Greasers were a working class youth

Greasers were a working class youth subculture that originated in the 1950s among teenagers in northeastern and southern United States. Rock and roll music was a major part of the culture, and styles were influenced by singers like Eddie Cochran, Gene Vincent, Johnny Burnette, Vince Taylor and Ritchie Valens, but the two main figures of the look were Marlon Brando and James Dean. In the 1950s, 1960s, these youths were also known as "hoods". This may be due to the fact that the style was more popular in poor neighborhoods that had higher crime rates than upper-class neighborhoods.[1]

The name "greaser" came from their greased-back hairstyle, which involved combing back hair using hair wax, hair gel, creams, tonics or pomade. The term "greaser" reappeared in later decades as part of a revival of 1950s popular culture. One of the first manifestations of this revival was a 1971 American 7 Up television commercial that featured a 1950s greaser saying "Hey remember me? I'm the teen angel." The music act Sha Na Na also played a major role in the revival.

Although the greaser subculture was largely a North American youth phenomenon, there were similar subcultures in the United Kingdom, Australia, Italy, Japan, France, Sweden, Germany, New Zealand and South Africa. In Sweden they are called raggare. The 1950s and 1960s British equivalent was the rocker, also known as a ton-up boy. Unlike British rockers, who were exclusively bikers, North American greasers were known more for their love of hot rod cars, kustoms and vans, not necessarily motorcycles. Both subcultures are known for being fans of 1950s Doo Wop, Rock and roll, and rockabilly music.

During the 1950s, women also became a part of greaser culture. Like men, they joined motorcycle gangs and wore jackets displaying their group's or gang's name. Latina women involved in gangs typically did not fight side-by-side with male gangs, but they did fight rival female gangs in the 1950s. Women were often depicted as the property of male motorcycle gang members.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิ๊กโก๋มีวัฒนธรรมเยาวชนระดับการทำงานที่เกิดขึ้นในปี 1950 ในหมู่วัยรุ่นในภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา ร็อคแอนด์โรลเพลงเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของวัฒนธรรมและรูปแบบที่ได้รับอิทธิพลจากนักร้องเช่นเอ็ดดี้ค็อชยีนวินเซนต์จอห์นนี่ Burnette วินซ์เทย์เลอร์และริตชี่เลนส์ แต่ทั้งสองตัวเลขหลักของรูปลักษณ์ที่เป็น Marlon Brando และเจมส์ดีน ในปี 1950, 1960, เยาวชนเหล่านี้ยังเป็นที่รู้จักกันว่า "หมวก" นี้อาจจะเป็นเพราะความจริงที่ว่ารูปแบบเป็นที่นิยมมากขึ้นในละแวกใกล้เคียงที่ไม่ดีที่มีอัตราการเกิดอาชญากรรมสูงกว่าละแวกใกล้เคียงบนชั้น. [1] ชื่อ "จาระบี" มาจากทรงผม greased กลับของพวกเขาที่เกี่ยวข้องกับการหวีผมกลับมาใช้ผม ขี้ผึ้งเจลผม, ครีม, ยาบำรุงหรือน้ำมันใส่ผม คำว่า "จาระบี" โผล่เข้ามาในทศวรรษต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของการฟื้นตัวของปี 1950 ความนิยมวัฒนธรรม หนึ่งในอาการแรกของการฟื้นฟูนี้คือ 1971 อเมริกัน 7 ห่างโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ที่ให้ความสำคัญในปี 1950 greaser พูดว่า "เฮ้จำผมได้ไหมฉันวัยรุ่นเทวดา". เพลงกระทำ Sha นานานอกจากนี้ยังมีบทบาทสำคัญในการคืนชีพ. แม้ว่าวัฒนธรรม greaser เป็นส่วนใหญ่เป็นปรากฏการณ์เยาวชนอเมริกาเหนือมีวัฒนธรรมที่คล้ายกันในสหราชอาณาจักร, ออสเตรเลีย, อิตาลี, ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส, สวีเดน, เยอรมนี, นิวซีแลนด์ และแอฟริกาใต้ ในประเทศสวีเดนที่พวกเขาจะเรียกว่า raggare ปี 1950 และปี 1960 อังกฤษเทียบเท่าโยกเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นเด็กตันขึ้น ซึ่งแตกต่างจากโยกอังกฤษซึ่งเป็น bikers เฉพาะ, จิ๊กโก๋ในอเมริกาเหนือเป็นที่รู้จักกันมากขึ้นสำหรับความรักของแกนร้อนรถยนต์ Kustoms และรถตู้ไม่จำเป็นต้องรถจักรยานยนต์ วัฒนธรรมทั้งสองเป็นที่รู้จักกันเป็นแฟน ๆ ของปี 1950 Doo Wop, ร็อคแอนด์โรลและเพลงอะบิลลี. ในช่วงปี 1950 ผู้หญิงก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมจาระบี เช่นเดียวกับคนที่พวกเขาเข้าร่วมแก๊งรถจักรยานยนต์และสวมแจ็คเก็ตแสดงชื่อกลุ่มของพวกเขาหรือแก๊ง ผู้หญิง Latina ส่วนร่วมในแก๊งมักจะไม่ได้ต่อสู้ด้านข้างกับแก๊งชาย แต่พวกเขาต่อสู้กับแก๊งหญิงคู่แข่งในปี 1950 ผู้หญิงมักจะเป็นภาพสถานที่ให้บริการของรถจักรยานยนต์ชายสมาชิกแก๊ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรีสเซอร์สเป็นทำงานชั้นวัฒนธรรมเยาวชนที่เกิดในยุคของวัยรุ่น ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ของสหรัฐอเมริกา หินกลิ้งดนตรีเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของวัฒนธรรมและลักษณะที่ได้รับอิทธิพลจากนักร้องเหมือน Eddie Cochran , ยีนวินเซนต์ จอห์นนี่ เบอร์เนตต์ วินซ์เทเลอร์และ Ritchie valens แต่ตัวเลขสองหลักของดู คือ มาร์ลอน แบรนโด กับ เจมส์ ดีน ในปี 19501960 เยาวชนเหล่านี้ถูกเรียกว่า " ควัน " นี้อาจจะเนื่องจากความจริงที่ว่ารูปแบบเป็นที่นิยมมากขึ้นจนย่านนั้น สูงกว่าอัตราอาชญากรรมมากกว่าคนชั้นสูงย่าน [ 1 ]

ชื่อ " จารบี " ที่มาจากพวกเขา greased กลับออก ซึ่งเกี่ยวข้องกับ combing ผมกลับไปใช้ขี้ผึ้งผม , เจล , ครีม , ยาบำรุงหรือเจล .คำว่า " จารบี " ปรากฏตัวในทศวรรษต่อมาเป็นส่วนหนึ่งของการฟื้นฟูของปี 1950 ที่นิยมวัฒนธรรม หนึ่งในอาการแรกของการฟื้นตัวคือ 1971 อเมริกา 7 ขึ้นโทรทัศน์เชิงพาณิชย์ที่โดดเด่นทาจารบีบอก " เฮ้ จำฉันได้มั้ย ? ฉันเป็นนางฟ้าวัยรุ่น " พระราชบัญญัติเพลง Sha นานายังมีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟู .

แม้ว่า greaser วัฒนธรรมส่วนใหญ่ปรากฏการณ์เยาวชนอเมริกา มี subcultures คล้ายกันในสหราชอาณาจักร , ออสเตรเลีย , อิตาลี , ญี่ปุ่น , ฝรั่งเศส , สวีเดน , เยอรมนี , นิวซีแลนด์ และแอฟริกาใต้ ในสวีเดนที่พวกเขาจะเรียกว่า raggare . ปี 1950 และ 1960 อังกฤษเทียบเท่าเป็น Rocker , ที่รู้จักกันเป็นตันขึ้นเด็ก ซึ่งแตกต่างจาก Rockers อังกฤษที่เฉพาะ bikers ,กรีสเซอร์สอเมริกาเหนือเป็นที่รู้จักมากขึ้น สำหรับความรักของรถยนต์แกนร้อน , kustoms และรถตู้เป็น รถจักรยานยนต์ พัฒนาจนเป็นที่รู้จักกันสำหรับการเป็นแฟนทั้งสองของปี 1950 Doo คนอิตาลี , หินและม้วน , rockabilly และดนตรี

ช่วงปี 1950 , ผู้หญิงยังเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมจารบี . ชอบผู้ชายที่พวกเขาเข้าร่วมแก๊งมอเตอร์ไซค์ และสวมเสื้อแสดงกลุ่มของพวกเขา หรือ แก๊ง ชื่อลาติน่า ผู้หญิงที่เกี่ยวข้องในแก๊งโดยปกติจะไม่ได้สู้เคียงข้างกับแก๊งชาย , แต่พวกเขาสู้กับแก๊งหญิงคู่แข่งในทศวรรษ 1950 ผู้หญิงมักจะถูกวาดเป็นทรัพย์สินของสมาชิกแก๊งมอเตอร์ไซค์ผู้ชาย