Poverty is general scarcity, dearth

Poverty is general scarcity, dearth, or the state of one who lacks a certain amount of material possessions or money. It is a multifaceted concept, which includes social, economic, and political elements. Poverty may be defined as either absolute or relative. Absolute poverty or destitution refers to the lack of means necessary to meet basic needs such as food, clothing and shelter. Relative poverty takes into consideration individual social and economic status compared to the rest of society.

After the industrial revolution, mass production in factories made production goods increasingly less expensive and more accessible. Of more importance is the modernization of agriculture, such as fertilizers, to provide enough yield to feed the population. Responding to basic needs can be restricted by constraints on government's ability to deliver services, such as corruption, tax avoidance, debt and loan conditionalities and by the brain drain of health care and educational professionals. Strategies of increasing income to make basic needs more affordable typically include welfare, economic freedoms and providing financial services.

Poverty reduction is a major goal and issue for many international organizations such as the United Nations and the World Bank. The World Bank forecasts that 702.1 million people were living in extreme poverty in 2015, down from 1.75 billion in 1990. Of these, about 347.1 million people lived in Sub-Saharan Africa (35.2% of the population) and 231.3 million lived in South Asia (13.5% of the population). Between 1990 and 2015, the percentage of the world's population living in extreme poverty fell from 37.1% to 9.6%, falling below 10% for the first time. Nevertheless, given the current economic model, built on GDP, it would take 100 years to bring the world's poorest up to the previous poverty line of $1.25 a day. Extreme poverty is a global challenge; it is observed in all parts of the world, including developed economies. UNICEF estimates half the world's children (or 1.1 billion) live in poverty. It has been argued by some academics that the neoliberal policies promoted by global financial institutions such as the IMF and the World Bank are actually exacerbating both inequality and poverty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความยากจนขาดแคลนทั่วไป ขาดแคลน หรือสถานะของผู้ที่ขาดการวัสดุทรัพย์สินหรือเงิน มันเป็นแนวคิดหลายแง่มุม ซึ่งมีองค์ประกอบทางสังคม เศรษฐกิจ และการเมือง ความยากจนอาจจะเป็นแบบสัมบูรณ์ หรือแบบสัมพัทธ์ ยากจนหรือ destitution หมายถึงการขาดความหมายความจำเป็นเพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐานเช่นอาหาร เสื้อผ้า และที่พักพิง ความยากจนสัมพัทธ์นำมาพิจารณาแต่ละด้านสังคมเศรษฐกิจ และสถานะที่ของสังคมหลังจากการปฏิวัติอุตสาหกรรม ผลิตในโรงงานทำผลิตสินค้ามากขึ้นราคาไม่แพง และเข้าถึงได้ ความสำคัญคือความทันสมัยของเกษตร ปุ๋ย การให้ผลผลิตเพียงพอเลี้ยงประชากรเช่น ตอบสนองต่อความต้องการพื้นฐานสามารถถูกจำกัด โดยข้อจำกัดของรัฐบาลความสามารถในการให้บริการ เสียหาย ภาษี conditionalities หลีกเลี่ยง ตราสารหนี้ และเงินกู้ยืม และสมองไหลเชี่ยวชาญดูแลสุขภาพ และการศึกษา กลยุทธ์ในการเพิ่มรายได้เพื่อทำให้ความต้องการพื้นฐานมากโดยทั่วไปได้แก่สวัสดิการ เสรีภาพทางเศรษฐกิจ และการให้บริการทางการเงินลดความยากจนเป็นเป้าหมายสำคัญและปัญหาสำหรับองค์กรระหว่างประเทศต่าง ๆ เช่นสหประชาชาติและธนาคารโลก ธนาคารโลกคาดการณ์ว่า 702.1 ล้านคนอยู่ในความยากใน 2015 ลงจาก 1.75 พันล้านดอลลาร์ในปี 1990 เหล่านี้ เกี่ยวกับ 347.1 ล้านคนอาศัยอยู่ในไทย (35.2% ของประชากร) และเอเชียใต้ lived ใน 231.3 ล้าน (13.5% ของประชากร) ระหว่าง 1990 และ 2015 เปอร์เซ็นต์ของประชากรโลกอาศัยอยู่ในความยากตกจาก 37.1% 9.6% ลดลงกว่า 10% เป็นครั้งแรก อย่างไรก็ตาม กำหนดเศรษฐกิจแบบปัจจุบัน สร้าง GDP มันจะใช้ 100 ปีนำยากจนที่สุดถึงเส้นความยากจนก่อนหน้านี้ของ $1.25 วันของโลก ยากคือ ความท้าทายโลก มันจะตรวจสอบในทุกส่วนของโลก รวมทั้งประเทศพัฒนา องค์การยูนิเซฟประเมินครึ่งโลกของเด็ก (หรือ 1.1 ล้าน) อยู่ในความยากจน มันมีการโต้เถียง โดยนักวิชาการบางว่า นโยบาย neoliberal โดยสถาบันการเงินระดับโลกเช่นธนาคารโลกและ IMF มีจริงดีไม่เท่าเทียมกันและความยากจน