Diabetes is a growing public health

Diabetes is a growing public health issue, increasing in prevalence, eroding quality of life, and burdening health care systems. The complications of diabetes can be avoided or delayed by maintaining good glycemic control, which is achievable through self-management and, where necessary, medication. Older people with diabetes are at increased risk for cognitive impairment. This review aims to bring together current research that has investigated both cognition and diabetes self-management together. The Cumulative Index to Nursing and Allied Health (Cinahl), Excerpta Medica Database (Embase), Medical Literature Analysis and Retrieval System (Medline), and Psychological Information (PsychInfo) databases were searched. Studies were included if they featured older people with type 2 diabetes and had looked for associations between at least one distinct measure of cognition and at least one distinct measure of diabetes self-management. English language publications from the year 2000 were included. Cognitive measures of executive function, memory, and low scores on tests of global cognitive functioning showed significant correlations with multiple areas of diabetes self-management, including diabetes-specific numeracy ability, diabetes knowledge, insulin adjustment skills, ability to learn to perform insulin injections, worse adherence to medications, decreased frequency of self-care activities, missed appointments, decreased frequency of diabetes monitoring, and increased inaccuracies in reporting blood glucose monitoring. The nature of the subjects studied was quite variable in terms of their disease duration, previous medical histories, associated medical comorbidities, and educational level attained prior to being diagnosed with diabetes. The majority of studies were of an associational nature and not findings confirmed by repeat testing or by the effects of an intervention, neither were the majority of studies designed to give a view or conclusion on the clinical value or implications of the research. This only allows speculation of their importance. Most studies do not separate out the influence of aging itself in altering diabetes self-care behavior. We conclude that older people with type 2 diabetes are at increased risk for cognitive dysfunction. Changes in cognition may negatively affect diabetes self-management behaviors, influencing self-care outcomes. Age and depression may exacerbate any cognitive impairment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรคเบาหวานเป็นปัญหาสาธารณสุขเติบโต เพิ่มความชุก กัดเซาะคุณภาพชีวิต และเมื่อยล้าระบบสุขภาพ ภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวานสามารถหลีกเลี่ยง หรือล่าช้า โดยการรักษา การควบคุมน้ำตาลดีสมาธิผ่านการจัดการตนเองและ จำ เป็น ยา ผู้สูงอายุโรคเบาหวานจะเพิ่มความเสี่ยงสำหรับสติปัญญา รีวิวนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมงานวิจัยปัจจุบันที่ได้ตรวจสอบความรู้ความเข้าใจและโรคเบาหวานการจัดการตนเองร่วมกัน ค้นดัชนีสะสมการพยาบาล และทีมสุขภาพ (Cinahl), ฐาน ข้อมูล Excerpta Medica (Embase), วิเคราะห์วรรณกรรมทางการแพทย์ และระบบ (Medline), และฐานข้อมูลข้อมูลทางจิตวิทยา (PsychInfo) การศึกษาถูกรวมถ้าผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่โดดเด่น และความสัมพันธ์ระหว่างการวัดความรู้ความเข้าใจแตกต่างกันน้อยและน้อยแตกต่างวัดของการจัดการตนเองโรคเบาหวานคำแนะ สิ่งพิมพ์ภาษาอังกฤษจากปี 2000 มาพร้อม องค์ความรู้มาตรการของฟังก์ชันเอ็ก หน่วยความจำ และทดสอบการทำงานทางปัญญาสากลคะแนนต่ำแสดงให้เห็นความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับหลายพื้นที่จัดการตนเองโรคเบาหวาน รวมทั้งความสามารถในการคำนวณเฉพาะโรคเบาหวาน ความรู้โรคเบาหวาน อินซูลินปรับทักษะ ความสามารถในการเรียนรู้การฉีดอินซูลิน ยา เลวหนึ่งลดความถี่ของกิจกรรมการดูแลตนเอง พลาดการนัดหมาย ลดความถี่ของการตรวจสอบโรคเบาหวาน และเพิ่มความไม่ถูกต้องในการรายงานการตรวจสอบน้ำตาลในเลือด ธรรมชาติของวิชาที่ศึกษาได้ค่อนข้างตัวแปรของระยะเวลาของโรค ประวัติทางการแพทย์ก่อนหน้า comorbidities ทางการแพทย์ที่เกี่ยวข้อง และบรรลุก่อนถูกวินิจฉัยกับโรคเบาหวานมีระดับการศึกษา ส่วนใหญ่ของการศึกษามีลักษณะอิน associational และไม่ยืนยันโดยการทำซ้ำการทดสอบ หรือ โดยผลของการแทรกแซง ไม่ถูกส่วนใหญ่ออกแบบมาให้ดูหรือรายงานสรุปค่ารักษาพยาบาลหรือผลการวิจัยการศึกษา การเก็งกำไรของความสำคัญได้มากเท่านั้นได้ ศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้แยกออกจากอิทธิพลของอายุตัวเองในการเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองโรคเบาหวาน เราสรุปว่า ผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 จะเพิ่มความเสี่ยงในการผิดปกติขององค์ความรู้ การเปลี่ยนแปลงความรู้ความเข้าใจอาจส่งผลเสียต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองโรคเบาหวาน มีอิทธิพลต่อผลการดูแลตนเอง อายุและภาวะซึมเศร้าอาจทำให้รุนแรงสติปัญญาใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรคเบาหวานเป็นปัญหาการเจริญเติบโตสุขภาพของประชาชนที่เพิ่มขึ้นในอัตราความชุกกัดเซาะคุณภาพชีวิตและการบรรทุกระบบการดูแลสุขภาพ ภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวานสามารถหลีกเลี่ยงหรือล่าช้าโดยการรักษาระดับน้ำตาลในเลือดควบคุมที่ดีซึ่งสามารถทำได้ผ่านการจัดการตนเองและในกรณีที่จำเป็นต้องใช้ยา ผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับความบกพร่องทางสติปัญญา รีวิวนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อการวิจัยร่วมกันในปัจจุบันที่มีการสอบสวนทั้งความรู้ความเข้าใจและโรคเบาหวานการจัดการตนเองร่วมกัน ดัชนีสะสมเพื่อการพยาบาลและการสาธารณสุข (CINAHL) Excerpta Medica ฐานข้อมูล (Embase), การวิเคราะห์วรรณกรรมทางการแพทย์และระบบสืบค้น (เมด) และข้อมูลทางจิตวิทยา (PsychInfo) ฐานข้อมูลถูกค้น การศึกษาถูกรวมถ้าพวกเขาให้ความสำคัญผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และได้มองสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างอย่างน้อยหนึ่งตัวชี้วัดที่แตกต่างกันของความรู้ความเข้าใจและอย่างน้อยหนึ่งตัวชี้วัดที่แตกต่างกันของโรคเบาหวานการจัดการตนเอง สิ่งพิมพ์ภาษาอังกฤษจากปี 2000 ได้รวม มาตรการความรู้ความเข้าใจในการทำงานของผู้บริหารหน่วยความจำและคะแนนต่ำในการทดสอบการทำงานขององค์ความรู้ทั่วโลกแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่สำคัญกับหลายพื้นที่ของโรคเบาหวานการจัดการตนเองรวมทั้งความสามารถในการเป็นโรคเบาหวานเฉพาะตัวเลขความรู้โรคเบาหวานทักษะการปรับอินซูลินความสามารถในการเรียนรู้ที่จะดำเนินการฉีดอินซูลิน การยึดมั่นที่เลวร้ายยิ่งกับยาลดความถี่ของกิจกรรมการดูแลตนเองพลาดนัดหมายลดความถี่ของการตรวจสอบโรคเบาหวานและเพิ่มความไม่ถูกต้องในการรายงานการตรวจสอบระดับน้ำตาลในเลือด ธรรมชาติของวิชาที่เรียนก็ค่อนข้างตัวแปรในแง่ของระยะเวลาในการเกิดโรคของพวกเขาประวัติทางการแพทย์ก่อนหน้านี้โรคประจำตัวที่เกี่ยวข้องและระดับการศึกษาบรรลุก่อนที่จะถูกวินิจฉัยโรคเบาหวาน ส่วนใหญ่ของการศึกษาเป็นของ associational ธรรมชาติและไม่ได้รับการยืนยันผลการวิจัยโดยการทดสอบซ้ำหรือผลกระทบของการแทรกแซงที่ไม่เป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาการออกแบบมาเพื่อให้มุมมองหรือข้อสรุปเกี่ยวกับมูลค่าทางคลินิกหรือผลกระทบของการวิจัย นี้เพียง แต่ช่วยให้การเก็งกำไรของสำคัญของพวกเขา การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้แยกออกจากอิทธิพลของริ้วรอยตัวเองในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการดูแลตนเองเป็นโรคเบาหวาน เราสรุปได้ว่าผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับความผิดปกติของความรู้ความเข้าใจ การเปลี่ยนแปลงในความรู้ความเข้าใจในเชิงลบอาจส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมของผู้ป่วยโรคเบาหวานการจัดการตนเองที่มีอิทธิพลต่อผลการดูแลตนเอง อายุและภาวะซึมเศร้าอาจทำให้รุนแรงด้อยทางปัญญาใด ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรคเบาหวานเป็นปัญหาสาธารณสุขที่เติบโตเพิ่มขึ้นในความชุก , กัดกร่อนคุณภาพชีวิต และเป็นภาระให้กับระบบการดูแลสุขภาพ ภาวะแทรกซ้อนของโรคเบาหวานสามารถหลีกเลี่ยงหรือล่าช้าโดยการรักษาควบคุมระดับน้ำตาลได้ดี ซึ่งได้ผ่านการจัดการตนเองและที่เป็นยา ผู้สูงอายุที่มีโรคเบาหวานมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นสำหรับความบกพร่องในการเรียนรู้ รีวิวนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อรวบรวมผลงานวิจัยที่ได้ศึกษาทั้งทางปัญญาและการจัดการโรคเบาหวานด้วยตนเองร่วมกัน ที่ระดับดัชนีการพยาบาลและสาธารณสุข ( cinahl ) , ข้อมูลเมดิ excerpta ( embase ) , ระบบวิเคราะห์วรรณกรรมทางการแพทย์และค้นคืนข้อมูล ( Medline ) และจิตวิทยา ( psychinfo ) ฐานข้อมูลที่ถูกค้นหา การศึกษาโดยรวมถ้าพวกเขาแนะนำผู้สูงอายุโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และได้มองสำหรับความสัมพันธ์ระหว่างอย่างน้อยหนึ่งวัดที่แตกต่างของความรู้ และอย่างน้อยหนึ่งวัดที่แตกต่างของการจัดการโรคเบาหวาน สิ่งพิมพ์ภาษาอังกฤษจากปี 2543 รวม มาตรการการการทำงานของหน่วยบริหาร และคะแนนต่ำในการทดสอบการทำงานของการรับรู้ทั่วโลกอย่างมีนัยสำคัญความสัมพันธ์กับหลายพื้นที่ของตนเอง โรคเบาหวาน รวมทั้งความสามารถ ความรู้พื้นฐานที่ดีทางการคำนวณเฉพาะความรู้โรคเบาหวานโรคเบาหวานอินซูลิน ทักษะการปรับตัว ความสามารถในการเรียนรู้ที่จะดําเนินการฉีดอินซูลินแย่ลงในโรค ลดความถี่ของกิจกรรม การผิดนัด และความถี่ การเพิ่มขึ้นของโรคเบาหวาน และความไม่ถูกต้องในการรายงานการตรวจสอบเลือดกลูโคส . ธรรมชาติของวิชาที่เรียนค่อนข้างตัวแปรในแง่ของระยะเวลาที่โรคของพวกเขา ประวัติทางการแพทย์ก่อนหน้านี้โรคร่วมแพทย์ที่เกี่ยวข้อง และระดับการศึกษาบรรลุก่อนที่จะถูกวินิจฉัยกับโรคเบาหวาน ส่วนใหญ่ของการศึกษาของธรรมชาติและไม่พบการยืนยันโดยการทดสอบซ้ำ หรือโดยผลของการแทรกแซง และเป็นส่วนใหญ่ของการศึกษาที่ออกแบบมาเพื่อให้มุมมองหรือข้อสรุปในทางคุณค่าหรือความหมายของการวิจัย นี้เพียง แต่ช่วยให้พิจารณาความสำคัญของพวกเขา การศึกษาส่วนใหญ่ไม่ได้แยกจากอิทธิพลของอายุตัวเองในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการดูแลตนเองของผู้ป่วยเบาหวาน เราสรุปได้ว่าผู้สูงอายุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นสำหรับการรับรู้ความผิดปกติ การเปลี่ยนแปลงในการรับรู้ อาจส่งผลเสียต่อพฤติกรรมการจัดการตนเองโรคเบาหวานมีผลต่อการดูแลสุขภาพตนเอง อายุและภาวะซึมเศร้าอาจ exacerbate มีความบกพร่องในการเรียนรู้