System dynamics is the study of com

System dynamics is the study of complex systems, including such human systems as families, organizations, cities, and nations. If you look deeply into any system and analyze the relationships between members, you will find infinite complexity.
In a systems approach to a problem, you start by realizing that there is no inherent end to a system. There is no such thing as a complete theory. The quest is to look at a problem more comprehensively. The resolutions come from rethinking how we deal with complexity. We all deal quite effectively with many highly complex tasks, like driving our cars.
How do we do it? We go through a process not unlike what someone goes through to become a concert pianist. Very few people start out playing Mozart. You start out playing something simple, like the scales. At each level we start with a degree of complexity, just within the bounds of our conscious ability or our normal awareness to grasp. Even though our normal awareness only handles a limited degree of complexity, somehow we do learn to deal with incredibly complex tasks.
Even a great pianist will often begin playing a new piece at a slow tempo. Gradually he picks up the tempo as he "grasps" the piece as a whole. When the time to perform the piece comes, the pianist no longer requires any "self-conscious," waking awareness to concentrate on where his fingers go. He frees that part of his awareness to focus purely on the aesthetic.
That process is analogous to how we deal with complexity generally. It suggests that parts of our mind deal with complexity much better than our normal, self-conscious, waking awareness. The key to educating people in systems thinking is to use a developmental process -- to replicate what the pianist goes through. Eventually the concert pianist can simply look at a piece of music, which to our eyes is hopelessly complex, and absorb it with his self-conscious awareness. He may still have to practice it, but his ability to deal with complexity has expanded. A rapport has developed within his own consciousness between his self-conscious awareness and a more automatic level of consciousness capable of dealing with much greater complexity. Scholars of complex systems have never explained how, out of the hundreds that try and fail, some people are able to masterfully lead complex organizations. We can't explain these successes (other than as blind luck), because we assume the only way people can master systems is through a self-conscious, rational process of analysis -- and few, if any, executives have the tools to do this.
In fact, people who succeed in handling complexity are working in an intuitive domain we don't even consider in our educational theories. Only through the integration of that intuitive domain with the normal, rational awareness domain will we transcend mere modeling. In our work with business executives, we start with simple models that are just within the person's ability to grasp. We use these until executives no longer have to think about them very much, and then we step up to more complex models. Simply accepting the complexity is a major step toward developing that intuitive sense. But it is very difficult for business executives to accept that complexity because many of them need to see themselves as being in control. To accept it means they must recognize two things at a gut level: 1) that everything is interconnected, and 2) that they are never going to figure out that interconnectedness.
One implication of that realization is very liberating, because not only are you never going to figure it out, but neither is anybody else. It creates an inherent equality.
In the leadership course taught through Innovation Associates, there is an exercise that takes people through a process whereby they discover that they are never going to completely figure anything out in their lives. It has a remarkable impact on people. Some can=t quite handle it and try to intellectualize it. But those who can face that simple fact will often sit back in their chairs and laugh, realizing that they are dismantling two common beliefs: first, that people can control an organization from the top or at a distance; and second, that you can ever fully understand a system or figure it out. Dismantling these beliefs is critical to piercing through the hierarchical mentalities that dominate most organizations. Most people have grown up in an authoritarian environment where their parents, teachers, or bosses provided the answers. They are absolutely convinced, deep down, that people above them know what is going on. That mentality weakens them as individuals and weakens the organization as a whole.
When a group of people collectively recognize that nobody has the answer, it transforms the quality of that organization in a remarkable way. And so we teach executives to live with uncertainty, because no matter how smart or successful you are, a fundamental uncertainty will always be present in your life. That fact creates a philosophic communality between people in an organization, which is usually accompanied by an enthusiasm for experimentation. If you are never going to get the answer, all you can do is experiment. When something goes wrong, it's no longer necessary to blame someone for screwing up -- mistakes are simply part of the experiment.
I have always felt that the potential of system dynamics was to empower people and to support the human capacity to create. But we have not clearly articulated a notion of personal power commensurate with the nature of complex systems. Most managers think they have power by virtue of controlling things. In fact, it's a facade of control -- a mutually supported illusion. Subordinates pretend they are being controlled, and superiors pretend they are controlling. At a deeper level, most people know that's not happening, but the illusion has to be chipped away. Only then is the soil fertile to grow empowered people. Only then can you start to find out how people create. They don't create by figuring things out and by controlling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบ dynamics เป็นการศึกษาระบบซับซ้อน การรวมระบบมนุษย์ครอบครัว องค์กร การเมือง และประเทศ ถ้าคุณมองลึกเข้าไปในระบบการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิก คุณจะพบความซับซ้อนอนันต์ในวิธีการระบบมีปัญหา คุณเริ่มจากมีเป็นไม่สิ้นสุดโดยธรรมชาติกับระบบ ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นทฤษฎีที่สมบูรณ์ เควสจะดูปัญหาสาธารณชนมากขึ้น แก้ปัญหาที่มาจากการคิดวิธีที่เราจัดการกับความซับซ้อน เราจัดการได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกับหลายงานซับซ้อนมาก เช่นขับรถยนต์ของเราว่าเราทำได้ เราผ่านกระบวนการไม่แตกต่างจากที่คนไปผ่านเป็น เปียโนคอนเสิร์ต คนน้อยมากเริ่มออกเล่นโรงแรมโมสาร์ท คุณเริ่มออกเล่นสิ่งที่ง่าย เช่นเครื่องชั่งน้ำหนัก ในแต่ละระดับ เราเริ่มต้น ด้วยระดับของความซับซ้อน ภายในขอบเขตของความสามารถของเราใส่ใจหรือจิตสำนึกปกติของเราเข้าใจ แม้จิตสำนึกปกติของเราจัดการความซับซ้อนในระดับที่จำกัดเฉพาะ อย่างใดเราได้เรียนรู้การจัดการกับงานที่ซับซ้อนอย่างเหลือเชื่อแม้เป็นนักเปียโนที่ดีมักจะเริ่มต้นเล่นชิ้นใหม่ที่มีจังหวะช้า ค่อย ๆ เขาเลือกจังหวะเขา "grasps" ชิ้นส่วนทั้งหมด ทำชิ้นส่วนนึก เปียโนที่ไม่ต้องการใด ๆ "ประหม่า ปลุกจิตสำนึกเน้นที่มือของเขาไป เขาช่วยให้เป็นส่วนหนึ่งของการรับรู้ของเขาเน้นความงามเพียงอย่างเดียวกระบวนการที่คล้ายคลึงกับวิธีเราจัดการกับความซับซ้อนโดยทั่วไปได้ แนะนำว่า ส่วนของจิตใจของเราจัดการกับความซับซ้อนที่ดีกว่าของเราปกติ ประหม่า ปลุกจิตสำนึก กุญแจสำคัญที่จะให้คนในระบบที่คิดจะใช้กระบวนการพัฒนา - การจำลองที่นักเปียโนที่จะผ่าน ในที่สุดนักเปียโนคอนเสิร์ตสามารถเพียงดูเพลง สายตาของเราซึ่งจะมีความซับซ้อน และดูดซับ ด้วยความประหม่าของเขา เขาอาจยังต้องฝึก ได้มีขยายความสามารถในการจัดการกับความซับซ้อนของเขา สายสัมพันธ์มีพัฒนาภายในจิตสำนึกของเขาเองระหว่างจิตสำนึกเขาประหม่าและระดับอัตโนมัติเพิ่มเติมของสติความสามารถในการจัดการกับความซับซ้อนยิ่ง นักวิชาการของระบบซับซ้อนได้เคยอธิบายวิธี จากหลายร้อยที่พยายาม และล้มเหลว บางคนจะสามารถนำองค์กรซับซ้อน masterfully เราไม่สามารถอธิบายเหล่านี้สำเร็จ (อื่น ๆ กว่าเป็นตาบอดโชค) เนื่องจากเราสมมติคนวิธีเท่านั้นสามารถหลักเป็นระบบตลอดกระบวนการประหม่า เชือดวิเคราะห์ - และผู้บริหารน้อย ถ้ามี มีเครื่องมือทำคนที่ประสบความสำเร็จในการจัดการความซับซ้อนในความเป็นจริง กำลังทำงานในโดเมนง่ายเราจะไม่พิจารณาในทฤษฎีทางการศึกษาของเรา เพียงผ่านการรวมของโดเมนที่ใช้งานง่ายด้วยโดเมนรับรู้ปกติ เชือด จะเรา transcend เพียงโมเดล ในงานมีนักธุรกิจ เราเริ่มต้น ด้วยแบบจำลองง่าย ๆ ที่พักของบุคคลความสามารถในการเข้าใจ เราใช้เหล่านี้จน กว่าผู้บริหารไม่ได้คิดถึงพวกเขามาก แล้ว เราไปอีกขั้นกับรูปแบบที่ซับซ้อน เพียงแค่ยอมรับความซับซ้อนเป็นขั้นตอนสำคัญต่อการพัฒนาความรู้สึกที่ง่าย แต่มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับนักธุรกิจยอมรับที่ซับซ้อนเนื่องจากหลายต้องดูตัวเองเป็นตัวควบคุม การยอมรับหมายความว่า พวกเขาต้องรู้จักสองสิ่งที่ระดับลำไส้: 1) ที่ทุกอย่างจะเข้าใจ และ 2) ที่พวกเขาไม่เคยจะคิดออกว่า interconnectednessปริยายหนึ่งของสำนึกที่เป็นไซต์อาจมาก เพราะไม่เพียงแต่คุณไม่เคยจะคิดออก แต่ไม่มีใครอื่น สร้างความเสมอภาคเป็นโดยธรรมชาติIn the leadership course taught through Innovation Associates, there is an exercise that takes people through a process whereby they discover that they are never going to completely figure anything out in their lives. It has a remarkable impact on people. Some can=t quite handle it and try to intellectualize it. But those who can face that simple fact will often sit back in their chairs and laugh, realizing that they are dismantling two common beliefs: first, that people can control an organization from the top or at a distance; and second, that you can ever fully understand a system or figure it out. Dismantling these beliefs is critical to piercing through the hierarchical mentalities that dominate most organizations. Most people have grown up in an authoritarian environment where their parents, teachers, or bosses provided the answers. They are absolutely convinced, deep down, that people above them know what is going on. That mentality weakens them as individuals and weakens the organization as a whole.When a group of people collectively recognize that nobody has the answer, it transforms the quality of that organization in a remarkable way. And so we teach executives to live with uncertainty, because no matter how smart or successful you are, a fundamental uncertainty will always be present in your life. That fact creates a philosophic communality between people in an organization, which is usually accompanied by an enthusiasm for experimentation. If you are never going to get the answer, all you can do is experiment. When something goes wrong, it's no longer necessary to blame someone for screwing up -- mistakes are simply part of the experiment.I have always felt that the potential of system dynamics was to empower people and to support the human capacity to create. But we have not clearly articulated a notion of personal power commensurate with the nature of complex systems. Most managers think they have power by virtue of controlling things. In fact, it's a facade of control -- a mutually supported illusion. Subordinates pretend they are being controlled, and superiors pretend they are controlling. At a deeper level, most people know that's not happening, but the illusion has to be chipped away. Only then is the soil fertile to grow empowered people. Only then can you start to find out how people create. They don't create by figuring things out and by controlling.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปลี่ยนแปลงระบบการศึกษาของระบบที่ซับซ้อนรวมทั้งระบบของมนุษย์เช่นครอบครัวองค์กรเมืองและประเทศ ถ้าคุณมองลึกลงไปในระบบใด ๆ และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างสมาชิกคุณจะพบความซับซ้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุด.
ในวิธีการที่จะแก้ไขปัญหาระบบคุณเริ่มต้นด้วยการตระหนักว่าไม่มีที่สิ้นสุดโดยธรรมชาติกับระบบ ไม่มีสิ่งนั้นเป็นทฤษฎีที่สมบูรณ์ การแสวงหาคือการมองปัญหากว้างมากขึ้น มติมาจากการทบทวนวิธีการที่เราจัดการกับความซับซ้อน เราทุกคนค่อนข้างมีประสิทธิภาพจัดการกับงานที่มีความซับซ้อนสูงมากเช่นขับรถของเรา.
วิธีที่เราทำมันได้หรือไม่ เราไปผ่านกระบวนการที่ไม่แตกต่างจากสิ่งที่คนที่ผ่านไปจะกลายเป็นนักเปียโนคอนเสิร์ต น้อยคนมากที่เริ่มต้นเล่นโมซาร์ท คุณเริ่มต้นเล่นสิ่งที่ง่ายเช่นเครื่องชั่งน้ำหนัก ในแต่ละระดับที่เราเริ่มต้นด้วยการศึกษาระดับปริญญาของความซับซ้อนเพียงภายในขอบเขตของความสามารถของเรามีสติหรือการรับรู้ของเราตามปกติที่จะเข้าใจ แม้ว่าการรับรู้ของเราตามปกติเพียง แต่จัดการในระดับที่ จำกัด ของความซับซ้อนอย่างใดเราไม่เรียนรู้ที่จะจัดการกับงานที่ซับซ้อนอย่างไม่น่าเชื่อ.
แม้จะเป็นนักเปียโนที่ยิ่งใหญ่มักจะเริ่มต้นเล่นชิ้นใหม่ที่จังหวะช้า เขาค่อยๆหยิบขึ้นมาเป็นจังหวะที่เขา "คว้า" ชิ้นรวม เมื่อเวลาที่จะดำเนินการชิ้นมาพร้อมเปียโนไม่ต้องใด ๆ "ประหม่า" การรับรู้ตื่นที่จะมีสมาธิอยู่กับที่นิ้วมือของเขาไป เขาปลดปล่อยว่าเป็นส่วนหนึ่งของการรับรู้ของเขาที่จะมุ่งเน้นหมดจดในความงาม.
กระบวนการที่จะคล้ายคลึงกับวิธีการที่เราจัดการกับความซับซ้อนโดยทั่วไป มันแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของข้อตกลงใจของเราที่มีความซับซ้อนมากดีกว่าปกติของเราประหม่ารับรู้ตื่น กุญแจสำคัญในการให้ความรู้แก่ประชาชนในการคิดเชิงระบบคือการใช้กระบวนการพัฒนา - ที่จะทำซ้ำสิ่งที่นักเปียโนผ่านไป ในที่สุดนักเปียโนคอนเสิร์ตก็สามารถดูที่ชิ้นส่วนของเพลงที่ตาของเรามีความซับซ้อนอย่างไร้ความหวังและการดูดซับด้วยความตระหนักในตนเองมีสติของเขา เขาอาจจะยังคงต้องไปปฏิบัติ แต่ความสามารถของเขาที่จะจัดการกับความซับซ้อนมีการขยายตัว ได้มีการพัฒนาความสามัคคีภายในจิตสำนึกของตัวเองระหว่างการรับรู้ประหม่าของเขาและระดับอัตโนมัติมากขึ้นของการมีสติมีความสามารถในการจัดการกับความซับซ้อนมากขึ้น นักวิชาการของระบบที่ซับซ้อนไม่เคยอธิบายวิธีการออกจากหลายร้อยที่มีความพยายามและล้มเหลวบางคนสามารถที่จะนำไปสู่องค์กรที่มีอำนาจที่ซับซ้อน เราไม่สามารถอธิบายได้ว่าประสบความสำเร็จเหล่านี้ (นอกเหนือโชคตาบอดเป็น) เพราะเราคิดวิธีที่ผู้คนสามารถ master ระบบผ่านประหม่ากระบวนการที่มีเหตุผลของการวิเคราะห์ - และไม่กี่ถ้ามีผู้บริหารมีเครื่องมือที่จะทำ นี้.
ในความเป็นจริงคนที่ประสบความสำเร็จในการจัดการความซับซ้อนกำลังทำงานอยู่ในโดเมนที่ใช้งานง่ายที่เราไม่ได้พิจารณาในทฤษฎีการศึกษาของเรา เพียงผ่านการรวมกลุ่มของโดเมนที่ใช้งานง่ายด้วยปกติโดเมนการรับรู้เหตุผลที่เราจะก้าวข้ามการสร้างแบบจำลองเพียง ในการทำงานของเรากับผู้บริหารของธุรกิจเราเริ่มต้นด้วยรูปแบบที่เรียบง่ายที่มีเพียงภายในความสามารถของบุคคลที่จะเข้าใจ เราใช้เหล่านี้จนกว่าผู้บริหารไม่ต้องคิดเกี่ยวกับพวกเขามากและจากนั้นเราก้าวขึ้นไปรูปแบบที่ซับซ้อนมากขึ้น เพียงแค่ยอมรับความซับซ้อนเป็นขั้นตอนที่สำคัญที่มีต่อการพัฒนาความรู้สึกที่ใช้งานง่าย แต่มันเป็นเรื่องยากมากสำหรับนักธุรกิจที่จะยอมรับว่าซับซ้อนเพราะหลายคนต้องดูว่าตัวเองเป็นอยู่ในการควบคุม ที่จะยอมรับมันหมายความว่าพวกเขาต้องตระหนักถึงสิ่งที่สองที่ระดับทางเดินอาหาร: 1) ที่ทุกอย่างจะถูกเชื่อมต่อกันและ 2) ว่าพวกเขาจะไม่เคยไปที่จะคิดออกว่าสาขา.
หนึ่งในความหมายของการสำนึกที่เป็นอิสระมากเพราะไม่เพียง แต่ที่คุณไม่เคย จะคิดออก แต่ไม่เป็นคนอื่น มันจะสร้างความเท่าเทียมกันโดยธรรมชาติ.
เป็นผู้นำในหลักสูตรการเรียนการสอนผ่าน Associates นวัตกรรมมีการออกกำลังกายที่ต้องใช้คนผ่านกระบวนการที่พวกเขาค้นพบว่าพวกเขาจะไม่เคยไปอย่างสมบูรณ์คิดอะไรออกมาในชีวิตของพวกเขา มันมีผลกระทบต่อผู้คนที่น่าทึ่ง บาง t = ค่อนข้างสามารถจัดการกับมันและพยายามที่จะ intellectualize มัน แต่ผู้ที่สามารถเผชิญกับความจริงที่ว่าง่ายมักจะนั่งอยู่ในเก้าอี้ของพวกเขาและหัวเราะตระหนักว่าพวกเขาจะรื้อสองความเชื่อร่วมกันเป็นครั้งแรกที่ผู้คนสามารถควบคุมองค์กรจากด้านบนหรือที่ระยะทาง; และครั้งที่สองที่คุณสามารถที่เคยเข้าใจระบบหรือคิดออก รื้อความเชื่อเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญที่จะเจาะผ่าน mentalities ลำดับชั้นที่ครององค์กรส่วนใหญ่ คนส่วนใหญ่ได้เติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เผด็จการที่พ่อแม่ครูหรือผู้บังคับบัญชาให้คำตอบ พวกเขามีความเชื่ออย่างลึกลงไปว่าคนที่เหนือกว่าพวกเขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น ความคิดที่อ่อนตัวพวกเขาเป็นบุคคลและองค์กรที่อ่อนตัวโดยรวม.
เมื่อกลุ่มคนที่รวมรับรู้ว่าไม่มีใครมีคำตอบที่มันเปลี่ยนคุณภาพขององค์กรที่ในทางที่โดดเด่น และเพื่อให้เราสอนผู้บริหารที่จะอยู่กับความไม่แน่นอนเพราะไม่ว่าสมาร์ทหรือที่ประสบความสำเร็จที่คุณมีความไม่แน่นอนพื้นฐานมักจะอยู่ในชีวิตของคุณ ความจริงที่ว่าสร้าง communality ปรัชญาระหว่างผู้คนในองค์กรซึ่งเป็นที่มักจะมาพร้อมความกระตือรือร้นในการทดลอง ถ้าคุณไม่เคยไปจะได้คำตอบทั้งหมดที่คุณสามารถทำได้คือการทดลอง เมื่ออะไรผิดพลาดก็ไม่จำเป็นอีกต่อไปที่จะตำหนิคนสำหรับการกวดขันขึ้น. - ความผิดพลาดเป็นเพียงส่วนหนึ่งของการทดลอง
ผมรู้สึกเสมอว่าอาจเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงระบบที่จะช่วยให้คนและให้การสนับสนุนความสามารถของมนุษย์ที่จะสร้าง แต่เรายังไม่ชัดเจนความคิดของอำนาจส่วนบุคคลกับความธรรมชาติของระบบที่ซับซ้อน ผู้จัดการส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขามีอำนาจโดยอาศัยอำนาจของสิ่งที่ควบคุม ในความเป็นจริงมันเป็นซุ้มของการควบคุม - ภาพลวงตาสนับสนุนร่วมกัน ผู้ใต้บังคับบัญชาหลอกพวกเขาจะถูกควบคุมและบังคับบัญชาหลอกพวกเขาจะควบคุม ในระดับที่ลึกกว่าคนส่วนใหญ่รู้ว่าไม่ได้เกิดขึ้น แต่ภาพลวงตาจะต้องมีการบิ่นออกไป เท่านั้นจากนั้นเป็นดินที่อุดมสมบูรณ์ที่จะเติบโตคนมีอำนาจ เท่านั้นแล้วคุณสามารถเริ่มต้นที่จะหาวิธีการที่คนสร้าง พวกเขาไม่ได้สร้างโดยการหาสิ่งที่ออกและโดยการควบคุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พลวัตของระบบคือการศึกษาระบบที่ซับซ้อน รวมทั้งระบบของมนุษย์ เช่น ครอบครัว องค์กร เมือง และประเทศ ถ้าคุณมองลึกเข้าไปในระบบ และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง สมาชิก คุณจะพบความซับซ้อนอนันต์ .
ในวิธีการที่ระบบมีปัญหา เธอเริ่มรู้ตัวว่า ไม่มีอยู่สิ้นสุดกับระบบ ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นทฤษฎีที่สมบูรณ์เควสที่จะมองปัญหาอย่างทั่วถึง มติที่ออกมาจากทบทวนวิธีการที่เราจัดการกับความซับซ้อน เราจัดการกับงานที่ค่อนข้างมีประสิทธิภาพสูงมาก เช่นเดียวกับการขับรถของเรา .
เราจะทำยังไงดี ? เราต้องผ่านกระบวนการไม่แตกต่างจากสิ่งที่คนต้องผ่านการเป็นนักเปียโนคอนเสิร์ต . น้อยคนมากที่เริ่มเล่นโมสาร์ท คุณเริ่มเล่นอะไรง่ายๆ