- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I realize there are only so many ho
I realize there are only so many hours in the day to be investing in people left and right, so in the next chapter we’re going to delve into a specific system you can use to mange your personal investment in people and actionably organize your Relationship Architecture. Before we do that, though, I want to illustrate the long-term benefits of investing down. I’m going to take you back to 1987, when I had just graduated from college.
After I graduated from Boston College, I started working in radio at WHDH in Boston. I was basically a glorified gofer making $5 per hour, but I held the title of producer. Everyone was nice, but I definitely wasn’t treated as someone who was at the top of the food chain. It’s was made abundantly clear to me that I was a rookie and had to prove myself, so I worked hard and was insatiable when it came to taking on more tasks and responsibilities. I was so enthusiastic about making the most out of my $5 an hour job that the afternoon host, Eddie Andelman, noticed me.
For those of you who are not from the Boston area or are unfamiliar with Eddied and his show, Eddie is essentially the Godfather of sports talk radio in Boston. He has a thick Boston accent and a passion for sports and food—two passions we strongly shared. Eddie took a liking to me and my “can do” attitude; I didn’t understand the word no. Every time he asked anything of me, I jumped into Do mode.
Then, as luck would have it, Eddie’s executive producer of 15 years, Bruce Cornblatt, was offered a job with Bob Costas. Eddie approached the station management and requested that I replace Bruce in the executive producer role. I was three months into the business at the time; naturally, the program director was hesitant, but he eventually caved in to the request. I became Eddie’s right-hand man: he began taking me to every meeting he attended and introducing me to all the power brokers in Boston. Every day we met with a new CEO. I sat in the meetings like a sponge, listening to everything that was said, watching facial expressions, and taking in the nuances of the discussion. After the meetings (and usually on the way to grab something to eat), Eddie highlighted things that had been said, why they had been said, and how to decode the subtext of the conversation.
I was the executive producer of Eddie’s show for almost 10 years. We did events together—TV shows and live broadcasts from all over the country (even one in Germany)—and we produced shows from just about every major sporting event in the United States. I didn’t realize it at the time, but the experience I received and the situations he let me witness were better than any master’s degree of PhD. I was a 22-year-old kid with essentially nothing but drive, and Eddie generously allowed me to network with the likes of folks that no young kid from East Boston could ever meet on his own. Eddie’s unselfish attitude and willingness to invest in me as a person were major contributors to my ability to develop the business skills I possess today. I didn’t make a ton of money back then, but I could never have afforded the education I received from Eddie Andelman.
One of the power brokers I met early on was Jack Connors, the CEO of hill Holiday, one of the largest advertising firms in the country I remember eating lunch in his office in the John Hancock Tower over-looking the Charles River and the city of Boston, and getting the feeling from both Jack and Eddie that I was welcome and that I belonged. I’ll tell you, that went a long way toward boosting the business confidence of a kid just out of college. Here’s the incredible part: from that day on, whenever I bumped into Jack Connors, he always remembered who I was—by name—and was unbelievably gracious to me. After I started working with the Patriots, I saw Mr.Connors at the Four Seasons in Boston; he stopped, said that he was thrilled about my success and to keep up the great work. Amazing.
What’s even more amazing is that there is a list of other wildly successful people Eddie introduced me to who have treated me similarly. Each meeting Eddie took me to built my equity with the leaders he was meeting with. Beyond that, it instilled in me the confidence to be able to take a meeting with anyone,, regardless of title or wealth. These guys invested their time, experience, and connections in me, and because of that, there’s nothing I wouldn’t do for them.
Eventually, as all things do, Eddie’s investment in me came full circle. In the course of all the radio shows and events we produced, Eddie and I formed a TV production company through which we created and owned a number of TV shows in the Boston area. In fact, one of the shows, Phantom Gourmet, is still on the air and very successful. Once I made the move to the Patriots, Eddie asked to meet with me, and in that meeting, he asked me to sell my interest in the production company.
To be complete honest, I really didn’t want to sell, because I had worked very hard to create, format, produce, and market the shows, and I wanted to continue to be involved—and, quite frankly, to reap the financial and professional benefits. But at one point in the conversation, Eddie looked at me and said, “It would be a big favor to me, because I would like to set up the boys [his three sons], give it to them, and have them work together.”
Enough said. As much as it pained me to let go from both an ownership and a financial perspective, I couldn’t say no after all that Eddie had done for me. I realized that the opportunity and education he had provided me with were much more valuable than a few TV shows. Some may say that I got the short end of the deal with that transaction, but they didn’t experience the selfless giving that Eddie had bestowed upon me throughout the years we worked together. My selling my share in the company was still not enough repayment, as far as I’m concerned. And even though we haven’t worked together in more than 15 years, I know that if I ever needed him, he would be there for me, and I for him.
Investment is the mechanism for breeding loyalty. If you give, you will get 10 times as much in return. To possess unbreakable relationships that lead to success, invest in people and genuinely give of yourself. Simple.
V: VISION
As we talked about in the section on investing in people, people get caught up in trying to figure out at the handshake who will be the “right” person to network with and who will be able to help them the most. The fact of the matter is, you just never know. I have had big executives full of talk and promises do nothing for me and doormen open the doors to great opportunities. Everyone matters, so you have to treat every relationship as if it will be the one to make a difference. The skill that Eddie possessed—and that every great Relationship Architect cultivates—is thevision to see beyond the status of an individual or his title. A person’s present status is irrelevant in the relationship-building business.
When I was growing up, my dad had a close friend and neighbor, Arthur Tacelli, who was an attorney in Boston. Mr.Tacelli, as I called him, was a great guy who always had great stories. He was a “street” guy, but he was very intelligent, and he loved to discuss matters of principle. For some reason, Arthur took a liking to me and loved to cheat me up . He would question me as if I were one of his witnesses (“So why do you think that, sir?” or, “What is the reasoning behind this?”), and we would spend time exploring different concepts and ideas.
Among all the stories, there’s one that has just stuck with me since college. Arthur has a daughter, Carla, who is around my age. Carla traveled into Boston each day to get to school. Anyone who is familiar with East Boston knows that the area is basically an island, so to get downtown, one must go through the Summer Tunnel. Prior to the Big Dig, this was a nightmare (I know firsthand because I went through it every day to get to BC). Traffic was typically backed up like crazy, and proceeding through the tunnel was slow, to say the least. Quite often, Carla found herself stopped at the tollbooth, and being a very nice and pleasant young lady, she would try to strike up a conversation.
There was this one toll taker she saw essentially every morning. This dude lived a cranky, miserable existence, and he always had a frown on his face. Carla, not being the least bit judgmental, was as friendly to him as she was to anyone, and each morning she greeted “the Crank” with a cheerful, “Good morning!” Day after day she got nothing in return: no smile, no nod, noting. Now, I never witnessed any of this, buy I know Carla, and I can just envision her being as pleasant and nice as can be. This guy had to be ultramiserable to not say hello back.
Carla told her father, Arthur, about the toll taker and about how she had decided to make it her mission to get him to say hello. Day in and day out she would greet the Crank in some new way in an effort to provoke him to say hello. One day, Carla noticed a Dunkin’ s Donuts cup in the booth, and it gave her an idea. The next day, along with her bright and shiny, “Good morning,” she handed the toll taker a cup of coffee along with the toll. The coffer was black, and alongside it were cream and sweetener so he could have it just the way he wanted it. The Crank was stymied as Carla drove off in satisfaction, hoping the next day would produce different results.
Sure enough, the next day at the tollbooth, Carla was greeted with a big smile and “Good morning,” along with a thank you. From then on, the miserable toll taker was pleasant and friendly to Carla as she drove by. Carla had set her goal for this particular relationship and had stuck to the vision. She hadn’t let anything sway her, and she was relentless in her pursuit of it.
Arthur was thrilled and proud to tell
After I graduated from Boston College, I started working in radio at WHDH in Boston. I was basically a glorified gofer making $5 per hour, but I held the title of producer. Everyone was nice, but I definitely wasn’t treated as someone who was at the top of the food chain. It’s was made abundantly clear to me that I was a rookie and had to prove myself, so I worked hard and was insatiable when it came to taking on more tasks and responsibilities. I was so enthusiastic about making the most out of my $5 an hour job that the afternoon host, Eddie Andelman, noticed me.
For those of you who are not from the Boston area or are unfamiliar with Eddied and his show, Eddie is essentially the Godfather of sports talk radio in Boston. He has a thick Boston accent and a passion for sports and food—two passions we strongly shared. Eddie took a liking to me and my “can do” attitude; I didn’t understand the word no. Every time he asked anything of me, I jumped into Do mode.
Then, as luck would have it, Eddie’s executive producer of 15 years, Bruce Cornblatt, was offered a job with Bob Costas. Eddie approached the station management and requested that I replace Bruce in the executive producer role. I was three months into the business at the time; naturally, the program director was hesitant, but he eventually caved in to the request. I became Eddie’s right-hand man: he began taking me to every meeting he attended and introducing me to all the power brokers in Boston. Every day we met with a new CEO. I sat in the meetings like a sponge, listening to everything that was said, watching facial expressions, and taking in the nuances of the discussion. After the meetings (and usually on the way to grab something to eat), Eddie highlighted things that had been said, why they had been said, and how to decode the subtext of the conversation.
I was the executive producer of Eddie’s show for almost 10 years. We did events together—TV shows and live broadcasts from all over the country (even one in Germany)—and we produced shows from just about every major sporting event in the United States. I didn’t realize it at the time, but the experience I received and the situations he let me witness were better than any master’s degree of PhD. I was a 22-year-old kid with essentially nothing but drive, and Eddie generously allowed me to network with the likes of folks that no young kid from East Boston could ever meet on his own. Eddie’s unselfish attitude and willingness to invest in me as a person were major contributors to my ability to develop the business skills I possess today. I didn’t make a ton of money back then, but I could never have afforded the education I received from Eddie Andelman.
One of the power brokers I met early on was Jack Connors, the CEO of hill Holiday, one of the largest advertising firms in the country I remember eating lunch in his office in the John Hancock Tower over-looking the Charles River and the city of Boston, and getting the feeling from both Jack and Eddie that I was welcome and that I belonged. I’ll tell you, that went a long way toward boosting the business confidence of a kid just out of college. Here’s the incredible part: from that day on, whenever I bumped into Jack Connors, he always remembered who I was—by name—and was unbelievably gracious to me. After I started working with the Patriots, I saw Mr.Connors at the Four Seasons in Boston; he stopped, said that he was thrilled about my success and to keep up the great work. Amazing.
What’s even more amazing is that there is a list of other wildly successful people Eddie introduced me to who have treated me similarly. Each meeting Eddie took me to built my equity with the leaders he was meeting with. Beyond that, it instilled in me the confidence to be able to take a meeting with anyone,, regardless of title or wealth. These guys invested their time, experience, and connections in me, and because of that, there’s nothing I wouldn’t do for them.
Eventually, as all things do, Eddie’s investment in me came full circle. In the course of all the radio shows and events we produced, Eddie and I formed a TV production company through which we created and owned a number of TV shows in the Boston area. In fact, one of the shows, Phantom Gourmet, is still on the air and very successful. Once I made the move to the Patriots, Eddie asked to meet with me, and in that meeting, he asked me to sell my interest in the production company.
To be complete honest, I really didn’t want to sell, because I had worked very hard to create, format, produce, and market the shows, and I wanted to continue to be involved—and, quite frankly, to reap the financial and professional benefits. But at one point in the conversation, Eddie looked at me and said, “It would be a big favor to me, because I would like to set up the boys [his three sons], give it to them, and have them work together.”
Enough said. As much as it pained me to let go from both an ownership and a financial perspective, I couldn’t say no after all that Eddie had done for me. I realized that the opportunity and education he had provided me with were much more valuable than a few TV shows. Some may say that I got the short end of the deal with that transaction, but they didn’t experience the selfless giving that Eddie had bestowed upon me throughout the years we worked together. My selling my share in the company was still not enough repayment, as far as I’m concerned. And even though we haven’t worked together in more than 15 years, I know that if I ever needed him, he would be there for me, and I for him.
Investment is the mechanism for breeding loyalty. If you give, you will get 10 times as much in return. To possess unbreakable relationships that lead to success, invest in people and genuinely give of yourself. Simple.
V: VISION
As we talked about in the section on investing in people, people get caught up in trying to figure out at the handshake who will be the “right” person to network with and who will be able to help them the most. The fact of the matter is, you just never know. I have had big executives full of talk and promises do nothing for me and doormen open the doors to great opportunities. Everyone matters, so you have to treat every relationship as if it will be the one to make a difference. The skill that Eddie possessed—and that every great Relationship Architect cultivates—is thevision to see beyond the status of an individual or his title. A person’s present status is irrelevant in the relationship-building business.
When I was growing up, my dad had a close friend and neighbor, Arthur Tacelli, who was an attorney in Boston. Mr.Tacelli, as I called him, was a great guy who always had great stories. He was a “street” guy, but he was very intelligent, and he loved to discuss matters of principle. For some reason, Arthur took a liking to me and loved to cheat me up . He would question me as if I were one of his witnesses (“So why do you think that, sir?” or, “What is the reasoning behind this?”), and we would spend time exploring different concepts and ideas.
Among all the stories, there’s one that has just stuck with me since college. Arthur has a daughter, Carla, who is around my age. Carla traveled into Boston each day to get to school. Anyone who is familiar with East Boston knows that the area is basically an island, so to get downtown, one must go through the Summer Tunnel. Prior to the Big Dig, this was a nightmare (I know firsthand because I went through it every day to get to BC). Traffic was typically backed up like crazy, and proceeding through the tunnel was slow, to say the least. Quite often, Carla found herself stopped at the tollbooth, and being a very nice and pleasant young lady, she would try to strike up a conversation.
There was this one toll taker she saw essentially every morning. This dude lived a cranky, miserable existence, and he always had a frown on his face. Carla, not being the least bit judgmental, was as friendly to him as she was to anyone, and each morning she greeted “the Crank” with a cheerful, “Good morning!” Day after day she got nothing in return: no smile, no nod, noting. Now, I never witnessed any of this, buy I know Carla, and I can just envision her being as pleasant and nice as can be. This guy had to be ultramiserable to not say hello back.
Carla told her father, Arthur, about the toll taker and about how she had decided to make it her mission to get him to say hello. Day in and day out she would greet the Crank in some new way in an effort to provoke him to say hello. One day, Carla noticed a Dunkin’ s Donuts cup in the booth, and it gave her an idea. The next day, along with her bright and shiny, “Good morning,” she handed the toll taker a cup of coffee along with the toll. The coffer was black, and alongside it were cream and sweetener so he could have it just the way he wanted it. The Crank was stymied as Carla drove off in satisfaction, hoping the next day would produce different results.
Sure enough, the next day at the tollbooth, Carla was greeted with a big smile and “Good morning,” along with a thank you. From then on, the miserable toll taker was pleasant and friendly to Carla as she drove by. Carla had set her goal for this particular relationship and had stuck to the vision. She hadn’t let anything sway her, and she was relentless in her pursuit of it.
Arthur was thrilled and proud to tell
0/5000
ฉันรู้ว่า มีเพียงหลายชั่วโมงในวันจะลงทุนในคนซ้าย และขวา ดังนั้นในบทถัดไป เรากำลังจะไปคุ้ยระบบเฉพาะ คุณสามารถใช้เพื่อ mange ลงทุนส่วนบุคคลในคน และ actionably จัดระเบียบของสถาปัตยกรรมความสัมพันธ์ ก่อนที่เราทำเช่นนั้น แม้ว่า ฉันต้องการแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ระยะยาวของการลงทุนลง ฉันจะนำคุณกลับไป 1987 เมื่อมีเพียงจบการศึกษาจากวิทยาลัยการหลังจากจบการศึกษาจากวิทยาลัยบอสตัน ฉันเริ่มต้นทำงานในวิทยุที่ WHDH ในเมืองบอสตัน ผมพื้น gofer glorified ที่ทำให้ $5 ต่อชั่วโมง แต่ฉันจับชื่อของผู้ผลิต คนดี แต่ฉันแน่นอนไม่ได้เป็นคนด้านบนของห่วงโซ่อาหาร มันไม่ได้อุดมสมบูรณ์ชัดเจนผมว่า ผมเป็นมือใหม่ และมีการพิสูจน์ด้วยตัวเอง ดังนั้นฉันทำงานหนัก และเป็นประเทศไม่เพียงพอไปทำงานและความรับผิดชอบเพิ่มเติม ผมจึงกระตือรือร้นเกี่ยวกับการทำงานชั่วโมงการที่โฮสต์บ่าย เอ็ดดี้ Andelman สังเกตเห็นฉันมากสุดจากของฉัน 5 $สำหรับผู้ที่ไม่ใช่จากพื้นที่บอสตัน หรือไม่คุ้นเคยกับการ Eddied และการแสดงของเขา เอ็ดดี้เป็นหลักชอบชวนหาเรื่องของกีฬาพูดคุยวิทยุในบอสตัน เขามีสำเนียงบอสตันหนาและหลงไหลในกีฬาและอาหาร — จิตใจสองเราขอใช้ร่วมกัน เอ็ดดี้จึงหมายตาฉันและทัศนคติของฉัน "ทำ" ผมไม่เข้าใจคำว่าไม่ ทุกครั้งที่เขาถามอะไรของฉัน ฉันไปเป็นโหมดการทำแล้ว เป็นโชคจะมีมัน โปรดิวเซอร์ผู้บริหารของเอ็ดดี้ปี 15 บรูซ Cornblatt แนะนำงาน Bob Costas เอ็ดดี้ทาบทามการบริหารสถานี และร้องขอให้ ฉันแทนบรูซในบทบาทผู้บริหาร ผมสามเดือนเป็นธุรกิจที่เวลา ธรรมชาติ ผู้อำนวยการโปรแกรมรี ๆ รอ ๆ แต่เขาสุด caved ในคำขอ เป็นมือขวาของเอ็ดดี้: เขาเริ่มถ่ายฉันทุกท่านเข้าร่วมประชุม และแนะนำฉันกับโบรกเกอร์ที่ให้พลังงานทั้งหมดในบอสตัน ทุกวันที่เราได้พบกับซีอีโอใหม่ ฉันนั่งในที่ประชุมเช่นฟองน้ำ ฟังทุกอย่างที่กล่าว ดูหน้านิพจน์ และในความแตกต่างของการสนทนา หลัง จากการประชุม (และมักจะให้หยิบอะไรกิน), เอ็ดดี้เน้นสิ่งที่มีการกล่าวว่า ทำไมมีการกล่าว และวิธีการถอดรหัสข้อความย่อยของการสนทนาผมผู้บริหารของเอ็ดดี้แสดงเกือบ 10 ปี เราทำกิจกรรมร่วมกันเช่นโทรทัศน์และออกอากาศสดจากทั่วประเทศ (แม้แต่หนึ่งในเยอรมนี) — และเราผลิตรายการจากเพียงเกี่ยวกับทุกการแข่งขันสำคัญในสหรัฐอเมริกา ผมไม่ทราบเวลา แต่ฉันได้รับประสบการณ์และสถานการณ์ที่เขาให้ฉันเป็นพยานได้ดีกว่าการปริญญาโทปริญญาเอกของ ผมเด็กอายุ 22 ปี มีหลักอะไร แต่ไดรฟ์ และเอ็ดดี้ตัวอนุญาตให้เครือข่าย มีชอบของคนที่ไม่เด็กหนุ่มจากบอสตันตะวันออกได้เคยพบกับเขาเอง ของเอ็ดดี้ unselfish ทัศนคติและความตั้งใจจะลงทุนในฉันเป็นคนมีผู้ให้การสนับสนุนหลักการความสามารถในการพัฒนาทักษะทางธุรกิจของฉันฉันมีวันนี้ ฉันไม่ได้ทำให้ตันเงินกลับมาแล้ว แต่ฉันไม่เคยมีนี่การศึกษาที่ฉันได้รับจากเอ็ดดี้ Andelmanหนึ่งของโบรกเกอร์พลังงานที่ผมเจอช่วงต้นถูกแจ็ค Connors ซีอีโอของฮิลล์ฮอลิเดย์ หนึ่งบริษัทโฆษณาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ผมจำได้ว่า รับประทานอาหารกลางวันในสำนักงานของเขาในหอแฮนค็อคจอห์นเกินมองแม่น้ำชาร์ลส์และเมืองบอสตัน และได้รับความรู้สึกจากแจ็คและเอ็ดดี้ ที่ได้ต้อนรับ และ ที่ฉันอยู่ ฉันจะบอกคุณ ที่เดินทางไปส่งเสริมความเชื่อมั่นทางธุรกิจของเด็กที่เพิ่งออกจากวิทยาลัย นี่เป็นส่วนหนึ่งเหลือเชื่อ: จากวันนั้นใน เมื่อฉันชนกระแทก Connors แจ็ค เขาเสมอจำได้ที่ผม — ตามชื่อ — และมิตรภาพกับฉัน หลังจากเริ่มทำงานกับผู้รักชาติ ฉันเห็น Mr.Connors ที่โฟร์ซีซั่นในบอสตัน เขาหยุด กล่าวว่า เขารู้สึกตื่นเต้น เกี่ยวกับความสำเร็จของฉัน และ การติดตามงานดี ตื่นตาตื่นใจสิ่งน่าทึ่งมากคือ ว่า มีรายชื่อของคนอื่นสำเร็จอาละวาดเอ็ดดี้นำฉันไปที่ได้รับการรักษาฉันทำนองเดียวกัน เอ็ดดี้เอาฉันสร้างหุ้นของฉันกับผู้นำการประชุมแต่ละเขามีประชุมกับ นอกเหนือจากนั้น จะ instilled ในฉันมั่นใจจะสามารถที่จะประชุมกับใคร ชื่อเรื่องหรือให้เลือกมากมาย คนเหล่านี้ลงทุนเวลาของพวกเขา ประสบการณ์ และฉัน และเนื่อง จากการที่การเชื่อมต่อ ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่ทำสำหรับพวกเขาในที่สุด เป็นสิ่งที่ทำ การลงทุนของเอ็ดดี้ในฉันมาเต็ม circle ในหลักสูตรทั้งวิทยุและเหตุการณ์ที่เราผลิต เอ็ดดี้และก่อตั้งบริษัทผลิตรายการโทรทัศน์ที่เราสร้าง และเป็นเจ้าของหมายเลขของรายการโทรทัศน์ในพื้นที่บอสตัน ในความเป็นจริง แสดง ผีร้าน หนึ่งจะยังคงอยู่ บนอากาศ และประสบความสำเร็จมาก เมื่อทำการย้ายไปแลนด์เพทรีออตส์ เอ็ดดี้ขอกับฉัน และในที่ประชุม เขาบอกขายของฉันสนใจในบริษัทผลิตอย่าง honest ฉันจริง ๆ ไม่ได้ต้องการขาย เพราะฉันได้ทำงานหนักมากเพื่อสร้าง รูปแบบ ผลิต และตลาดแสดง และฉันต้องการมีส่วนร่วม – และ ค่อนข้างตรงไปตรง มา การเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางการเงิน และเป็นมืออาชีพ แต่ ณจุดหนึ่งในการสนทนา เอ็ดดี้มองฉัน และกล่าว ว่า "มันจะชอบใหญ่ให้ฉัน เพราะอยากตั้งชาย [สามบุตร], ให้ไป และทำงานร่วมกัน"พอกล่าว เท่าที่ pained ฉันปล่อยจากการเป็นเจ้าของและมุมมองทางการเงิน ฉันไม่สามารถพูดไม่หมดหลังจากที่เอ็ดดี้ได้ทำให้ฉัน รู้ว่า โอกาสการศึกษาที่เขามีให้ฉันด้วยได้มีคุณค่ามากขึ้นกว่าทีวีกี่ บางคนอาจพูดว่า ผมจัดการกับธุรกรรมที่ท้ายสั้น แต่พวกเขาไม่พบเสียสละให้ที่เอ็ดดี้มียศฉันตลอดปีเราทำงานร่วมกัน ฉันขายหุ้นในบริษัทของฉันได้ยังไม่เพียงพอค่า เป็นที่ฉันกลัว และแม้ว่าเราไม่ได้ทำงานร่วมกันในกว่า 15 ปี ฉันรู้ว่า ถ้าฉันเคยต้องการเขา เขาจะมีสำหรับฉัน และฉันสำหรับเขาลงทุนเป็นกลไกสำหรับพันธุ์ภักดี ถ้าให้คุณ คุณจะได้รับ 10 ครั้งเป็นมากกลับกัน การมีความสัมพันธ์องค์ที่นำไปสู่ความสำเร็จ การลงทุนในคน และให้จริงใจของตัวเอง ง่าย ๆV คัมภีร์:วิสัยทัศน์เราคุยกันในส่วนที่เกี่ยวกับการลงทุนในคน คนได้รับการติดขึ้นในการพยายามคิดออกที่ handshake ที่จะเป็นบุคคล "ขวา" ที่เครือข่ายที่มี และที่จะช่วยให้พวกเขาได้มากสุด ความจริงของเรื่องนั้น คุณเพียงแค่ไม่เคยรู้ มีผู้บริหารใหญ่เต็มรูปแบบของการพูดคุย และสัญญาไม่ต้องทำอะไรสำหรับฉัน และอ่างเปิดประตูสู่โอกาสที่ดี คนสำคัญ ดังนั้นคุณต้องรักษาความสัมพันธ์ทุกถ้ามันจะเป็นการสร้างความแตกต่าง ทักษะที่ต้องมีเอ็ดดี้ — และ ที่สถาปนิกทุกความสัมพันธ์ดี cultivates — จะ thevision ดูนอกเหนือจากสถานะของบุคคลหรือชื่อของเขา สถานะปัจจุบันของบุคคลมีความเกี่ยวข้องในธุรกิจการสร้างความสัมพันธ์เมื่อผมโตขึ้น พ่อของฉันมีเพื่อนสนิทและเพื่อนบ้าน Tacelli, Arthur ที่ทนายในบอสตัน Mr.Tacelli เรียกว่า เขาเป็นคนดีที่มักจะมีเรื่องราวดี เขาเป็นผู้ชาย "ถนน" แต่เขาฉลาดมาก และรักเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องหลักการ ดัง Arthur เอาหมายตากับฉัน และรักฉันโกงค่า เขาจะถามฉันว่าฉันเป็นหนึ่งในพยานของเขา ("ดังนั้นทำไมคุณ คิดว่า ที่รัก" หรือ อะไร คือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้ "), และเราจะใช้เวลาสำรวจต่าง ๆ แนวคิดและความคิดในทุกเรื่อง มีเป็นหนึ่งที่มีเพียงติดอยู่กับฉันตั้งแต่วิทยาลัย Arthur มีบุตรสาว คาร์ลา ที่เป็นอายุของฉัน คาร์ลาเดินทางไปบอสตันแต่ละวันเพื่อไปโรงเรียน ใครคุ้นเคยกับบอสตันตะวันออกรู้ว่า พื้นที่เป็นพื้นเกาะ ดังนั้นจะได้รับดาวน์ หนึ่งต้องผ่านอุโมงค์ร้อน ก่อนบิ๊กขุด นี่คือฝันร้าย (ผมทราบโดยตรงเนื่องจากผมไปผ่านมันทุกวันไป BC) จราจรได้ปกติรับเทน้ำเทท่า และดำเนินการต่อโดยไม่ช้า ซวี ค่อนข้างบ่อย คาร์ลาพบตัวเองหยุดลงที่การ tollbooth และเป็นสุภาพสตรีเด็กดี และน่าพอใจ เธอจะพยายามตีค่าการสนทนามีคำบรรยายนี้โทรหนึ่งที่เธอเห็นเป็นทุกเช้า นี้ครับอาศัยอยู่เอง cranky และเขามักจะมีหน้านิ่วหน้า คาร์ลา ไม่น้อยที่บิต judgmental ดีกับเขาเธอให้ทุกคน และเช้าเธอประทับใจ "Crank" กับร่าเริง "สวัสดี ตอนเช้า" วันหลังจากวันเธอมีอะไรกลับ: ไม่ยิ้ม ไม่พยักหน้า สังเกต ตอนนี้ ฉันไม่เคยเห็นนี้ ซื้อฉันรู้ว่าคาร์ลา และเพียงฉันสามารถวาดภาพของเธอเป็นเลิศ และดีเท่าที่จะเป็น ผู้ชายคนนี้ได้เป็น ultramiserable ไม่พูดสวัสดีกลับไปคาร์ลาบอกว่า พ่อของเธอ Arthur เกี่ยวกับเกรดโทร และว่าเธอได้ตัดสินใจเพื่อให้ภารกิจของเธอให้เขามาทักทาย ในวันและเที่ยวเธอจะทักทาย Crank ที่ในบางวิธีการใหม่ในความพยายามที่จะกระตุ้นให้เขามาทักทาย วันหนึ่ง คาร์ลาสังเกตถ้วย Dunkin' s โดนัทในบูธการ และให้เธอคิด ในวันถัดไป กับเธอ สดใส และ เงา "สวัสดี ตอนเช้า เธอมอบเกรดโทรกาแฟพร้อมการโทร กาแฟมีสีดำ และด้านข้างกล่องมีครีมและสารให้ความหวานเพื่อให้เขาได้มีเพียงวิธีการเขาต้องการ Crank ถูกคิดไม่ออกเป็นคาร์ลาขับรถปิดในความพึงพอใจ หวังในวันถัดไปจะให้ผลลัพธ์ที่แตกต่างกันนั่นเอง วันที่ tollbooth คาร์ลาได้รับการต้อนรับยิ้มและ "สวัสดี พร้อมกับขอขอบคุณคุณ จากนั้น เกรดโทรเองได้สบาย และเป็นมิตรกับคาร์ลาเธอขับรถด้วย คาร์ลาได้ตั้งเป้าหมายของเธอสำหรับความสัมพันธ์นี้โดยเฉพาะ และได้ติดอยู่กับวิสัยทัศน์ เธอไม่ได้ให้อะไรเอนเอียงของเธอ และเธอ relentless ในเธอแสวงหามันArthur ได้รู้สึกตื่นเต้น และภูมิใจที่จะบอก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผมทราบดีว่ามีเพียงไม่กี่ชั่วโมงจำนวนมากในวันที่จะลงทุนในคนซ้ายและขวาดังนั้นในบทต่อไปเราจะเจาะลึกระบบเฉพาะที่คุณสามารถใช้ในการจัดการการลงทุนส่วนบุคคลของคุณและคนที่อยู่ในการจัดระเบียบความสัมพันธ์ actionably ของคุณ สถาปัตยกรรม ก่อนที่เราจะทำอย่างนั้น แต่ผมต้องการที่จะแสดงให้เห็นถึงผลประโยชน์ระยะยาวของการลงทุนลง ฉันจะพาคุณกลับไปปี 1987 เมื่อผมจบการศึกษาจากวิทยาลัยเพียง.
หลังจากที่ผมจบการศึกษาจากวิทยาลัยบอสตันผมเริ่มทำงานในวิทยุที่ WHDH ในบอสตัน ผมเป็นพื้นกำกับสรรเสริญทำให้ $ 5 ต่อชั่วโมง แต่ผมจัดขึ้นในเรื่องของการผลิต ทุกคนเป็นคนดี แต่แน่นอนผมไม่ได้ถือว่าเป็นคนที่อยู่ที่ด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหาร มันถูกสร้างขึ้นมาอย่างล้นเหลือชัดเจนกับผมว่าผมเป็นมือใหม่และมีการพิสูจน์ตัวเองดังนั้นผมทำงานอย่างหนักและไม่รู้จักพอเมื่อมันมาถึงการเกี่ยวกับงานมากขึ้นและความรับผิดชอบ ผมจึงมีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับการทำประโยชน์สูงสุดจาก $ 5 งานชั่วโมงของฉันที่เป็นเจ้าภาพช่วงบ่ายเอ็ดดี้ Andelman สังเกตเห็นฉัน.
สำหรับบรรดาของคุณที่ไม่ได้มาจากพื้นที่ของบอสตันหรือไม่คุ้นเคยกับ Eddied และการแสดงของเขาเอ็ดดี้เป็นหลัก เจ้าพ่อวิทยุกีฬาพูดคุยในบอสตัน เขามีสำเนียงหนาบอสตันและความหลงใหลในกีฬาและอาหารสองความสนใจที่เราใช้ร่วมกันอย่างยิ่ง เอ็ดดี้เอาความชื่นชอบให้ฉันและฉัน "สามารถทำ" ทัศนคติ; ผมไม่เข้าใจคำว่าไม่มี เวลาที่เขาถามอะไรของฉันทุกฉันกระโดดลงไปในโหมด Do.
จากนั้นเป็นโชคดีจะได้มันผู้อำนวยการบริหารของเอ็ดดี้ 15 ปีบรูซ Cornblatt ได้รับการเสนองานกับบ๊อบ Costas เอ็ดดี้เดินเข้ามาบริหารจัดการสถานีและขอให้ฉันแทนบรูซในบทบาทผู้อำนวยการผลิต ผมเป็นสามเดือนในธุรกิจในช่วงเวลานั้น ธรรมชาติผู้อำนวยการโครงการยังลังเล แต่เขายุบในที่สุดต่อการร้องขอ ฉันกลายเป็นคนขวามือของเอ็ดดี้เขาพาผมเริ่มที่จะเข้าร่วมประชุมทุกครั้งที่เขาและแนะนำให้ฉันไปทุกนายหน้าค้าอำนาจในบอสตัน ทุกวันเราได้พบกับซีอีโอใหม่ ฉันนั่งอยู่ในที่ประชุมเหมือนฟองน้ำฟังทุกอย่างที่ได้รับการกล่าวว่าการเฝ้าดูการแสดงออกทางสีหน้าและการในความแตกต่างของการสนทนา หลังจากการประชุม (และมักจะเกี่ยวกับวิธีการที่จะคว้าบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน), เอ็ดดี้เน้นสิ่งที่ได้รับการกล่าวว่าเหตุผลที่พวกเขาได้รับการกล่าวและวิธีการถอดรหัสความนัยของการสนทนา.
ผมเป็นผู้อำนวยการบริหารของการแสดงของเอ็ดดี้เกือบ 10 ปี. เราได้แสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นร่วมกันและทีวีถ่ายทอดสดจากทั่วประเทศ (แม้หนึ่งในประเทศเยอรมนี) และเราผลิตแสดงจากเพียงเกี่ยวกับทุกการแข่งขันกีฬาที่สำคัญในสหรัฐอเมริกา ฉันไม่ได้ตระหนักถึงมันในเวลานั้น แต่ประสบการณ์ที่ผมได้รับและสถานการณ์ที่เขาให้ฉันเป็นสักขีพยานได้ดีกว่าปริญญาโทปริญญาเอกใด ๆ ผมยังเป็นเด็ก 22 ปีมีอะไรเป็นหลัก แต่ไดรฟ์และเอ็ดดี้เห็นแก่อนุญาตให้ฉันไปยังเครือข่ายกับคนที่ชอบของคนที่ไม่มีเด็กหนุ่มจากตะวันออกบอสตันเคยได้ตอบสนองความต้องการของตัวเอง ทัศนคติที่ไม่เห็นแก่ตัวของเอ็ดดี้และความเต็มใจที่จะลงทุนในตัวผมเป็นคนที่มีส่วนร่วมที่สำคัญความสามารถของฉันที่จะพัฒนาทักษะทางธุรกิจที่ผมมีวันนี้ ฉันไม่ได้ทำให้ตันเงินกลับมาแล้ว แต่ผมอาจไม่เคยได้ afforded การศึกษาผมได้รับจากเอ็ดดี้ Andelman.
หนึ่งในโบรกเกอร์อำนาจผมได้พบกับต้นอยู่ในแจ็คคอนเนอร์ซีอีโอของฮอลิเดย์เนินเขาซึ่งเป็นหนึ่งในโฆษณาที่ใหญ่ที่สุด บริษัท ในประเทศที่ผมจำได้ว่าการรับประทานอาหารกลางวันในสำนักงานของเขาในจอห์นแฮนค็อกทาวเวอร์มากกว่ามองแม่น้ำชาร์ลส์และเมืองบอสตันและได้รับความรู้สึกจากทั้งแจ็คและเอ็ดดี้ที่ผมได้รับการต้อนรับและที่ฉันเป็น ฉันจะบอกคุณว่าไปทางยาวต่อการส่งเสริมความเชื่อมั่นทางธุรกิจของเด็กเพียงแค่ออกจากวิทยาลัย ที่นี่อย่างไม่น่าเชื่อส่วนคือตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทุกครั้งที่ผมชนเข้ากับแจ็คคอนเนอร์เขาจำได้เสมอว่าผมเป็นใครโดยชื่ออย่างไม่น่าเชื่อและเป็นทรงพระเมตตาเรา หลังจากที่ผมเริ่มทำงานกับผู้รักชาติผมเห็น Mr.Connors ที่ Four Seasons ในบอสตัน; เขาหยุดบอกว่าเขารู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับความสำเร็จของฉันและเพื่อให้ทันการทำงานที่ดี ที่น่าตื่นตาตื่นใจ.
สิ่งที่ดียิ่งน่าตื่นตาตื่นใจมากขึ้นก็คือว่ามีรายชื่อของคนอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จอย่างดุเดือดเอ็ดดี้แนะนำฉันไปที่ได้รับการรักษาผมในทำนองเดียวกัน ประชุมแต่ละเอ็ดดี้พาฉันไปสร้างส่วนของฉันกับผู้นำเขาได้พบกับ นอกเหนือจากนั้นก็ปลูกฝังให้ฉันมีความมั่นใจที่จะสามารถที่จะใช้การประชุมกับทุกคนโดยไม่คำนึงถึง ,, ชื่อหรือความมั่งคั่ง พวกเหล่านี้ลงทุนเวลาประสบการณ์ของพวกเขาและการเชื่อมต่อในตัวผมและเนื่องจากการที่มีอะไรที่ฉันจะไม่ทำเพื่อพวกเขา.
ในที่สุดเป็นทุกสิ่งที่ทำการลงทุนของเอ็ดดี้ในตัวผมมาเต็มวง ในหลักสูตรของทุกรายการวิทยุและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเราผลิตเอ็ดดี้และผมตั้ง บริษัท ผลิตรายการโทรทัศน์ผ่านทางที่เราสร้างและเป็นเจ้าของจำนวนของรายการโทรทัศน์ในพื้นที่ของบอสตัน ในความเป็นจริงหนึ่งของการแสดงผี Gourmet, ยังอยู่ในอากาศและประสบความสำเร็จมาก เมื่อฉันได้ย้ายไปยังบรรดาผู้รักชาติ, เอ็ดดี้ขอให้ได้พบกับผมและในการประชุมครั้งที่เขาถามฉันที่จะขายความสนใจของผมใน บริษัท ผลิต.
เพื่อให้สมบูรณ์เที่ยงตรง, ผมไม่ต้องการที่จะขายเพราะผมมี ทำงานหนักมากในการสร้างรูปแบบการผลิตและการตลาดที่แสดงให้เห็นและฉันต้องการที่จะยังคงมีส่วนร่วมและค่อนข้างตรงไปตรงที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางการเงินและเป็นมืออาชีพ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งในการสนทนา, เอ็ดดี้มองมาที่ผมและพูดว่า "มันจะเป็นความโปรดปรานที่ยิ่งใหญ่กับผมเพราะผมต้องการที่จะตั้งขึ้นเด็ก [ลูกชายทั้งสามคนของเขา] ให้แก่พวกเขาและพวกเขาได้ทำงานร่วมกัน .
"พอกล่าว เท่าที่มันเจ็บปวดฉันจะปล่อยให้ไปจากทั้งเจ้าของและมุมมองทางการเงินฉันไม่สามารถบอกว่าไม่มีหลังจากที่เอ็ดดี้ได้ทำเพื่อฉัน ฉันตระหนักว่าโอกาสและการศึกษาเขาได้ให้ฉันกับมีคุณค่ามากขึ้นกว่าสองสามรายการโทรทัศน์ บางคนอาจจะบอกว่าผมมีปลายสั้นของการจัดการกับการทำธุรกรรมว่า แต่พวกเขาไม่ได้สัมผัสกับความเสียสละให้เอ็ดดี้ที่ได้มอบให้กับฉันตลอดปีที่ผ่านมาเราทำงานร่วมกัน ขายในส่วนของฉันของฉันใน บริษัท ก็ยังไม่พอชำระหนี้เท่าที่ฉันกังวล และแม้ว่าเราไม่ได้ทำงานร่วมกันในกว่า 15 ปีที่ผ่านมาฉันรู้ว่าถ้าฉันเคยต้องการให้เขาเขาจะมีสำหรับฉันและฉันสำหรับเขา.
การลงทุนเป็นกลไกสำหรับความภักดีของพันธุ์ ถ้าคุณให้คุณจะได้รับ 10 เท่าในทางกลับกัน ที่จะมีความสัมพันธ์ที่แตกที่นำไปสู่ความสำเร็จในการลงทุนในผู้คนและแท้จริงให้ตัวเอง . ง่าย
v:
วิสัยทัศน์ในฐานะที่เราพูดคุยเกี่ยวกับในส่วนที่เกี่ยวกับการลงทุนในคนคนได้รับการติดขึ้นในการพยายามที่จะคิดออกที่จับมือกันที่จะเป็น"สิทธิ" คนที่จะสร้างเครือข่ายกับและผู้ที่จะสามารถที่จะช่วยให้พวกเขามากที่สุด . ข้อเท็จจริงของเรื่องคือคุณก็ไม่เคยรู้ ฉันมีผู้บริหารใหญ่เต็มรูปแบบของการพูดคุยและสัญญาที่ทำอะไรสำหรับฉันและ doormen เปิดประตูให้โอกาสที่ดี ทุกคนมีความสำคัญเพื่อให้คุณมีการรักษาความสัมพันธ์ทุกราวกับว่ามันจะเป็นหนึ่งที่จะสร้างความแตกต่าง ทักษะที่มีเอ็ดดี้และว่าทุกสถาปนิกสัมพันธ์ที่ดี cultivates เป็น thevision เพื่อดูเกินสถานะของบุคคลหรือชื่อของเขา สถานะปัจจุบันของบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องในธุรกิจความสัมพันธ์อาคาร.
เมื่อผมโตขึ้นพ่อของฉันมีเพื่อนสนิทและเพื่อนบ้านของอาร์เธอร์ Tacelli ซึ่งเป็นทนายความในบอสตัน Mr.Tacelli ที่ผมเรียกเขาว่าเป็นผู้ชายที่ดีที่มักจะมีเรื่องราวที่ดี เขาเป็น "ถนน" คน แต่เขาก็ฉลาดมากและเขารักที่จะหารือเกี่ยวกับเรื่องของหลักการ ด้วยเหตุผลบางอย่างอาร์เธอร์เอาความชอบให้ฉันและรักที่จะโกงฉันขึ้น เขาจะถามฉันเป็นถ้าฉันเป็นหนึ่งในพยานของเขา ("ดังนั้นทำไมคุณคิดว่าครับ?" หรือ "อะไรคือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้?") และเราจะใช้เวลาในการสำรวจแนวความคิดที่แตกต่างกันและความคิด.
ในทุก เรื่องราวที่มีหนึ่งที่ได้ติดอยู่เพียงกับฉันตั้งแต่วิทยาลัย อาร์เธอร์มีลูกสาวคนหนึ่งคาร์ล่าซึ่งเป็นรอบอายุของฉัน คาร์ล่าได้เดินทางเข้าไปในบอสตันในแต่ละวันจะได้รับไปโรงเรียน ทุกคนที่มีความคุ้นเคยกับตะวันออกบอสตันรู้ว่าพื้นที่นั้นเป็นเกาะที่จะได้รับในเมืองหนึ่งจะต้องผ่านอุโมงค์ในช่วงฤดูร้อน ก่อนที่จะมีบิ๊กขุดนี้เป็นฝันร้าย (ฉันรู้โดยตรงเพราะผมเดินผ่านมันทุกวันจะได้รับ BC) การจราจรได้รับการสนับสนุนโดยทั่วไปจะมีขึ้นอย่างบ้าคลั่งและดำเนินการผ่านอุโมงค์ช้าที่จะพูดน้อย ค่อนข้างบ่อย, คาร์ล่าพบว่าตัวเองหยุดที่ด่านและเป็นหญิงสาวที่ดีมากและมีความสุขเธอก็จะพยายามที่จะพุดคุย.
มีเมล์นี้โทรหนึ่งที่เธอเห็นเป็นหลักคือทุกเช้า เพื่อนนี้อาศัยอยู่บ้าๆบอ ๆ , การดำรงอยู่ของความสุขและเขามักจะมีขมวดบนใบหน้าของเขา คาร์ล่าไม่เป็นบิตอย่างน้อยตัดสินเป็นมิตรกับเขาขณะที่เธอกำลังให้กับทุกคนและทุกเช้าที่เธอได้รับการต้อนรับที่ "บ้า" กับร่าเริงวันหลังจากวันที่เธอได้รับอะไรตอบแทน "ตอนเช้าที่ดี!" รอยยิ้มไม่มี พยักหน้าไม่สังเกต ตอนนี้ผมไม่เคยเห็นใด ๆ นี้ซื้อฉันรู้ว่าคาร์ล่าและฉันก็สามารถวาดภาพของเธอการเป็นที่น่าพอใจและมีความสุขเป็นได้ ผู้ชายคนนี้จะต้อง ultramiserable ไม่ทักทายกลับ.
คาร์ล่าบอกว่าพ่อของเธออาร์เธอร์เกี่ยวกับคนรับโทรและเกี่ยวกับวิธีการที่เธอได้ตัดสินใจที่จะทำให้มันภารกิจของเธอที่จะทำให้เขาทักทาย ในวันและวันออกเธอจะทักทายหมุนในบางวิธีการใหม่ในความพยายามที่จะกระตุ้นให้เขาทักทาย วันหนึ่งสังเกตเห็นคาร์ล่าถ้วยดังกิ้นโดนัท 'ในบูธและมันก็ทำให้เธอคิด วันรุ่งขึ้นพร้อมกับความสดใสและเงางามของเธอ "ตอนเช้าที่ดี" เธอส่งเมล์โทรถ้วยกาแฟพร้อมกับโทร หน้าอกเป็นสีดำและควบคู่ไปกับมันเป็นครีมและสารให้ความหวานเพื่อที่เขาจะมีก็แค่วิธีการที่เขาอยากให้มัน ข้อเหวี่ยงกองหน้าเป็นคาร์ล่าขับรถออกไปในความพึงพอใจหวังว่าในวันถัดไปจะผลิตผลลัพธ์ที่แตกต่าง.
พอแน่ใจว่าในวันรุ่งขึ้นที่ด่านที่คาร์ล่าได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่และ "อรุณสวัสดิ์" พร้อมกับขอบคุณ จากนั้นคนรับโทรอนาถเป็นที่น่าพอใจและเป็นมิตรกับคาร์ล่าในขณะที่เธอขับรถตาม คาร์ล่าได้ตั้งเป้าหมายของเธอสำหรับความสัมพันธ์นี้โดยเฉพาะและได้ติดอยู่กับวิสัยทัศน์ เธอไม่ปล่อยให้อะไรพลิ้วไหวของเธอและเธอก็ไม่หยุดยั้งในการแสวงหาของเธอมัน.
อาร์เธอตื่นเต้นและความภาคภูมิใจที่จะบอก
หลังจากที่ผมจบการศึกษาจากวิทยาลัยบอสตันผมเริ่มทำงานในวิทยุที่ WHDH ในบอสตัน ผมเป็นพื้นกำกับสรรเสริญทำให้ $ 5 ต่อชั่วโมง แต่ผมจัดขึ้นในเรื่องของการผลิต ทุกคนเป็นคนดี แต่แน่นอนผมไม่ได้ถือว่าเป็นคนที่อยู่ที่ด้านบนสุดของห่วงโซ่อาหาร มันถูกสร้างขึ้นมาอย่างล้นเหลือชัดเจนกับผมว่าผมเป็นมือใหม่และมีการพิสูจน์ตัวเองดังนั้นผมทำงานอย่างหนักและไม่รู้จักพอเมื่อมันมาถึงการเกี่ยวกับงานมากขึ้นและความรับผิดชอบ ผมจึงมีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับการทำประโยชน์สูงสุดจาก $ 5 งานชั่วโมงของฉันที่เป็นเจ้าภาพช่วงบ่ายเอ็ดดี้ Andelman สังเกตเห็นฉัน.
สำหรับบรรดาของคุณที่ไม่ได้มาจากพื้นที่ของบอสตันหรือไม่คุ้นเคยกับ Eddied และการแสดงของเขาเอ็ดดี้เป็นหลัก เจ้าพ่อวิทยุกีฬาพูดคุยในบอสตัน เขามีสำเนียงหนาบอสตันและความหลงใหลในกีฬาและอาหารสองความสนใจที่เราใช้ร่วมกันอย่างยิ่ง เอ็ดดี้เอาความชื่นชอบให้ฉันและฉัน "สามารถทำ" ทัศนคติ; ผมไม่เข้าใจคำว่าไม่มี เวลาที่เขาถามอะไรของฉันทุกฉันกระโดดลงไปในโหมด Do.
จากนั้นเป็นโชคดีจะได้มันผู้อำนวยการบริหารของเอ็ดดี้ 15 ปีบรูซ Cornblatt ได้รับการเสนองานกับบ๊อบ Costas เอ็ดดี้เดินเข้ามาบริหารจัดการสถานีและขอให้ฉันแทนบรูซในบทบาทผู้อำนวยการผลิต ผมเป็นสามเดือนในธุรกิจในช่วงเวลานั้น ธรรมชาติผู้อำนวยการโครงการยังลังเล แต่เขายุบในที่สุดต่อการร้องขอ ฉันกลายเป็นคนขวามือของเอ็ดดี้เขาพาผมเริ่มที่จะเข้าร่วมประชุมทุกครั้งที่เขาและแนะนำให้ฉันไปทุกนายหน้าค้าอำนาจในบอสตัน ทุกวันเราได้พบกับซีอีโอใหม่ ฉันนั่งอยู่ในที่ประชุมเหมือนฟองน้ำฟังทุกอย่างที่ได้รับการกล่าวว่าการเฝ้าดูการแสดงออกทางสีหน้าและการในความแตกต่างของการสนทนา หลังจากการประชุม (และมักจะเกี่ยวกับวิธีการที่จะคว้าบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน), เอ็ดดี้เน้นสิ่งที่ได้รับการกล่าวว่าเหตุผลที่พวกเขาได้รับการกล่าวและวิธีการถอดรหัสความนัยของการสนทนา.
ผมเป็นผู้อำนวยการบริหารของการแสดงของเอ็ดดี้เกือบ 10 ปี. เราได้แสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นร่วมกันและทีวีถ่ายทอดสดจากทั่วประเทศ (แม้หนึ่งในประเทศเยอรมนี) และเราผลิตแสดงจากเพียงเกี่ยวกับทุกการแข่งขันกีฬาที่สำคัญในสหรัฐอเมริกา ฉันไม่ได้ตระหนักถึงมันในเวลานั้น แต่ประสบการณ์ที่ผมได้รับและสถานการณ์ที่เขาให้ฉันเป็นสักขีพยานได้ดีกว่าปริญญาโทปริญญาเอกใด ๆ ผมยังเป็นเด็ก 22 ปีมีอะไรเป็นหลัก แต่ไดรฟ์และเอ็ดดี้เห็นแก่อนุญาตให้ฉันไปยังเครือข่ายกับคนที่ชอบของคนที่ไม่มีเด็กหนุ่มจากตะวันออกบอสตันเคยได้ตอบสนองความต้องการของตัวเอง ทัศนคติที่ไม่เห็นแก่ตัวของเอ็ดดี้และความเต็มใจที่จะลงทุนในตัวผมเป็นคนที่มีส่วนร่วมที่สำคัญความสามารถของฉันที่จะพัฒนาทักษะทางธุรกิจที่ผมมีวันนี้ ฉันไม่ได้ทำให้ตันเงินกลับมาแล้ว แต่ผมอาจไม่เคยได้ afforded การศึกษาผมได้รับจากเอ็ดดี้ Andelman.
หนึ่งในโบรกเกอร์อำนาจผมได้พบกับต้นอยู่ในแจ็คคอนเนอร์ซีอีโอของฮอลิเดย์เนินเขาซึ่งเป็นหนึ่งในโฆษณาที่ใหญ่ที่สุด บริษัท ในประเทศที่ผมจำได้ว่าการรับประทานอาหารกลางวันในสำนักงานของเขาในจอห์นแฮนค็อกทาวเวอร์มากกว่ามองแม่น้ำชาร์ลส์และเมืองบอสตันและได้รับความรู้สึกจากทั้งแจ็คและเอ็ดดี้ที่ผมได้รับการต้อนรับและที่ฉันเป็น ฉันจะบอกคุณว่าไปทางยาวต่อการส่งเสริมความเชื่อมั่นทางธุรกิจของเด็กเพียงแค่ออกจากวิทยาลัย ที่นี่อย่างไม่น่าเชื่อส่วนคือตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทุกครั้งที่ผมชนเข้ากับแจ็คคอนเนอร์เขาจำได้เสมอว่าผมเป็นใครโดยชื่ออย่างไม่น่าเชื่อและเป็นทรงพระเมตตาเรา หลังจากที่ผมเริ่มทำงานกับผู้รักชาติผมเห็น Mr.Connors ที่ Four Seasons ในบอสตัน; เขาหยุดบอกว่าเขารู้สึกตื่นเต้นเกี่ยวกับความสำเร็จของฉันและเพื่อให้ทันการทำงานที่ดี ที่น่าตื่นตาตื่นใจ.
สิ่งที่ดียิ่งน่าตื่นตาตื่นใจมากขึ้นก็คือว่ามีรายชื่อของคนอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จอย่างดุเดือดเอ็ดดี้แนะนำฉันไปที่ได้รับการรักษาผมในทำนองเดียวกัน ประชุมแต่ละเอ็ดดี้พาฉันไปสร้างส่วนของฉันกับผู้นำเขาได้พบกับ นอกเหนือจากนั้นก็ปลูกฝังให้ฉันมีความมั่นใจที่จะสามารถที่จะใช้การประชุมกับทุกคนโดยไม่คำนึงถึง ,, ชื่อหรือความมั่งคั่ง พวกเหล่านี้ลงทุนเวลาประสบการณ์ของพวกเขาและการเชื่อมต่อในตัวผมและเนื่องจากการที่มีอะไรที่ฉันจะไม่ทำเพื่อพวกเขา.
ในที่สุดเป็นทุกสิ่งที่ทำการลงทุนของเอ็ดดี้ในตัวผมมาเต็มวง ในหลักสูตรของทุกรายการวิทยุและเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเราผลิตเอ็ดดี้และผมตั้ง บริษัท ผลิตรายการโทรทัศน์ผ่านทางที่เราสร้างและเป็นเจ้าของจำนวนของรายการโทรทัศน์ในพื้นที่ของบอสตัน ในความเป็นจริงหนึ่งของการแสดงผี Gourmet, ยังอยู่ในอากาศและประสบความสำเร็จมาก เมื่อฉันได้ย้ายไปยังบรรดาผู้รักชาติ, เอ็ดดี้ขอให้ได้พบกับผมและในการประชุมครั้งที่เขาถามฉันที่จะขายความสนใจของผมใน บริษัท ผลิต.
เพื่อให้สมบูรณ์เที่ยงตรง, ผมไม่ต้องการที่จะขายเพราะผมมี ทำงานหนักมากในการสร้างรูปแบบการผลิตและการตลาดที่แสดงให้เห็นและฉันต้องการที่จะยังคงมีส่วนร่วมและค่อนข้างตรงไปตรงที่จะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางการเงินและเป็นมืออาชีพ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งในการสนทนา, เอ็ดดี้มองมาที่ผมและพูดว่า "มันจะเป็นความโปรดปรานที่ยิ่งใหญ่กับผมเพราะผมต้องการที่จะตั้งขึ้นเด็ก [ลูกชายทั้งสามคนของเขา] ให้แก่พวกเขาและพวกเขาได้ทำงานร่วมกัน .
"พอกล่าว เท่าที่มันเจ็บปวดฉันจะปล่อยให้ไปจากทั้งเจ้าของและมุมมองทางการเงินฉันไม่สามารถบอกว่าไม่มีหลังจากที่เอ็ดดี้ได้ทำเพื่อฉัน ฉันตระหนักว่าโอกาสและการศึกษาเขาได้ให้ฉันกับมีคุณค่ามากขึ้นกว่าสองสามรายการโทรทัศน์ บางคนอาจจะบอกว่าผมมีปลายสั้นของการจัดการกับการทำธุรกรรมว่า แต่พวกเขาไม่ได้สัมผัสกับความเสียสละให้เอ็ดดี้ที่ได้มอบให้กับฉันตลอดปีที่ผ่านมาเราทำงานร่วมกัน ขายในส่วนของฉันของฉันใน บริษัท ก็ยังไม่พอชำระหนี้เท่าที่ฉันกังวล และแม้ว่าเราไม่ได้ทำงานร่วมกันในกว่า 15 ปีที่ผ่านมาฉันรู้ว่าถ้าฉันเคยต้องการให้เขาเขาจะมีสำหรับฉันและฉันสำหรับเขา.
การลงทุนเป็นกลไกสำหรับความภักดีของพันธุ์ ถ้าคุณให้คุณจะได้รับ 10 เท่าในทางกลับกัน ที่จะมีความสัมพันธ์ที่แตกที่นำไปสู่ความสำเร็จในการลงทุนในผู้คนและแท้จริงให้ตัวเอง . ง่าย
v:
วิสัยทัศน์ในฐานะที่เราพูดคุยเกี่ยวกับในส่วนที่เกี่ยวกับการลงทุนในคนคนได้รับการติดขึ้นในการพยายามที่จะคิดออกที่จับมือกันที่จะเป็น"สิทธิ" คนที่จะสร้างเครือข่ายกับและผู้ที่จะสามารถที่จะช่วยให้พวกเขามากที่สุด . ข้อเท็จจริงของเรื่องคือคุณก็ไม่เคยรู้ ฉันมีผู้บริหารใหญ่เต็มรูปแบบของการพูดคุยและสัญญาที่ทำอะไรสำหรับฉันและ doormen เปิดประตูให้โอกาสที่ดี ทุกคนมีความสำคัญเพื่อให้คุณมีการรักษาความสัมพันธ์ทุกราวกับว่ามันจะเป็นหนึ่งที่จะสร้างความแตกต่าง ทักษะที่มีเอ็ดดี้และว่าทุกสถาปนิกสัมพันธ์ที่ดี cultivates เป็น thevision เพื่อดูเกินสถานะของบุคคลหรือชื่อของเขา สถานะปัจจุบันของบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องในธุรกิจความสัมพันธ์อาคาร.
เมื่อผมโตขึ้นพ่อของฉันมีเพื่อนสนิทและเพื่อนบ้านของอาร์เธอร์ Tacelli ซึ่งเป็นทนายความในบอสตัน Mr.Tacelli ที่ผมเรียกเขาว่าเป็นผู้ชายที่ดีที่มักจะมีเรื่องราวที่ดี เขาเป็น "ถนน" คน แต่เขาก็ฉลาดมากและเขารักที่จะหารือเกี่ยวกับเรื่องของหลักการ ด้วยเหตุผลบางอย่างอาร์เธอร์เอาความชอบให้ฉันและรักที่จะโกงฉันขึ้น เขาจะถามฉันเป็นถ้าฉันเป็นหนึ่งในพยานของเขา ("ดังนั้นทำไมคุณคิดว่าครับ?" หรือ "อะไรคือเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้?") และเราจะใช้เวลาในการสำรวจแนวความคิดที่แตกต่างกันและความคิด.
ในทุก เรื่องราวที่มีหนึ่งที่ได้ติดอยู่เพียงกับฉันตั้งแต่วิทยาลัย อาร์เธอร์มีลูกสาวคนหนึ่งคาร์ล่าซึ่งเป็นรอบอายุของฉัน คาร์ล่าได้เดินทางเข้าไปในบอสตันในแต่ละวันจะได้รับไปโรงเรียน ทุกคนที่มีความคุ้นเคยกับตะวันออกบอสตันรู้ว่าพื้นที่นั้นเป็นเกาะที่จะได้รับในเมืองหนึ่งจะต้องผ่านอุโมงค์ในช่วงฤดูร้อน ก่อนที่จะมีบิ๊กขุดนี้เป็นฝันร้าย (ฉันรู้โดยตรงเพราะผมเดินผ่านมันทุกวันจะได้รับ BC) การจราจรได้รับการสนับสนุนโดยทั่วไปจะมีขึ้นอย่างบ้าคลั่งและดำเนินการผ่านอุโมงค์ช้าที่จะพูดน้อย ค่อนข้างบ่อย, คาร์ล่าพบว่าตัวเองหยุดที่ด่านและเป็นหญิงสาวที่ดีมากและมีความสุขเธอก็จะพยายามที่จะพุดคุย.
มีเมล์นี้โทรหนึ่งที่เธอเห็นเป็นหลักคือทุกเช้า เพื่อนนี้อาศัยอยู่บ้าๆบอ ๆ , การดำรงอยู่ของความสุขและเขามักจะมีขมวดบนใบหน้าของเขา คาร์ล่าไม่เป็นบิตอย่างน้อยตัดสินเป็นมิตรกับเขาขณะที่เธอกำลังให้กับทุกคนและทุกเช้าที่เธอได้รับการต้อนรับที่ "บ้า" กับร่าเริงวันหลังจากวันที่เธอได้รับอะไรตอบแทน "ตอนเช้าที่ดี!" รอยยิ้มไม่มี พยักหน้าไม่สังเกต ตอนนี้ผมไม่เคยเห็นใด ๆ นี้ซื้อฉันรู้ว่าคาร์ล่าและฉันก็สามารถวาดภาพของเธอการเป็นที่น่าพอใจและมีความสุขเป็นได้ ผู้ชายคนนี้จะต้อง ultramiserable ไม่ทักทายกลับ.
คาร์ล่าบอกว่าพ่อของเธออาร์เธอร์เกี่ยวกับคนรับโทรและเกี่ยวกับวิธีการที่เธอได้ตัดสินใจที่จะทำให้มันภารกิจของเธอที่จะทำให้เขาทักทาย ในวันและวันออกเธอจะทักทายหมุนในบางวิธีการใหม่ในความพยายามที่จะกระตุ้นให้เขาทักทาย วันหนึ่งสังเกตเห็นคาร์ล่าถ้วยดังกิ้นโดนัท 'ในบูธและมันก็ทำให้เธอคิด วันรุ่งขึ้นพร้อมกับความสดใสและเงางามของเธอ "ตอนเช้าที่ดี" เธอส่งเมล์โทรถ้วยกาแฟพร้อมกับโทร หน้าอกเป็นสีดำและควบคู่ไปกับมันเป็นครีมและสารให้ความหวานเพื่อที่เขาจะมีก็แค่วิธีการที่เขาอยากให้มัน ข้อเหวี่ยงกองหน้าเป็นคาร์ล่าขับรถออกไปในความพึงพอใจหวังว่าในวันถัดไปจะผลิตผลลัพธ์ที่แตกต่าง.
พอแน่ใจว่าในวันรุ่งขึ้นที่ด่านที่คาร์ล่าได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มขนาดใหญ่และ "อรุณสวัสดิ์" พร้อมกับขอบคุณ จากนั้นคนรับโทรอนาถเป็นที่น่าพอใจและเป็นมิตรกับคาร์ล่าในขณะที่เธอขับรถตาม คาร์ล่าได้ตั้งเป้าหมายของเธอสำหรับความสัมพันธ์นี้โดยเฉพาะและได้ติดอยู่กับวิสัยทัศน์ เธอไม่ปล่อยให้อะไรพลิ้วไหวของเธอและเธอก็ไม่หยุดยั้งในการแสวงหาของเธอมัน.
อาร์เธอตื่นเต้นและความภาคภูมิใจที่จะบอก
การแปล กรุณารอสักครู่..
My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.My cat likes to eat mackerel.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- โมบายประดับทำมาจากเศษกระดาษ
- มันเป็นแค่ความฝัน
- คุณพิมอะไรมา
- น้ำตาลทรายเเดง
- Amneris มีจิตใจที่ประสงค์ร้ายต่อ
- Dress"Girls" wear long pants, long sleev
- What has been very successful
- ฉันมีประสบการณ์ดีๆในชีวิตเยอะมาก อย่างเร
- In the age of CAM in the study
- ฉันขออย่างเดียวห้ามโกหกฉันแค่นั้นพอ
- oh my word
- การสังเคราะห์ Carbon quantum dots /titan
- Decorate as you like
- ทำงานในไร่
- ตรงกับเดือนบวช
- คุณมาทำอะไรที่เมืองไทย
- ถุงมือ
- ภาษาอังกฤษของฉันว่าแย่แล้วภาษาฝรั่งเศสฉั
- The linear programming framework of the
- But I want to be a career behind and did
- แอมฟาย แต๊งกิ้ว แอนยู
- miracle in call
- sauce seasoningtogethermolding
- Thinking Visually:Graphic Tips for Techn
