Definition of commercial bankThis i

Definition of commercial bank
This is a financial institution providing services for businesses, organisations and individuals. Services include offering current, deposit and saving accounts as well as giving out loans to businesses. [1]
A commercial banks is defined as a bank whose main business is deposit-taking and making loans. This contrasts with an investment bank whose main business is securities underwriting, M&A advisory, asset management and securities trading.
Commercial banks make their profits by taking small, short-term, relatively liquid deposits and transforming these into larger, longer maturity loans. This process of asset transformation generates net income for the commercial bank. Note that many commercial banks do investment banking business although the latter is not considered the main business area.
Example
Examples of commercial banks include HSBC and Bank of America Merill Lynch. [2]
A commercial bank is one primarily engaged in deposit and lending activities to private and corporate clients in wholesale and retail banking. Other services typically include bank and credit cards, private banking, custody and guarantees, cash management and settlement as well as trade finance.
The term gained prominence as a counterpart to “investment bank” after the introduction of the Glass-Steagall-Act (1933) in the USA that separated capital markets business from deposit taking institutes in the aftermath of the great depression.
However, the separation between commercial and investment banking softened more and more during the age of financial liberalisation and globalisation from 1990 to 2007. Banks moved away from low margin deposit and credit business to high margin capital market investments, accompanied with a respective increase in risk.
This was backed by politicians and regulators, who increasingly reduced the influence of the state in the overall economy and, in particular, in the financial markets.
Eventually the Clinton administration in the USA legalised universal banks, which cover both commercial and investment banking activities with the so-called Gramm-Leach-Bliley-Act in 1999, the basis for the typical business model of banks in continental Europe , which repealed key provisions of the Glass-Steagall Act.
After the recent global financial crisis, however, financial regulation has become prominent once again in the US. The Frank-Dodd-Act implemented the Volcker rule in 2010, named after Alan Greenspan’s predecessor as president of the US central bank, Fed. The Act bans at least proprietary trading of securities for deposit-taking institutes. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำจำกัดความของพาณิชย์
เป็นสถาบันการเงินที่ให้บริการในธุรกิจ องค์กร และบุคคล บริการรวมปัจจุบันจึง บัญชีเงินฝากและประหยัด ตลอดจนให้สินเชื่อเพื่อธุรกิจ [1]
กำหนดธนาคารพาณิชย์เป็นธนาคารที่มีธุรกิจหลักคือ สินเชื่อ การฝาก และทำ นี้ดูแตกต่างกับธนาคารการลงทุนที่มีธุรกิจหลักคือ บริษัทที่รับประกันภัย M&A ที่ปรึกษา บริหารสินทรัพย์ และซื้อขายหลักทรัพย์
ธนาคารพาณิชย์ทำให้กำไรของพวกเขา โดยมีเงินฝากขนาดเล็ก ระยะสั้น ค่อนข้างเหลว และเปลี่ยนมากู้ยืมครบกำหนดใหญ่ ยาว กระบวนการของการแปลงสินทรัพย์สร้างรายได้สุทธิสำหรับธนาคารพาณิชย์ หมายเหตุธนาคารพาณิชย์หลายแห่งที่ ทำธุรกิจธนาคารการลงทุนแม้ว่าจะไม่ถือว่าตั้งธุรกิจหลัก
อย่าง
ตัวอย่างของธนาคารเช่น HSBC และธนาคารอเมริกา Merill Lynch [2]
ธนาคารพาณิชย์เป็นหนึ่งร่วมในกิจกรรมส่วนตัว และบริษัทลูกค้าขายส่งและขายปลีกลูกค้าเงินฝากและสินเชื่อเป็นหลัก บริการอื่น ๆ โดยทั่วไปธนาคาร และบัตรเครดิต ธนบดี บุตร และรับประกันคุณภาพ บริหารเงินสด และการชำระเงิน ตลอดจนค้าเงิน
คำได้รับความโดดเด่นเป็นกัน "ลงทุนธนาคาร" หลังจากการแนะนำของแก้ว-Steagall-บัญญัติ (1933) ในสหรัฐอเมริกาที่แยกธุรกิจตลาดทุนจากเงินฝากที่มีสถาบันในควันหลงของดีซึมเศร้า
อย่างไรก็ตาม แยกระหว่างการค้าและการลงทุนธนาคารก่อขึ้นในช่วงยุคเปิดเสรีทางการเงินและนโบายจาก 1990 2007 ธนาคารย้ายจากธุรกิจเงินฝากและสินเชื่ออัตรากำไรต่ำไปลงทุนตลาดทุนกำไรสูง มีการเพิ่มขึ้นตามลำดับในความเสี่ยง
นี้ถูกสนับสนุนจากนักการเมืองและหน่วยงานกำกับดูแล ที่ลดลงมากขึ้นอิทธิพลของรัฐ ในระบบเศรษฐกิจโดยรวม และ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในการเงินตลาด
ในที่สุดบริหารงานแผ่นดินในสหรัฐอเมริกา legalised ธนาคารสากล ซึ่งครอบคลุมทั้งการค้าและกิจกรรมที่ มีการเรียกว่า Gramm-ลีช-Bliley-พระราชบัญญัติในปี 1999 พื้นฐานสำหรับแบบจำลองทางธุรกิจทั่วไปของธนาคารในทวีปยุโรป วาณิชธนกิจ ซึ่ง repealed บทบัญญัติสำคัญของแก้ว Steagall บัญญัติ
หลังจากล่าสุดวิกฤติการเงินโลก อย่างไรก็ตาม ระเบียบเงินกลายเป็นโดดเด่นอีกครั้งในสหรัฐอเมริกา แฟรงค์-Dodd-บัญญัติใช้ Volcker กฎใน 2010 จาก Alan กรีนสแปของปริมาณของรุ่นก่อนเป็นประธานธนาคารกลางสหรัฐ เลี้ยง พระราชบัญญัติการห้ามซื้อขายที่กรรมสิทธิ์ทรัพย์สถาบันการเงินฝาก [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความหมายของธนาคารพาณิชย์
ซึ่งเป็นสถาบันการเงินที่ให้บริการสำหรับธุรกิจองค์กรและบุคคล บริการรวมถึงการให้บริการในปัจจุบันเงินฝากออมทรัพย์และรวมทั้งให้ออกเงินให้กู้ยืมแก่ธุรกิจ [1]
ธนาคารพาณิชย์ถูกกำหนดให้เป็นธนาคารที่มีธุรกิจเป็นรับฝากเงินและการให้กู้ยืมเงินหลัก ความขัดแย้งนี้ด้วยธนาคารเพื่อการลงทุนที่มีธุรกิจหลักคือการจัดจำหน่ายหลักทรัพย์ M & A ที่ปรึกษาการจัดการสินทรัพย์และการซื้อขายหลักทรัพย์
ธนาคารพาณิชย์ทำกำไรของพวกเขาโดยการขนาดเล็กในระยะสั้นเงินฝากที่มีสภาพคล่องค่อนข้างและเปลี่ยนเหล่านี้เป็นขนาดใหญ่เงินให้กู้ยืมที่ครบกำหนดอีกต่อไป กระบวนการของการแปลงสินทรัพย์นี้สร้างรายได้สุทธิสำหรับธนาคารพาณิชย์ ทราบว่าธนาคารพาณิชย์หลายคนทำธุรกิจวาณิชธนกิจแม้ภายหลังจะไม่ถือว่าเป็นย่านธุรกิจหลักของ
ตัวอย่าง
ตัวอย่างของธนาคารพาณิชย์รวมถึง HSBC และธนาคารแห่งอเมริกา Merill ลินช์ [2]
ธนาคารพาณิชย์เป็นหนึ่งในการทำงานหลักในเงินฝากและเงินกู้กิจกรรมให้กับลูกค้าและ บริษัท เอกชนในธนาคารส่งและค้าปลีก บริการอื่น ๆ ที่มักจะมีธนาคารและบัตรเครดิตธนาคารเอกชนดูแลและการค้ำประกันการจัดการเงินสดและการตั้งถิ่นฐานเช่นเดียวกับการค้า
ระยะได้รับชื่อเสียงในฐานะคู่กับ "การลงทุนธนาคาร" หลังจากการแนะนำของแก้ว Steagall-Act (1933 ) ในประเทศสหรัฐอเมริกาที่แยกธุรกิจตลาดทุนจากสถาบันรับฝากเงินในผลพวงของภาวะซึมเศร้าที่ดี
แต่การแยกระหว่างการค้าและการลงทุนของธนาคารชะลอตัวลงมากขึ้นและมากขึ้นในช่วงอายุของการเปิดเสรีทางการเงินและโลกาภิวัตน์จากปี 1990 ถึงปี 2007 ธนาคารย้ายออกไป จากบัญชีเงินฝากต่ำอัตราและเครดิตกับกำไรที่สูงลงทุนในตลาดทุนมาพร้อมกับการเพิ่มขึ้นตามลำดับในความเสี่ยง
นี้ได้รับการสนับสนุนจากนักการเมืองและหน่วยงานกำกับดูแลที่ลดลงมากขึ้นอิทธิพลของรัฐในระบบเศรษฐกิจโดยรวมและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางการเงิน ตลาด
ในที่สุดการบริหารคลินตันในประเทศสหรัฐอเมริกาทำให้การค้าธนาคารสากลซึ่งครอบคลุมการค้าและการลงทุนทั้งกิจกรรมการธนาคารที่มีที่เรียกว่าแกมม์-ชะ-Bliley Act-ในปี 1999 เป็นพื้นฐานสำหรับรูปแบบธุรกิจปกติของธนาคารในทวีปยุโรปซึ่ง ยกเลิกบทบัญญัติที่สำคัญของแก้ว Steagall Act
หลังจากที่วิกฤตการเงินโลกล่าสุด แต่กฎระเบียบทางการเงินได้กลายเป็นที่โดดเด่นอีกครั้งในสหรัฐอเมริกา แฟรงค์ด็อด-พระราชบัญญัติดำเนินการกฎ Volcker ในปี 2010 หลังจากที่ก่อนหน้าชื่ออลันกรีนสแปนเป็นประธานของธนาคารกลางสหรัฐเฟด พระราชบัญญัติห้ามซื้อขายหลักทรัพย์ที่น้อยที่สุดของหลักทรัพย์ที่สถาบันรับฝากเงิน [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำนิยามของธนาคารพาณิชย์
นี้เป็นสถาบันการเงินที่ให้บริการสำหรับธุรกิจ องค์กร และบุคคลทั่วไป บริการรวมถึงเสนอปัจจุบัน การฝากและการบันทึกบัญชี รวมทั้งการให้สินเชื่อเพื่อธุรกิจ [ 1 ]
เป็นธนาคารพาณิชย์ที่ถูกกําหนดให้เป็นธนาคารที่มีธุรกิจหลักคือการทำให้เงินฝากและเงินกู้ยืมนี้แตกต่างกับธนาคารการลงทุนที่มีธุรกิจหลักคือ การจัดจำหน่ายหลักทรัพย์ เอ็ม &ปรึกษา , การจัดการสินทรัพย์และหลักทรัพย์ที่ซื้อขาย .
ธนาคารพาณิชย์ทำกำไรของพวกเขาโดยการใช้ขนาดเล็ก ระยะสั้น เงินฝาก สภาพคล่องค่อนข้างและเปลี่ยนเป็นขนาดใหญ่ , เงินให้กู้ยืมแก่อีกต่อไป กระบวนการของการแปลงสินทรัพย์นี้จะสร้างรายได้ให้ธนาคารพาณิชย์หมายเหตุว่า ธนาคารพาณิชย์หลายแห่งทำธุรกิจธนาคารเพื่อการลงทุนแม้ว่าหลังไม่ถือว่าพื้นที่ธุรกิจหลัก เช่น

ตัวอย่างของธนาคารพาณิชย์ รวมถึงธนาคาร HSBC และธนาคารของอเมริกา เมอร์ริลล์ ลินช์ [ 2 ]
ธนาคารพาณิชย์เป็นหลัก ร่วมในกิจกรรมกับลูกค้าเงินฝากและสินเชื่อภาคเอกชนและองค์กรในการส่งและค้าปลีกธนาคารบริการอื่น ๆโดยทั่วไป ได้แก่ ธนาคาร และบัตรเครดิต ธนาคารเอกชน , ดูแลและรับประกัน , การจัดการเงินสดและการตั้งถิ่นฐาน ตลอดจนการค้าการเงิน .
ระยะเวลาที่ได้รับชื่อเสียงเป็นคู่ " ธนาคารเพื่อการลงทุน " หลังจากการกระทำ Steagall แก้ว ( 1933 ) ในสหรัฐอเมริกา ที่แยกธุรกิจตลาดทุน จากฝากถ่ายสถาบันในผลพวงของ Great อาการซึมเศร้า .
อย่างไรก็ตามการแยกระหว่างพาณิชย์และธนาคารเพื่อการลงทุนลดลงมากขึ้นในยุคของการเปิดเสรีทางการเงิน และโลกาภิวัตน์จากปี 2550 เงินฝากธนาคารย้ายห่างจากขอบต่ำและธุรกิจสินเชื่อเพื่อลงทุนในตลาดทุน ขอบสูง พร้อมกับเพิ่มตามความเสี่ยง .
นี้ได้รับการสนับสนุนโดยนักการเมืองและเร็คกูเลเตอร์ที่มากขึ้น ลดอิทธิพลของรัฐในระบบเศรษฐกิจโดยรวม และโดยเฉพาะในตลาดการเงิน .
ในที่สุดคลินตันการบริหารในสหรัฐอเมริกา legalized ธนาคารสากลพาณิชย์และธนาคารเพื่อการลงทุน ซึ่งครอบคลุมกิจกรรมกับกรัมเรียกว่ากรองทำ bliley ในปี 1999 ทั้งพื้นฐานโดยรูปแบบธุรกิจของธนาคารในทวีปยุโรป ,ซึ่งยกเลิกบทบัญญัติที่สำคัญของแก้ว Steagall Act .
หลังจากช่วงวิกฤติการเงินโลก อย่างไรก็ตาม ระเบียบทางการเงินได้กลายเป็นที่โดดเด่นอีกครั้งในสหรัฐอเมริกา แฟร้งค์ ดอดด์ ทำ ใช้กฎ Volcker ใน 2010 , ตามชื่อบรรพบุรุษของ Alan Greenspan ประธานธนาคารกลางสหรัฐฯ FED .พระราชบัญญัติห้ามการซื้อขายหลักทรัพย์อย่างน้อยเจ้าของฝากเอาสถาบัน [ 2 ]