In view of the history of rectal bl

In view of the history of rectal bleeding, weight loss, and the patient’s age, his physician suspected that he might have col- orectal cancer and requested the patient to submit three con- secutive daily specimens of feces for the fecal occult blood test. Shortly thereafter the physician received a report indicating that the results were positive. He also ordered a complete blood count and estimations of levels of serum iron, iron-binding capacity, and ferritin. The results showed a microcytic anemia (see Chapter 52), often found in patients with colorectal cancer because of bleeding from the tumor. A rectal examination was negative. No abnormalities were noted in chest x-rays.The physician arranged a consult 4 days later with a gas- troenterologist. Colonoscopy was performed 1 week later. This revealed the presence of a moderately large tumor (approxi- mately 5 6 cm) in the middle of the transverse colon. Mea- surement of carcinoembryonic antigen (CEA), a biomarker for colorectal cancer (see below for further comments and also Chapter 7), was ordered. It was elevated (20 μg/L, normal 0–3 μg/L). Surgery was scheduled 2 weeks later, when the tumor was resected and end-to-end anastomosis performed. The regional lymph nodes were also excised and submitted along with the tumor specimen to the pathology lab. No local invasion by the tumor was noted, and no tumor was visible elsewhere in the abdomen, including the liver. The subsequent pathology report described the tumor as a relatively well-dif- ferentiated adenocarcinoma, invading the muscular mucosa. No tumor cells were noted in the lymph glands; no distant me- tastases were noted at the time of surgery. The TNM stage was T1N0M0 (cancer limited to the mucosa and submucosa, with an approximate 5-year survival rate of >90% [T = tumor, N = nodes, M = metastases]). (The interested reader should check the staging of tumors of the large intestine in a textbook of pa- thology.) In view of these findings, no chemotherapy or radia- tion therapy was considered necessary. Determination of CEA several weeks after surgery showed it had declined to normal levels. The patient was advised to return for follow-up at regu-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อพิจารณาถึงประวัติการมีเลือดออกทางทวารหนัก น้ำหนักลด และอายุของผู้ป่วย แพทย์ของเขาสงสัยว่าเขาอาจเป็นมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนักจึงขอให้ผู้ป่วยส่งตัวอย่างอุจจาระติดต่อกันสามครั้งต่อวันเพื่อตรวจเลือดในอุจจาระ หลังจากนั้นไม่นาน แพทย์ได้รับรายงานระบุว่าผลเป็นบวก นอกจากนี้เขายังสั่งให้ตรวจนับเม็ดเลือดและประเมินระดับธาตุเหล็กในซีรั่ม ความสามารถในการจับกับเหล็ก และเฟอร์ริติน ผลการวิจัยพบว่ามีภาวะโลหิตจางแบบไมโครไซต์ (ดูบทที่ 52) ซึ่งมักพบในผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่เนื่องจากมีเลือดออกจากเนื้องอก การตรวจทางทวารหนักเป็นผลลบ ไม่พบความผิดปกติในการเอกซเรย์ทรวงอก แพทย์นัดปรึกษากับแพทย์ระบบทางเดินอาหารในอีก 4 วันต่อมา ทำการส่องกล้องลำไส้ใหญ่ใน 1 สัปดาห์ต่อมา สิ่งนี้เผยให้เห็นว่ามีเนื้องอกขนาดใหญ่ปานกลาง (ประมาณ 5.6 ซม.) ตรงกลางลำไส้ใหญ่ตามขวาง ได้รับคำสั่งให้ทำการตรวจวัดแอนติเจนของคาร์ซิโนเอ็มบริโอนิก (CEA) ซึ่งเป็นตัวชี้วัดทางชีวภาพสำหรับมะเร็งลำไส้ใหญ่ (ดูความคิดเห็นเพิ่มเติมด้านล่างและบทที่ 7 ด้วย) เพิ่มขึ้น (20 ไมโครกรัม/ลิตร ปกติ 0–3 ไมโครกรัม/ลิตร) การผ่าตัดมีกำหนดในอีก 2 สัปดาห์ต่อมา เมื่อเนื้องอกได้รับการแก้ไขและทำการผ่าตัดช่องทวารหนักตั้งแต่ต้นจนจบ ต่อมน้ำเหลืองในภูมิภาคก็ถูกตัดออกและส่งไปพร้อมกับตัวอย่างเนื้องอกไปยังห้องปฏิบัติการพยาธิวิทยา ไม่พบการลุกลามของเนื้องอกเฉพาะที่ และไม่มีเนื้องอกให้เห็นบริเวณอื่นในช่องท้อง รวมถึงตับด้วย รายงานทางพยาธิวิทยาที่ตามมาอธิบายว่าเนื้องอกเป็นมะเร็งของต่อมที่มีความแตกต่างค่อนข้างดี โดยบุกรุกเยื่อเมือกของกล้ามเนื้อ ไม่พบเซลล์เนื้องอกในต่อมน้ำเหลือง ไม่พบการแพร่กระจายระยะไกลในขณะที่ทำการผ่าตัด ระยะ TNM คือ T1N0M0 (มะเร็งจำกัดอยู่ที่เยื่อเมือกและเยื่อบุใต้ผิวหนัง โดยมีอัตราการรอดชีวิตประมาณ 5 ปีที่ >90% [T = เนื้องอก, N = โหนด, M = การแพร่กระจาย]) (ผู้อ่านที่สนใจควรตรวจสอบระยะของเนื้องอกในลำไส้ใหญ่ในตำราพยาธิวิทยา) จากผลการวิจัยเหล่านี้ ไม่ถือว่าจำเป็นต้องใช้เคมีบำบัดหรือการฉายรังสี การพิจารณา CEA หลายสัปดาห์หลังการผ่าตัดพบว่าระดับดังกล่าวลดลงสู่ระดับปกติ แนะนำให้ผู้ป่วยกลับมาติดตามผลตามระเบียบการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื่องจากเลือดออกทางทวารหนัก น้ําหนักลดลง และอายุของผู้ป่วย แพทย์ของเขาสงสัยว่าเขาอาจเป็นมะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนัก และขอให้ผู้ป่วยส่งตัวอย่างอุจจาระสามชุดติดต่อกันเพื่อทําการทดสอบเลือดแฝงในอุจจาระ หลังจากนั้นไม่นานแพทย์ได้รับรายงานว่าผลเป็นบวก เขายังขอการนับเลือดที่สมบูรณ์และประเมินระดับของธาตุเหล็กในซีรั่มความสามารถในการจับธาตุเหล็กและเฟอร์ริน ผลปรากฏว่า ,ภาวะโลหิตจางเซลล์เม็ดเล็ก (ดูบทที่ 52), มักพบในผู้ป่วยมะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก เพราะเนื้องอกมีเลือดออก ผลตรวจทวารหนักเป็นลบ เอกซเรย์หน้าอกไม่พบความผิดปกติ
หลังจากนั้นอีก 4 วันแพทย์ได้นัดให้แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านลำไส้ด้วยแก๊สมาปรึกษา ตรวจลำไส้ใหญ่หลังผ่าตัด 1 สัปดาห์ นี่แสดงให้เห็นว่ามีเนื้องอกขนาดกลาง (ประมาณ 5 6 ซม.) อยู่ตรงกลางของลำไส้ใหญ่ การตรวจหาแอนติเจนของตัวอ่อนมะเร็ง (CEA) ไบโอมาร์คเกอร์มะเร็งลำไส้ใหญ่และทวารหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คํานึงถึงประวัติการตกเลือดในทวารหนักการลดน้ําหนักและอายุของผู้ป่วยแพทย์ของเขาสงสัยว่าเขาอาจเป็นมะเร็งลําไส้ใหญ่และลําไส้ใหญ่และขอให้ผู้ป่วยส่งตัวอย่างอุจจาระสามครั้งต่อวันเพื่อทดสอบเลือดในอุจจาระ ไม่นานหลังจากนั้นหมอได้รับรายงานว่าผลเป็นบวก นอกจากนี้เขายังเรียกร้องให้มีการนับเซลล์เม็ดเลือดทั้งหมดและประเมินระดับธาตุเหล็กในซีรัมความสามารถในการยึดเกาะเหล็กและferritin ผลการทดลองแสดงให้เห็นถึงภาวะโลหิตจางในเซลล์ขนาดเล็ก(ดูบทที่52 )ซึ่งเป็นโรคโลหิตจางที่พบได้ทั่วไปในผู้ป่วยมะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนักเนื่องจากมีเลือดออกจากเนื้องอก การตรวจทางทวารหนักเป็นลบ x-ray หน้าอก ไม่พบความผิดปกติ.
สี่วันต่อมาแพทย์ได้จัดให้ผู้เชี่ยวชาญด้านระบบทางเดินอาหาร colonoscopy 1สัปดาห์ต่อมา แสดงให้เห็นว่ามีเนื้องอกขนาดกลาง(ประมาณ56ซม. )อยู่ตรงกลางของลําไส้ใหญ่ ต้องใช้แอนติเจนของตัวอ่อนมะเร็ง( CEA )ซึ่งเป็นbiomarkerของมะเร็งลําไส้ใหญ่และทวารหนัก(ดูข้อคิดเห็นเพิ่มเติมด้านล่างดูบทที่7 ) เพิ่มขึ้น( 20ไมโครกรัมต่อลิตรปกติ0-3ไมโครกรัมต่อลิตร) กําหนดการผ่าตัดเป็นเวลา2สัปดาห์เนื้องอกจะถูกลบออกและมีการผ่าตัดanastomosis นอกจากนี้ยังมีการตัดต่อมน้ําเหลืองในระดับภูมิภาคและส่งไปยังห้องปฏิบัติการพยาธิวิทยาร่วมกับตัวอย่างเนื้องอก ไม่มีการสังเกต การบุกรุกเฉพาะที่ของเนื้องอก และไม่เห็นเนื้องอกที่อื่น ๆ ในช่องท้อง รวมทั้งตับด้วย. รายงานทางพยาธิวิทยาที่ตามมาอธิบายว่าเนื้องอกเป็นมะเร็งต่อมน้ําเหลืองที่มีความแตกต่างกันมากละเมิดเมือกของกล้ามเนื้อ ไม่พบเซลล์มะเร็งในต่อมน้ําเหลือง ไม่พบการแพร่กระจายในระยะไกลในระหว่างการผ่าตัด TNMเป็นt1n0m 0 (มะเร็งจํากัดอยู่ที่เยื่อเมือกและเยื่อเมือกชั้นล่างโดยมีอัตราการรอดชีวิตประมาณ5ปี> 90 % [ t =เนื้องอก,n =ต่อมน้ําเหลือง,m =การแพร่กระจาย] ) (ผู้อ่านที่สนใจควรตรวจสอบขั้นตอนของเนื้องอกในลําไส้ใหญ่ในตําราพยาธิวิทยา จากผลการวิจัยเหล่านี้ไม่จําเป็นต้องใช้เคมีบําบัดหรือรังสีรักษา การทดสอบ cea 2-3 สัปดาห์หลังการผ่าตัด แสดงให้เห็นว่ามันลดลงถึงระดับปกติแล้ว. ขอแนะนําให้คนไข้กลับ regu- เพื่อติดตามผล