด ในการตัดสินใจที่ทำ ความไม่พอใจนี้เกิดขึ้นในช่วงระยะเวลาในสาธารณรัฐต้นของความขัดแย้งที่รุนแรงในการสั่งซื้อทางสังคมเช่นเบียนตื่นเต้นที่จะได้รับความเท่าเทียมกันทางการเมืองและสังคมและ patricians พยายามที่จะเก็บไว้แน่นในอำนาจของตัวเองของพวกเขา เบียนกดกฎหมายที่จะเขียนลงเพื่อให้พวกเขาดีกว่าอาจจะคาดว่าจะมีการตัดสินใจที่ทำโดย pontiffs ขุนนางและเข้าใจพื้นฐานของพวกเขาในกฎหมายจัดตั้งขึ้น. สิบตารางวัดของดาวเสาร์วัดของดาวเสาร์(498 คริสตศักราช) ซึ่งเป็นหนึ่งใน โครงสร้างเก่าแก่ที่สุดในโรมันฟอรัม, วันที่กลับไปวันแรกของสาธารณรัฐโรมัน ที่อยู่ติดกับคอลัมน์เหล่านี้ในฟอรั่มที่มีเศษของ Rostra แพลตฟอร์มของลำโพงซึ่งแท็บเล็ตสลักของสิบสองตารางถูกติดตั้งให้ทุกคนได้เห็น. ดังนั้นคณะกรรมการของสิบคนที่เรียกว่า decemvirs ก่อตั้งขึ้นใน 451 คริสตศักราช เขียนกฎหมายเป็นครั้งแรก การทำงานที่พวกเขาผลิตใน 449 คริสตศักราชสิบสองตารางเอกสารกฎหมายจารีตประเพณีมีอายุหลายศตวรรษและกลายเป็นรากฐานของกฎหมายโรมันที่เรารู้ว่า สิบตารางสัมผัสกับหลายพื้นที่ของกฎหมายไม่ได้เป็นเพียงกฎหมายที่นำมาใช้โดยตรงให้กับประชาชน แต่ยังพื้นที่ดังกล่าวเป็นกฎหมายมหาชนและกฎหมายทางศาสนาซึ่งนำไปใช้กับโครงสร้างขนาดใหญ่ทางสังคมและสถาบัน. สิบตารางไม่ได้เขียนกฎหมายที่มีอยู่หรือ สร้างกฎหมายใหม่ แต่พวกเขาก็โอนจัดตั้งกฎหมายจารีตประเพณี (IUS) ไปยังรูปแบบการเขียน (lex) มิได้สิบสองตารางกระทำทุกกฎหมายที่มีอยู่เพื่อให้รูปแบบการเขียน แต่พวกเขามุ่งเน้นไปที่แง่มุมที่เฉพาะเจาะจงที่ได้นำหรืออาจนำไปสู่ข้อพิพาทหรือความขัดแย้งและพวกเขาที่อยู่ด้านเทคนิคของกระบวนการทางกฎหมายเพื่อให้ประชาชนได้มีแนวทางในการวิธีการที่เหมาะสมในการดำเนินการตามกฎหมาย ในขณะที่สิบสองตารางถูกทำลายในช่วงการรุกรานของเซลติกศตวรรษที่สี่คริสตศักราชมรดกของพวกเขาเป็นที่แข็งแกร่งมากและมากของพวกเขายังคงเนื้อหาที่รู้จักกัน-ซิเซโร (106-43 คริสตศักราช) รัฐบุรุษที่ยิ่งใหญ่ปกครองและนักในช่วงปลายกเขียนว่า เขาได้รับการสร้างขึ้นมาเพื่อจดจำและท่องบทบัญญัติของพวกเขาเป็นนักเรียน. วิวัฒนาการของระบบกฎหมายโรมันและกฎหมายโรมันคลาสสิกUlpian Ulpian ปกครองโรมันส่องสว่างต้นฉบับ (ค. 1300 ซีอี) Umbria อิตาลี ไฟส่องสว่างนี้จะปรากฏบนหน้าจากสำเนาต้นฉบับยุคกลางของ Digest จัสติเนียน ผู้พิพากษานั่งเป็นเน Ulpianus หรือ Ulpian เป็นกฎหมายโรมันและจักรวรรดิอย่างเป็นทางการจากศตวรรษที่สามซึ่งประกอบด้วยงานเขียนเกือบหนึ่งในสามของการย่อย © 2007 คอลเลกชันร็อบบินส์. ในฐานะที่เป็นสาธารณรัฐโรมันเติบโตและเปลี่ยนแล้วเป็นจักรวรรดิผู้ปกครองที่ต้องเผชิญกับความท้าทายที่เพิ่มขึ้นของการปกครองประชากรตลอดไปมีความหลากหลายและแผ่ไพศาล คำถามกฎหมายและข้อพิพาทที่เกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่เพียง แต่ในหมู่ประชาชนโรมัน แต่มีประชาชนที่ไม่ได้อาศัยอยู่ในหรือเดินทางผ่านดินแดนของตนเพื่อให้ผู้ที่ IUS Civile ไม่ได้ใช้ นี้นำไปสู่การพัฒนาของ IUS Gentium ("กฎหมายของประเทศ") และ IUS Naturale ("กฎธรรมชาติ") Gentium IUS หรือกฎหมายของประเทศ / ประชาชนเป็นร่างของกฎหมายที่นำไปใช้กับทุกคนชาวต่างชาติและประชาชนที่ไม่ได้เช่นเดียวกับประชาชนและตามหลักการทั่วไปและการให้เหตุผลที่สังคมอารยะและมนุษย์ได้รับความเข้าใจที่จะอยู่ โดยร่วมกันและ กฎหมายเหล่านี้ร่วมกันกับทุกคนได้รับการเข้าใจต่อไปที่จะถูกฝังใน IUS Naturale หรือกฎหมายธรรมชาติประเภทของกฎหมายบนพื้นฐานของหลักการที่ใช้ร่วมกันโดยทุกชีวิตที่มนุษย์เป็นสัตว์ (เช่นกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการให้กำเนิดหรือทางกายภาพ การป้องกันการโจมตี). ในฐานะที่เป็นพื้นที่เหล่านี้กลายเป็นกฎหมายที่ซับซ้อนมากขึ้นควบคู่ไปกับสังคมที่พวกเขาภายใต้การปกครองของโรมันพบว่าตัวเองอยู่ในความต้องการของกลุ่มที่มีขนาดใหญ่ของหน่วยงานทางกฎหมายที่จะให้เพื่อให้ระบบของสูตรทางกฎหมายและการตัดสินใจ โดยในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่สามคริสตศักราชกลุ่มอาชีพใหม่ของผู้เชี่ยวชาญด้านการฝึกอบรมในกฎหมายลูกขุนที่โผล่ออกมาเพื่อตอบสนองความต้องการนี้ ลูกขุนไม่ได้มีส่วนร่วมในการบริหารกฎหมาย แต่มุ่งเน้นไปที่การตีความและการสร้างความเห็นอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับกฎหมายเป็น pontiffs ได้ทำในวันก่อนหน้านี้ มันเป็นงานและงานเขียนทางวิชาการของคนรุ่นของลูกขุนที่ดีที่การยกระดับกฎหมายโรมันปลายในช่วงแรกสองและครึ่งศตวรรษ CE ซึ่งจะเรียกว่าเป็นช่วงเวลาที่คลาสสิกของกฎหมายโรมัน. จักรพรรดิจัสติเนียนและ Corpus iuris civilis จัสติเนียนบรรเทาจัสติเนียนในห้องบ้านอาคารศาลากลางสหรัฐ. โดยรัชสมัยของจักรพรรดิจัสติเนียนผม (ปกครอง 527-565 ซีอี) ดินแดนที่กว้างใหญ่ของจักรวรรดิโรมันในยุโรปแอฟริกาเหนือและภาคตะวันออกมีมานานหลายศตวรรษรับทางการเมืองและวัฒนธรรม แบ่งออกเป็นจักรวรรดิตะวันตกและตะวันออกหรือไบเซนไทน์เอ็มไพร์ เอ็มไพร์สเทิร์นต้องทนทุกข์ทรมานชุดของการรุกรานดั้งเดิมที่นำไปสู่การล่มสลายครั้งสุดท้ายโดย 476 CE ดังนั้นจักรวรรดิโรมันภายใต้การปกครองของจัสติเนียนเป็นตะวันออก - แม้ว่าในช่วงรัชสมัยของจักรพรรดิเข้าร่วมแคมเปญที่ประสบความสำเร็จในการ reconquer บางส่วนของดินแดนตะวันตกที่ได้รับการสูญเสียให้กับผู้รุกรานดั้งเดิมเช่นอิตาลีและบางส่วนของสเปน เช่นเดียวกับจักรพรรดิโรมันอื่น ๆ ก่อนที่เขาจัสติเนียนที่ต้องเผชิญกับความท้าทายในการรักษาควบคุมและการสร้างความรู้สึกของความสามัคคีในหมู่ดินแดนห่างไกลที่วัฒนธรรมอื่น ๆ และภาษานอกเหนือจากภาษาละติน (เช่นภาษากรีก) สมญา ฟลอเรนซ์ Digest จัสติเนียนผม, Pandectarum Codex Florentinus (ฟลอเรนซ์: LS Olschki, 1988) หน้านี้เป็นจากรุ่นโทรสารของ Pandectarum Codex Florentinus ฉบับที่ยังหลงเหลืออยู่เก่าแก่ที่สุดของ Digest จัสติเนียนคัดลอกหลังจากประกาศในซีอีศตวรรษที่หก ที่เขียนด้วยลายมือที่เขียนไว้ทั้งในภาษาละตินและกรีกสะท้อนให้เห็นถึงต้นกำเนิดของมันในจักรวรรดิไบเซนไทน์หรือจักรวรรดิโรมันตะวันออกซึ่งจัสติเนียนปกครองจากคอนสแตนติและสถานที่ที่ชาวกรีกเป็นภาษากลาง. หนึ่งในวิธีการที่จัสติเนียนพยายามที่จะรวมกันจักรวรรดิก็ผ่านกฎหมาย . พลเมืองโรมันได้รับการขยายอาณาจักรด้านนอกของอิตาลีในซีอีศตวรรษที่สามทำให้คนที่อาศัยอยู่ไกลและกว้าง "พลเมืองของกรุงโรม" และภายใต้กฎหมายพลเรือน เขากลายเป็นคณะกรรมการลูกขุนในการรวบรวมกฎหมายโรมันที่มีอยู่ทั้งหมดเป็นหนึ่งในร่างกายซึ่งจะทำหน้าที่ในการถ่ายทอดประวัติศาสตร์ประเพณีวัฒนธรรมและภาษาของกฎหมายโรมันทั่วจักรวรรดิ รวบรวมนี้บางครั้งเรียกว่า "รหัสของจัสติเนียน" แต่ในความเป็นจริงรหัสเป็นเพียงองค์ประกอบหนึ่ง การสะสมของจัสติเนียนจริงประกอบด้วยสามชิ้นส่วนเดิมที่แตกต่างกันคือ Digest (Digesta) รหัส (Codex) และสถาบันนี้ (Institutiones) ระดับการใช้ (533 ซีอี) เก็บรวบรวมและสรุปทั้งหมดของงานเขียนลูกขุนคลาสสิก 'เกี่ยวกับกฎหมายและความยุติธรรม รหัส (534 ซีอี) ที่ระบุไว้ตามกฎหมายที่เกิดขึ้นจริงของจักรวรรดิอ้างรัฐธรรมนูญจักรวรรดิกฎหมายและประกาศ สถาบัน (535 ซีอี) เป็นผลงานขนาดเล็กที่สรุป Digest ตั้งใจเป็นตำราเรียนสำหรับนักเรียนของกฎหมาย งานสี่โนเวลลา (Novellae) ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโครงการของจัสติเนียน แต่ถูกสร้างขึ้นโดยแยกนักวิชาการนักกฎหมายใน 556 CE การปรับปรุงรหัสที่มีกฎหมายใหม่ที่สร้างขึ้นหลังจาก 534 CE และสรุปรัฐธรรมนูญของตัวเองจัสติเนียน. การสะสมของจัสติเนียนเป็น พิจารณาอย่างกว้างขวางเป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของจักรพรรดิกับประวัติศาสตร์ของสังคมตะวันตก แม้ว่าส่วนใหญ่ลืมไปนานหลายร้อยปีหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิตะวันตกกฎหมายโรมันที่มีประสบการณ์การฟื้นตัวที่เริ่มต้นขึ้นที่มหาวิทยาลัยโบโลญญาประเทศอิตาลีในศตวรรษที่สิบเอ็ดและการแพร่กระจายไปทั่วยุโรป รอดตายสำเนาต้นฉบับของสะสมของจัสติเนียนที่ถูกค้นพบและศึกษาระบบและทำซ้ำ เหล่านี้รุ่นใหม่ของสะสมที่ได้รับชื่อ Corpus iuris civilis ("เนื้อหาของกฎหมาย") กลายเป็นแหล่งพื้นฐานสำหรับกฎหมายโรมันในสังคมตะวันตก ทุกระบบต่อมาของกฎหมายในเวสต์ยืมอย่างหนักจากนั้นรวมถึงระบบกฎหมายตะวันตกของทวีปยุโรปละตินอเมริกาและส่วนของทวีปแอฟริกาและเลสเบี้ยน แต่ที่โดดเด่นยังคงเป็นระดับที่ระบบกฎหมายอังกฤษจากการที่กฎหมายอเมริกันเป็นหลัก มา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายในช่วงต้นกรุงโรมและสาธารณรัฐ
รุ่นพิมพ์ ( PDF รวมถึงแหล่งข้อมูลอภิธานศัพท์อภิธานศัพท์&บรรณานุกรมและบรรณานุกรม )




ที่ดินที่ดินคาพิโตลินาคาพิโตลินา ( C . 500 – 480 BCE ) , รูปปั้นบรอนซ์ , พิพิธภัณฑ์ capitolini โรม ตำนานมีว่า กรุงโรมก่อตั้งขึ้นในรอบปีโดย Romulus และ Remus , คู่พี่น้องเกิดมาเป็นลูกแม่ แต่พ่อเป็นมนุษย์ดาวอังคาร , เทพเจ้าแห่งสงครามในตำนานโรมันทิ้งในธนาคารของแม่น้ำไทเบอร์ พวกเขาถูกพบโดยเธอหมาป่า ( ที่ดิน ) ที่อนุบาลและดูแลของพวกเขาจนกว่าพวกเขาจะได้รับการช่วยเหลือโดยแกะ

นานก่อนที่อาณาจักรโรมันก่อตั้งในปี 509 BCE , โรม ก่อนโดยการอาศัยกฎหมายพัฒนาผ่านศตวรรษของประเพณี กฎหมายจารีตประเพณี ( ซุปนี้ ,ในภาษาละติน ) ถูกส่งลงมาจากรุ่นสู่รุ่น และได้รับการพิจารณาโดยชาวโรมันเป็นสืบทอดลักษณะของสังคมของพวกเขาจะพัฒนาขึ้นจากวันแรกของมัน ทุกความคิดว่ากฎหมายจารีตประเพณีนี้เป็นส่วนหนึ่งของผ้าของวัฒนธรรมโรมันสมัยก่อน คือ ข้อเท็จจริงที่ว่า กฎหมายนี้ใช้กับพลเมืองโรมัน จึงเรียกร้อง civile หรือกฎหมายแพ่ง .
พลเมืองของ โรม ได้แบ่งออกเป็นสองชนชั้น : Patricians , Elite Class ที่ปกครองสังคมโรมันและ plebeians ประชาชนทั่วไป องค์ประกอบหนึ่งของแพทริเชียน ' Elite สถานะคือ กลุ่มขุนนางผู้ชาย เรียกว่า pontiffs เป็นคนตัดสินใจ และปกครองในคำถามของจารีตประเพณีกฎหมาย ตลอดเวลา plebeians มาหาเพราะความต่างระหว่างตำแหน่งของพวกเขาแพทริเชียน มีแนวโน้มที่จะได้ประโยชน์ในการตัดสินใจทางกฎหมายโดย pontiffs ที่เท่าเทียมกันของพวกเขาในสถานะและอำนาจ และความไม่พอใจกับสิ่งที่หลายคนรับรู้ขยายตัวได้ตามอำเภอใจของการตัดสินใจทำ ความไม่พอใจนี้เกิดขึ้นในระหว่างรอบระยะเวลาในสาธารณรัฐแรกของความขัดแย้งรุนแรงภายในเพื่อสังคมเป็น plebeians ตื่นเต้นที่จะได้รับความเสมอภาคทางการเมืองและทางสังคมและแพทริเชียนพยายามที่จะควบคุมพลังของตนเอง การ plebeians กดกฎหมายถูกเขียนลงเพื่อให้พวกเขาอาจดีกว่าคาดการณ์ การตัดสินใจของ pontiffs ขุนนางและเข้าใจพื้นฐานของพวกเขาในการสร้างกฎหมาย

วัดโต๊ะสิบสองของดาวเสาร์
วัดของดาวเสาร์ ( 589 BCE ) ,หนึ่งของโครงสร้างที่เก่าแก่ที่สุดในโรมันฟอรัม , วันที่กลับไปวันแรกของโรมันสาธารณรัฐ ติดกับเสาเหล่านี้ในฟอรั่มเป็นเศษของ rostra , ลําโพงของแพลตฟอร์มที่ฝังเม็ดของสิบสองโต๊ะติดให้ทุกคนเห็น


ดังนั้นคณะกรรมการสิบคน เรียกว่า decemvirs ก่อตั้งขึ้นใน 451 ปี เขียนกฎหมายเป็นครั้งแรกงานที่พวกเขาผลิตใน 449 ECB , สิบสองโต๊ะ เอกสารหลายศตวรรษเก่าจารีตประเพณีกฎหมายและเป็นรากฐานของกฎหมายของโรมันที่เรารู้ว่ามัน สิบสองโต๊ะสัมผัสกับหลายพื้นที่ของกฎหมาย แต่กฎหมายที่ใช้โดยตรงกับประชาชน แต่ยังพื้นที่ดังกล่าวเป็นกฎหมายมหาชนและกฎหมายทางศาสนา ซึ่งจะใช้ขนาดใหญ่โครงสร้างทางสังคมและสถาบัน
สิบสองโต๊ะไม่ได้แก้ไขกฎหมายที่มีอยู่หรือสร้างกฎหมายใหม่ . แต่พวกเขาเพียงแค่ย้ายก่อตั้งกฎหมายจารีตประเพณี ( ซุป ) เขียนแบบฟอร์ม ( เล็ก ) ไม่ได้ยอมรับทั้งหมดที่มีอยู่กฎหมายสิบสองโต๊ะเขียนแบบ แทน พวกเขามุ่งเน้นเฉพาะแง่มุมที่นำ หรืออาจนำไปสู่ข้อพิพาทหรือข้อขัดแย้งและพวกเขาให้ความสนใจทางด้านเทคนิคของกระบวนการทางกฎหมาย