The Convention Relating to the Stat

The Convention Relating to the Status of Refugees is the foundation of
international refugee law. The Refugee Convention defines the term “refugee”
(see box on page 9) and sets minimum standards for the treatment of persons
who are found to qualify for refugee status.
Because the Convention was drafted in the wake of World War II, its definition of
a refugee focuses on persons who are outside their country of origin and are
refugees as a result of events occurring in Europe or elsewhere before 1 January
1951. As new refugee crises emerged during the late 1950s and early 1960s, it
became necessary to widen both the temporal and geographical scope of the
Refugee Convention. Thus, a Protocol to the Convention was drafted and
adopted.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การประชุมเกี่ยวกับสถานะของผู้ลี้ภัยเป็นรากฐานของกฏหมายผู้ลี้ภัยต่างประเทศ คำว่า "ผู้ลี้ภัย" กำหนดอนุสัญญาผู้ลี้ภัย(ดูกล่องหน้า 9) และกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำสำหรับการรักษาของท่านที่อยู่เพื่อรับสถานะผู้ลี้ภัยเนื่องจากการประชุมได้ร่างในการปลุกของสงครามโลก ข้อกำหนดของของผู้ลี้ภัยที่เน้นบุคคลที่อยู่นอกประเทศของผู้ผลิต และมีผู้ลี้ภัยจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในยุโรป หรือที่อื่น ๆ ก่อน 1 มกราคม1951. เป็นวิกฤตผู้ลี้ภัยใหม่ที่เกิดในระหว่างช่วงปลายทศวรรษ 1950 และช่วงต้นปี 1960s มันกลายเป็นความจำเป็นต้องขยายทั้งกาล และภูมิศาสตร์ขอบเขตของการอนุสัญญาผู้ลี้ภัย ดังนั้น ร่างการโพรโทคออนุสัญญา และนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การประชุมที่เกี่ยวข้องกับสถานะของผู้ลี้ภัยเป็นรากฐานของกฎหมายผู้ลี้ภัยในต่างประเทศ
ผู้ลี้ภัยการประชุมกำหนดคำว่า "ผู้ลี้ภัย"
(ดูกล่องในหน้า 9)
และกำหนดมาตรฐานขั้นต่ำสำหรับการรักษาของบุคคลที่จะพบว่ามีสิทธิ์ได้รับสถานะผู้ลี้ภัย.
เพราะการประชุมเป็นเกณฑ์ในการปลุกของสงครามโลกครั้งที่สองความหมายของ
ผู้ลี้ภัยมุ่งเน้นไปที่ผู้ที่อยู่นอกประเทศต้นกำเนิดและผู้ลี้ภัยเป็นผลมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุโรปหรือที่อื่น ๆ ก่อน 1 มกราคมปี1951 ในฐานะที่เป็นวิกฤตผู้ลี้ภัยใหม่โผล่ออกมาในช่วงปลายปี 1950 และต้นปี 1960 ก็กลายเป็นสิ่งจำเป็นที่จะขยายทั้งเวลาและขอบเขตทางภูมิศาสตร์ของอนุสัญญาผู้ลี้ภัย ดังนั้นพิธีสารของอนุสัญญาที่ถูกเกณฑ์ทหารและนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อนุสัญญาเกี่ยวกับสถานภาพของผู้ลี้ภัยเป็นรากฐานของ
กฎหมายผู้ลี้ภัยระหว่างประเทศ อนุสัญญาผู้ลี้ภัยนิยามคำว่า " ผู้ลี้ภัย "
( เห็นกล่องบนหน้า 9 ) และมาตรฐานขั้นต่ำสำหรับการรักษาของคน
ที่พบที่จะได้รับสถานะผู้ลี้ภัย .
เพราะการประชุมถูกเกณฑ์ทหารในการปลุกของสงครามโลกครั้งที่สองนิยาม
ของมันผู้ลี้ภัยมุ่งเน้นผู้ที่อยู่นอกประเทศของพวกเขา และเป็นจุดเริ่มต้นของ
ผู้ลี้ภัยจากผลของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในยุโรปหรือที่อื่น ๆก่อน 1 มกราคม
1951 . เป็นวิกฤตการณ์ผู้ลี้ภัยใหม่เกิดขึ้นในช่วงปลายปี 1950 และต้นปี 1960 มันก็ต้องขยาย
ทั้งทางโลกและทางภูมิศาสตร์ขอบเขตของ
อนุสัญญาผู้ลี้ภัย . ดังนั้น พิธีสารอนุสัญญาถูกเกณฑ์ทหารและ
บุญธรรม