I can think of two reasons. One rea

I can think of two reasons. One reason is that all these countries in their pre-modern histories had absolute monarchies, and these monarchies did not tolerate, in fact they could not tolerate, a loyal opposition. In an absolute monarchy, to be in opposition is to be in rebellion against sovereign authority. Colonialism wiped away the monarchies for the most part, certainly the absolute monarchies, but here and there we find a little monarchy left over in the postcolonial period: Cambodia; Malaysia; and of course Thailand, where the monarchy, with the aid of the military and the political astuteness of the monarch, demonstrated remarkable resilience and capacity to re-build itself from its dire circumstances in the mid-1930s and again in the late 1940s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมสามารถคิดได้สองประการ เหตุผลหนึ่งก็คือ ว่า ประเทศเหล่านี้ในประวัติของตนสมัยมี monarchies สัมบูรณ์ และ monarchies เหล่านี้ก็ไม่ยอม ในความเป็นจริงพวกเขาจะไม่ ยอม ฝ่ายค้านที่จงรักภักดี ในแบบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ อยู่ในฝ่ายค้านจะต่อสู้อำนาจอธิปไตย ลัทธิอาณานิคมออกไปเช็ด monarchies ส่วนใหญ่ แน่นอนสัมบูรณ์ monarchies แต่ที่นี่และมีเราพบน้อยราชาธิปไตยในงวดวิพากษ์: กัมพูชา มาเลเซีย และแน่นอนประเทศ ไทย ที่สถาบันพระมหากษัตริย์ ความช่วยเหลือของทหารและ astuteness ทางการเมืองของพระมหากษัตริย์ แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นที่โดดเด่นและความสามารถในการสร้างตัวเองใหม่จากการสถานการณ์ที่เลวร้าย ในช่วงกลางทศวรรษ 1930 และอีกครั้ง ในปลายปี 1940

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสามารถคิดด้วยเหตุผลสองประการ เหตุผลหนึ่งคือการที่ประเทศเหล่านี้ทั้งหมดในประวัติศาสตร์สมัยก่อนของพวกเขาแน่นอนกษัตริย์และกษัตริย์เหล่านี้ไม่ได้ทนในความเป็นจริงพวกเขาไม่สามารถทนต่อการเป็นฝ่ายค้านซื่อสัตย์ ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ที่จะอยู่ในฝ่ายค้านที่จะอยู่ในการต่อต้านอำนาจอธิปไตย ลัทธิล่าอาณานิคมเช็ดกษัตริย์สำหรับส่วนใหญ่แน่นอนกษัตริย์แน่นอน แต่ที่นี่และมีเราพบระบอบเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เหลือในช่วงวรรณคดี: กัมพูชา มาเลเซีย และแน่นอนประเทศไทยซึ่งสถาบันพระมหากษัตริย์ด้วยความช่วยเหลือของทหารและความฉลาดทางการเมืองของพระมหากษัตริย์ที่แสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นที่โดดเด่นและความสามารถในการอีกครั้งสร้างตัวเองจากสถานการณ์ที่เลวร้ายในช่วงกลางทศวรรษ 1930 และอีกครั้งในช่วงปลายปี 1940

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมสามารถคิดด้วยเหตุผลสองข้อ เหตุผลหนึ่งคือการที่ทุกประเทศเหล่านี้ในของพวกเขาก่อนสมัยใหม่ประวัติศาสตร์ได้แน่นอนกษัตริย์และกษัตริย์เหล่านี้ไม่ได้ทน ในความเป็นจริงพวกเขาไม่อาจทนฝ่ายค้านที่ซื่อสัตย์ ในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ เป็นฝ่ายค้าน เป็นกบฏต่อต้านอำนาจอธิปไตย ลัทธิอาณานิคมทิ้งไปกษัตริย์ส่วนใหญ่ แน่นอนกษัตริย์แน่นอน แต่ที่นี่ เราหากษัตริย์ เหลือในช่วงเวลาวรรณคดี : กัมพูชา มาเลเซีย และแน่นอนประเทศไทย ซึ่งสถาบันพระมหากษัตริย์ ด้วยการช่วยเหลือของทหารและความฉลาดทางการเมืองของพระมหากษัตริย์ , ความยืดหยุ่นและความสามารถในการแสดงที่น่าทึ่ง จะสร้างเองจากสถานการณ์ที่เลวร้ายใน mid-1930s และอีกครั้งในปลายทศวรรษที่ 1940 .