There are other possibilities for e

There are other possibilities for explaining the strong relationship between balance stability and body weight. When standing upright, the human body is often compared to an inverted pendulum system rotating around the ankle joint. The center of mass located closer to the anterior edge of the base of support, due to extra abdominal mass, presumably leads to an increased ankle torque necessary to maintain balance [8]. Greater ankle torque could add more noise in the feedback control system as greater muscle force is related to greater motor variability [32] and [33]. Therefore, it is likely that the central command, allowing body sway regulation, is not adapted due to reduced capability of the mechanoreceptors to accurately signal the position of the CP and to greater motor variability.

The present study shows that an increase in body weight correlates with a greater balance instability. The prevalence of obesity is increasing in all age groups including older persons [34]. This may put at higher risk the older obese person since balance instability is one of the most important risk factor leading to fall in this population [35], [36] and [37]. More than one third of persons 65 years of age or older fall each year [36] and about 10% of these falls lead to serious injury [35] and [38]. This suggestion may appear conflicting with several observations arising from epidemiological studies suggesting that a low BMI is a risk factor of fall [39], [40], [41] and [42]. In several studies, it was proposed that BMI could provide: (i) skeletal loading, which may cause a compensatory increase in bone mass [43], [44] and [45], and (ii) padding that protects against fractures during falls [46]. We do not want to argue against these potential benefits from a high BMI. These studies, however, do not provide an indication of the risk of falling related to obesity. The benefit from a high BMI do not prevent people from falling but it may attenuate the health related consequences of a fall for frail persons. In support of this suggestion, there are some studies that have reported a significant relationship between obesity and risk of falling [47] and [48]. Also, a recent epidemiological study by Nguyen et al. [49] shows that, after adjusting for bone mineral density or body weight, the abdominal fat-fracture association previously reported is no longer statistically significant. Clearly, continuing studies should assess the specific risk of falling in obese subjects rather than extrapolating risk for falling from reported injuries or fractures.

In conclusion, body weight predicts variation in balance stability which is an essential prerequisite in daily life activities. As recently argued by Wearing et al. [6], there is an urgent need to examine objectively the actual impact of obesity on balance control and on the diverse range of activities of daily living.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีไปที่อื่นสำหรับอธิบายความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างความมั่นคงสมดุลและน้ำหนัก เมื่อยืนตรง ร่างกายมนุษย์ถูกมักจะเปรียบเทียบกับระบบเพนดูลัมการหมุนรอบข้อต่อข้อเท้า ศูนย์กลางของมวลอยู่ใกล้กับขอบฐานสนับสนุน เนื่องจากมวลท้องพิเศษ แอนทีเรียร์น่าจะนำไปสู่การบิดข้อเท้าเพิ่มขึ้นจำเป็นต้องรักษาสมดุล [8] แรงบิดของข้อเท้ามากขึ้นสามารถเพิ่มเสียงเพิ่มเติมในระบบควบคุมผลป้อนกลับเป็นกล้ามเนื้อมากกว่าแรงเกี่ยวข้องกับความแปรผันมอเตอร์มาก [32] และ [33] จึง มันเป็นไปได้ที่คำสั่งกลาง ช่วยให้ร่างกายเอนเอียงระเบียบ ไม่ได้ดัดแปลงเนื่องจากความสามารถในการลดลงของ mechanoreceptors ที่เพื่อเป็นสัญญาณบอกตำแหน่ง ของจุด และมากกว่ารถยนต์สำหรับความผันผวนThe present study shows that an increase in body weight correlates with a greater balance instability. The prevalence of obesity is increasing in all age groups including older persons [34]. This may put at higher risk the older obese person since balance instability is one of the most important risk factor leading to fall in this population [35], [36] and [37]. More than one third of persons 65 years of age or older fall each year [36] and about 10% of these falls lead to serious injury [35] and [38]. This suggestion may appear conflicting with several observations arising from epidemiological studies suggesting that a low BMI is a risk factor of fall [39], [40], [41] and [42]. In several studies, it was proposed that BMI could provide: (i) skeletal loading, which may cause a compensatory increase in bone mass [43], [44] and [45], and (ii) padding that protects against fractures during falls [46]. We do not want to argue against these potential benefits from a high BMI. These studies, however, do not provide an indication of the risk of falling related to obesity. The benefit from a high BMI do not prevent people from falling but it may attenuate the health related consequences of a fall for frail persons. In support of this suggestion, there are some studies that have reported a significant relationship between obesity and risk of falling [47] and [48]. Also, a recent epidemiological study by Nguyen et al. [49] shows that, after adjusting for bone mineral density or body weight, the abdominal fat-fracture association previously reported is no longer statistically significant. Clearly, continuing studies should assess the specific risk of falling in obese subjects rather than extrapolating risk for falling from reported injuries or fractures.เบียดเบียน น้ำหนักทำนายความผันแปรในเสถียรภาพดุลซึ่งเป็นข้อกำหนดเบื้องต้นที่จำเป็นในกิจกรรมชีวิตประจำวัน เป็นล่าสุด argued โดย Wearing et al. [6], มีความจำเป็นเร่งด่วนการตรวจสอบเป็นจริงผลกระทบของโรคอ้วนการควบคุมยอดดุล และหลากหลายกิจกรรมของชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความเป็นไปได้อื่น ๆ สำหรับการอธิบายความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างความมั่นคงสมดุลและมีน้ำหนักตัว เมื่อยืนอยู่ตรงร่างกายมนุษย์มักจะถูกเปรียบเทียบกับระบบลูกตุ้มคว่ำหมุนรอบข้อเท้า จุดศูนย์กลางมวลตั้งอยู่ใกล้ชิดกับขอบด้านหน้าของฐานของการสนับสนุนเนื่องจากมวลท้องเป็นพิเศษน่าจะนำไปสู่การเพิ่มขึ้นแรงบิดข้อเท้าที่จำเป็นในการรักษาความสมดุล [8] มหานครแรงบิดข้อเท้าสามารถเพิ่มเสียงดังขึ้นในระบบการควบคุมการตอบรับเป็นแรงของกล้ามเนื้อมากขึ้นมีความเกี่ยวข้องกับความแปรปรวนมอเตอร์มากขึ้น [32] และ [33] ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าคำสั่งกลางที่ช่วยให้การควบคุมการแกว่งไปแกว่งมาร่างกายไม่สามารถปรับตัวเนื่องจากความสามารถที่ลดลงของ mechanoreceptors อย่างถูกต้องสัญญาณตำแหน่งของซีพีและความแปรปรวนมอเตอร์มากขึ้น. การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มขึ้นในความสัมพันธ์ของน้ำหนักตัว ที่มีความไม่แน่นอนมากขึ้นสมดุล ความชุกของโรคอ้วนที่เพิ่มขึ้นในทุกกลุ่มอายุรวมทั้งผู้สูงอายุ [34] ซึ่งอาจทำให้มีความเสี่ยงสูงคนอ้วนที่มีอายุตั้งแต่ความไม่แน่นอนความสมดุลเป็นหนึ่งในปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญที่สุดนำไปสู่การลดลงในประชากรกลุ่มนี้ [35], [36] และ [37] มากกว่าหนึ่งในสามของบุคคลที่อายุ 65 ปีหรือมากกว่าลดลงในแต่ละปี [36] และประมาณ 10% ของน้ำตกเหล่านี้นำไปสู่การได้รับบาดเจ็บสาหัส [35] และ [38] ข้อเสนอแนะนี้อาจปรากฏขึ้นที่ขัดแย้งกับข้อสังเกตหลายที่เกิดจากการศึกษาทางระบาดวิทยาบอกว่าต่ำค่าดัชนีมวลกายเป็นปัจจัยเสี่ยงของฤดูใบไม้ร่วง [39] [40] [41] และ [42] ในการศึกษาหลายมันก็เสนอว่าค่าดัชนีมวลกายสามารถให้ (i) โหลดโครงกระดูกซึ่งอาจทำให้เกิดการเพิ่มขึ้นของการชดเชยในมวลกระดูก [43] [44] และ [45] และ (ii) การขยายที่ช่วยป้องกันการเกิดกระดูกหักในระหว่างการตก [46] เราไม่ต้องการที่จะเถียงกับผลประโยชน์ที่อาจเกิดขึ้นจากค่าดัชนีมวลกายสูง การศึกษาเหล่านี้ แต่ไม่ได้ให้ข้อบ่งชี้ของความเสี่ยงของการล้มเกี่ยวข้องกับโรคอ้วนที่ ประโยชน์จากที่สูงค่าดัชนีมวลกายไม่ได้ป้องกันไม่ให้คนจากการตก แต่มันอาจจะผอมสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับผลกระทบของฤดูใบไม้ร่วงสำหรับคนที่อ่อนแอ ในการสนับสนุนข้อเสนอแนะนี้มีการศึกษาบางส่วนที่มีรายงานว่ามีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างโรคอ้วนและความเสี่ยงของการลดลง [47] และ [48] นอกจากนี้ทางระบาดวิทยาการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้โดยเหงียนและอัล [49] แสดงให้เห็นว่าหลังจากที่ปรับค่าความหนาแน่นของกระดูกหรือน้ำหนักของร่างกายสมาคมไขมันหน้าท้องแตกหักรายงานก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นนัยสำคัญทางสถิติ เห็นได้ชัดว่าการศึกษาอย่างต่อเนื่องควรประเมินความเสี่ยงที่เฉพาะเจาะจงของการล้มในวิชาโรคอ้วนมากกว่าคะเนความเสี่ยงต่อการตกจากรายงานการบาดเจ็บหรือกระดูกหัก. สรุปได้ว่าน้ำหนักตัวที่คาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในความมั่นคงสมดุลซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จำเป็นในการทำกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ในฐานะที่เป็นที่ถกเถียงกันอยู่เร็ว ๆ นี้โดยการสวมใส่ et al, [6] มีความจำเป็นเร่งด่วนในการตรวจสอบวัตถุผลกระทบของโรคอ้วนที่เกิดขึ้นจริงในการควบคุมความสมดุลและในช่วงที่มีความหลากหลายของกิจกรรมในชีวิตประจำวัน